GDK ตอนที่ 41 การต่อสู้กับอสรพิษน้ำลึก
 
อสรพิษน้ำลึกก่อให้เกิดระลอกคลื่นยักษ์ภายในสระน้ำขณะที่มันว่ายตรงเข้ามาหาลิซ่าอย่างน่าสะพรึงกลัว ทำให้ลิซ่ายิ่งขวัญผวาจนพยายามว่ายน้ำหนีอย่างบ้าคลั่ง ในที่สุด อสรพิษตัวนั้นก็อยู่ห่างจากลิซ่าไม่ถึง 20 เมตร
 
แฟนนี่ซึ่งอยู่ที่ขอบสระแล้ว เธอรีบพุ่งตัวลงน้ำอีกครั้งโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น และว่ายเข้าไปหาลิซ่าราวกับนางเงือก ทว่า ความเร็วของหานซั่วนั้นไวยิ่งกว่า เขาวิ่งตามแฟนนี่ลงไปในน้ำด้วยความเร็วราวกับไม่มีแรงต้านของน้ำอยู่เลย
 
ตั้งแต่ที่หานซั่วเริ่มฝึกเวทมนตร์ สมรรถภาพทางร่างกายของเขาก็ก้าวข้ามผ่านขีดจำกัดของคนธรรมดาไปไกลมาก เวลาที่หานซั่วทุ่มเทพลังอย่างสุดชีวิต พลังของเขาก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล จนเขาเข้าถึงตัวลิซ่าได้ก่อนแฟนนี่เสียอีก
 
เขายื่นมือทั้งสองข้างออกไปโดยไม่ลังเล คว้าตัวลิซ่าไว้ข้างหนึ่ง และอีกข้างโอบรอบเอวของแฟนนี่ไว้ พร้อมกับพูดอย่างรวดเร็ว
 

 
“ไปกันเถอะ”
 
เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดถึงสัมผัสอันนุ่มลื่นของร่างกายลิซ่าและแฟนนี่ ภายใต้สถานการณ์เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย เขาจึงคิดได้แค่เพียงต้องหนีออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ขาทั้งสองข้างของเขาเคลื่อนไหวราวกับปลา ประกอบกับแขนและขาที่แข็งแรงของแฟนนี่ ราวกับทั้งสามคนกำลังกอดรัดกันและกันขณะพยายามหนีตายเข้าหาขอบสระโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
 
เว้นแต่เพียงว่า ด้วยตัวหานซั่วเพียงคนเดียว ก็สามารถสลัดการไล่ตามของอสรพิษน้ำลึกนี่ให้หลุดได้อย่างง่ายดาย แต่ความเร็วของเขาลดลง เพราะต้องโอบแฟนนี่และลิซ่าไว้ทั้งสองคน ยากที่จะทำความเร็วให้ได้เท่าเมื่อครู่ พวกเขาจึงได้แต่มองอสรพิษน้ำลึกที่กำลังว่ายใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ
 
ลิซ่ากรีดร้องและสะอึกสะอื้นไม่หยุด แม้แต่แฟนนี่เองก็ไร้พลังในตอนนี้ สีหน้าของเธอทั้งช็อกและสิ้นหวัง
 
เมื่ออยู่ในสระน้ำ การอัญเชิญอสูรมิติมืดมาต่อสู้คงช่วยอะไรไม่ได้มาก สัตว์วิเศษระดับ 3 อย่างอสรพิษน้ำลึกมีเกล็ดที่หนาเป็นพิเศษ เวทมนตร์ศาสตร์แห่งความตายใด ๆ ก็ตามอาจจะช่วยทำให้มันหยุดชะงักได้บ้าง แต่ไม่มีทางฆ่าอสรพิษน้ำลึกให้ตายได้ในการร่ายเวทย์เพียงครั้งเดียว หากต้องหยุดวิ่งเพื่อร่ายเวทย์ใส่มันล่ะก็ คงโดนมันเลื้อยเข้ามาบีบรัดตัวเอาไว้และจับกินอย่างไม่ต้องสงสัย
 

 
“อ๊า… ทำยังไงดี ทำยังไงดี เรากำลังจะถูกมันกินแล้วใช่มั้ย?”
 
ลิซ่าสะอึกสะอื้นอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ขณะที่สองมือของเธอเริ่มตีน้ำอย่างอ่อนแรง
 
แม้แต่แฟนนี่เองก็ทำตัวไม่ถูก เธอได้แต่มองอสรพิษน้ำลึกว่ายใกล้เข้ามา และในเมื่อไร้ซึ่งที่ซ่อนและหนทางหนี ก็ทำได้เพียงว่ายน้ำหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย
 
เมื่อลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าของหานซั่วก็ฉายแววเด็ดเดี่ยว ก่อนจะจับแขนขวาของลิซ่าไว้และเหวี่ยงเธอออกไปด้วยกำลังทั้งหมดที่มี ร่างเปลือยเปล่าแสนมีเสน่ห์ของลิซ่าลอยขึ้นจากน้ำไกลออกไปกว่า 3 เมตร และร่วงลงตรงขอบสระพอดิบพอดี
 
ส่วนมือซ้ายที่โอบรอบเอวของแฟนนี่ก็พลันเปลี่ยนมาจับสะโพกของเธอไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง หานซั่วผลักเธอไปข้างหน้าอย่างแรงก่อนที่แฟนนี่จะทันได้กรีดร้องออกมา แฟนนี่พุ่งตัวออกมาด้วยแรงส่งของหานซั่วด้วยความเร็วสูงราวกับหอก ซึ่งในที่สุดก็พุ่งถึงฝั่ง
 

 
“รีบหนีไปเร็วเข้า!”
 
หานซั่วระเบิดเสียงคำรามและหันไปเผชิญหน้ากับอสรพิษน้ำลึกเพียงลำพัง
 

 
“ไบรอัน! …อาจารย์แฟนนี่ ท่านต้องช่วยไบรอันนะคะ!”
 
เสียงร้องอย่างตระหนกตกใจของลิซ่าดังมาจากไกล ๆ
 

 
“รีบขึ้นไปบนฝั่งก่อน ลิซ่า เราถึงจะช่วยไบรอันได้!”
 
สีหน้าของหานซั่วแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาและเกรี้ยวกราด เขากำด้ามมีดสั้นในมือไว้แน่นขณะมองอสรพิษน้ำลึกเริ่มเลื้อยพันรอบตัวเขา
 
น่าประหลาดใจที่หานซั่วไม่ถอยหนีแต่อย่างใด แต่เขากลับพุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วก่อนที่อสรพิษน้ำลึกจะทันรัดตัวเขา เขาพุ่งตรงไปที่หัวของมัน
 
หานซั่วรู้ดีว่าถ้าอยู่ในน้ำ เขาไม่มีทางว่ายหนีอสรพิษน้ำลึกได้ทัน และเพราะมันอยู่ใกล้เขาขนาดนี้ เขาจึงไม่สนใจอย่างอื่น หากพยายามคิดหาทางหนีล่ะก็ คงต้องตายสถานเดียว เนื้อและหนังของอสรพิษแข็งแรงมาก มีเพียงบริเวณรอบคอของมันเท่านั้นที่เป็นผิวเนื้ออ่อน ๆ การต่อสู้ระยะประชิดจึงเป็นหนทางเดียวที่จะออกจากที่นี่โดยที่ยังมีชีวิต
 
ราวกับว่าอสรพิษน้ำลึกเองก็ไม่คาดคิดว่าหานซั่วเลือกที่จะสู้มากกว่าหนี ดังนั้น เมื่อหางขนาดใหญ่ของมันหมายจะพันรอบตัวเขา แต่กลับมีเพียงความว่างเปล่า และจับเขาไว้ไม่ได้
 
ดวงตาสีเขียวเข้มของมันฉาบเป็นประกายราวกับเย้ยหยันหานซั่วที่กำลังประมาท มันยกคอสูงขึ้น ปากกระหายเลือดที่เต็มไปด้วยเขี้ยวคมกริบนั้นอ้ากว้างออกและพ่นไอพิษสีเขียวใส่หานซั่ว
 

 
“ไบรอัน ระวังควันที่มันพ่นออกมานะ มันมีพิษออกฤทธิ์ช้าที่ทำให้เจ้าเป็นอัมพาต ร่างของเจ้าจะค่อย ๆ แข็งขึ้น และในที่สุดก็ขยับตัวไม่ได้”
 
แฟนนี่ร้องบอกเสียงดังเพื่อให้เขาระวังสิ่งที่อสรพิษพ่นออกมา
 
หานซั่วสะดุ้งสุดตัว และรีบเบี่ยงตัวอย่างรวดเร็ว เขาสูดหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะทิ้งตัวดิ่งลงไปในน้ำ เขาใช้ความใสของน้ำนี้เองมองหาตำแหน่งของอสรพิษและรีบว่ายเข้าหามัน
 
เขาพยายามหลบหางที่โบกว่ายไปมา และในที่สุดก็มาถึงจุดที่อยู่ใต้คอของอสรพิษพอดี และทันใดนั้นเอง ร่างของหานซั่วพร้อมมีดสั้นในมือก็พุ่งขึ้นมาจากน้ำ มีดสั้นเล่มนั้นส่องประกายสีเงินเมื่อสะท้อนกับแสงจันทร์บนฟ้า ก่อนจะเสียบเข้าที่ผิวเนื้ออ่อนตรงคอของอสรพิษอย่างรุนแรง
 
เกิดเป็นเสียงมีดสั้นเสียบทะลุหนังเข้าไปจนมิดด้าม ตามมาด้วยเลือดที่สาดกระจายทุกทิศทาง อสรพิษน้ำลึกส่งเสียงร้องอย่างโหยหวนขณะที่มันพยายามสะบัดคอ และร่างกายใหญ่ยักษ์และบิดตัวไปมาอย่างบ้าคลั่ง
 
หานซั่วอึ้งไปชั่วขณะ และรีบดึงมีดสั้นออกอย่างรวดเร็ว เขาวางฝ่ามือขวาไปที่คอของมัน เปลวไฟสีแดงจาก “เวทย์อัคคีเหมันต์” สว่างวาบขึ้นครั้งหนึ่งและพุ่งใส่คออสรพิษด้วยความเร็วชั่วพริบตา
 
เมื่อโดนโจมตีจาก “เวทย์อัคคีเหมันต์” อสรพิษก็คุ้มคลั่งยิ่งกว่าเดิม เสียงร้องโหยหวนของมันดังอย่างต่อเนื่อง แล้วกลุ่มไอพิษสีเขียวเข้มก้อนหนึ่งก็ปะทะกับร่างของหานซั่วก่อนที่เขาจะตอบโต้ได้ทัน
 
อากาศธาตุแปลกประหลาดซึมเข้าสู่ร่างกายผ่านรูขุมขน เขารู้สึกได้ทันทีว่าความอ่อนแอและอาการชากำลังแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง แม้แต่มีดสั้นในมือก็หนักอึ้งราวกับมีน้ำหนักเป็นพัน ๆ ตัน
 

 
“โอ แย่แล้ว ไบรอันโดนไอพิษจนได้ ทำยังไงดีคะ อาจารย์แฟนนี่ เราควรทำยังไงดี?”
 
ลิซ่าขึ้นไปบนฝั่งเรียบร้อยแล้ว เธอเห็นหานซั่วถูกไอพิษพ่นใส่ จึงได้แต่ร้องอย่างกระวนกระวาย
 
แล้วเสียงร่ายเวทย์ของแฟนนี่ดังขึ้นทันที
 

 
“โอ ความมืดมิดอันเป็นนิรันดร์เอ๋ย จงแปรเปลี่ยนเป็นคมหอกกระดูก และทำลายล้างตามประสงค์แห่งข้า… เวทย์คมหอกกระดูก!”
 
คมหอกกระดูกคมกริบ 3 เล่มก่อร่างขึ้นในอากาศ และพุ่งออกไปพร้อมเสียงวัตถุแทรกตัวผ่านอากาศ ตรงเข้าใส่อสรพิษที่กำลังคุ้มคลั่งอยู่ในน้ำทันที
 
เวทย์คมหอกกระดูกของแฟนนี่นั้นไม่ใช่ระดับธรรมดา คมหอกทั้ง 3 เล่มล้วนโจมตีโดนเป้าหมาย คมหอก 2 เล่มเสียบทะลุหน้าผากของอสรพิษ เกิดเป็นบาดแผลลึก 2 จุดที่มีเลือดพุ่งสาดกระจายราวบุปผาโลหิตกำลังเบ่งบาน และคมหอกเล่มสุดท้ายก็พุ่งเข้าใส่ปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคมน่าสยดสยองของอสรพิษที่พร้อมจะกลืนกินหานซั่วเข้าไป คมหอกเฉือนเขี้ยวจนหักไปหลายซี่ ทำให้อสรพิษรีบเบี่ยงหัวหลบไปข้างหลัง
 
ในตอนนั้นเอง แก่นมนตราในร่างกายของหานซั่วก็หมุนวนอย่างบ้าคลั่ง ความเจ็บปวดและอาการชาบริเวณต่าง ๆ หายวับไปทันทีที่แก่นมนตราโคจรผ่าน หานซั่วซึ่งมีอาการเฉื่อยชาไปเมื่อครู่ กลับฟื้นคืนพลังอย่างรวดเร็ว และพุ่งตัวเข้าหาอสรพิษทันทีที่มันเบี่ยงหัวหลบเพราะคมหอกกระดูกของแฟนนี่ เขาใช้มีดสั้นจ้วงแทงมัน 2 ครั้งด้วยความเร็วราวสายฟ้า ก่อนจะผละออกจากอสรพิษและว่ายน้ำอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อรีบไปให้ถึงฝั่ง
 
อสรพิษน้ำลึกส่งเสียงคำรามอย่างเจ็บปวดแสนสาหัส มันดิ้นไปมาจนน้ำในสระกระเพื่อมเป็นฟองและระลอกคลื่น และเมื่อหัวของมันโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง แฟนนี่และลิซ่าก็เห็นเลือดสด ๆ ข้นเหนียวไหลบ่าออกมาจากดวงตาสีเขียวเข้มของมันเป็นทาง
 

 
“โอ! ไบรอันยังขยับได้อยู่นี่ เขาแทงลูกตาของอสรพิษน้ำลึกจนมันตาบอดด้วย ฮ่า ๆ ๆ!”
 
ลิซ่าทั้งตะโกนและกระโดดโลดเต้นไปมาอยู่บนฝั่ง อาการตระหนกตกใจและโอดครวญเมื่อครู่หายไปอย่างน่าประหลาด และมีเสียงกรีดร้องแหลมอย่างตื่นเต้นดีใจเข้ามาแทนที่
 
อย่างไรก็ตาม ด้วยความบ้าคลั่งของอสรพิษ หางขนาดมหึมาของมันเหวี่ยงฟาดไปมาอย่างโกลาหล และกำลังจะฟาดใส่หานซั่วที่กำลังหนีอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเอง ร่างของเขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศและร่วงหล่นลงในน้ำใกล้ขอบสระ หลังจากโดนหางอสรพิษตวัดใส่อย่างรุนแรง
 
ในขณะเดียวกัน แฟนนี่ยังคงร่ายเวทมนตร์ศาสตร์แห่งความตายอย่างต่อเนื่อง เล็งเป้าไปที่จุดอ่อนบริเวณดวงตาสวยงามและคอของมัน อสรพิษซึ่งสูญเสียการมองเห็นไปแล้ว ก็ไม่สามารถหลบการโจมตีของแฟนนี่ได้อีกต่อไป คมหอกกระดูกกระหน่ำเสียบเข้าที่ตาและคอซ้ำอีกครั้งจนเกิดเป็นแผลเหวอะ เสียงร้องคำรามของมันดังก้องขึ้นอีก และกำลังอ่อนแรงลง
 
แต่ทว่าอสรพิษบ้าระห่ำไม่เลือกที่จะหนี มันกลับพุ่งตรงเข้าหาเสียง และทุ่มกำลังเฮือกสุดท้ายว่ายเข้าหาฝั่งหวังจะเขมือบผู้ที่โจมตีมันให้จงได้ แต่เมื่อบาดแผลของมันปริกว้างขึ้นเรื่อย ๆ อสรพิษน้ำลึกจอมบ้าคลั่งก็ค่อย ๆ หมดแรง พร้อมกับความรุ่งโรจน์ในนามอสรพิษร้ายแห่งหนองน้ำที่กำลังจะมอดดับลง
 
มันสิ้นใจในที่สุด พร้อมกับร่างของหานซั่วที่ค่อย ๆ ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำ เสื้อบริเวณอกและท้องฉีกขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แก้มขวาเป็นรอยแดงอย่างน่ากลัวจากการโดนอสรพิษตวัดหางใส่
 
ลิซ่าซึ่งกำลังร้องตะโกนอย่างตื่นเต้นดีใจและแฟนนี่ที่กำลังร่ายเวทย์อยู่ในตอนนั้นต่างอุทานด้วยความตกใจ และรีบว่ายลงไปในน้ำโดยไม่สนว่าตัวเองกำลังอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าอย่างสมบูรณ์
 
ทั้งคู่รีบลากร่างของหานซั่วขึ้นมาบนฝั่ง ท้องของเขาบวมเป่งและมีน้ำไหลออกมาจากมุมปาก แก้มบวมตุ่ยราวกับว่าเขากินน้ำเข้าไปเยอะมาก
 
แฟนนี่รู้วิธีการช่วยชีวิตอยู่ไม่กี่อย่าง เธอจึงรีบใช้มือเรียวขาวราวกับหยกกดลงบนหน้าอกของหานซั่ว เธอกดลงอย่างแรงและย้ำเป็นจังหวะ พยายามไล่น้ำที่หานซั่วกลืนเข้าไปออกมา ลิซ่าเองก็ช่วยทำแบบเดียวกันเพื่อเสริมแรงแฟนนี่ และน้ำจำนวนมากก็ทะลักออกมาจากปากของเขา
 

 
“ทำไมไบรอันถึงยังไม่ฟื้นอีกล่ะ?”
 
ลิซ่ามีสีหน้าร้อนรนขณะมองหานซั่วด้วยความเป็นห่วง
 

 
“เขาคงกินน้ำเข้าไปเยอะเกินไป ช่องคอน่าจะติดขัด …ทำไมเจ้าไม่ลองผายปอดให้เขาดูล่ะ?”
 
แฟนนี่มองลิซ่าและลองขอร้องเธอหลังครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
 
ลิซ่าหน้าแดงขึ้นทันทีและจ้องมองแฟนนี่
 

 
“อาจารย์แฟนนี่ ข้าไม่รู้ว่าต้องทำยังไงจริง ๆ ทำไมท่านไม่ทำล่ะคะ?”
 
แฟนนี่หยุดไปชั่วขณะ เธอนิ่วหน้าอย่างใช้ความคิด และกัดฟันพูดออกไป
 

 
“ไบรอันช่วยชีวิตพวกเราไว้นะ ช่างเถอะ ข้าจะทำเพื่อเขาเอง”
 
แฟนนี่โน้มตัวลงไปทันทีที่เธอพูดจบ พวงแก้มแสนหวานของเธอแดงเรื่อขึ้นอย่างเขินอาย ขณะเลื่อนริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มเข้าไปหาหานซั่ว
 
หานซั่วซึ่งฟื้นคืนสติตั้งนานแล้ว กำลังอดทนอย่างสงบเพื่อเฝ้ารอวินาทีนี้ด้วยใจจดจ่อ หัวใจเต้นระรัวยิ่งกว่ากลองขณะรับสัมผัสแขนเนียนนุ่มของแฟนนี่บริเวณอกจนแทบคลั่งด้วยความปลื้มปิติอันล้นปรี่
 
กลิ่นหอมอ่อน ๆ มาพร้อมกับสัมผัสอันนวลเนียนที่ได้รับซาบซ่านอยู่เต็มหัว ในขณะที่ลิ้นแสนหวานของแฟนนี่สอดเข้ามาเพื่อทำให้ปากของเขาอ้าออก จมูกของทั้งคู่สัมผัสกัน ก่อนที่ริมฝีปากของเขาและเธอจะประกบกันอย่างแนบแน่น และแฟนนี่ก็เริ่มช่วยหานซั่วหายใจ
 
ความรู้สึกอันน่ามหัศจรรย์จนวิญญาณแทบหลุดจากร่างแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูของระบบประสาท หานซั่วรู้สึกเพียงว่าการผจญภัยครั้งนี้ช่างคุ้มค่าเหลือเกิน จนไม่อยากตื่นจากช่วงเวลาแสนวิเศษนี้เลย เขาพยายามลิ้มรสช่วงเวลาแห่งสัมผัสอันแสนมหัศจรรย์และน่าเหลือเชื่อนี้ไว้ด้วยความระมัดระวัง
 
แฟนนี่สูดลมหายใจเข้าไปครั้งหนึ่ง ก่อนจะยกหัวขึ้นและพ่นออกมา เธอหยุดไปชั่วขณะและกำลังจะทำต่ออยู่แล้วตอนที่สายตาเผลอไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างที่ลุกตั้งขึ้นมาบริเวณหว่างขาของหานซั่ว
 
แฟนนี่ตกใจคิดอะไรไม่ออกไปครู่หนึ่งก่อนที่จะรวบรวมสติได้อย่างรวดเร็ว เธอกรีดร้องเสียงแหลมสูง มือเนียนละเอียดราวกับหยกทั้งคู่กำรอบคอของหานซั่วและเขย่าตัวเขาอย่างรุนแรง เธอสาปแช่งเสียงดังด้วยความโกรธและกระอักกระอ่วนสุดขีด
 

 
“บ้าที่สุดเลย ไบรอัน ข้าจะฆ่าเจ้า!”
 
…………………………………
 
ติดตามอัพเดทและอ่านตอนต่อไปทันที ที่นี่ >>>
 


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 (0 votes)
   0/10