ในที่สุดแทฮยอคก็ต้องยอมแพ้ที่จะกำจัดกระจก มันกลับมาอยู่ในกระเป๋าเขาอีกครั้ง ยังดีที่มันไม่ใช่ตุ๊กตาผีสิง อย่างน้อยมันแค่แจ้งข้อความให้เขารู้โดยการสั่นและดูเหมือนว่ามันไม่ได้จะทำร้ายเขาด้วย
 
‘ไว้ฉันจะไปหาหมอผีทีหลัง’
 
เขาใส่กระจกไว้อีกด้านหนึ่งและตัดสินใจที่จะคิดเรื่องยู ชุนโฮก่อน
 
‘ยู ชุนโฮ ซ่อนตัวอยู่ในโบถส์ที่ถูกปล่อยทิ้ง?
 
ถ้าเขามีสมาร์ทโฟน เขาจะใช้แอปพลิเคชันแผนที่ในการช่วยหา อย่างไรก็ตามแทฮยอคก็มีโทรศัพท์มือถือล่าสมัยเครื่องหนึ่งที่พี่สาวให้ไว้ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปห้องคอมพิวเตอร์ที่อยู่ใกล้ ๆ ถึงแม้เวลานี้จะยังเป็นเวลาเรียนแต่ห้องคอมพิวเตอร์ก็ยังคงแออัดไปด้วยผู้คน เขาสังเกตเห็นนักเรียนกลุ่มหนึ่งใส่ชุดเครื่องแบบ “พวกเขาโดดเรียน”
 
แทฮยอคจ่ายค่าธรรมเนียมที่เคาน์เตอร์แล้วนั่งลงและเปิดคอมพิวเตอร์
 
‘ที่ตั้งของโบสถ์ … บ้าจริง มีมากกว่า 20 ที่? ‘
 
ข่าวดีก็คือ เขารู้ว่าต้องทำอย่างไรถึงจะหาโบสถ์ที่ถูกปล่อยทิ้งได้ แทฮยอคโทรหาโบสถ์แต่ละที่เพื่อตรวจสอบ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้ข้อมูลที่ต้องการ มีโบสถ์สองแห่งที่ไม่รับโทรศัพท์ ยู ชุนโฮเป็นหนึ่งในนั้น!  แทฮยอครีบลุกออกไปในทันที
 
โบสถ์แห่งแรกที่เขาไปปรากฎว่าปิดซ่อมบำรุงอยู่ เป็นอย่างนี้แล้วยู ชุนโฮจะต้องอยู่แห่งที่สองแน่
 
‘บิงโก … !’
 
ผ้าม่านและหน้าต่างถูกปิดอย่างแน่นหนา เขารู้สึกแปลกๆ ถ้าต้องอยู่ข้างในนั้น ซอยทั้งหมดถูกปล่อยทิ้งครึ่งหนึ่งเนื่องจากจะมีการพัฒนาขึ้นใหม่ โบสถ์ที่ยู ชุนโฮซ่อนตัวอยู่ดูทรุดโทรมเหมือนกำลังใกล้จะพัง
 
‘แน่นอน, ใครจะไปคาดคิดว่านักโทษหลบหนีจะซ่อนตัวอยู่ในโบสถ์’
 
ก่อนอื่นเขาต้องยืนยันให้ได้ก่อนว่ายู ชุนโฮอยู่ข้างใน
 
‘ฉันจะคุยกับเขาได้ยังไง?’
 
เขาไม่สามารถเคาะประตูและขอให้ยู ชุนโฮเปิดออก มันเป็นไปไม่ได้
 
ผ่านไปสักพัก เขาก็คิดอะไรได้บางอย่าง..
 
แทฮยอคหยิบที่อยู่ของโบสถ์จากกล่องจดหมายและมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารจีนที่อยู่ใกล้ ๆ
 
มันเป็นสถานที่ที่เขาเคยชิน เมื่อต้องโดดเรียนไปส่งอาหาร
 
เมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน แต่ไม่มีรถออกไปส่งอาหารเลย
 
‘เป็นอย่างที่คิด ออเดอร์ของพวกเขาล้นมือ’
 
แทฮยอคเรียกพนักงานในร้าน เขาสั่งจาจังมย็อนและให้ที่อยู่ของโบสถ์ไป เขามั่นใจว่าจะต้องมีเสียงรำคาญจากลูกค้า เมื่อร้านอาหารมีออเดอร์ล้นมือและส่งอาหารได้ล่าช้าลง
 
“อือ, แทฮยอค? หางานทำอีกแล้วหรือ? มาได้เวลาเหมาะเหม็ง วันนี้มีอาหารที่ต้องส่งเยอะมาก “
 
เถ้าแก่ร้องทักแทฮยอคขณะที่เปิดประตูร้านอาหารจีน
 
“ไม่ใช่ ฉันแค่จะมาซื้อจาจังมย็อน “
 
“งั้นเรอะ ไม่อยากจะเชื่อเลยตอนนี้ฉันยุ่งมาก ช่วยฉันส่งอาหารสักสิบออเดอร์ได้ไหม มันเป็นเรื่องเร่งด่วนจริงๆ ฉันจะจ่ายค่าจ้างให้ชั่วโมงละ 10,000 วอน “
 
แทฮยอคยิ้มอย่างพอใจ
 
“ฉันจะทำแค่ชั่วโมงเดียว”
 
“ได้!”
 
แทฮยอคเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดพนักงานและหยิบกล่องเหล็กที่ใส่อาหารเพื่อนำไปส่ง
 
‘มาลองดูกันเถอะ’
 
เขาตัดสินใจจะทดสอบสกิลโจรกรรมที่ได้เรียนรู้มาว่าจะใช้กับคนทั่วไปได้หรือเปล่า
 
ขณะที่เขาเดินผ่านเถ้าแก่ที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์ แทฮยอคกระแทกกับร่างของเขาและสกิลอาชญากรรมก็ถูกเรียกใช้งานตามปกติ
 
 
 
[การโจรกรรมถูกเรียกใช้]
 
– คุณประสบความสำเร็จในการขโมยข้าวของจากฝ่ายตรงข้าม!
 
 
 
‘ฉันขโมยอะไรมา’
 
แทฮยอคใช้มือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบฟ่อนผมแปลกๆ ขึ้นมา
 
‘อะไรเนี่ย?’
 
เขามองไปยังเถ้าแก่ซึ่งตอนนี้ศีรษะที่เคยอุดมไปด้วยเส้นผมเหลือเพียงแต่หัวที่เปลือยเปล่า
 
‘เถ้าแก่ … เขาไม่ได้อยู่ในวัย 30 ปี อย่างเห็นได้ชัด?’
 
ดวงตาของแทฮยอคส่องประกาย
 
“นั่นมันภูเขา”
 
“ย้ากก! มันหลุดไปตั้งแต่เมื่อไร? ทะ แทฮยอค … เรื่องนี้อย่าบอกใครนะ ฉันจะเพิ่มค่าจ้างรายชั่วโมงให้นายอีก 5,000 วอน “
 
ชายสองคนได้แลกเปลี่ยนกันอย่างลับๆ
 
* * *
 
“จาจังมย็อนมาแล้วครับ!”
 
แทฮยอคเคาะประตูที่ล็อคแน่นพร้อมตะโกน
 
ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จากภายในโบสถ์ เขาเพิ่มแรงเคาะประตูมากขึ้น แต่ก็ยังไม่มีการตอบสนองใดๆ กลับมา เมื่อเห็นเช่นนี้แทฮยอคจึงเริ่มตะโกน
 
“เฮ้ย! อาหารมาส่งแล้ว! กรุณามารับด่วน! “
 
ในที่สุดคนข้างในก็อดทนไม่ได้อีกต่อไป
 
ม่านถูกเปิดอ้าเล็กน้อย คนที่อยู่ข้างในกำลังตรวจสอบให้แน่ใจว่าใช่คนส่งอาหารจีนจริงๆ
 
จากนั้นประตูเหล็กก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นชายคนหนึ่งในชุดเครื่องแต่งกายของพระสงฆ์ มองเห็นเงาที่ทอดผ่านลงมา
 
“ฉันไม่ได้สั่งจาจังมย็อน”
 
“เฮ้ย! ที่นี่น่ะถูกแล้ว “
 
“เอาเถอะ ฉันกำลังหิวอยู่พอดี ราคาเท่าไหร่?”
 
ชายคนนั้นเปิดประตูกว้างขึ้นและค่อยๆเดินออกมา
 
แทฮยอคเกือบจะทิ้งกล่องเหล็กที่เขาถือไว้
 
‘ยู ชุนโฮ … !’ ฆาตกรที่ฆ่าคน 7 คน
 
เป็นเขาจริงๆ
 
“เขาในตอนนี้มีหนวดเคราขึ้นและสวมเครื่องแต่งกายของพระสงฆ์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจปกปิดแทฮยอคได้!”
 
เสื้อผ้าของแทฮยอคเริ่มชุ่มไปด้วยเหงื่อ
 
ความจริงที่ว่ายู ชุนโฮอยู่ที่นี่ สามารถพิสูจน์ได้ว่าสิ่งที่เขาเห็นไม่ใช่แค่ความฝันแน่นอน
 
จากนั้น …
 
‘บ้าจริง จากนี้อีกห้าปี ฉันจะถูกจับและถูกขังคุกเหรอ? เวรเอ้ยย! ‘
 
เดี๋ยวนะ
 
บางสิ่งบางอย่างโผล่เข้ามาในหัวของแทฮยอค มันต่างจากเวลาที่เขาวางแผนโดยไม่รู้อะไรเลย
 
ตอนนี้แทฮยอครู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีก 15 ปีข้างหน้า
 
และ…
 
“ฉันไม่รู้แน่ชัดว่าพลังนี้คืออะไร แต่อาจจะเหมือนกันกับกระจกปีศาจก็ได้”
 
ด้วยอำนาจของกระจกทำให้เขาเรียนรู้สกิลการโจรกรรมมาจากนักล้วงกระเป๋า ถ้าอย่างนั้นจะสามารถเรียนรู้อย่างอื่นได้ด้วยไหม?
 
บางทีแทฮยอคอาจเปลี่ยนความจริงที่กำลังจะเกิดขึ้นได้ แต่ก่อนอื่นเขาต้องหาวิธีเรียนรู้สกิลให้มากขึ้น แทฮยอคจำได้ว่าตอนที่ได้เรียนรู้การโจรกรรมครั้งแรก เขาชนกับนักล้วงกระเป๋าขณะที่กำลังขึ้นรถและได้รับสกิลการโจรกรรมมา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เห็นนักล้วงขโมยกระเป๋าสตางค์ของหญิงชรา เงื่อนไขที่กำหนดน่าจะเป็นหนึ่งในนั้น
 
“ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย คุณช่วยเข้ามาวางอาหารช้างในได้ไหม ” ยู ชุนโฮกล่าวด้วยรอยยิ้ม
 
แทฮยอคมองตาเขาและเห็นดวงตาของสัตว์ร้ายที่กำลังเตรียมขย้ำเหยื่อ
 
‘ฉันไม่สามารถย่ามใจได้สักวินาทีเดียว!’
 
ถ้าเขาแสดงพิรุธออกมาเพียงเล็กน้อย เขามั่นใจว่าก็จะถูกฆ่าตายโดยยู ชุนโฮทันที
 
แทฮยอคหวนนึกถึงฆาตกรรมสามครั้ง หลังจากยู ชุนโฮหนีรอดมาได้ เขาที่กำลังถูกสงสัยสังเกตเห็นว่าพวกคนเหล่านั้นมีความเหมือนกันและโดนแทงด้วยมีดหลายสิบครั้ง
 
ยู ชุนโฮไวมาก แทฮยอคไม่สามารถหนีรอดไปได้ ถ้าเขาพยายามหลีกเลี่ยง
 
เพราะฉะนั้น …
 
เขาต้องแกล้งทำเป็นคนส่งอาหารจีนให้สมบูรณ์แบบที่สุด
 
แทฮยอคบอกยู ชุนโฮด้วยท่าทางสบาย
 
” 5,000 วอน”
 
“เอานี่ เงิน…”
 
ยู ชุนโฮไม่มีท่าทีเคลือบแคลงสงสัยในตัวแทฮยอค
 
แทฮยอคยิ้มอย่างพอใจ
 
‘ดีนะที่ฉันปลอมเป็นคนส่งอาหารจีน’
 
แทฮยอคจำได้ว่าครั้งก่อนยู ชุนโฮถูกจับกุมหลังจากตำรวจได้รับรายงานจากคนส่งพิซซ่า
 
“อ๋อใช่, เงินอยู่ในนี้”
 
ยู ชุนโฮดึงเงิน 10,000 วอนออกจากกระเป๋า
 
แทฮยอครับและให้เงินทอนกลับไป
 
“เวลานี้งานส่งอาหารของพวกเราล้นมือ อีกชั่วโมงนึงผมจะกลับมารับชามคืน”
 
และประตูก็ถูกปิดลง..
 
แทฮยอคถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาหลบหนีจากเงื้อมมือของนักฆ่าโรคจิตได้อย่างปลอดภัย
 
“ขอให้เพลิดเพลินกับอาหารมื้อสุดท้ายในสังคมนี้นะ” แทฮยอคหัวเราะ
 
ถ้าเขารู้เรื่องนี้มาก่อน เขาจะมอบทังซูยุกให้กับยู ชุนโฮด้วยซ้ำ
 
 
 
——————————————————————————————————————-
 
เล็กๆน้อยๆท้ายเรื่อง
 
เมนูอาหารอีกแล้วครับท่านผู้ชม หิวเลยทีเดียวเชียววว 😛
 
จาจังมย็อน หรือ ชาจังมย็อน เป็นอาหารจีน-เกาหลีชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยเส้นบะหมี่ ราดและคลุกซอสข้นที่ทำจากชุนจัง (เต้าเจี้ยวถั่วดำหมัก) ผัดกับผัก เนื้อหมูหั่น และบางครั้งใส่อาหารทะเล
 
ทังซูยุก หมูผัดเปรี้ยวหวานของเกาหลี ถือเป็นอาหารที่กินง่ายเหมือนกับจัมปง, จาจังมย็อน, ต๊อกบกกี คนเกาหลีจึงนิยมสั่งมากินแบบเดลิเวอรี่
 
ฝากติดตามต่อด้วยนะครับบ