แปลไทย : XiaoeyuGao
 
ภายในห้องที่ค่อนข้างมืดครึ้มแห่งหนึ่ง ปรากฏคลื่นพลังที่กล้าแกร่งหนึ่งซัดสาดออกไปอย่างต่อเนื่องจนทำให้มวลอากาศโดยรอบพลันสั่นไหว แม้ว่าคลื่นพลังจะดูไม่รุนแรงมากเท่าไรนัก แต่ทว่ามันกลับเต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์ยากจะหยั่งถึง ทั้งนี้ภายในห้องยังอบอวนไปด้วยเส้นพลังที่รุนแรงประดุจมีเตาหลอมที่กำลังไหม้คุโชนอยู่ภายในนั้น
 
ปรากฏเงาของเด็กหนุ่มผู้หนึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ภายในห้อง เปลือกตาทั้งสองข้างยังคงปิดสนิท ลม หายใจดูสงบนิ่งและมั่นคง บริเวณหน้าอกของมันขยายและหุบตามจังหวะการหายใจเข้าออก ตรงปลาย จมูกมันปรากฏลมหายใจพ่นออกมาและสูดเข้าไปในร่างกายตามจังหวะได้อย่างลงตัว ทั้งหมดนี้เป็นการ ฝึกฝนร่างกายและซึมซับพลังบริสุทธิ์จากพลังฟ้าเข้าสู่ร่างกาย !
 
ยามนี้เวลาก็ยังคงเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ ร่างกายของมันก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าเล็กของมันก็ ผุดรอยยิ้มตื่นเต้นออกมา ความรู้สึกที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ช่างรู้สึกดีจริงๆ
 
วันเวลาก็เคลื่อนตัวผ่านไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็ผ่านมาแล้วห้าวัน และในวันนี้เองเปลือกตาทั้งสอง ข้างของมันก็เปิดขึ้น มันใช้มือจับไปตามมัดกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งของมัน ทันใดนั้นมันพลันฉีกยิ้มขึ้นตรง มุมปากทันที มันรู้สึกได้เลยว่าความแข็งแกร่งของร่างกายมันในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ช่างเพิ่มขึ้นได้อย่างรวดเร็วยิ่ง
 

 
“ อีกสิบวันก็เป็นวันรับสมัครศิษย์ใหม่สำนักซิงเฉินแล้วและสามวันหลังจากนั้นก็จะเป็นวันรับสมัคร ยังไงข้าก็ต้องเข้าร่วมการคัดเลือกให้ได้ ! ”
 
‘เต้าหลิง’กล่าวพลางกำหมัดแน่น ก่อนจะพึมพำกับตัวเองต่อว่า
 

 
“ ตอนนี้คงต้องไปหาเลือดสัตว์อสูรมาก่อน หากฝึกแบบคนทั่วไป พลังของข้าคงต้องขึ้นช้ามากแน่ ”
 
‘เต้าหลิง’ไม่รีบร้อนแต่อย่างใด มันเดินเข้าไปอาบน้ำก่อน จากนั้นก็สวมชุดสีขาวสะอาดตาตัวหนึ่ง ผมยาวของมันสะบัดไปมา ดูแล้วมันก็สง่างามไม่เบาเลยทีเดียว
 
ถึงแม้ว่าบิดามันจะยากจน แต่ทว่ามันก็ยังซื้อเสื้อผ้าดีๆเก็บเอาไว้หลายตัวอยู่ ในตอนที่มันเอาแร่ก้อนนี้ไปขาย คนอื่นจะได้ไม่รู้ว่ามันเอาแร่ล้ำค่านี้มาจากเขตผู้ยากไร้
 

 
“ หินขัดหม้อนี้ มันจะมีค่ากว่าให้ท่านพ่อไปขัดแคะเท้าหรือเปล่านะ ? ”
 
‘เต้าหลิง’ใช้มือลูบไปที่คางของ มัน นัยน์ตามันฉายแววกังวลออกมา หวังว่ามันจะเป็นของล้ำค่าจริงๆ นะ
 
มันคิดว่าบิดาของมันคงจะกลัวว่าหากเรื่องหินแร่ล้ำค่านี้แพร่งพรายออกไปอาจจะทำให้คนอื่นอิจฉาเอาได้ ดังนั้นจึงได้ห้ามให้มันนำออกไปข้างนอก และแม้ว่าที่อยู่อาศัยของสองพ่อลูกคู่นี้จะไม่ดีเท่าไรนัก แต่ทว่าเรื่องอาหารการกินนั้นถือว่าไม่ย่ำแย่เลย นี่อาจเป็นเพราะว่าพวกมันไม่ค่อยให้ความสำคัญกับสิ่งของวัตถุก็เป็นได้
 

 
“ น่าจะอีกพักหนึ่งเลยกว่าพ่อจะกลับมาจากเหมือง ถึงตอนนั้นค่อยถามจริงๆแล้วกันว่าเอาแร่หินพวกนี้มาจากไหน ”
 
‘เต้าหลิง’ใช้มือปัดฝุ่นไปที่เสื้อสองสามครั้งก่อนจะปิดประตูบ้าน มันใช้มือของมันจับไปที่แร่ทองแดงที่อยู่ใน แขนเสื้อมัน ราวกับไม่ต้องการให้ใครรู้ว่ามันจะไปที่ร้านค้ามหาคลังสมบัติ !
 
ร้านค้ามหาคลังสมบัตินั้นเป็นร้านค้าหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดในเมืองชิงสือ ทั้งนี้มันยังมีความน่าเชื่อถือที่สุดยอดและยิ่งไปกว่านั้นร้านค้ามหาคลังสมบัติยังแตกแยกออกเป็นสาขาต่างๆทั่วทวีปชิงอีกด้วย นับได้ว่ามีอิทธิพลที่กว้างขวางและน่ายำเกรงจริง ๆ
 
ขณะนี้’เต้าหลิง’ก็เดินเข้ามาในใจกลางเมืองแล้ว นัยน์ตาสีดำสนิทกำลังจับจ้องไปที่ร้านค้าหรูหราโอ่อ่าแห่ง หนึ่ง คนที่กล้าย่างกายเข้าไปในร้านนี้นับได้ว่าน้อยมาก คงเพราะว่าของที่ร้านนี้มีราคาที่สูงลิ่ว และนี่ก็เป็น ครั้งแรกที่มันมาที่ร้านนี้
 
‘เต้าหลิง’สูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะเดินเข้าไปภายในร้านอย่างสบายๆ มันเดินเข้ามาภายในร้านก็พบเข้ากับภาพวาดต่างๆรายล้อมทั่วสี่ด้าน ใจมันพลันเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังคงรักษาท่าที เดินต่อไปอย่างวางท่า
 
มันเดินเข้ามาเรื่อยจนพบกับห้องโถงขนาดใหญ่ซึ่งมีกล่องสี่เหลี่ยมนับพันกล่องวางอยู่บนหิ้งหยกทั่วผนังโดยรอบ ปรากฏแสงสว่างแวววับเปล่งประกายออกมาจากกล่องสี่เหลี่ยมเหล่านั้น ซึ่งภายในกล่องก็จะมีวัตถุล้ำค่าแตกต่างชนิดกันไปมากมาย ทั้งนี้ยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่กำลังยืนพูดคุยแนะนำกันอยู่ด้วย ดูท่าค่อนข้างครึกครื้นเลยทีเดียว
 

 
“ ของล้ำค่าเต็มไปหมด สมกับเป็นร้านค้ามหาคลังสมบัติจริงๆ ”
 
มือของ’เต้าหลิง’ที่ซุกซ่อนอยู่ในแขนเสื้อพลันสั่นเทา ของล้ำค่าในนี้มีแต่สิ่งที่มันไม่รู้จักทั้งนั้นเลย ทั้งยังมีมากมายอีกด้วย
 เพียงเห็นเด็กหนุ่มชุดขาวคนหนึ่งเดินเข้ามา ก็ปรากฏเด็กสาวคนหนึ่งรีบออกมาต้อนรับในทันที ก่อนจะยิ้มแล้วกล่าวว่า
 

 
“ คุณชายท่านนี้ ต้องการจะซื้อของล้ำค่าอันไหนหรือเจ้าค่ะ ? ”
 
ในใจ’หวังเชียน’รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ตามจริงแล้วนางรู้จักหน้าคร่าตาคุณชายแห่งเมืองชิงสือทุกคน ทว่าคุณชายท่านนี้นางพึ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ไม่รู้ว่าท่านนี้มาจากที่ใดกันแน่
 

 
“ ข้าขอไปคุยตรงนั้น ”
 
‘เต้าหลิง’มองซ้ายมองขวาก่อนจะเดินไปข้างหน้า เพราะว่าตรงที่มันยืนอยู่มีคนอยู่ไม่น้อยและมันก็ไม่อยากเป็นที่สนใจแก่คนที่พึ่งเข้ามาใช้บริการในร้านค้าอีกด้วย อีกทั้งมันก็ยังไม่รู้เลยว่าแร่ทองแดงนี้มีค่าเท่าไหร่
 
‘หวังเชียน’พลันขมวดคิ้วขึ้นทันที มันต้องการจะทำอะไร ? แค่จะซื้อของยังจะทำลับๆล่อๆ ขอดูหน่อยเถอะว่ามันจะทำอะไรกันแน่
 ‘เต้าหลิง’เดินเข้ามาใกล้หวังเชียนที่สุด ก่อนจะหยิบแร่ทองแดงออกมา ในใจมันยังคงลุ้นอยู่ตลอดเวลาว่าแร่ทองแดงนี้จะมีมูลค่าซักเท่าไร และที่สำคัญไปกว่านั้นมันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะไม่ถูกตอบปฏิเสธ
 
เพียงเห็นแร่ทองแดงที่เต้าหลิงหยิบออกมา นัยน์ตาหวังเชียนพลันส่องประกายออกมาครู่หนึ่ง ก่อนที่นางจะยิ้มบางๆแล้วพูดต่อ
 

 
“ ท่านต้องการจะขายแร่หินนี้ใช่หรือไม่ ? แล้วท่านคิดว่าจะขายมันเท่าไร ? ”
 
 
“ ให้ข้าก่อนหนึ่งหมื่นเหรียญทอง แล้วส่วนที่เหลือขอแลกเป็นเลือดสัตว์อสูร ที่สำคัญจะต้องเป็นเลือดของสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งกว่ากิเลนไฟด้วย อ้ออีกอย่าง ข้าขอเลือดที่ไม่ซ้ำชนิดกันด้วยนะ ”
 
‘เต้าหลิง’พูดรัวออกมาอย่างเร็ว ในใจมันก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย ไม่รู้ว่าราคานี้จะเหมาะสมหรือไม่ ?
 
โครม !
 
ปรากฏเสียงโครมดังขึ้นพร้อมกับร่างของหวังเชียนที่ซวนเซล้มลงไป มันพูดอะไรของมัน ? หนึ่งหมื่นเหรียญทอง ? นี่มันรู้หรือไม่หนึ่งหมื่นเหรียญทองมีค่าเท่าไร ? แล้วมันยังพูดอะไรของมันอีก กิเลนไฟงั้นหรอ ? มันรู้หรือไม่ว่ากิเลนไฟคือตัวอะไร รู้หรือไม่ว่ามันเป็นสัตว์อสูรที่พบหาได้ยากมากขนาดไหน ยิ่งไปกว่านั้นมันยังบอกอีกว่าอยากจะได้เลือดสัตว์อสูรที่แกร่งกว่ากิเลนไฟ ?ทั้งยังอยากจะได้หลากหลายชนิดอีก !
 

 
“ ของห่วยๆอย่างนี้หนะหรือ เจ้านี่มันบ้าจริงๆ ! ”
 
ใบหน้า’หวังเชียน’พลันเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที มีไอ้โง่ที่ไหนไม่รู้ถ่อมาถึงที่นี่เพื่อมาล้อเล่นกับข้า ? มันคงอยากตายมากล่ะสิ !
 
ได้ยินดังนั้น หัวใจ’เต้าหลิง’พลันเต้นระรัวตกใจสุดขีด ตัวมันไม่น่าไปตั้งราคาก่อนเลย รู้อย่างนี้มันน่าจะให้นางเป็นคนตั้งราคาให้แต่แรก ในใจมันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย หรือว่าแร่ทองแดงนี้จะไม่มีค่าจริงๆ ?
 

 
“ มาเร็ว มาจับไอ้โง่นี่ให้ข้าตบตีมันเสีย ! ”
 
‘หวังเชียน’กล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา ดูน่าสะพรึงกลัวยิ่ง
 
ทันใดนั้นเสียงพูดคุยโดยรอบพลันเงียบลงทันที ก่อนจะปรากฏเสียงระเบิดหัวเราะดังลั่นขึ้น
 

 
“ ข้าไม่อยากจะเชื่อ ไอ้บ้านี่จะล่วงเกินน้องหวังเชียน จะให้ข้าตบตีมันอย่างนั้นหรอ? ”
 
 
“ ใช่แล้วน้องหวังเชียน ไอ้บ้านี่มันจับก้นเจ้าอย่างนั้นหรือ? เจ้าถึงได้โกรธเกรี้ยวเช่นนี้ ”
 
ชายหน้าดำร่างใหญ่กล่าวพลางมองไปที่สะโพกของ’หวังเชียน’ที่งอนขึ้น ก่อนจะหัวเราะฮ่าฮ่าดังออกมา
 
เสียงหัวเราะโดยรอบที่ดังขึ้นทำให้หวังเชียนบังเกิดโทสะขึ้นมาในทันที นางขบฟันแน่น ไม่รู้เลยจริงๆว่าไอ้บ้านนอกนี่มันมาจากไหน ทั้งยังทำให้นางขายหน้าอีกด้วย ในใจนางคิดอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่ปล่อยให้มันอยู่อย่างสุขสบายแน่
 
ทันใดนั้นก็มีผู้คุ้มกันคนหนึ่งเดินเข้ามา สีหน้าเต้าหลิงพลันเปลี่ยนหนักอึ้งในทันที อะไรกันมันแค่ตั้งราคาผิดเท่านั้น ต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรือ มีที่ไหนกันการค้าขายเช่นนี้ ?
 

 
“ น้องชาย เจ้าใจกล้าไม่เบาเลยนี่ ถึงได้กล้ามาแส่หาเรื่องที่นี่ ! ”
 
ชายร่างใหญ่กำยำชกหมัดเบาๆไปที่ฝ่า มืออีกข้างของตน ก่อนจะกล่าวต่ออย่างเย็นชาว่า
 

 
“ ไม่รู้หรือไงว่าที่นี่ที่ไหน ? บอกมาว่าเจ้าอยากจะตายยังไง ”
 
 
“ พวกเจ้าไม่อยากได้ของๆข้าก็ไม่เป็นไร แต่ก็ไม่เห็นต้องให้คนมาไล่ข้าเลย ”
 
ใบหน้าของ’เต้าหลิง’ยังคงขึงขังก่อนจะกล่าวกับผู้คุ้มกันต่อว่า
 

 
“ ข้าได้ยินมาว่าความน่าเชื่อถือของร้านมหาคลังสมบัตินั้นยอดเยี่ยมมาก แต่วันนี้ข้าได้มาเห็นกับตาตัวเองแล้ว รู้สึกผิดหวังจริง ๆ ”
 
‘เฉินต้าไห่’ขมวดคิ้วขึ้น พลางใช้สายตามองไปที่’เต้าหลิง’ที่กำลังวางตัวแบบสบายๆ ในใจมันก็ผุดความสงสัยขึ้นมาว่าเหตุใดเจ้าเด็กนี่ถึงได้ไม่หวาดกลัวเลยเล่า จากนั้นก็เบนสายตาไปที่’หวังเชียน’ก่อนจะถามขึ้น
 

 
“ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ? ”
 
“ หึ แค่ไล่มันไปยังไม่สาสมแก่มันหรอก เรื่องที่มันทำกระทบถึงความน่าเชื่อถือของร้านพวกเราด้วย ”
 
ใบหน้า’หวังเชียน’เต็มไปด้วยความโกรธแค้น อยากจะฉีกปากของมันให้เละ จากนั้นนางก็พูดต่ออีกว่า
 

 
“ ก็ไอ้บ้านนอกนี่มันคิดจะเอาหินผุๆ มาหลอกขายเราในราคาสูง ! ”
 
ใบหน้า’เฉินต้าไห่’ยังคงเรียบเฉย ในใจมันรู้สึกไม่พอใจ’หวังเชียน’เล็กน้อย ‘หวังเชียน’คนนี้เป็นคนของตระกูลหวัง ด้วยบารมีของตระกูลนาง ทำให้นางมักจะล่วงเกินลูกค้าเป็นประจำ นางจะรู้หรือไม่ว่าการเปิดร้านค้าทำธุรกิจนั้น การต่อล้อต่อเถียงกับลูกค้าเป็นสิ่งที่ควรหลีกเลี่ยงอย่างยิ่ง
 

 
“ ท่านลูกค้าท่านนี้พอจะให้ข้าได้ดูสิ่งของของท่านได้หรือไม่ ? ”
 
‘เฉินต้าไห่’มองไปที่เต้าหลิงพร้อมถามขึ้น ในใจมันคิดว่าหากเจ้าเด็กนี่กล้าตั้งราคามั่วจริงๆ คงได้โดนมันตบตีไม่น้อยแน่
 ในใจ’เต้าหลิง’ร้อนลนเป็นอย่างยิ่ง หรือว่าหินก้อนนี้จะเป็นขยะจริงๆ ? หากมันเป็นขยะจริงๆ เรื่องนี้คงจบไม่ง่ายแน่
 

 
“ เจ้าตะลึงอะไรของเจ้า ยังไม่รีบนำมันออกมาอีก ให้ข้าดูหน่อยเถิดว่าหินผุๆ ของเจ้าจะล้ำค่าเพียงใด ”
 
‘หวังเชียน’ชี้ไปที่เต้าหลิงก่อนจะพูดต่อ
 

 
“ เจ้าต้องผิดหวังแน่ ข้าอยากจะเห็นนักว่าใบหน้าที่สิ้นหวังของเจ้าจะเป็นเช่นไร ! ”
 
ทันใดนั้นปรากฏเสียงหัวเราะดังขึ้นโดยรอบ ทุกสายตาล้วนจับจ้องไปที่’เต้าหลิง’ พวกมันต่างอยากจะดูหน่อยว่าเต้าหลิงจะนำของล้ำค่าอันใดออกมา
 
‘เต้าหลิง’กำหมัดก่อนจะย่ำฝีเท้าไปที่’เฉินต้าไห่’ ไม่ว่าแร่ทองแดงนี้จะเป็นของล้ำค่าหรือไม่ก็ตาม อย่างไรมันก็ไม่ให้คนอื่นเห็นมันเด็ดขาด หากเป็นแบบนี้น่าจะดีกว่า
 
‘เฉินต้าไห่’เห็นการกระทำดังกล่าวก็เกิดความประหลาดใจขึ้น ทว่ามันก็ยังคงกักเก็บความรู้สึกนั้นไว้เพียงในใจ มันอยากจะรู้นักว่าสิ่งนั้นคืออะไรเหตุใดจึงต้องปกปิดมันด้วย
 

 
“ หึ หินผุ ๆก้อนเดียวยังต้องปกปิดอีกหรือ บ้านนอกจริงๆ ”
 
‘หวังเชียน’ยิ้มเยาะออกมา รอคอยที่จะได้ดูอะไรสนุกๆ !
 
ขณะนี้หินผุๆเป็นรูสีแดงก้อนหนึ่งค่อยๆปรากฏขึ้นตรงหน้าของ’เฉินต้าไห่’ หินก้อนนี้แม้ว่ามันจะดูเก่าไปหน่อย แต่ทว่าภายในแร่ก้อนนี้กลับซุกซ่อนของเหลวที่ส่องแสงประกายสีแดงฉานประดุจหยกอยู่ภายใน
 
เปลือกตา’เฉินต้าไห่’พลันสั่นไหว มันพยามมองแล้วมองอีก ขยี้ตาอยู่หลายครั้ง จนท้ายที่สุดมันก็สูดลมหายใจลึกเข้าไปด้วยความตะลึง สิ่งนี้คือผลึกหินทองแดงโลหิตไม่ผิดแน่ !
 
แร่หินชนิดนี้มันเคยได้ยินมาอยู่เหมือนกันว่ามันจะซุกซ่อนอยู่ในเหมืองแร่ที่น่ากลัวบางแห่ง การจะขุดมันขึ้นมาได้นั้นเป็นสิ่งที่ยากมาก
 
ตระกูลหวังเองก็มีของล้ำค่าแบบนี้อยู่ชิ้นหนึ่ง ซึ่งก็คือผลึกหินทองแดงโลหิตนี่เอง และแร่ชนิดนี้ก็ทำให้ อำนาจบารมีของพวกมันรุ่งโรจน์ขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง !
 
ทั้งนี้ตอนงานประมูลครั้งก่อนก็มีการนำผลึกหินทองแดงโลหิตขนาดประมาณเล็บมือออกมาด้วย ราคาก็ ประมาณห้าแสนเหรียญทองได้ !
 
ขณะนี้’เต้าหลิง’เองก็สังเกตเห็นถึงสีหน้าของ’เฉินต้าไห่’ที่เปลี่ยนไป ในใจมันก็รู้สึกผ่อนคลายในทันที ก่อนที่จะนึกด่าในใจ หวังเชียนนางช่างดูสินค้าไม่เป็นจริงๆ มาโวยวายได้ว่ามันเป็นแค่หินผุๆพังๆ !
 

 
“ เป็นอย่างไรบ้าง? แค่หินผุๆหละสิ? ”
 
‘หวังเชียน’กล่าวยิ้มเยาะออกมา จากนั้นนางก็พูดต่ออีกว่า
 

 
“ หินขยะชิ้นนี้ มันอยากจะขายในราคาสูง ช่างเพ้อฝันจริงๆ ! ”
 
ใบหน้า’เฉินต้าไห่’พลันบิดเบี้ยวในทันทีที่ได้ยิน พระเจ้า ! ได้โปรดรีบปล่อยสายฟ้าฟาดใส่นางโง่นี่ที ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านางจะปฏิเสธของล้ำค่าเช่นนี้ อีกทั้งยังเป็นผลึกหินทองแดงโลหิตที่ต้องขุดในเหมืองที่น่ากลัวยิ่งอีกด้วยถึงจะเจอมันได้ !
 

 
“ ในเมื่อมันเป็นแค่หินผุๆ เช่นนั้นข้าคงต้องขอลา ”
 
‘เต้าหลิง’หยิบผลึกหินทองแดงโลหิตขึ้นมา ก่อนจะย่ำเท้าเดินจากไป
 

 
“ อะไรนะ ? เจ้าคิดจะหนีหรอ ! ”
 
‘หวังเชียน’จ้องมองอย่างเคียดแค้น ก่อนจะใช้มือชี้ไปที่’เต้าหลิง’แล้วกล่าวว่า
 

 
“ ข้าบอกเจ้าแล้ว วันนี้เจ้าเดินไม่ได้แน่ เฉินต้าไห่เจ้ารีบหักขามันเร็ว รีบไป ! ”
 
ในใจ’เฉินต้าไห่’ตื่นเต้นอย่างสุดๆ หากมันสามารถรับซื้อผลึกหินทองแดงโลหิตนี้ไว้ได้ มันย่อมได้หน้าไปเต็มๆแน่
 
ในขณะที่มันได้ยินคำพูดของ’เต้าหลิง’ที่จะกลับนั้น ในใจมันพลันร้อนลนขึ้นทันใด ยังไปไหนไม่ได้ ! หากเจ้าไปก็ข้าไม่ได้ส่วนแบ่งล่ะสิ และในขณะที่มันเห็นหวังเชียนตะโกนด่าทอออกไป ในใจมันพลันโกรธเคืองขึ้นทันที
 

 
“ นางโง่ เจ้าจะตะโกนเสียงดังทำไม ? ”
 
‘เฉินต้าไห่’กล่าวก่อนจะใช้ฝ่ามือตบฉาดเข้าที่แก้มของ’หวังเชียน’อย่างไม่เกรงกลัว จากนั้นก็ด่าทอนางออกมาอย่างโมโหอีกว่า
 

 
“ นางโง่ ดูแลลูกค้าแบบนี้ เจ้ารนหาที่ตายจริงๆ ! ”
 
ฝ่ามือที่ฟาดลงไปนั้นทำให้ทุกคนต่างตกตะลึง ทุกสายตาล้วนจับจ้องไปที่แก้มของ’หวังเชียน’ที่บวมปูดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ฟันหลายต่อหลายซี่หลุดล่วงลงมา ใจพวกมันล้วนสั่น นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?
 
หน้าผากของ’หวังเชียน’พลันเลิกขึ้น นางจ้องเขม็งไปที่’เฉินต้าไห่’อย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง นางโกรธเสียจน ปรากฏควันสีขาวโพยพุ่งออกมาทั่วร่างของนาง ประดุจดั่งโกรธแค้นมานับพันปีก็มิปาน ก่อนจะพูดอย่างเคียดแค้นว่า
 

 
“ นี่เจ้ากล้าตบตีข้า อยากตายรึไง ! ”
 
‘เฉินต้าไห่’ชี้สวนกลับไปในทันทีพร้อมด่าสวนกลับไปว่า
 

 
“ ตบตีเจ้าแล้วยังไง ? ไหนๆก็ตบตีเจ้าแล้วข้าจะ บอกอะไรให้ การบริการลูกค้าต้องให้ความเคารพ ต้องทำเหมือนว่าลูกค้านั้นเป็นพระเจ้า เจ้าดูการกระทำอันโง่งมของเจ้าเสีย ข้าไม่ฆ่าเจ้าก็นับว่าข้ารักษาหน้าเจ้าแล้ว ”
 
ใบหน้าของ’เฉินต้าไห่’เต็มไปด้วยความเย็นชา หากเรื่องนี้ผู้อาวุโสแห่งร้านค้ามหาคลังสมบัติรู้เข้าล่ะก็ นางได้โดนสับเป็นชิ้นๆแน่
 คนที่ถือผลึกหินทองแดงโลหิตเดินไปทั่วได้แบบนี้จะเป็นคนธรรมดาๆอย่างนั้นหรือ ? แน่นอนว่าไม่ !
 
ที่มา : 
 


 
 
 
 
 
 (0 votes)
   0/5