GDK ตอนที่ 40 เจ้าเป็นคนแบบนี้เองสินะ
 
เมื่อรัตติกาลมาเยือน ดวงจันทร์ส่องแสงสุกสกาวไปทั่วผืนป่าทมิฬอันกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด แสงจันทร์สีเงินนั้นนำมาซึ่งความเงียบสงบและปลอบประโลมทุกสรรพชีวิต
 
เต็นท์เรียบง่ายหลายหลังเรียงรายกันอยู่บนผืนหญ้าอ่อนนุ่ม หลังจากใช้แรงงานอย่างหนักหน่วงมาทั้งวัน พวกนักเรียนต่างเหนื่อยล้าอ่อนแรง บ้างส่งเสียงพึมพำ พูดคุยกัน หรือแม้แต่ครุ่นคิดอยู่กับตัวเอง ส่วนหานซั่วกำลังซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้สูงใหญ่พร้อมกับร่ายคาถา
 
แสงหนึ่งสว่างวาบขึ้น ก่อตัวเป็นร่างของเจ้าโครงกระดูกตัวเล็กพร้อมกับกริชกระดูกในมือ มันร่อนอย่างไร้เสียงภายใต้การนำของหานซั่วไปทางเต็นท์ที่คลาร์กอยู่
 
เต็นท์ของคลาร์กตั้งอยู่ค่อนข้างไกลจากกลุ่มเต็นท์ของพวกนักเรียน ถึงแม้เบื้องหน้าเขาจะทำทีเป็นอ่อนน้อมถ่อมตนและแสนอ่อนโยน แต่นอกจากความเป็นมิตรและจริงใจที่เขามีต่อแฟนนี่แล้ว สายตาที่เขามองพวกนักเรียนกลับแฝงไปด้วยความหยิ่งยโสและการดูถูกเหยียดหยาม แม้แต่เต็นท์ของเขาก็แตกต่างจากของคนอื่น ๆ อย่างสิ้นเชิง และแยกตัวออกไปตั้งอยู่คนเดียวห่าง ๆ
 
เจ้าโครงกระดูกตัวเล็กว่องไวมาก ร่างสีดำราวน้ำหมึกของมันกลืนไปกับความมืด ไม่มีแม้แต่เสียงลมแผ่วเบาขณะที่มันย่างกราย ทำให้มาถึงเต็นท์ของคลาร์กอย่างรวดเร็วในเวลาไม่ถึงสิบวินาที แล้วเจ้าโครงกระดูกตัวเล็กก็ก้าวเข้าไปในเต็นท์ของคลาร์กตามคำสั่งของหานซั่ว
 
เสียงครางต่ำอย่างเจ็บปวดดังขึ้นเมื่ออยู่ดี ๆ เต็นท์ของคลาร์กก็พังลงมา เจ้าโครงกระดูกตัวเล็กรีบพุ่งตัวออกมาทันทีก่อนจะหนีไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้
 
หลังจากเสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้น คลาร์กรีบออกมาจากเต็นท์ในสภาพเนื้อตัวสกปรกมอมแมม เขาถือดาบยาวในมือพร้อมกับกวาดสายตาไปทั่วทุกทิศทาง ก่อนจะรีบตามไปยังทิศทางที่เจ้าโครงกระดูกตัวเล็กหนีไป พร้อมกับก่นด่าสาปแช่งด้วยความฉุนเฉียว
 
สำเร็จ!  หานซั่วแอบหัวเราะเบา ๆ
 
เขาหัวเราะอย่างชั่วร้ายขณะที่ซ่อนตัวในเงามืดและค่อย ๆ ตามคลาร์กไปอย่างใกล้ชิด ด้วยการวิ่งหลบไปมาตามเงาหลังต้นไม้อย่างรวดเร็ว
 
ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ เป็นตำแหน่งของสระน้ำขนาดใหญ่มีต้นไม้ประหลาดที่บิดเบี้ยวและโค้งงอจำนวนมากขึ้นรายล้อมรอบขอบสระ แสงจันทร์นวลผ่องสะท้อนเงาในสายน้ำใสบริสุทธิ์จนเกิดเป็นประกายสีเงินระยิบระยับ
 
เสียงน้ำกระเซ็นและเสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นจากผิวน้ำอย่างต่อเนื่อง แต่งแต้มสีสันและชีวิตชีวาให้กับสระน้ำที่แสนเงียบสงบ
 

 
“ลิซ่า นี่เจ้าเริ่มเป็นสาวแล้วเหรอ? พักหลัง ๆ นี้ หน้าอกเจ้าดูเปลี่ยนไปนะ?”
 
 
“ฮิฮิ อาจารย์แฟนนี่ ข้าจะบอกอะไรให้ การว่ายน้ำช่วยทำให้หน้าอกโตขึ้นนะคะ ข้าเพิ่งค้นพบความลับนี้หลังจากการลองทำด้วยตัวเองน่ะ”
 
 
“จริงเหรอ?”
 
แฟนนี่อุทานด้วยความประหลาดใจพร้อมกับหัวเราะออกมา
 

 
“ว่าแล้วเชียว ข้าก็สงสัยอยู่ว่าทำไมอยู่ดี ๆ เจ้าถึงชอบว่ายน้ำขึ้นมา เพราะเหตุผลนี้เองสินะ ฮะ ๆ ๆ งั้นวันนี้พวกเราว่ายน้ำกันนานหน่อยละกัน เนอะ”
 
 
“อาจารย์แฟนนี่คะ หน้าอกของอาจารย์ใหญ่ออกจะตายไป… อาจารย์ไม่เห็นต้องสนใจเรื่องนี้เลยนี่นา?”
 
 
“ใครว่าล่ะ ผู้หญิงทุกคนก็สนใจกันทั้งนั้นแหละ”
 
 
“เข้าใจแล้วค่ะ ฮะ ๆ ๆ นอกจากว่ายน้ำแล้ว การดื่มนม แล้วก็การนวดระหว่างอาบน้ำก็ช่วยให้หน้าอกกระชับและเต่งตึงขึ้นด้วยล่ะ ข้าลองมาแล้ว ช่วงนี้ข้าพยายามทำอยู่บ่อย ๆ แล้วก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของหน้าอกข้าจริง ๆ อาจารย์แฟนนี่ก็ลองดูสิคะ”
 
 
“อา ลิซ่า ดูเหมือนเจ้าจะรู้อะไรเยอะขึ้นมากเลย แต่หน้าอกของเจ้าก็เปลี่ยนไปจนสังเกตได้จริง ๆ นั่นล่ะ ดูเหมือนวิธีของเจ้าจะได้ผลดีมากเลยนะ”
 
 
“แน่นอนอยู่แล้ว ฮิฮิ เชื่อข้า รับรองไม่ผิดหวังแน่นอนค่ะ”
 
ลิซ่าหัวเราะอย่างภาคภูมิใจขณะที่เธอคุยกับแฟนนี่
 
ในตอนนั้นเอง เสียงฝีเท้าดังขึ้นมาแต่ไกล แฟนนี่และลิซ่ามองหน้ากันไปมา ก่อนที่แฟนนี่จะนิ่วหน้าและพูดขึ้นว่า
 

 
“นั่นเสียงอะไรน่ะ?”
 
ลิซ่าซึ่งตอนนี้มีเพียงหัวของเธอที่โผล่พ้นน้ำและแสดงสีหน้าสับสนไม่ต่างกัน เธอส่ายหัวพร้อมกับพูดว่า
 

 
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ข้าพบที่นี่ตอนที่ออกมาเก็บฟืน ไม่น่าจะมีคนอื่นรู้เรื่องที่นี่เลยนี่นา”
 
แฟนนี่และลิซ่าค่อนข้างตกใจและกำลังจะรีบออกจากสระเมื่อเสียงฝีเท้าเข้าใกล้มาทุกที ทันใดนั้นเอง คลาร์กในสภาพเหงื่อโทรมกายก็โผล่ออกมาที่ขอบสระ เขาหันมองไปมาเพื่อสำรวจพื้นที่รอบตัว
 
เมื่อคลาร์กเห็นแฟนนี่และลิซ่าอยู่ในสระ ทั้งสามคนก็ร้องด้วยความตกใจขึ้นพร้อมกัน ลิซ่าซึ่งอายอย่างที่สุดรีบซ่อนร่างของเธอในน้ำ เธอชี้นิ้วไปที่คลาร์กและพูดอย่างโกรธเคือง
 

 
“อะไรกัน เป็นถึงอัศวินสูงศักดิ์ มาทำตัวเป็นพวกถ้ำมองแบบนี้ได้ยังไง น่ารังเกียจที่สุด!”
 
 
“ไม่นะ ไม่ใช่อย่างที่พวกท่านคิด ข้ามาที่นี่เพราะข้าตามสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งมาต่างหาก!”
 
คลาร์กมีท่าทีเสียใจจริง ๆ เขาจึงรีบอธิบาย
 

 
“ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ! คลาร์ก ข้าผิดหวังในตัวท่านที่สุดเลย ไม่คิดว่าท่านจะเป็นคนแบบนี้!”
 
แฟนนี่เองก็กราดเกรี้ยวไม่แพ้กัน เธอพูดทั้งสีหน้าและน้ำเสียงเย็นชา
 

 
“อาจารย์แฟนนี่ ข้าไม่ได้ตั้งใจมาแอบมองจริง ๆ นะครับ ได้โปรด ฟังข้าอธิบายก่อนเถอะ”
 
คลาร์กเหงื่อไหลพราก เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าจะมาเจอแฟนนี่กับลิซ่าว่ายน้ำกันอยู่ที่นี่ เขาคิดว่าเรื่องนี้มีอะไรแปลก ๆ จึงอยากรีบอธิบาย
 

 
“ออกไป!  เดี๋ยวนี้!”
 
แฟนนี่และลิซ่ากรีดร้องขึ้นเป็นเสียงเดียว
 
รอยยิ้มยอมจำนนปรากฏบนใบหน้าของเขา คลาร์กถอนหายใจและโค้งให้ทั้งสองจากระยะไกล พร้อมกล่าวขอโทษ
 

 
“ข้าขออภัยต่อท่านทั้งสองคนจริง ๆ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ หวังว่าพวกท่านจะไม่มองข้าในแง่ร้ายนะครับ ข้าไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ”
 
เมื่อพูดจบ คลาร์กก็เดินคอตกจากไปด้วยท่าทีหดหู่ พลางถอนหายใจและบ่นพึมพำกับตัวเองว่าทำไมเขาช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้
 
ร่างของหานซั่วโผล่ออกมาจากเงามืดของต้นไม้หลังจากที่คลาร์กไปแล้ว เขาชูนิ้วกลางใส่ร่างที่เดินห่างออกไป พร้อมกับหัวเราะและพูดด้วยเสียงแผ่วเบา
 

 
“คิดจะแย่งผู้หญิงของข้าดีนัก ไปตายซะ เจ้าอัศวินเวรเอ๋ย!”
 
 
“กลายเป็นว่าอัศวินสูงศักดิ์ชอบมีงานอดิเรกน่าขยะแขยงไปซะงั้น”
 
ลิซ่ายังเคืองใจไม่หาย เธอพ่นลมเบา ๆ ด้วยสีหน้าดูถูก
 

 
“ผู้ชายก็เหมือน ๆ กันหมดแหละจ้ะ จะเป็นอัศวินสูงศักดิ์หรือทาสรับใช้ก็ไม่ต่างกันหรอก บางคนรู้จักอดกลั้นไว้ แต่บางคนกลับทำไมได้ ก็เท่านั้นเอง”
 
แฟนนี่เองก็พ่นลมเบา ๆ เชิงดูถูก และพูดอย่างมีอารมณ์
 

 
“ทาสรับใช้? อาจารย์แฟนนี่ ท่านหมายถึงไบรอันเหรอคะ?”
 
ลิซ่าสะดุ้งตกใจและเหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่าง เธอจ้องมองแฟนนี่ด้วยสายตาแปลก ๆ
 

 
“เอ๋… เปล่า ๆ ข้าแค่รำพึงรำพันไปอย่างงั้นเอง จริง ๆ นะ ฮะ ๆ ๆ ลิซ่าก็อย่าคิดไปไกลสิจ๊ะ”
 
แฟนนี่แอบผวาเพราะเกือบเผลอพูดอะไรออกไป จึงรีบหัวเราะกลบเกลื่อน
 
ทว่า สีหน้าของลิซ่าเต็มไปด้วยความสงสัยในคำอธิบายของแฟนนี่ เธอยังคงมองแฟนนี่ด้วยสายตาแปลก ๆ และพึมพำกับตัวเอง จะใช่ไบรอันรึเปล่านะ?
 
หานซั่วแอบอยู่ในเงามืดของต้นไม้ และจ้องมองทั้งคู่อย่างหื่นกระหายเมื่อได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคนพูด หัวใจของเขาโลดเต้นขึ้น แต่ก่อนที่เขาทันจะมีปฏิกิริยาอะไร ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างพูดอะไรไม่ออก และตะลึงงันไปทั่วทั้งร่าง
 
แฟนนี่กำลังเดินไปยังขอบสระ ร่างกายที่จมอยู่ในน้ำค่อย ๆ เผยให้เห็นมากขึ้นเรื่อย ๆ แสงจันทร์สุกสว่างสะท้อนทั่วเรือนร่างนวลเนียนของแฟนนี่ หยดน้ำใสบริสุทธิ์เกาะอยู่บนผิวหนังขาวผ่องราวกับเม็ดอัญมณีที่ส่องประกายกลิ้งตัวใต้แสงจันทร์ และไหลไปตามผิวนุ่มลื่นดุจแพรไหมของเธอ
 
ร่างกายท่อนบนของเธอเผยขึ้นมาต้องแสงจันทร์ ช่างงดงามจนหานซั่วถึงกับรู้สึกวาบหวิวในใจอย่างบอกไม่ถูก หน้าอกของเธอกลมกลึงและตั้งขึ้นพร้อมกับยอดอกสีชมพูทั้งสองข้าง ช่างแสนยั่วยวนใจและน่าถวิลหา ร่างกายท่อนล่างแน่นกระชับได้รูป ท่อนแขนเรียวงามนุ่มนวลอ่อนโยนราวดอกบัวหิมะ เส้นผมหนาสีม่วงอ่อนสวยงามแลดูยุ่งเล็กน้อยปรกมาตามไหล่อันเรียบลื่นของเธอ เป็นภาพที่ไม่ว่าชายใดได้มาเห็นล้วนต้องมนต์สะกดราวกับถูกขโมยไปทั้งหัวใจและวิญญาณ
 
แม้ร่างกายท่อนล่างตั้งแต่ท้องน้อยลงไปยังอยู่ในน้ำ แต่เมื่ออยู่กลางแสงจันทร์ หานซั่วก็ยังมองเห็นท่อนขาสีขาวของเธอส่องประกายในน้ำที่ใสจนเห็นทุกอย่างชัดเจน
 
นี่เป็นครั้งแรกที่หานซั่วเห็นผู้หญิงเปลือยกาย อีกทั้งยังเป็นผู้หญิงที่สวยงามยากจะหาใครเปรียบ ความงามเกินจินตนาการของแฟนนี่และรูปร่างที่สมบูรณ์แบบใต้แสงจันทราพร้อมกับหยดน้ำเป็นประกายที่ค่อย ๆ ไหลไปตามเรือนร่างนั้น ทำให้หานซั่วตกตะลึงราวกับวิญญาณได้หลุดลอยออกไป และร่างทั้งร่างจมดิ่งสู่ภวังค์ที่ทุกสิ่งรอบตัวล้วนหยุดนิ่ง
 
ทันใดนั้นเอง หานซั่วก็ได้ยินเสียงประหลาดบางอย่าง เขาสะดุ้งตื่นจากภวังค์และรีบสอดส่องพื้นที่บริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว
 
เสียงกรีดร้องด้วยความสะพรึงกลัวดังขึ้นจากลิซ่าซึ่งว่ายอยู่ในเขตน้ำลึกของสระ และกำลังชี้อย่างหวาดกลัวไปที่ด้านหลังของเธอ
 

 
“อาจารย์… อาจารย์แฟนนี่ อ… อสรพิษน้ำลึกค่ะ!”
 
แฟนนี่ตะลึงไปชั่วขณะก่อนจะหันมาเห็นงูยักษ์สีเขียวอ่อน ลำตัวยาวกว่า 6 เมตร และมีสันหลังเป็นแผงชี้แหลม กำลังว่ายน้ำเข้ามาอย่างรวดเร็วจากระยะไกล แววตาดุร้ายป่าเถื่อนไร้ความปรานีฉาบเป็นประกายอยู่บนดวงตาสีเขียวเข้ม และปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคมอ้ากว้างพร้อมกับพ่นกลุ่มควันสีเขียวเข้มออกมา กำลังว่ายเข้าไปหาลิซ่าอย่างรวดเร็ว
 

 
“หนี ลิซ่า! รีบหนีเร็วเข้า!”
 
ท่าทีของแฟนนี่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เธอกรีดร้องออกมาอย่างไม่รู้ตัว
 
แต่ทว่า ลิซ่ากลับแน่นิ่งไปเพราะความหวาดกลัวสุดขีด ร่างกายที่เคยคล่องแคล่วว่องไวกลับเชื่องช้าลงเพราะการปรากฏตัวของอสรพิษน้ำลึก มีเพียงแขนและขาที่ยังคงตีน้ำเพื่อช่วยพยุงตัวให้ลอยอยู่บนผิวน้ำ
 

 
“อาจารย์แฟนนี่ อ๊า…. ช่วยข้าด้วย!”
 
ลิซ่าเริ่มสำลักขณะที่กรีดร้องอย่างเสียสติ แขนและขาของเธอเริ่มเคลื่อนไหวเพื่อไปถึงฝั่งให้เร็วขึ้น แต่อสรพิษน้ำลึกกำลังเข้าใกล้ตัวเธอเข้ามาทุกทึ
 

 
“บ้าจริง คลาร์กหายไปไหนแล้วนะ?!”
 
แฟนนี่โกรธตัวเอง เรือนร่างสมบูรณ์แบบของเธอรีบพุ่งไปหาลิซ่า
 
ในตอนนั้นเอง หานซั่วคืนสติได้อย่างสมบูรณ์แล้วและสายตาจับจ้องอสรพิษน้ำลึกที่กำลังใกล้เข้ามา เขาลังเลชั่วครู่ แต่แล้วก็รีบพุ่งตัวออกมาจากเงามืดของต้นไม้ พร้อมกับตะโกนเสียงดัง
 

 
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ เอ๋? อสรพิษน้ำลึกนี่นา ข้าจะไปช่วยเดี๋ยวนี้แหละ!”
 
อสรพิษน้ำลึกเป็นสัตว์วิเศษระดับ 3 ไม่เพียงแต่ร่างกายของมันมีพลังโจมตีที่รุนแรง แต่ปากของมันยังสามารถพ่นไอพิษได้ด้วย อีกทั้งความเร็วของมัน จะยิ่งเพิ่มสูงขึ้นอย่างมหาศาลเมื่ออยู่ในน้ำ
 
ขนาดอินทรีน้ำแข็งที่ต้องใช้ความพยายามจนเฮือกสุดท้ายของทุกคนกว่าจะโค่นลงได้ อสรพิษน้ำลึกยิ่งต้องรับมือยากยิ่งกว่า แม้หานซั่วจะไม่มั่นใจนัก แต่เขาทนยืนอยู่เฉย ๆ และเห็นแฟนนี่ถูกกินไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้แน่ ๆ เขารีบวิ่งด้วยความเร็วสุดขีดเพื่อเผชิญหน้ากับความตาย
 

 
“แม่งเอ๊ย เป็นไงเป็นกันฟะ!”
 
หานซั่วดึงมีดออกมา ขณะพุ่งตัวไปด้วยความเร็วราวสายฟ้าสู่สระน้ำเบื้องหน้า
 
…………………………………
 
ติดตามอัพเดทและอ่านตอนต่อไปทันที ที่นี่ >>> 
 
 
 


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 (0 votes)
   0/10