ตอนที่แล้วตอนต่อไปหลังจากที่เรียนรู้มาตลอดทั้งคืน แทฮยอคสามารถค้นพบวิธีใช้กระจกได้ในระดับหนึ่ง มันเป็นเหมือนกับมาร์ทโฟนที่มีหน้าจอสัมผัส เขาสามารถแตะหน้าจอเพื่อรับข้อมูลที่ต้องการและแม้แต่จะเปลี่ยนการตั้งค่าใด ๆ แทฮยอคสามารถเรียกดูรายการสกิลต่างๆได้ โดยการคลิกที่แท็บ [สกิลอาชญากรรม]
‘การโจรกรรม’ ตอนนี้มีเพียงอย่างเดียวที่ใช้ได้
นอกจากนี้แทฮยอคยังมีค่าความสัมพันธ์ 3 คะแนนซึ่งเขาได้รับมาก่อนหน้านี้ คะแนนที่ได้รับสามารถนำมาใช้อัพสกิลได้ เมื่อเขาคลิกที่ไอเทมแล้วรายการต่างๆ ก็ขึ้นมา เขาสามารถขโมยสิ่งต่างๆ จากคนที่เขาไม่ได้ชนหรือเลือกหยิบของที่ต้องการได้ ฯลฯ
ดูเหมือนว่าพวกเขาได้ปรับปรุงการใช้สกิลให้เป็นประโยชน์เพิ่มขึ้น แต่ค่าความสัมพันธ์ที่ต้องการเพิ่มประสิทธิภาพแต่ละครั้งจะแตกต่างกันไป ซึ่งคะแนนสูงสุดจะมีค่าทั้งหมด 10 คะแนนสำหรับขโมยของได้หลายอย่างพร้อมกันและอัพสกิลอื่นๆจะอยู่ในช่วง 1-5 คะแนน
แทฮยอคตัดสินใจที่จะทดสอบค่าความสัมพันธ์
‘ครั้งแรกฉันจะใช้มันให้หมด’
การโจรกรรมคือทักษะการขโมยของจากคนที่เราชน ความผิดพลาดน้อยที่สุดซึ่งเขาอาจถูกมองว่าเป็นนักล้วงกระเป๋า
ยังดีที่สามารถเปลี่ยนคุณสมบัติที่ต้องการได้‘ปรับเวลาการเปิดใช้งาน!’ หลังจากเลือกคุณสมบัติที่ต้องการแล้วเขาก็กดปุ่ม ‘อัพเกรด’ และหน้าจอก็กะพริบด้วยข้อความ
‘… ฉันรู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมมือถือเกรด B นั่นแหละ มันจะไม่คว้าน้ำเหลวแน่นะ’?[ค่าความสัมพันธ์ไม่เพียงพอ]
เขาต้องการอีก 2 คะแนน เพื่อป้องกันไม่ให้สกิลอาชญากรรมถูกเรียกใช้เวลาที่ไม่สะดวกในอนาคต ปัญหาก็คือว่าเขาไม่รู้วิธีที่จะได้รับคะแนนเพิ่ม
ขณะที่แทฮยอคทึ้งหัวตัวเองด้วยความกังวลใจ จู่ๆก็มีใครบางคนเรียกเขา
“เฮ้, แทฮยอค นี่พี่เอง ” โชคังซ็อกสวมกางเกงยีนส์และเสื้อยืดสไตส์ฮาวาย เขาสวมแว่นตากันแดดสีแดง เขาโบกมือให้ขณะที่แทฮยอคกำลังเปิดประตูร้านกาแฟ แทฮยอครู้สึกได้จากสัญชาตญาณ เขาอยากจะรีบออกจากร้านแต่ต้องทนและเก็บความคิดนั้นไว้ แม้คังซ็อกจะมีรสนิยมที่ไม่ดีเกี่ยวกับแฟชั่น แต่วันนี้เขาก็ยอมหยุดงานมาเพื่อช่วยแทฮยอคแทฮยอคทักทายเขา
“หวัดดีครับ พี่คังซ็อก”
คังซ็อกนั่งอยู่บนเก้าอี้และพูดว่า
“ฉันได้ความสนใจจากชุดที่ฉันใส่วันนี้ หุหุ ต้องขอบใจแกที่ทำให้ฉันได้หยุด ฉันวางแผนจะไปเที่ยวคลับเย็นนี้ “
‘ไปคลับ … ‘? แทฮยอครู้สึกปวดหัว
“เจ๋งไปเลย ผมคิดว่าพี่จะเป็นแบบอย่างของผม “
“ฮ่าฮ่า! ไอเด็กคนนี้ แกเคยชินกับชีวิตทางสังคมที่ดีหรือ? “
เขาเป็นคนตัวสูงและมีไหล่กว้าง ดังนั้นชีวิตทางสังคมของเขาจึงไม่ได้เลวร้ายอะไร อย่างไรก็ตามเขาดูเหมือนจะได้รับความนิยมกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิงซะอีก
“ป้า! ขอกาแฟถ้วยนึง! เอามาให้ด้วย!”
“… ที่นี่แกต้องไปสั่งเองที่เคาน์เตอร์”
“ผะ ผมรู้น่า ผมแค่ไม่เคยมาที่นี่มาก่อน “
คังซ็อกเกาศีรษะและสั่งกาแฟเย็นแก้วนึงหลังจากรอสักครู่พนักงานก็มาพร้อมกับกาแฟเย็น ๆ และน้ำแข็งพอประมาณ คังซ็อกดื่มไปอึกใหญ่และพูดว่า
“ฉันไม่รู้ความแตกต่างระหว่างกาแฟเย็นธรรมดากับกาแฟเย็นมากๆ”
กาแฟในร้านชาดูเหมือนจะเหมาะกับรสนิยมของเขามากที่สุด
“ขอบคุณที่ช่วยผมในวันนี้”
แทฮยอคโค้งหัวให้เล็กน้อย การพบปะร่วมกันครั้งนี้เกี่ยวข้องกับเงิน หากเด็กมัธยมปลายรับเงินรางวัลเองก็จะดูผิดแปลกไปหมด จะมีพวกแมลงวันขี้โลภบินมาหาไม่หยุด เพราะฉะนั้นถ้านักสืบคังซ็อกเป็นผู้อ้างสิทธิ์เองก็จะป้องกันจากพวกคนดังกล่าวได้
เขารู้สึกขอบคุณจากจริงใจต่อความช่วยเหลือของคังซ็อก
“อืม ฉันได้ใช้วันหยุด ก็ต้องขอบคุณแกเหมือนกัน”
“เราไปกันเลยไหม”
“เฮ้ นั่งก่อน มีคำสั่งจากที่ทำงาน “
คังซ็อกเริ่มอธิบาย
“ฉันคิดว่าอย่างน้อยแกน่าจะรู้อะไรมาบ้าง แต่ฉันจะอธิบายรายละเอียดให้ฟัง ถึงแม้ว่ารางวัลจะเท่ากับ 50 ล้านวอน แต่แกก็ไม่สามารถรับรางวัลทั้งหมดได้ “
แทฮยอคพยักหน้า มันงี่เง่ามากทีเดียวแต่เขาต้องจ่ายเงินจำนวนหนึ่งภายใต้ข้ออ้างทางภาษี
“เงินรางวัลจะถูกหักภาษี ณ ที่จ่าย 15% ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีอีก 22% ท้ายที่สุดแกจะได้รับ 63% ของรางวัลเดิม”
แทฮยอครู้ว่า 15% จะถูกหักออกไปแต่เขาไม่ทราบมาก่อนว่าต้องจ่ายภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีด้วย ซึ่งตามกฎหมายแล้วเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย
“สุดท้ายฉันจะได้รับเงินรางวัลทั้งหมด 31.5 ล้านวอน”
“ใช่ แต่ก็ยังเป็นเงินจำนวนมาก ยิ่งกว่าเงินเดือนปกติเสียอีก “
“พี่มีเงินเดือนน้อยมากขนาดนั้นเลย”
“อย่าพูดแบบนั้น แล้วแกจะทำยังไงกับเงินที่ได้? อย่าใช้มันไปกับสถานที่แปลก ๆ แกอยากให้พี่เก็บเงินเป็นงวดๆให้หรือเปล่า? “
แทฮยอคตัดสินใจบอกความจริง
“อ๋อ ความจริงแล้วพ่อแม่ของผมเสียชีวิตในอุบัติเหตุและมีหนี้สินจำนวนไม่มาก เราพยายามจะใช้มรดกที่ทิ้งเอาไว้ แต่ก็ไม่สามารถใช้ได้เพราะชื่อพี่สาวของผมมีปัญหา ทำให้เรื่องถูกยืดเยื้อออกไป สุดท้ายเราก็มาอาศัยอยู่ในห้องเช่า แต่อากาศไม่ดีทำให้สุขภาพของพี่สาวแย่กว่าเดิม ผมเลยวางแผนว่าจะใช้เงินรางวัลนี้เพื่อย้ายออกจากห้องเช่าและไปหาบ้านที่ดีอยู่ “
“…ก็ดี แกเยี่ยมกว่าที่ฉันคิดไว้มาก! “
เสียงของคังซ็อกสั่น เขาคิดว่าหลังจากที่แทฮยอคได้รับเงิน เขาก็จะซื้อของที่เขาต้องการหรือเดินทางไปเที่ยวต่างประเทศ แทฮยอคได้พิสูจน์แล้วว่าเขาคิดผิด เขารู้สึกประทับใจอย่างสุดซึ้งคังซ็อกทุบหลังของแทฮยอค เขาชอบคนที่มีจิตใจแบบนี้
‘มะ ไม่นะ! แทฮยอคร้องออกมาข้างใน
เป็นอีกครั้งที่สกิลอาชญากรรมของเขาถูกเรียกใช้[การโจรกรรมถูกเรียกใช้]
– คุณไม่สามารถขโมยข้าวของจากฝ่ายตรงข้ามได้ …โชคดีที่มันล้มเหลว เพราะถ้าเกิดความผิดพลาดขึ้น การพยายามที่จะขโมยกระเป๋าสตางค์ของคังซ็อกก็จะจบลง
‘โชคดีที่ล้มเหลว …อ๊ากกก!’
อย่างไรก็ตามคังซ็อกก็ยังไม่หยุดทุบหลังเขาป๊อก ป๊อก ป๊อก!
การโจรกรรมถูกเรียกใช้ในแต่ละครั้ง
‘ล้มเหลว … , อา ล้มเหลวอีกครั้ง … !’ อัตราความสำเร็จต่ำกว่าที่เขาคิด แต่ไม่ว่าจะมีความเป็นไปได้น้อยแค่ไหนตราบเท่าที่ยังไม่เป็นศูนย์ก็จะประสบความสำเร็จได้[การโจรกรรมถูกเรียกใช้]
– คุณประสบความสำเร็จในการขโมยข้าวของจากฝ่ายตรงข้าม!‘เวรเอ้ย ฉันขโมยของนักสืบ! ‘ผู้คนถูกจำคุกเป็นเวลาสองปีเนื่องจากโดนข้อหาขโมยของโดยเฉพาะ
“อ๊ะ โทษที แกเจ็บหรือ? ” คังซ็อกเห็นใบหน้าของแทฮยอคเปลี่ยนเป็นขุ่นเคืองเลยหยุดทุบหลัง
โชคดีที่การโจรกรรมหยุดทันทีหลังจากประสบความสำเร็จเพียงครั้งเดียว
‘บ้าจริงๆ ฉันต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว’ ทั้งหมดที่เขาต้องทำก็คือชนกับใครบางคนเพื่อเปิดใช้การโจรกรรม ในขณะที่บางครั้งก็มีประโยชน์ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นกัน
‘อืม ฉันขโมยอะไร’
ขอให้ไม่ใช่กระเป๋าสตางค์! ถ้าเกิดใช่ขึ้นมาเขาก็จะไม่สามารถออกจากที่นี่ได้ เขาค้นหามันผ่านกระเป๋ากางเกงของเขาขณะที่พยายามแสดงออกด้วยท่าทางผ่อนคลายให้ได้มากที่สุด โชคดีที่ไม่ใช่กระเป๋าสตางค์ที่ถูกขโมย
แต่น่าเสียดายที่ของที่ถูกขโมยเลวร้ายยิ่งกว่ากระเป๋าสตางค์ซะอีก‘บ้า กุญแจมือ! มันไม่ใช่ของเล่นและไม่ใช่ของปลอม แต่เป็นของแท้ที่ทำจากโลหะผสมที่แข็งมาก ดังนั้นจะต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ถ้าเขาบังเอิญเห็นมัน
‘ฉันต้องหาทางไม่ให้เขาสังเกตเห็น … ‘
น่าเสียดายที่สกิลอาญากรรมเพียงอย่างเดียวที่เขาสามารถใช้ได้คือ ‘การโจรกรรม’ เขาจะขโมยของคนอื่นได้ถ้าใช้มันและตรงกันข้ามจะคืนของสิ่งนั้นให้กับเจ้าของก็เป็นไปไม่ได้เช่นกัน
มันน่าจะเป็นไปได้ถ้าเขาเป็นนักล้วงกระเป๋า แต่โชคร้ายที่แทฮยอคไม่ได้ครุ่นคิดถึงมัน
‘มาคิดดูแล้ว มันไม่มีคุณสมบัตินำของกลับคืนให้เจ้าของ’ แน่นอนว่าจะไม่ถือว่าเป็นการโจรกรรม
‘มันช่วยไม่ได้ แค่ทำตามบทละครไปก่อนล่ะกัน! ‘
“อา พี่ชาย พี่ทำของนี้ตก “
แทฮยอคจงใจเอากุญแจมือวางบนพื้นแล้วแกล้งทำเป็นหยิบขึ้นมา เขาเครียดจนเหงื่อหยดลงหลังเต็มไปหมด
‘บ้าจริง โกหกแบบนี้มีแต่พวกโง่งั่งเท่านั้นที่ทำ!’ อย่างไรก็ตามไม่มีทางเลือกอื่น ๆ
“แทฮยอค ไอเด็กเลว … “
‘ตามที่คาดไว้ เขาอ่านได้ว่าฉันโกหก!’
“ขอบคุณจริงๆ! เฮ้อ มันตกตั้งแต่เมื่อไร? คราวก่อนฉันทำมันหาย ฉันต้องจ่าย 200,000 วอนเพื่อซื้อมันใหม่จากแผนกสินค้าที่ถูกขโมย! ฉันดีใจที่แกพบมัน”
มันผ่านไปแล้ว! นอกจากนี้ยังเป็นทรัพย์สินที่ถูกขโมย
“… รู้สึกโล่งใจจริงๆ” คังซ็อกไม่ใช่คนประเภทพี่ชายข้างบ้าน แต่เป็นประเภทคนโง่ที่อยู่ข้างบ้านมากกว่า
“อย่างไรก็ตามยากมากที่จะมีเงินดาวน์บ้าน 30 ล้านวอน ทุกวันนี้ราคาบ้านแพงขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ แกอาศัยอยู่กับพี่สาวแค่สองคนหรือ?”
“ไม่ใช่ น้องชายของผมด้วย”
“สามคนสินะ อย่างน้อยก็ควรมีสองห้อง บ้านจะอยู่ใกล้ที่นี่ไหม?
“ใช่ พี่สาวทำงานที่โรงงานใกล้เคียง ดังนั้นจึงต้องอยู่ในระยะที่สามารถเดินได้”
คังซ็อกกำลังคิดด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดราวกับว่ามันเป็นปัญหาของตัวเอง ถึงแม้ว่าแทฮยอครู้อยู่แล้วว่าคังซ็อกนั้นเต็มไปด้วยความเมตตาและใจกว้าง แต่เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับความจริงใจขนาดนี้
‘ดีจริงๆ ที่ฉันไว้ใจเขา’
คังซ็อกเดินออกมาในขณะที่เขากำลังค้นหาผ่านแอพพลิเคชั่นด้านอสังหาริมทรัพย์
“แกซื้อบ้านได้ อย่างน้อยต้องมีเงิน 30 ล้านวอน บ้าจริง,ไม่มีเงื่อนไขภาษีในเงินรางวัลของบริษัท … ประเทศไม่ควรจ่ายเงินจำนวนมากเมื่อจับกุมตัวอาชญากรใหญ่ๆ ได้หรือ? “
ต้องรอเงินรางวัลจากบริษัทหรือไม่?
‘ฉันมั่นใจว่าบริษัทใหญ่ ๆ จะให้รางวัลที่จับยู ชุนโฮได้’ แต่เขาจำไม่ได้ว่าที่ไหน
‘มันคือที่ไหน … อาา, ซองจินกรุ๊ป! ‘
แทฮยอคบอกข่าวนี้ให้คังซ็อกฟังอย่างจริงจัง คังซ็อกรู้สึกยินดีราวกับว่ามันเป็นงานของตัวเอง
“ดีล่ะ ขอให้ตะครุบและคว้าทั้งสองอย่างได้วันนี้! “
“เราจะได้รับเงินรางวัลจากรัฐบาลก่อน ต้องไปรับที่ธนาคารกลางใช่มั้ย? “
“อืมม มันเหมือนกับเวลาถูกรางวัลล็อตเตอรี่ แกพกเอกสารที่ฉันบอกมามั้ย? “
แทฮยอคพยักหน้า พวกเขามีสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนและสมุดบัญชีในชื่อของตัวเอง
“ถ้ามอบให้คนที่รับผิดชอบ เงินรางวัลก็จะถูกนำไปฝากวันพรุ่งนี้ ในขั้นต้นพวกเขาจะได้รับรางวัลจากธนาคารกลาง แต่ก็เหมือนที่แกบอก จะมีปัญหาถ้าแกไปที่นั่น “
“แน่นอนว่ารางวัลล็อตเตอรี่ที่จะได้รับนั่น จะล่อตาล่อใจพวกแมลงวันเหม็นหึ่งให้แวะเวียนมาตลอดทั้งวัน “
“ฮ่า ๆ ใช่ แมลงวันเหม็นหึ่งพวกนั้น ”
ที่นั่นจะมีคนมองหานักลงทุนและผู้ประกอบการต่างๆจะร้องขอเงินบริจาค นอกจากนี้ยังมีพวกอันธพาลที่มีนิสัยหยาบคาย กลุ่มคนต่างๆที่รวมตัวกันเหมือนแมลงวัน
คังซ็อกรวบรวมเอกสารที่แทฮยอคมอบให้เขา
“ฉันจะมอบมันให้กับผู้รับผิดชอบ”
“พี่คังซ็อก ผมขอบคุณพี่จริงๆที่ช่วยผมจนถึงตอนนี้”
“ไม่เป็นไร ยังไงฉันก็ถูกสัมภาษณ์ว่าเป็นนักสืบที่จับยู ชุนโฮได้ และมันจะออกข่าวเย็นนี้ด้วย “
“โอ้ พี่จะเป็นคนดัง ”
อย่างไรก็ตามเขาสงสัยว่าเสื้อผ้าแบบไหนกันที่ใส่สำหรับให้สัมภาษณ์ แน่นอนว่าเขาจะไม่ปรากฏตัวทางทีวีอย่างนี้ใช่ไหม? แทฮยอคเริ่มรู้สึกไม่ดี
“ผ่านไปแล้วอย่างหนึ่ง” มันสิ้นสุดลงเร็วกว่าที่เขาคิด แทฮยอคกล่าวด้วยความพอใจ
“เราจะบุกซองจินกรุ๊ปกันต่อ”
“อ๋อ เราจะทำอย่างนั้นได้หรือ”
“แน่นอน ฉันบอกวิธีการสำคัญในการจับยู ชุนโฮ ส่วนพี่คังซ็อกก็เป็นคนหนึ่งที่จับยู ชุนโฮได้ ถ้าเราไปไม่ได้ แล้วใครจะไปได้ล่ะ? “
“อย่างนั้นเหรอ?”
“ดังนั้นเราจะไปที่สำนักงานใหญ่โดยตรง ฉันรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน “
“แกดูเหมือนคนที่เคยทำงานที่นั่นหรือเคยไปทำอะไรสักอย่าง”
แทฮยอคยิ้มแทนการตอบรับ
ทำงานที่นั่นนะเหรอ? หึ มันเป็นสถานที่ที่เขาโดนใส่ร้ายเมื่อก่อนนี้—————————————————————————————————————————-
ฝากติดตามต่อด้วยคร๊าบบบบ