GDK ตอนที่ 38 การปรากฏตัวของคนรับใช้อีกคน
 

 
“นั่นเสียงร้องของอินทรีน้ำแข็งนี่นา พวกมันเป็นสัตว์สันโดษด้วย… ก่อนหน้านี้เราล่ามันไปได้แล้วตัวนึง พวกเราจัดการเจ้าตัวนี้ก่อนแล้วค่อยไปกันดีไหม?”
 
แววแห่งความสุขฉาบบนดวงตาของจีน ในขณะที่เขามองไปยังคนอื่น ๆ และถามออกไป
 
ผลึกมนตราของอินทรีน้ำแข็งคือระดับ 4 และมีราคาแพงกว่าผลึกของหมาป่าคมวายุหลายเท่า ถึงแม้ว่าทุกคนจำเป็นต้องใช้ความพยายามค่อนข้างมากกว่าจะจัดการมันได้ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็เคยมีประสบการณ์ในการล่าอินทรีน้ำแข็งมาแล้ว เมื่อได้ยินที่จีนพูด ทุกคนก็คิดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ จนกระทั่งแฟนนี่หันไปถามหานซั่ว
 

 
“ไบรอัน เจ้าคิดว่าไง?”
 
 
“ในเมื่ออุตส่าห์มีลาภก้อนโตมาวางรออยู่ตรงหน้า ข้าว่าพวกเราก็น่าจะรีบคว้าไว้นะครับ”
 
หานซั่วเกาหัว พร้อมกับยิ้มอย่างจริงใจ
 

 
“งั้นก็ตามนี้ ทุกคนเตรียมตัวกันเลยจ้ะ เราจะกลับวิทยาลัยกันหลังจากได้ผลึกมนตราของอินทรีน้ำแข็งมาแล้ว ถ้าสาขาศาสตร์แห่งความตายของเราล่าผลึกมนตราของสัตว์วิเศษระดับ 4 ได้ถึง 2 อันละก็ สาขาอื่น ๆ ไม่มีทางดูถูกเราได้แน่”
 
แฟนนี่พยักหน้าตอบรับพร้อมกับบอกกับทุกคนให้เตรียมตัว
 
เมื่อได้ยินที่แฟนนี่บอก ราวกับว่าทุกคนยังคงสะพรึงกลัวกับสิ่งที่เพิ่งเจอมาไม่หาย แต่ละคนจึงเดินอย่างกระฟัดกระเฟียดตามหลังหานซั่วและแฟนนี่ไปตามทิศทางของเสียงอินทรีน้ำแข็ง
 
เมื่อมีหานซั่วเดินนำหน้าราวกับเป็นผู้นำ ทุกคนมีท่าที “ปกติธรรมดา” อย่างที่สุด ไม่มีใครเห็นค้านอีกต่อไป เพราะในจิตใต้สำนึกของพวกเขานั้นเปลี่ยนแปลงตัวตนที่พวกเขาเคยมองหานซั่วไปแล้ว
 
ในตอนนี้ ไม่มีใครกล้าปฏิบัติกับหานซั่วเหมือนทาสรับใช้ที่พวกเขาชอบรังแกในเวลาว่างอีกต่อไป สายตาเวลาพวกเขามองหานซั่วแฝงไปด้วยความยำเกรงและหวาดกลัว
 
คณะรีบเดินทางไปตามเสียงร้องของอินทรีน้ำแข็ง ไม่นานนักก็มาถึงตำแหน่งที่มันอยู่ แต่พวกเขาก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้า
 
ภายใต้แสงจันทร์สุกสว่าง ปรากฏร่างชายหนุ่มที่มีผมสีเงินยุ่ง ๆ หน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่ง ร่างกายกำยำ และสูงสง่า พร้อมกับดาบยาว กำลังสู้กับอินทรีน้ำแข็งอยู่บนท้องฟ้า
 
ทั้งผ้าคลุมปลิวไสว และเกราะนักรบเต็มยศส่องประกายสีเงินวับวาว แสดงให้เห็นว่าชายหนุ่มผู้นี้คืออัศวิน ดาบยาวในมือยิงลำแสงเจิดจ้าสีขาวบริสุทธิ์ ทำให้อินทรีน้ำแข็งชะงักไปทันทีพร้อมกับเสียงร้องยาวต่อเนื่องเมื่อถูกลำแสงเสียบเข้าที่ลำตัว
 

 
“โอ ตายจริง ออร่าต่อสู้สีขาวบริสุทธิ์… เขาเป็นอัศวินปฐพี! กรี๊ดดด… เขาหล่อจังเลย!”
 
เบลล่าร้องเสียงแหลมพร้อมกับจ้องมองร่างของอัศวินปฐพีตาไม่กะพริบ แสดงอาการบ้าผู้ชายอย่างออกนอกหน้า
 
นักเรียนหญิงคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างๆ เธอต่างก็ใจละลายไปตาม ๆ กัน พวกเธอมองอัศวินปฐพีที่กำจัดอินทรีน้ำแข็งอย่างง่ายดายด้วยแววตาฉ่ำเยิ้ม
 
หานซั่วนิ่วหน้า เขาตกตะลึงในความแข็งแกร่งของอัศวินปฐพีเช่นกัน ครั้งสุดท้ายที่หานซั่วและคณะทั้ง 12 คนเผชิญหน้ากับอินทรีน้ำแข็ง แทบจะเรียกได้ว่าลำบากแสนสาหัส เพราะพวกเขาต้องทุ่มเทความพยายามจนเฮือกสุดท้ายกว่าจะโค่นมันลงได้ แต่อัศวินปฐพีคนนี้ไม่เพียงแต่ปราศจากอุปสรรคลำบากใด ๆ เขายังจัดการมันอย่างง่ายดาย อินทรีน้ำแข็งกรีดร้องเสียงแหลมสูงเมื่อถูกออร่าต่อสู้สีขาวพุ่งเข้าใส่
 
ลำแสงออร่าต่อสู้สีขาวอีกลำแสงหนึ่งพุ่งขึ้นมาทางอินทรีน้ำแข็งที่กำลังบาดเจ็บอย่างหนัก ราวกับว่ามันรับรู้ถึงอันตราย มันจึงรีบกระพือปีกเตรียมถอยหนี
 
ร่างของอัศวินปฐพียืนอยู่บนพื้นจนกระทั่งตอนนี้ ทันใดนั้นเอง เขาก็พุ่งตัวลอยขึ้นไปในอากาศด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียว ดาบยาวฟันเข้าที่ท้องของอินทรีน้ำแข็ง มันร้องโหยหวนขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะร่วงลงมาอย่างไร้ชีวิต
 

 
“เท่สุด ๆ ไปเลย!”
 
เบลล่าตาเป็นประกายยิ่งขึ้นอีก เธอหัวเราะคิกคักด้วยความหลงใหลอย่างหัวปักหัวปำ
 
อัศวินปฐพีเดินตรงไปที่ร่างของอินทรีน้ำแข็ง เขาใช้ดาบยาวตวัดลงไปเล็กน้อยก่อนจะหยิบผลึกมนตราอินทรีน้ำแข็งออกมา และเขาก็ยิ้มน้อย ๆ พร้อมกับก้าวยาว ๆ เข้ามาทางที่หานซั่วและคนอื่น ๆ อยู่ เขากวาดตามองทั้งกลุ่มครั้งหนึ่งและโค้งอย่างสุภาพ
 

 
“ข้า อัศวินคลาร์ก ขอน้อมคำนับเหล่านักเวทย์ผู้สูงศักดิ์”
 
 
“สวัสดีค่ะ คลาร์ก ท่านช่างแข็งแกร่ง ฆ่าอินทรีน้ำแข็งได้ด้วยตัวคนเดียว น่าประทับใจมากเลยค่ะ!”
 
เบลล่าหัวเราะถ่อมตัวและพูดอย่างน้อบน้อม ราวกับเป็นคนละคนกับเมื่อครู่
 
แต่ทว่า คลาร์กไม่ได้หันมองเบลล่าเลยสักนิด สายตาของเขากำลังจับจ้องไปที่แฟนนี่ ราวกับรอให้แฟนนี่เป็นผู้เอื้อนเอ่ยตอบเขา ทำให้เบลล่ารู้สึกกระอักกระอ่วนไม่น้อย
 

 
“พวกเราคือนักเรียนและอาจารย์จากวิทยาลัยเวทมนตร์และศาสตร์แห่งพลังบาบิโลน เราออกมาท่องป่าทมิฬเพื่อฝึกฝนเวทมนตร์ ยินดีที่ได้พบท่านะ คลาร์ก”
 
ท่าทีของแฟนนี่ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยขณะที่เธอโน้มตัวลงเล็กน้อยและยิ้มตอบกลับไป
 

 
“เข้าใจล่ะ… ข้าเองก็เข้ามายังป่าทมิฬนี่เพื่อฝึกฝนเหมือนกันครับ สัตว์วิเศษที่นี่แข็งแกร่งมาก เหมาะอย่างยิ่งที่จะใช้ฝึกเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง ไม่คิดมาก่อนเลย ว่าจะได้มาพบกับทุกคนที่นี่”
 
คลาร์กยิ้มเล็กน้อยและยังคงจ้องมองแฟนนี่อย่างไม่วางตา หานซั่วรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกคลื่นไส้
 

 
“อาจารย์แฟนนี่ครับ อินทรีน้ำแข็งถูกเขาฆ่าตายไปแล้ว พวกเราคงต้องกลับกันแล้วล่ะ”
 
หานซั่วมองคลาร์กอยู่ครู่หนึ่งจนเข้าใจว่าทำไมเขาถึงรู้สึกไม่ชอบใจสายตาของคลาร์กเอาซะเลย เพราะมันเหมือนกับสายตาของจีนนี่เอง ถึงแม้จะดูไม่หนักเท่าจีนก็เถอะ แต่มันก็ตอบคำถามได้อย่างชัดเจน — เจ้าคลาร์กนี่หลงเสน่ห์ของแฟนนี่เข้าแล้วแน่ ๆ
 

 
“ใช่ ๆ อาจารย์แฟนนี่ มันเริ่มอันตรายขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว เห็นแก่ความปลอดภัยของพวกนักเรียนเถอะ พวกเรารีบกลับวิทยาลัยกันดีกว่า”
 
จีนเองก็คงรู้สึกได้เช่นกันเพราะสายตาที่เขามองคลาร์กนั้นไร้แววความเป็นมิตรอย่างสิ้นเชิง จึงรีบสนับสนุนคำพูดของหานซั่วทันที
 
แฟนนี่พยักหน้าเห็นด้วยเมื่อได้ยินที่หานซั่วและจีนพูดและกำลังจะตอบตกลงอยู่แล้วตอนที่อยู่ ๆ คลาร์กก็ยิ้มและพูดขึ้นมา
 

 
“ถ้าเหล่านักเวทย์ผู้สูงศักดิ์ไม่รังเกียจ ข้าสามารถร่วมเดินทางไปกับพวกท่านได้นะครับ ถ้าพวกเราไปด้วยกันน่าจะเป็นประโยชน์ให้กันและกันได้มากกว่า ลดอันตรายที่ต้องเจอให้น้อยลงด้วย ทุกท่านเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้มั้ยครับ?”
 
 
“เห็นด้วยแน่นอนค่ะ ถ้ามีอัศวินปฐพีไปด้วยกันกับพวกเราล่ะก็ ผลพลอยได้จากการเดินทางครั้งนี้ต้องทิ้งห่างสาขาเวทมนตร์ธาตุแสงแบบไม่เห็นฝุ่นแน่ ๆ เลยล่ะ”
 
เบลล่าร้องขึ้นด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข เธอพูดโพล่งออกมาโดยไม่รอคำยืนยันจากแฟนนี่
 
นักเรียนหญิงคนอื่น ๆ รีบเห็นด้วยกับเบลล่าทันที มีเพียงลิซ่าเท่านั้นที่ไม่มีท่าทีอะไร เอาแต่จ้องมองหานซั่วด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์แปลก ๆ ส่วนพวกนักเรียนชายก็ไม่มีใครพูดอะไร เพราะไม่คิดสนใจอะไรอยู่แล้ว
 
หลังจากสิ่งที่คลาร์กพูดและนักเรียนหลายคนต่างเห็นพ้องกับเบลล่าโดยพร้อมเพรียงกัน แฟนนี่จึงเริ่มลังเลจากเดิมที่ตั้งใจจะรีบกลับออกไป โดยเฉพาะเมื่อเบลล่าพูดว่าผลพลอยได้ของพวกเขาจะเหนือกว่าของสาขาเวทมนตร์ธาตุแสง
 
อย่าตกลงนะ อย่าตกลง  หมอนี่ยิ้มก็จริง แต่ไม่ใช่เพราะเจตนาดีหรอก เจ้าเด็กนี่ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ ๆ อย่าตอบตกลงเดินทางไปกับมันเชียวนะ  หานซั่วมองแฟนนี่ในขณะที่คำพูดเหล่านี้ก้องวนไปวนมาอยู่ในใจ
 

 
“ตกลงจ้ะ งั้นคงต้องพึ่งท่านแล้วล่ะ พวกเราเป็นกลุ่มนักเวทย์ คงจะช่วยได้มากเลยถ้ามีอัศวินปฐพีที่แข็งแกร่งอย่างท่านร่วมทางไปด้วย”
 
แฟนนี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบตกลงในที่สุด
 
แม้หานซั่วจะผิดหวังอย่างแรง เขาก็ไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้า แต่กลับอุทานด้วยความประหลาดใจ
 

 
“ว๊า อุตส่าห์ไล่ตามอินทรีน้ำแข็งมาแทบตาย แต่ท่านก็ดันชิงฆ่ามันตายไปซะนี่ ผลึกมนตราระดับ 4 หายวับไปต่อหน้าต่อตาเลย เฮ้อ…”
 
คลาร์กมีสีหน้างุนงงเมื่อได้ยินหานซั่วพูด เขามองหานซั่วอย่างสับสนพร้อมกับถามว่า
 

 
“เจ้าไล่ตามอินทรีน้ำแข็งตัวนี้มาก่อนงั้นเหรอ?”
 
หานซั่วพยักหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง พร้อมกับท่าทีโหยหาอาวรณ์
 

 
“ก็ใช่น่ะสิ พวกเราไม่รู้นี่ว่าจะมีคนตัดหน้าไปก่อนแบบนี้”
 
แฟนนี่งุนงงกับคำพูดหานซั่วและจ้องเขม็งใส่เขาด้วยสายตาดุร้าย เธอกำลังจะอธิบายอยู่แล้วว่ามันไม่ใช่แบบนั้น แต่คลาร์กลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และหยิบผลึกมนตราอินทรีน้ำแข็งออกมาด้วยความปวดใจเล็กน้อย เขาฝืนยิ้มและยื่นมันให้แฟนนี่
 

 
“เข้าใจล่ะ ในเมื่อเป็นแบบนั้น ข้าขอคืนให้พวกท่าน อาจารย์แฟนนี่ ท่านต้องรับไว้นะครับ”
 
“รับครับ พวกเรารับแน่นอนครับ!”
 
หานซั่วยิ้มแก้มปริวิ่งเข้ามาและหยิบผลึกมนตราไปจากมือของคลาร์กก่อนที่แฟนนี่จะทันพูดอะไร เขาส่งมันให้ลิซ่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา และพูดอย่างร่าเริง
 

 
“ฮะ ๆ ๆ ท่านอัศวินคลาร์กช่างเป็นคนดีจริง ๆ ให้ผลึกมนตราระดับ 4 มาง่าย ๆ เลย ข้าว่าหนทางหน้าเขาจะเขาจะต้องช่วยพวกเราได้มากแน่ ๆ”
 
ดวงตาของลิซ่าเป็นประกายวาบขึ้นทันที และเธอก็หยิบผลึกมนตราเก็บใส่กระเป๋าอย่างร่าเริง เธอพยักหน้าให้หานซั่วอย่างชื่นชมพร้อมกับแอบยกนิ้วโป้งให้เขา
 
แฟนนี่กำลังจะอ้าปากพูด แต่เมื่อเห็นว่าผลึกมนตราหายเข้าไปในกระเป๋าของลิซ่าด้วยความเร็วเพียงชั่วพริบตา เธอก็มีท่าทีกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอส่ายหัวเบา ๆ ก่อนหันไปทำหน้าดุใส่หานซั่วและลิซ่า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
 
ผลึกมนตราระดับ 4 มีค่าเท่ากับ 100 เหรียญทอง ซึ่งไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ เลยแม้แต่กับผู้สูงศักดิ์ในตระกูลเล็ก ๆ จึงไม่แปลกใจที่คลาร์กจะรู้สึกปวดใจเมื่อเห็นหานซั่วหยิบมันไปจากมือเขาอย่างง่ายดาย
 

 
“อาจารย์แฟนนี่ครับ ในเมื่อเรามีอัศวินปฐพีผู้สูงศักดิ์และใจดีเดินทางไปกับเราแล้ว ข้าว่าพวกเรามุ่งหน้าลงใต้ต่อได้แล้วล่ะ ที่นั่นต้องมีสัตว์วิเศษที่แข็งแกร่งกว่านี้อีกแน่ ๆ เลย และถ้าเราได้ผลึกมนตราระดับ 3 มาล่ะก็ พวกเราต้องกลับไปยังวิทยาลัยอย่างภาคภูมิใจมากแน่ ๆ”
 
หานซั่วตั้งใจพูดกระตุ้นแฟนนี่อีกครั้ง พลางคิดว่าถ้าคลาร์กบังอาจเหล่ผู้หญิงของเขาอีกล่ะก็ เขาก็จะเอาคืนให้สาสมจนหยดสุดท้ายเลยเหมือนกัน อุตส่าห์มีอัศวินปฐพีมาให้ใช้งานแล้วทั้งที
 
หัวใจของแฟนนี่เต็มตื้นขึ้นทันทีเมื่อได้ยินที่หานซั่วพูดถึงการกลับไปยังวิทยาลัยด้วยความภาคภูมิใจ เธอพยักหน้าพร้อมกับยิ้มอย่างมีเสน่ห์
 

 
“เอาล่ะ งั้นพวกเราก็ออกเดินทางลงใต้กันต่อเลย อัศวินคลาร์ก คงต้องรบกวนให้ท่านช่วยดูแลพวกเราหลังจากนี้ด้วยนะคะ”
 
คลาร์กยิ้มพร้อมกับโค้งคำนับอย่างสุภาพนอบน้อม
 

 
“ไม่มีปัญหาครับ ข้ายินดีรับใช้”
 
ในเมื่อหน้าด้านมากับพวกข้าดีนัก ข้าจะเล่นงานเจ้าจนต้องร้องขอชีวิตเลยคอยดู  หานซั่วหงุดหงิดกับการกระทำของคลาร์กอย่างรุนแรง  ความคิดของเขาพุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่งขณะพยายามคิดแผนการชั่วร้ายต่าง ๆ
 
 
 
…………………………………
 
ติดตามอัพเดทและอ่านตอนต่อไปทันที ที่นี่
 >>> 
 


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 (0 votes)
   0/10