GDK ตอนที่ 39 หนทางกลั่นแกล้งอัศวินปฐพี
 
วันต่อมา
 
เมื่อมีคลาร์กร่วมเดินทางมาด้วย คณะเดินทางก็มุ่งหน้าไปยังทางตอนใต้ของป่าทมิฬกันต่อ การรับมือกับสัตว์วิเศษนานาชนิดตามรายทางจึงง่ายดายขึ้นมาก
 
คลาร์กแสดงความสามารถต่อหน้าแฟนนี่อย่างจงใจ และเพราะความช่วยเหลือของเขาจึงทำให้สามารถจัดการหมาป่าคมวายุ 2 ตัว และอินทรีน้ำแข็งอีก 1 ตัว
 
ทุกครั้งที่สัตว์วิเศษถูกฆ่าตาย หานซั่วจะปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาคว้าผลึกมนตราของสัตว์วิเศษไปทันทีและรีบส่งให้ลิซ่าเก็บไว้เพื่อความปลอดภัยราวกับศึกชิงสมบัติ ไม่เหลือสิ่งใดทิ้งไว้ให้คลาร์กแม้แต่หนังของหมาป่าคมวายุ
 
คลาร์กต้องการเอาชนะใจแฟนนี่ให้ได้ แม้จะเจ็บปวดอยู่ในใจแต่ก็ยังฝืนยิ้ม เขาเล่นไปตามเกมของหานซั่ว และต่อสู้ต่อไปโดยไม่หวังผลึกมนตรา
 
เมื่อพลบค่ำ คณะเดินทางก่อกองไฟขึ้น และหานซั่วต้องรับหน้าที่หน้าที่ย่างเนื้อเช่นเดิม คลาร์กจงใจนั่งลงข้าง ๆ แฟนนี่และพยายามชวนเธอคุย ขณะเดียวกัน จีนซึ่งนั่งข้างแฟนนี่อีกฝั่งหนึ่งก็ถลึงตาใส่คลาร์กและพยายามพูดขัดจังหวะเขาทุกครั้งหวังจะไล่คลาร์กให้พ้นทาง
 
ส่วนนักเรียนคนอื่น ๆ ก็แยกตัวไปพัก พูดคุยและหัวเราะอย่างสนุกสนาน หรือแม้แต่จัดข้าวของของตัวเองเงียบ ๆ มีเพียงลิซ่าเท่านั้นที่อยู่ข้าง ๆ หานซั่ว มองเขาพลิกกลับเนื้อที่กำลังย่างไฟ
 

 
“ไบรอัน เจ้าน่ะ ร้ายขึ้นทุกวันเลยนะ รู้ตัวมั้ย? ต่างจากตัวเจ้าเมื่อก่อนนี้มากเลย”
 
ลิซ่าใช้กิ่งไม้กิ่งหนึ่งเขี่ยกองไฟเล่น สายตาเป็นประกายของเธอจับจ้องร่างกายของหานซั่วขณะที่เธอพูด
 
หานซั่วหันขวับมาที่ลิซ่าก่อนจะตอบด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ
 

 
“จริงเหรอ? แต่ข้ารู้สึกดีนะ …ข้าแค่คิดว่าที่ผ่านมา ข้าใช้ชีวิตอย่างสิ้นหวังและโง่เง่ามากเกินไป ก็เลยอยากลองเปลี่ยนแปลงตัวเองซะที เจ้าไม่ชอบเหรอ?”
 
ลิซ่าส่ายหัวและตอบว่า
 

 
“เปล่า ไม่ใช่หรอก ข้าแค่คิดว่า… เจ้าต่างจากเมื่อก่อนเฉย ๆ ไม่รู้จะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ยังไงดีเหมือนกัน บางที…อาจเป็นเพราะที่ข้าใช้คำสาปกรีดวิญญาณกับเจ้า ทุกอย่างมันก็เลยกลายเป็นแบบนี้ล่ะมั้ง”
 
หานซั่วหัวเราะออกมาอย่างไม่ตั้งใจ พลางคิดว่า เขาไม่ใช่ทั้งไบรอัน และคำสาปกรีดวิญญาณก็ไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลยต่างหาก ไม่ว่าจะเป็นลิซ่า แฟนนี่ หรือแม้แต่นักเรียนหรืออาจารย์คนอื่น ๆ ต่างคิดว่าคำสาปกรีดวิญญาณเป็นเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการเปลี่ยนแปลงของเขา คิดไปคิดมาก็ตลกดี
 

 
“ที่ข้าเปลี่ยนไปนี่ ไม่ดีงั้นเหรอ?”
 
 
“ดีอยู่แล้วสิ ดีมากเลยด้วยเมื่อเทียบกับตัวตนของเจ้าเมื่อก่อนน่ะ ข้ารู้สึกโมโหทุกครั้งเวลาเจ้าทำตัวขี้อายแล้วก็ขี้ขลาดแบบนั้น …ข้าถึงได้ทำตัวใจร้ายกับเจ้า หวังจะทำให้เกิดแรงฮึดและเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้าง  แต่เจ้ากลับยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ชีวิตโยนใส่เจ้าไม่ว่ามันจะเป็นอะไร และไม่เคยต่อต้านใครก็ตามที่เข้ามารังแก ข้าสงสารเจ้า ถ้าการมีชีวิตอยู่มันต้องเจ็บปวดทรมานขนาดนั้น คงจะดีกว่าถ้าเจ้าตาย ๆ ไปซะ ข้าถึงได้จงใจใช้คำสาปกรีดวิญญาณ เพราะไม่อยากเห็นเจ้าต้องมีชีวิตแบบนั้นอีกแล้ว”
 
ลิซ่าหยุดคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมามองหน้าหานซั่ว
 
หานซั่วนิ่วหน้า และจ้องมองลิซ่ากลับไปด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน
 

 
“นี่เจ้ากำลังจะบอกว่า เจ้าพยายามช่วยข้า เลยใช้คำสาปกรีดวิญญาณเพราะเจตนาดีอย่างนั้นเหรอ?”
 
 
“ก็ใช่น่ะสิ!”
 
ลิซ่าเงยหน้าขึ้นขณะอธิบาย
 

 
“ถึงแม้ว่าข้าจะใช้เจ้าฝึกเวทมนตร์เหมือนกัน แต่ข้าก็ปฏิบัติกับเจ้าดีกว่าที่นักเรียนคนอื่นทำตั้งเยอะ แต่เจ้าก็เหมือนเดิม ใช้ชีวิตอย่างสิ้นหวังต่อไปวัน ๆ ตอนนั้นข้ารู้สึกทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว และอยากช่วยปลดปล่อยเจ้าจากชีวิตบ้า ๆ นี่ซะที แล้วดูเจ้าตอนนี้สิ เจ้าเปลี่ยนไปมาก ขนาดข้ายังแทบจำเจ้าไม่ได้เลย”
 
หานซั่วส่ายหัว และไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่มีอะไรบางอย่างยืนยันวิธีคิดของลิซ่าในจิตใจของเขา เป็นความจริงที่ไบรอันใช้ชีวิตอย่างสิ้นหวังจนคิดอยากฆ่าตัวตายมาตั้งนานแล้ว เพียงแค่เขาไม่กล้าพอที่จะทำเท่านั้นเอง อย่างไรก็ตาม หานซั่วก็ยังไม่สามารถยกโทษให้ลิซ่าที่เธอช่วยให้คนอื่นจบชีวิตตัวเอง
 

 
“บ…ไบรอัน ข้าว่า พวกเราย่างเนื้อของตัวเองได้ ไม่ต้องใช้เจ้าแล้วล่ะ”
 
บาค เบลล่า และคนอื่น ๆ เดินเข้ามาหาหานซั่วและพูดด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ
 
เพราะหานซั่วย่างเนื้อแสนอร่อยให้กับลิซ่า แฟนนี่ เอมี่ และคนอื่น ๆ ในขณะที่ส่งเนื้อเน่า ๆ น่าสยดสยองให้บาค เบลล่า และอีกไม่กี่คน ทำให้พวกเขาต้องทุกข์ทรมานจากอาการท้องเสียมานานหลายวัน
 
ก่อนหน้านั้น พวกเขาทำได้เพียงก่นด่าและสาปแช่งหานซั่วมาโดยตลอด แต่เมื่อเจอภาวะบ้าระห่ำของหานซั่วมาเมื่อวาน ก็ไม่กล้าบ่นอะไรเขาอีกเลย เพราะกลัวว่าอาจทำให้หานซั่วสติหลุดไปอีกครั้ง
 
กลายเป็นว่าตอนนี้พวกเขากลัวหานซั่วจับใจ
 
หานซั่วยิ้มซื่อ ๆ พร้อมกับพูดอย่างเขินอาย
 

 
“จะทำแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะ? ข้าเป็นทาสรับใช้ของสาขาศาสตร์แห่งความตาย การเตรียมอาหารเป็นหน้าที่ข้าอยู่แล้ว จะให้นักเวทย์ที่สูงศกดิ์และบอบบางอย่างพวกเจ้ามาทำเรื่องแบบนี้แทนได้ยังไงกัน คงไม่เหมาะหรอก”
 
 
“เหมาะสิ เหมาะแน่ ๆ! ไหน ๆ พวกเราก็ออกเดินทางเพื่อฝึกฝน พวกเราก็ควรลองทำทุกอย่างด้วยตัวเองไง แถมเมื่อวานเจ้ายังช่วยชีวิตพวกเราไว้อีก เราไม่ควรให้เจ้าทำอะไรเยอะเกินไปหรอก… จริงมั้ย บาค?”
 
เบลล่าพยายามฝืนหัวเราะขณะพูด
 

 
“จริงด้วย พวกเราควรเตรียมอาหารกินเอง ไม่ใช่พึ่งเจ้าไปซะทุกอย่าง”
 
บาคซึ่งปวดท้องมาหลายวัน รู้ดีกว่าถ้ากินเนื้อที่หานซั่วย่างเข้าไปอีกล่ะก็ ถ้าไม่ดิบเกินไป ก็จะสุกเกินไปเสมอ เขารีบยิ้มประจบประแจงเล็กน้อย แต่ก็หยุด และพูดขึ้นว่า
 

 
“ไบรอัน ก่อนหน้านี้ข้าผิดเอง อย่าแค้นเคืองอะไรข้าเลยนะ ถ้าเจ้าเกลียดข้า แล้วมาเจอข้าตอนที่เจ้ากลายเป็นบ้… เอ่อ… สูญเสียการควบคุมตัวเองไปอีก ข้าคงไม่รอดแน่ ๆ”
 
 
“ก็ได้ ในเมื่อพวกเจ้าน้ำใจงามกันขนาดนี้ งั้นข้าก็ขอบคุณนะ มาสิ ย่างเนื้อกันได้เลย ขอให้สนุกนะ”
 
ในใจหานซั่วคิด รู้สึกดีเป็นบ้าเลยแฮะ  ก่อนจะลุกขึ้นยืนและยิ้มอย่างจริงใจ เขาหยิบเนื้อสองสามชิ้นที่สุกดีแล้ว และยื่นชิ้นที่ใหญ่ที่สุดให้ลิซ่า ที่จ้องเนื้อตาเป็นมันมาได้พักนึงแล้ว และถือเนื้อส่วนที่เหลือเดินไปหาแฟนนี่
 
กลิ่นหอมของเนื้อย่างไฟตลบอบอวลไปทั่ว แฟนนี่ซึ่งกำลังฟังคลาร์กและจีนดูถูกกันเองด้วยสีหน้าที่หมดความอดทนเต็มที่ ตอนนั้นเองที่สายตาของเธอเป็นประกายขึ้นมาพร้อมกับลิ้นที่เลียริมฝีปาก และยิ้มอย่างมีเสน่ห์
 

 
“อาจารย์แฟนนี่ อาจารย์จีน แล้วก็ เอ่อ… อัศวินคลาร์ก เนื้อย่างเสร็จแล้วครับ!”
 
หานซั่วหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับยื่นเนื้อให้ทั้งสามคน
 

 
“อ๋า… แหวะ! ไบรอัน ทำไมวันนี้เนื้อยังดิบอยู่เลยล่ะ น่าคลื่นไส้ออกจะตายไป!”
 
แฟนนี่ร้องเสียงแหลมและพ่นชิ้นเนื้อที่เพิ่งกัดเข้าไปออกมา
 
เพราะแฟนนี่สายตาสั้น และหานซั่วไม่ได้ส่งเนื้อย่างให้ด้วยตัวเอง ประกอบกับแฟนนี่ที่รีบกินเกินไป เธอจึงหยิบเนื้อชิ้นที่หานซั่วเตรียมไว้ให้จีนและคลาร์กไปก่อนที่เขาจะทันได้เตือน
 

 
“เอ่อ… อาจารย์แฟนนี่ ชิ้นนั้นไม่ใช่ของท่านครับ ชิ้นนี้ต่างหาก”
 
หานซั่วไม่รู้ว่าตัวเองจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี พลางคิดว่าแฟนนี่ก็ช่างรีบกินเสียเหลือเกิน
 
เขารีบยื่นชิ้นเนื้อที่ใช้ความมานะพยายามตระเตรียมมาอย่างดีให้ พร้อมกับดึงเนื้อที่กึ่งสุกกึ่งดิบกลับมาจากมือเธอ เขาใช้มีดเฉือนชิ้นเนื้อส่วนที่เธอกัดแล้วออก ก่อนจะยิ้มอย่างร่าเริง เขายื่นชิ้นนั้นให้คลาร์ก และพูดอย่างอาย ๆ ว่า
 

 
“ท่านคลาร์กครับ ชิ้นนี้ของท่านครับ ทักษะการทำอาหารของข้าไม่ค่อยได้มาตรฐานเท่าไหร่ อาจารย์แฟนนี่กัดไปแล้วคำนึงก็จริง หวังว่าท่านจะไม่รังเกียจนะครับ”
 
 
“เอ่อ… ข้าขอกินแค่ขนมปังก็พอ”
 
คลาร์กพูด
 

 
“จะพอได้ยังไงกัน ขนมปังไม่ได้ช่วยให้ร่างกายแข็งแกร่งซะหน่อย ท่านเป็นอัศวิน ท่านต้องกินเนื้อเยอะ ๆ นะ ที่ท่านไม่กินเพราะฝีมือทำอาหารไม่เอาไหนของไบรอัน หรือเพราะรังเกียจที่อาจารย์แฟนนี่กัดเนื้อชิ้นนี้ไปแล้วกันแน่เนี่ย?”
 
จีนซึ่งรู้ดีว่าใครก็ตามที่ทำตัวไม่ดีกับไบรอันเป็นอันต้องทุกข์ทรมานแสนสาหัสเมื่อกินอาหารที่เขาทำทุกรายไป เขาหัวเราะอย่างสะใจอยู่ในใจ ขณะที่พยายามคะยั้นคะยอคลาร์กด้วยสีหน้าอันชอบธรรมและมีเกียรติ
 

 
“เปล่านะ ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ข้าก็แค่…”
 
คลาร์กพูดด้วยสีหน้าอับจนหนทางขณะโบกไม้โบกมือด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน เขาส่ายหัว แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงต่อ เพราะเขาเห็นแฟนนี่กัดไปแค่คำเดียวก็ต้องพ่นออกมา ก็พอรู้ได้แล้วว่าเนื้อชิ้นนั้นต้องรสชาติแย่มากแน่ ๆ
 

 
“ในฐานะอัศวินผู้สูงศักดิ์ ท่านคลาร์กคงไม่อยากกินอะไรที่คนอื่นกัดไปแล้วจริง ๆ ข้าเข้าใจดี อาจารย์จีน งั้นท่านรับชิ้นนี้ไปแทนมั้ยครับ?”
 
หานซั่วแสดงท่าที เสร็จข้าแล้วมั้ยล่ะ!  ที่จงใจทำให้คลาร์กเหมือนมีนัยยะรังเกียจแฟนนี่ได้สำเร็จ จึงส่งเผือกร้อนให้จีนต่อ
 
จีนถึงกับผงะกับคำพูดของหานซั่ว เขาหัวเราะอย่างละอายและพูดว่า
 

 
“ไม่ ไม่มีทาง ข้าจะกล้าแย่งของจากท่านคลาร์กได้ยังไง อีกอย่าง ของข้าชิ้นนี้ตะหาก ข้าเอาไปกินล่ะนะ”
 
จีนเหงื่อแตกไหลเป็นทางมาตามคิ้ว เขาพูดอย่างร้อนรนและหยิบเนื้อกึ่งสุกกึ่งดิบอีกชิ้นหนึ่งไป ก่อนจะรีบวิ่งตรงไปหาพวกบาคและเบลล่าทันทีเพื่อเอาตัวรอด เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งใจจะไปย่างเนื้อใหม่อีกครั้ง
 

 
“อาจารย์จีนช่างเป็นคนถ่อมตัวจริง ๆ ดูเหมือนเนื้อชิ้นนี้ยังไงก็ต้องเป็นของท่านแล้วล่ะ”
 
หานซั่วยิ้มอย่างใสซื่อ และตั้งใจจะยัดเยียดเนื้อชิ้นนั้นจนกว่าคลาร์กรับไว้ให้จงได้
 
คลาร์กมีสีหน้าอนาถใจพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูแปลก ๆ และจู่ ๆ ก็โพล่งขึ้นมาราวกับเพิ่งนึกอะไรออก
 

 
“ข้าลืมของเอาไว้ ขอตัวก่อนนะ”
 
คลาร์กทำเหมือนจีนไม่มีผิดเพี้ยน เพราะทันทีที่พูดจบ เขาก็วิ่งออกไปราวกับกำลังหนีอะไรบางอย่าง และหายตัวไปในเวลาเพียงชั่วพริบตา
 

 
“ไบรอัน เจ้านี่นับวันจะเกเรใหญ่แล้วนะ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมจีนกับบาคถึงได้ท้องเสียมาหลายวัน เจ้าเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องพวกนี้ใช่มั้ย บอกมานะ?”
 
แม้แฟนนี่จะจ้องเขม็งและดุใส่หานซั่ว ถึงแฟนนี่จะโกรธ แต่ก็อดขำไม่ได้ ขณะที่เธอจ้องหานซั่วเขม็งพร้อมกับอบรมเขา
 

 
“เพิ่งรู้เหรอคะ อาจารย์แฟนนี่? ไบรอันตอนนี้น่ะ ต่างจากเมื่อก่อนลิบลับ เขาเกเรกว่าพวกนักเรียนทั้งหมดอีกค่ะ”
 
ลิซ่าหัวเราะเบา ๆ และมองแฟนนี่ด้วยสายตาแปลก ๆ
 

 
“จริงสิ ถ้าอาจารย์แฟนนี่รู้อยู่แล้วว่าไบรอันตั้งใจแกล้งพวกนั้น ทำไมถึงไม่ห้ามเขาล่ะค่ะ?”
 
 
“เพราะข้าเองก็รำคาญคลาร์กกับจีนเหมือนกันน่ะสิจ๊ะ พวกเขาเอาแต่มาป้วนเปี้ยนอยู่รอบตัวข้า แล้วก็ชวนคุยไม่หยุดเลย ไม่ก็พยายามสร้างฉากอะไรสักอย่างขึ้นมา แล้วก็ลากข้าเข้าไปเกี่ยวด้วยให้ได้ น่าเบื่อจะตายไป แต่คลาร์กก็ช่วยเราไว้เยอะ และเขาก็เป็นคนดีจริง ๆ นั่นแหละ”
 
แฟนนี่หัวเราะอย่างชั่วร้ายขณะที่อธิบายให้ลิซ่าฟัง
 
หานซั่วลิงโลดอยู่ในใจเมื่อได้ยินที่แฟนนี่พูดในช่วงแรก แต่ก็ต้องโมโหเมื่อได้ยินแฟนนี่พูดว่าคลาร์กเป็นคนดี
 

 
“อย่างงี้นี่เอง ฮะ ๆ ๆ อาจารย์แฟนนี่ ข้ารู้มาว่ามีสระน้ำใหญ่อยู่ไม่ไกลแน่ะ น้ำก็ใสสะอาดดีด้วย พวกเราไม่ได้อาบน้ำกันมาหลายวัน คืนนี้พวกเราไปว่ายน้ำกันมั้ยคะ?”
 
 
“ลิซ่า ก่อนหน้านี้เจ้าไม่ชอบว่ายน้ำนี่นา ทำไมอยู่ ๆ ถึงชอบว่ายน้ำขึ้นมาได้ล่ะ?
 
 
“เอ่อ… ก็การว่ายน้ำ เป็นการออกกำลังอย่างนึงไงคะ!”
 
ใบหน้าน่ารักของลิซ่าแดงระเรื่อขณะที่เธออธิบายให้แฟนนี่ฟัง เธอตอบคำถามอย่างรวดเร็วก่อนจะหันหน้าไปมองหานซั่ว
 
หานซั่วทำสีหน้าแปลกใจ พลางคิดกับตัวเอง ดูเหมือนท่าทีของลิซ่าเริ่มเปลี่ยนไปจากเดิม ตั้งแต่ที่เขาบอกวิธีเพิ่มขนาดหน้าอกกับเธอไปคราวนั้น เธอคงแอบไปทำตามอย่างลับ ๆ เขาคิดว่าตลกดี และความเข้าใจเกี่ยวกับความคิดของผู้หญิงของเขาก็ลึกซึ้งขึ้นไปอีกขั้น
 
…………………………………
 
ติดตามอัพเดทและอ่านตอนต่อไปทันที ที่นี่ >>>
 


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 (0 votes)
   0/10