I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

God of Crime ตอนที่ 3 : มันไม่ใช่ความฝัน EP.3

| God of Crime | 897 | 2339 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

ในที่สุดแทฮยอคก็ต้องยอมแพ้ที่จะกำจัดกระจก มันกลับมาอยู่ในกระเป๋าเขาอีกครั้ง ยังดีที่มันไม่ใช่ตุ๊กตาผีสิง อย่างน้อยมันแค่แจ้งข้อความให้เขารู้โดยการสั่นและดูเหมือนว่ามันไม่ได้จะทำร้ายเขาด้วย

‘ไว้ฉันจะไปหาหมอผีทีหลัง’

เขาใส่กระจกไว้อีกด้านหนึ่งและตัดสินใจที่จะคิดเรื่องยู ชุนโฮก่อน

‘ยู ชุนโฮ ซ่อนตัวอยู่ในโบถส์ที่ถูกปล่อยทิ้ง?

ถ้าเขามีสมาร์ทโฟน เขาจะใช้แอปพลิเคชันแผนที่ในการช่วยหา อย่างไรก็ตามแทฮยอคก็มีโทรศัพท์มือถือล่าสมัยเครื่องหนึ่งที่พี่สาวให้ไว้ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปห้องคอมพิวเตอร์ที่อยู่ใกล้ ๆ ถึงแม้เวลานี้จะยังเป็นเวลาเรียนแต่ห้องคอมพิวเตอร์ก็ยังคงแออัดไปด้วยผู้คน เขาสังเกตเห็นนักเรียนกลุ่มหนึ่งใส่ชุดเครื่องแบบ “พวกเขาโดดเรียน”

แทฮยอคจ่ายค่าธรรมเนียมที่เคาน์เตอร์แล้วนั่งลงและเปิดคอมพิวเตอร์

‘ที่ตั้งของโบสถ์ … บ้าจริง มีมากกว่า 20 ที่? ‘

ข่าวดีก็คือ เขารู้ว่าต้องทำอย่างไรถึงจะหาโบสถ์ที่ถูกปล่อยทิ้งได้ แทฮยอคโทรหาโบสถ์แต่ละที่เพื่อตรวจสอบ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้ข้อมูลที่ต้องการ มีโบสถ์สองแห่งที่ไม่รับโทรศัพท์ ยู ชุนโฮเป็นหนึ่งในนั้น!  แทฮยอครีบลุกออกไปในทันที

โบสถ์แห่งแรกที่เขาไปปรากฎว่าปิดซ่อมบำรุงอยู่ เป็นอย่างนี้แล้วยู ชุนโฮจะต้องอยู่แห่งที่สองแน่

‘บิงโก … !’

ผ้าม่านและหน้าต่างถูกปิดอย่างแน่นหนา เขารู้สึกแปลกๆ ถ้าต้องอยู่ข้างในนั้น ซอยทั้งหมดถูกปล่อยทิ้งครึ่งหนึ่งเนื่องจากจะมีการพัฒนาขึ้นใหม่ โบสถ์ที่ยู ชุนโฮซ่อนตัวอยู่ดูทรุดโทรมเหมือนกำลังใกล้จะพัง

‘แน่นอน, ใครจะไปคาดคิดว่านักโทษหลบหนีจะซ่อนตัวอยู่ในโบสถ์’

ก่อนอื่นเขาต้องยืนยันให้ได้ก่อนว่ายู ชุนโฮอยู่ข้างใน

‘ฉันจะคุยกับเขาได้ยังไง?’

เขาไม่สามารถเคาะประตูและขอให้ยู ชุนโฮเปิดออก มันเป็นไปไม่ได้

ผ่านไปสักพัก เขาก็คิดอะไรได้บางอย่าง..

แทฮยอคหยิบที่อยู่ของโบสถ์จากกล่องจดหมายและมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารจีนที่อยู่ใกล้ ๆ

มันเป็นสถานที่ที่เขาเคยชิน เมื่อต้องโดดเรียนไปส่งอาหาร

เมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน แต่ไม่มีรถออกไปส่งอาหารเลย

‘เป็นอย่างที่คิด ออเดอร์ของพวกเขาล้นมือ’

แทฮยอคเรียกพนักงานในร้าน เขาสั่งจาจังมย็อนและให้ที่อยู่ของโบสถ์ไป เขามั่นใจว่าจะต้องมีเสียงรำคาญจากลูกค้า เมื่อร้านอาหารมีออเดอร์ล้นมือและส่งอาหารได้ล่าช้าลง

“อือ, แทฮยอค? หางานทำอีกแล้วหรือ? มาได้เวลาเหมาะเหม็ง วันนี้มีอาหารที่ต้องส่งเยอะมาก “

เถ้าแก่ร้องทักแทฮยอคขณะที่เปิดประตูร้านอาหารจีน

“ไม่ใช่ ฉันแค่จะมาซื้อจาจังมย็อน “

“งั้นเรอะ ไม่อยากจะเชื่อเลยตอนนี้ฉันยุ่งมาก ช่วยฉันส่งอาหารสักสิบออเดอร์ได้ไหม มันเป็นเรื่องเร่งด่วนจริงๆ ฉันจะจ่ายค่าจ้างให้ชั่วโมงละ 10,000 วอน “

แทฮยอคยิ้มอย่างพอใจ

“ฉันจะทำแค่ชั่วโมงเดียว”

“ได้!”

แทฮยอคเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดพนักงานและหยิบกล่องเหล็กที่ใส่อาหารเพื่อนำไปส่ง

‘มาลองดูกันเถอะ’

เขาตัดสินใจจะทดสอบสกิลโจรกรรมที่ได้เรียนรู้มาว่าจะใช้กับคนทั่วไปได้หรือเปล่า

ขณะที่เขาเดินผ่านเถ้าแก่ที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์ แทฮยอคกระแทกกับร่างของเขาและสกิลอาชญากรรมก็ถูกเรียกใช้งานตามปกติ

 

[การโจรกรรมถูกเรียกใช้]

– คุณประสบความสำเร็จในการขโมยข้าวของจากฝ่ายตรงข้าม!

 

‘ฉันขโมยอะไรมา’

แทฮยอคใช้มือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบฟ่อนผมแปลกๆ ขึ้นมา

‘อะไรเนี่ย?’

เขามองไปยังเถ้าแก่ซึ่งตอนนี้ศีรษะที่เคยอุดมไปด้วยเส้นผมเหลือเพียงแต่หัวที่เปลือยเปล่า

‘เถ้าแก่ … เขาไม่ได้อยู่ในวัย 30 ปี อย่างเห็นได้ชัด?’

ดวงตาของแทฮยอคส่องประกาย

“นั่นมันภูเขา”

“ย้ากก! มันหลุดไปตั้งแต่เมื่อไร? ทะ แทฮยอค … เรื่องนี้อย่าบอกใครนะ ฉันจะเพิ่มค่าจ้างรายชั่วโมงให้นายอีก 5,000 วอน “

ชายสองคนได้แลกเปลี่ยนกันอย่างลับๆ

* * *

“จาจังมย็อนมาแล้วครับ!”

แทฮยอคเคาะประตูที่ล็อคแน่นพร้อมตะโกน

ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จากภายในโบสถ์ เขาเพิ่มแรงเคาะประตูมากขึ้น แต่ก็ยังไม่มีการตอบสนองใดๆ กลับมา เมื่อเห็นเช่นนี้แทฮยอคจึงเริ่มตะโกน

“เฮ้ย! อาหารมาส่งแล้ว! กรุณามารับด่วน! “

ในที่สุดคนข้างในก็อดทนไม่ได้อีกต่อไป

ม่านถูกเปิดอ้าเล็กน้อย คนที่อยู่ข้างในกำลังตรวจสอบให้แน่ใจว่าใช่คนส่งอาหารจีนจริงๆ

จากนั้นประตูเหล็กก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นชายคนหนึ่งในชุดเครื่องแต่งกายของพระสงฆ์ มองเห็นเงาที่ทอดผ่านลงมา

“ฉันไม่ได้สั่งจาจังมย็อน”

“เฮ้ย! ที่นี่น่ะถูกแล้ว “

“เอาเถอะ ฉันกำลังหิวอยู่พอดี ราคาเท่าไหร่?”

ชายคนนั้นเปิดประตูกว้างขึ้นและค่อยๆเดินออกมา

แทฮยอคเกือบจะทิ้งกล่องเหล็กที่เขาถือไว้

‘ยู ชุนโฮ … !’ ฆาตกรที่ฆ่าคน 7 คน

เป็นเขาจริงๆ

“เขาในตอนนี้มีหนวดเคราขึ้นและสวมเครื่องแต่งกายของพระสงฆ์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจปกปิดแทฮยอคได้!”

เสื้อผ้าของแทฮยอคเริ่มชุ่มไปด้วยเหงื่อ

ความจริงที่ว่ายู ชุนโฮอยู่ที่นี่ สามารถพิสูจน์ได้ว่าสิ่งที่เขาเห็นไม่ใช่แค่ความฝันแน่นอน

จากนั้น …

‘บ้าจริง จากนี้อีกห้าปี ฉันจะถูกจับและถูกขังคุกเหรอ? เวรเอ้ยย! ‘

เดี๋ยวนะ

บางสิ่งบางอย่างโผล่เข้ามาในหัวของแทฮยอค มันต่างจากเวลาที่เขาวางแผนโดยไม่รู้อะไรเลย

ตอนนี้แทฮยอครู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีก 15 ปีข้างหน้า

และ…

“ฉันไม่รู้แน่ชัดว่าพลังนี้คืออะไร แต่อาจจะเหมือนกันกับกระจกปีศาจก็ได้”

ด้วยอำนาจของกระจกทำให้เขาเรียนรู้สกิลการโจรกรรมมาจากนักล้วงกระเป๋า ถ้าอย่างนั้นจะสามารถเรียนรู้อย่างอื่นได้ด้วยไหม?

บางทีแทฮยอคอาจเปลี่ยนความจริงที่กำลังจะเกิดขึ้นได้ แต่ก่อนอื่นเขาต้องหาวิธีเรียนรู้สกิลให้มากขึ้น แทฮยอคจำได้ว่าตอนที่ได้เรียนรู้การโจรกรรมครั้งแรก เขาชนกับนักล้วงกระเป๋าขณะที่กำลังขึ้นรถและได้รับสกิลการโจรกรรมมา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เห็นนักล้วงขโมยกระเป๋าสตางค์ของหญิงชรา เงื่อนไขที่กำหนดน่าจะเป็นหนึ่งในนั้น

“ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย คุณช่วยเข้ามาวางอาหารช้างในได้ไหม ” ยู ชุนโฮกล่าวด้วยรอยยิ้ม

แทฮยอคมองตาเขาและเห็นดวงตาของสัตว์ร้ายที่กำลังเตรียมขย้ำเหยื่อ

‘ฉันไม่สามารถย่ามใจได้สักวินาทีเดียว!’

ถ้าเขาแสดงพิรุธออกมาเพียงเล็กน้อย เขามั่นใจว่าก็จะถูกฆ่าตายโดยยู ชุนโฮทันที

แทฮยอคหวนนึกถึงฆาตกรรมสามครั้ง หลังจากยู ชุนโฮหนีรอดมาได้ เขาที่กำลังถูกสงสัยสังเกตเห็นว่าพวกคนเหล่านั้นมีความเหมือนกันและโดนแทงด้วยมีดหลายสิบครั้ง

ยู ชุนโฮไวมาก แทฮยอคไม่สามารถหนีรอดไปได้ ถ้าเขาพยายามหลีกเลี่ยง

เพราะฉะนั้น …

เขาต้องแกล้งทำเป็นคนส่งอาหารจีนให้สมบูรณ์แบบที่สุด

แทฮยอคบอกยู ชุนโฮด้วยท่าทางสบาย

” 5,000 วอน”

“เอานี่ เงิน…”

ยู ชุนโฮไม่มีท่าทีเคลือบแคลงสงสัยในตัวแทฮยอค

แทฮยอคยิ้มอย่างพอใจ

‘ดีนะที่ฉันปลอมเป็นคนส่งอาหารจีน’

แทฮยอคจำได้ว่าครั้งก่อนยู ชุนโฮถูกจับกุมหลังจากตำรวจได้รับรายงานจากคนส่งพิซซ่า

“อ๋อใช่, เงินอยู่ในนี้”

ยู ชุนโฮดึงเงิน 10,000 วอนออกจากกระเป๋า

แทฮยอครับและให้เงินทอนกลับไป

“เวลานี้งานส่งอาหารของพวกเราล้นมือ อีกชั่วโมงนึงผมจะกลับมารับชามคืน”

และประตูก็ถูกปิดลง..

แทฮยอคถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาหลบหนีจากเงื้อมมือของนักฆ่าโรคจิตได้อย่างปลอดภัย

“ขอให้เพลิดเพลินกับอาหารมื้อสุดท้ายในสังคมนี้นะ” แทฮยอคหัวเราะ

ถ้าเขารู้เรื่องนี้มาก่อน เขาจะมอบทังซูยุกให้กับยู ชุนโฮด้วยซ้ำ

 

——————————————————————————————————————-

เล็กๆน้อยๆท้ายเรื่อง

เมนูอาหารอีกแล้วครับท่านผู้ชม หิวเลยทีเดียวเชียววว 😛

จาจังมย็อน หรือ ชาจังมย็อน เป็นอาหารจีน-เกาหลีชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยเส้นบะหมี่ ราดและคลุกซอสข้นที่ทำจากชุนจัง (เต้าเจี้ยวถั่วดำหมัก) ผัดกับผัก เนื้อหมูหั่น และบางครั้งใส่อาหารทะเล

ทังซูยุก หมูผัดเปรี้ยวหวานของเกาหลี ถือเป็นอาหารที่กินง่ายเหมือนกับจัมปง, จาจังมย็อน, ต๊อกบกกี คนเกาหลีจึงนิยมสั่งมากินแบบเดลิเวอรี่

ฝากติดตามต่อด้วยนะครับบ

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments