ตอนที่แล้วตอนต่อไปแปลไทย : XiaoeyuGao
นัยน์ตา’เต้าหลิง’ฉายประกายเย็นยะเยือกออกมา ดูน่าหวาดกลัวยิ่งนัก หวังหลิ่งขโมยผลึกหินฟ้าของมันไป ซ้ำยังทำร้ายมันจนเกือบตาย ไม่คิดเลยว่ามันจะได้แก้แค้นรวดเร็วเช่นนี้ เพียงได้ยินคำพูดของไอ้เทพนิทรา ‘หวังเชียน’พลันใช้ข้อมือปาดไปที่ริมฝีปากสีแดงของนางก่อนจะกล่าวเยาะเย้ยว่า
“ ที่แท้ก็เป็นไอ้เทพนิทรานี่เอง น่าสนุก น่าสนุกจริงๆ ! ”
‘หวังเชียน’เองก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าไอ้ขยะที่มีชื่อเสียงโด่งดังจะมีหน้าตาเป็นเช่นนี้นี่เอง วันนี้คงได้รู้จักมันมากขึ้น จากนั้นนางก็กล่าวเยาะเย้ยต่อว่า
“ ไอ้ขยะ ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าตายง่ายๆแน่ บังอาจมาล่วงเกินข้าก็ต้องพบจุดจบเช่นนี้แหละ ”
ได้ยินดังนั้น’เต้าหลิง’พลันเบนสายตาไปที่’หวังเชียน’ จ้องเขม็งด้วยแววตาเย็นยะเยือก จิตสังหารในใจมันก็เพิ่มพูนขึ้นมากโข
“ ไอ้เทพนิทรา เจ้าขายของล้ำค่าอะไรไป ? รีบเอามาให้ข้าดูเดี๋ยวนี้ ”
ในใจ’หวังลี่’ร้อนรุ่มดั่งไฟแผดเผา ไอ้ขยะนี่จะต้องมีของล้ำค่าอะไรอีกแน่ แค่คิดมันก็อิจฉาแล้ว มันคิดว่าอีกไม่นานของเหล่านั้นต้องตกเป็นของมันแน่ ในใจ’หวังเชียน’เองก็ร้อนรุ่มเช่นกัน นางพึ่งตระหนักได้ว่า ของล้ำค่าที่ทำให้’เฉินฝู๋’ถึงกับทำกับนางเช่นนั้นได้จะต้องไม่ธรรมดาแน่
อีกทั้งในตัวของมันคงจะต้องมีเงินอยู่มากโข นางรู้สึกเซ็งเล็กน้อย ไม่น่าไปเรียก’หวังลี่’มาเลยจริงๆ
“ กระจอกเหมือนพี่เจ้าไม่มีผิด ดีแต่เก่งกับข้าเท่านั้นแหละ ”
‘เต้าหลิง’เม้มริมฝีปาก สายตามองไปที่พวกมันทั้งสามคนที่ยืนอยู่ นอกจากคนคุ้มกันที่อยู่ด้านหลังแล้ว พวกมันทั้งสองคนนั้นอ่อนแอที่สุด ได้ยินดังนั้น นัยน์ตา’หวังลี่’พลันเปลี่ยนเป็นเย็นชา ไอ้ขยะนี่มันใจกล้าไม่เบาเลยถึงได้กล้ากล่าววาจาเช่นนี้กับข้า มันส่งเสียงหึในลำคอก่อนจะกล่าวว่า
“ ดูท่าแกคงจะอยากตายมากล่ะสิ ถึงได้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ”
“ รีบฆ่ามันเร็ว ฆ่าไอ้บ้านนอกนี่ซะ ! ”
‘หวังเชียน’ชี้ไปที่’เต้าหลิง’พร้อมแผดเสียงอย่างโกรธแค้น เห็นไม่บ่อยนักที่จะมีคนกล้ากำเริบเสิบสานกับนาง จากนั้นนางก็แผดเสียงต่ำกล่าวต่อว่า
“ นี่เจ้ายังจะรีรอไปถึงเมื่อไหร่กันรีบฆ่ามันเร็ว ! ”
“ ฆ่ามันมือข้าก็ต้องสกปรกล่ะสิ ข้าจะให้เจ้าได้เห็นลูกธนูของข้า ”
‘หวังลี่’ยิ้มเยาะ ก่อนจะหยิบคันศรธนูสีเงินใหญ่ออกมา และนำลูกธนูไปใส่ที่คันศรธนู ก่อนจะดึงสายธนูจนเป็นรูปพระจันทร์เต็มดวง สายธนูแกว่งไหวครู่หนึ่งพร้อมกับที่ลูกธนูสีเงินอันใหญ่พุ่งทะยานออกไปที่หัวของ’เต้าหลิง’
ลูกธนูพุ่งทะยานไปที่ร่างเต้าหลิงด้วยความเร็วสุดขีด มวลอากาศโดยรอบต่างระเบิดกระจายออก ทำให้มันแทบจะไม่มีโอกาสขยับกายหนีแม้แต่น้อย แรงกดดันมหาศาลถาโถมเข้าใส่อย่างล้นหลาม ทั้งยังมีจิตสังหารที่เอ่อล้นกระจายออกมาจากลูกธนูอีกด้วย หากเป็นคนที่พลังกายอ่อนแอแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบพ้น
อีกทั้งลูกธนูที่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วถึงขีดสุดเช่นนี้ สามารถสังหารคนได้ภายในดอกเดียวเลยด้วยซ้ำ !
ร่างของ’เต้าหลิง’เริ่มขยับ มันใช้ฝ่าเท้ากระทืบลงบนพื้น ทันใดนั้นผืนดินพลันสั่นสะเทือนแตกร้าว พลังทั่วร่างมันระเบิดออกมาอย่างบ้าคลั่ง เลือดลมในร่างพลันเดือดพล่าน นัยน์ตาของ’หวังลี่’เปลี่ยนเป็นตกตะลึงทันที เพราะสิ่งที่มันเห็นก็คือ’เต้าหลิง’กำลังใช้มือของมันพุ่งไปที่ลูกธนูที่กำลังทะยานมาด้วยความเร็วสูง หวังจะจับลูกธนูไว้ให้ได้
“ ฮ่าๆ คิดว่าแน่นักหรือไงวะ ถึงได้กล้าจับลูกธนูของข้า รนหาที่ตายจริงๆ ! ”
‘หวังลี่’ไม่โกรธแต่มันกลับยิ้มออกมา เพราะว่าลูกธนูที่พุ่งไปด้วยความเร็วขนาดนั้นจะต้องทะลวงแขนมันจนขาดสะบั้นแน่ !
“ คุณชายมันได้ตายสมใจแน่ มันคิดจะจับลุกธนูไว้ให้ได้อย่างนั้นหรือ หากไม่มีพลังกายถึงหนึ่งหมื่นจิน มันก็ยากที่จะ… ”
ชายชุดดำที่อยู่ด้านหลังของหวังลี่กล่าวขึ้นอย่างเห็นด้วย ทว่าในขณะที่ชายชุดดำกำลังพูดอยู่นั้นเสียงมันก็หายไปในทันที มันทำหน้าราวกับเห็นผีก็มิปาน เมื่อเห็น’เต้าหลิง’สามารถใช้มือของมันจับลูกธนูเอาไว้ได้ ! ด้วยความแรงของลูกธนูนั้น ทำให้ฝ่าเท้าของ’เต้าหลิง’ยุบลงบนพื้นเล็กน้อย ก่อนมันจะจ้องเขม็งไปที่’หวังลี่’และกล่าวขึ้นว่า
“ คนที่ตายคือเจ้าต่างหาก ! ”
“ ฟิ้ว ”
ปรากฏเสียงหนึ่งดังขึ้น พละกำลังทั่วร่าง’เต้าหลิง’พลันเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง พลังที่หลับใหลอยู่ในตัวของมันไหลเชี่ยวไปรวมอยู่ที่ฝ่ามือของมันอย่างรวดเร็ว ก่อนมันจะปาลูกธนูดอกใหญ่ออกไป ! มวลอากาศโดยรอบระเบิดออกเป็นแนวยาวในทันที ด้วยลูกธนูที่พุ่งทะยานมาด้วยความเร็วสูง
ทำให้ทั่วทั้งใบหน้าของ’หวังลี่’เปลี่ยนเป็นหวาดกลัวยิ่ง มันอยากจะวิ่ง ทว่าขาทั้งสองข้างกลับก้าวไม่ออกราวกับติดอยู่ในบึงดูดก็มิปาน อยากขยับแต่ก็ขยับไม่ได้ มันถูกความกลัวครอบงำร่างของมันเอาไว้จนหมดสิ้น มันรู้สึกราวกับว่ากับว่ากำลังภูเขาลูกใหญ่กดทับเอาไว้ !
นัยน์ตาหวังเชียนนั้นเต็มไปด้วยความหวาดผวา เมื่อนางเห็นลูกธนูดอกใหญ่พุ่งทะลุทะลวงผ่านช่องว่างระหว่างคิ้วของ’หวังลี่’ไป ร่างของมันลอยขึ้นสูงทันที ก่อนที่โลหิตทะลักออกมาเต็ม ช่วงเวลานั้นใบหน้าของ’หวังลี่’ยังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ถึงเวลาตายแล้วก็คงหนีไม่พ้น
ไอ้ขยะนี่ ไอ้เทพนิทรา มันจะเป็นไปได้อย่างไร? นี่มันฆ่าข้าอย่างนั้นเหรอ
เพียงเห็นร่างไร้วิญญาณที่นอนกองอยู่ที่พื้น สีหน้า’หวังเชียน’พลันเปลี่ยนเป็นขาวซีด ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะฆ่า’หวังลี่’ ทั้งๆที่’หวังลี่’เป็นน้องชายของ’หวังหลิ่ง’เนี่ยนะ ตอนนี้มีแต่ต้องฆ่า’เต้าหลิง’เท่านั้น ไม่เช่นนั้นคงต้องถูก’หวังหลิ่ง’เล่นงานตายแน่ นางโกรธเสียจนทั่วร่างสั่นสะท้าน ในใจนางคิดว่า
“ บัดซบ ไหนเจ้าบอกว่ามันเป็นขยะไง? บ้าเอ๊ย! ”
ชายชุดดำที่ยืนอยู่กำหมัดแน่น ก่อนจะคำรามแผดเสียงออกมาด้วยใบหน้าที่เคียดแค้นยิ่ง
“ ไอ้สัตว์เจ้าตายแน่ บังอาจนักที่ฆ่าหวังลี่ รนหาที่ตายไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ ! ”
“ ก็พวกเจ้ามาหาเรื่องข้าก่อนไม่ใช่หรือ ? ”
‘เต้าหลิง’ส่งเสียงหึในลำคออย่างเยือกเย็น พลังทั่วร่างมันพลันพลุ่งพล่านขึ้นมาราวกับอสูรร้ายที่พึ่งตื่นจากการหลับใหล ทั้งนี้ทั่วร่างมันยังปล่อยคลื่นพลังที่ดุร้ายยิ่งออกมาด้วย
“ บัดซบ ตายซะ ! ”
ชายชุดดำคำรามออกมา ก่อนที่พลังทั่วร่างมันโหมซัดสาดออกมา พลังที่หลับใหลในร่างมันก็พุ่งทะลักออกมาอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน มันกำหมัดแน่นก่อนจะวิ่งพุ่งหมัดเข้าใส่’เต้าหลิง’
“ เจ้าต่างหากที่ต้องตาย ! ”
‘เต้าหลิง’แผดเสียงคำรามออกมา พลังทั่วร่างมันโหมซัดสาดออกมาอย่างบ้าคลั่ง ชายเสื้อมันกระพือขึ้น ก่อนที่มันจะกำหมัดแน่นและพุ่งทะยานออกไป เต้าหลิงพุ่งทะยานเข้าไปประดุจพญาอินทรีสยายปีก แขนทั้งสองข้างของมันง้างออก ด้วยพลังและความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างมากโขทำให้มวลอกาศรอบข้างระเบิดแตกออกเป็นแนว ก่อนจะเร่งความเร็วพุ่งทะยานเข้าใส่ชายชุดดำที่พุ่งเข้ามาเช่นกัน
“ พลังกายของเจ้าช่างน่ากลัวจริงๆ ”
สีหน้าชายชุดดำดูตกใจ มันไม่คิดเลยว่าเด็กหนุ่มอายุสิบสี่สิบห้าจะมีพลังทัดเทียมกับมัน !
“ ฆ่ามันซะ ต้องฆ่ามันให้ได้ ! ”
‘หวังเชียน’แผดเสียงออกมาอย่างโกรธแค้น มีแต่ต้องฆ่ามันให้ได้เท่านั้น ตัวนางถึงจะรอด ไม่เช่นนั้น’หวังหลิ่ง’ต้องไม่ปล่อยนางไปแน่ ๆ
ปังปังปัง !
ปรากฏเงาทั้งสองพุ่งปะทะกันด้วยความเร็วสูงยิ่ง พวกมันทั้งสองรัวหมัดใส่กันทั้งหนักหน่วงและรวดเร็ว จนมวลอากาศระเบิดออกแหว่งกลายเป็นสภาวะสุญญากาศ ยิ่ง’เต้าหลิง’ออกหมัดมากเท่าไหร่ความเร็วของมันยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น พลังในร่างมันฮึกเหิมคึกคัก ทั้งยังปล่อยคลื่นไอร้อนออกมาจากทั่วร่างด้วย สีหน้าของชายชุดดำไม่ค่อยสู้ดีนัก
คลื่นพลังของ’เต้าหลิง’ไม่เพียงแต่จะรุนแรงเท่านั้น แต่มันยังอบอวนไปด้วยไอที่ร้อนแผดเผา ดูท่าอีกไม่นานคงจะทำให้ผิวหนังทั่วร่างมันแห้งผากแน่
“ ไอ้หนู ข้ายอมรับนะว่าเจ้าแข็งแกร่ง แต่ว่าก็ยังไม่พอที่จะฆ่าข้าได้หรอก ! ”
สีหน้าชายชุดดำพลันดำมืด ก่อนจะยิ้มเยาะออกมา ราวกับว่ามันนั้นต้องไม่พ่ายแน่ กล่าวจบพลังทั่วร่างมันเพิ่มพูนขึ้นจนร่างสั่นไหว ฝ่ามือพลันกำแน่น ปลดปล่อยคลื่นพลังที่รุนแรงออกมารอบหมัด ราวกับว่าสามารถทะลายภูเขาขนาดเล็กให้แหลกได้ในพริบตา
“ หมัดทะลายหิน ! ”
ชายชุดดำคำรามออกมาลั่น ก่อนที่จะปล่อยหมัดพุ่งทะยานออกไปแล่นเข้าสู่ใบหน้าของ’เต้าหลิง’
“ น่าเบื่อจริงๆ นี่เจ้าเอาจริงแล้วเหรอ ข้าพึ่งจะอุ่นเครื่องเสร็จเองนะ ”
‘เต้าหลิง’ขมวดคิ้วขึ้น เมื่อซักครู่มันยังไม่ได้เอาจริงเลยด้วยซ้ำ ไม่คิดเลยว่าชายชุดดำจะใช้ไพ่ตายออกมาเร็วเช่นนี้ ได้ยินดังนั้น ชายชุดดำโกรธจนแทบจะกระอักโลหิตออกมาในทันที ก่อนจะคำรามลั่นออกไปว่า
“ บังอาจมาดูถูกข้า ตายซะ ! ”
หมัดของมันพุ่งทะยานเข้ามาเหมือนกับหินขนาดใหญ่ก้อนหนึ่ง ด้วยความแรงและความแข็งแกร่งของมันทำให้มวลอากาศโดยรอบระเบิดออก และนี่ก็เป็นวิชาหนึ่งที่แข็งแกร่งยิ่ง
“ แหลกไปซะ ! ”
ชายชุดดำขบกรามกล่าวออกมา สายตายังคงเพ่งไปที่หน้าของ’เต้าหลิง’อย่างเยือกเย็น ‘เต้าหลิง’กำหมัดแน่น ก่อนจะพุ่งหมัดออกไปด้วยความเร็ว คลื่นพลังเอ่อล้นทะลักออกมาไม่มีที่สิ้นสุด
“ ตูม ”
มวลอากาศระเบิดแตกออกส่งเสียงดังสนั่น หมัดของ’เต้าหลิง’ดั่งกับสามารถทำลายได้ทุกสิ่ง ก่อนที่หมัดของมันจะพุ่งเข้าปะทะกับหมัดของชายชุดดำตรงๆ พลังที่แกร่งกล้าแล่นไหลไปทั่วร่าง ก่อนที่แขนของชายชุดดำจะหักลง
ท้ายที่สุดหมัดของ’เต้าหลิง’ก็พุ่งอัดเข้าที่หน้าอกของมันอย่างจัง ก่อนที่ร่างของมันจะลอยกระเด็นออกไปและไปตกอยู่บนพื้นพร้อมกับส่งเสียงร้องครวญครางออกมา หน้าอกมันทะลุเป็นรอยแตกเข้าไป และไม่นานนักร่างของมันก็แน่นิ่งไป
“ กรี๊ดด … ”
‘หวังเชียด’กรีดร้องออกมาเมื่อเห็นร่างของชายชุดดำที่นอนตายแน่นิ่งอยู่บนพื้น นางคุกเข่าลงก่อนจะกล่าวอ้อนวอนอย่างน่าเวทนาว่า
“ อย่าฆ่าข้าเลย เจ้าจะทำอะไรก็ได้ข้ายอมทุกอย่างแล้ว ”
“ อย่ามายุ่งกับข้าอีก ”
‘เต้าหลิง’ส่งเสียงหึในลำคออย่างเยือกเย็น ก่อนจะพูดต่อว่า
“ นี่เป็นเพราะพวกเจ้ารนหาที่ตายเองนะ คิดจะฆ่าข้า ก็ต้องเตรียมตัวที่จะถูกฆ่าด้วยเช่นกัน ! ”
‘เต้าหลิง’รู้สึกกังวลเล็กน้อย ในภายภาคหน้าเวลาซื้อขายของอะไรต้องระวังให้มาก หาก’หวังเชียน’พายอดฝีมือมาคงจะอันตรายไม่น้อย เพราะว่าคนที่ทะลวงไปถึงขั้นซึมซับวิญญาณนั้นสามารถกำราบมันลงได้ในฝ่ามือเดียวเลยด้วยซ้ำ
เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น มันสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะคำรามตะโกนออกมาว่า
“ หวังหลิ่ง หวังย่า รอข้าก่อนเถอะ ข้าไม่ยกโทษให้พวกเจ้าแน่ ! ”
ตามจริงแล้ว’หวังหลิ่ง’นั้นก็เป็นยอดฝีมือที่ทะลวงสู่ขั้นซึมซับวิญญาณไปแล้ว มันนั้นรู้ดีว่าตอนนี้พลังของมันกับ’หวังหลิ่ง’ยังห่างกันมากโข เพราะฉะนั้นตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่ต้องชำระแค้น หลังจากที่มันตะโกนออกมาเสร็จ มันก็นำถุงผ้ามาห่อศพเอาไว้เป็นอย่างดี ก่อนจะใช้สายตามองไปที่ภาพลวงป่าไม้รอบๆ และรัวหมัดเข้าใส่มวลอากาศอย่างรุนแรง
ทันใดนั้นภาพลวงป่าไม้ที่อยู่โดยรอบพลันบิดเบี้ยวกลับเป็นทางเดิมอย่างรวดเร็ว มันกำหมัดแน่นและคิดในใจขึ้นว่า
“ ต้องรีบเพิ่มพลังซะแล้ว พลังข้ายังอ่อนแอเกินไปจริงๆ ต่อไปนี้จะทำอะไรก็ต้องคิดหน้าคิดหลังให้ดีๆ ”
คิดได้ดังนั้นมันก็รีบนำศพไปซ่อนในกองขยะแถวนั้นทันที ก่อนจะย่ำฝีเท้าเดินกลับบ้าน ดูท่าอีกไม่นานก็จะค่ำแล้ว ขณะนี้’เต้าหลิง’กำลังมองไปที่เข่งหินแร่ ในใจมันเกิดความสงสัยขึ้นว่าพ่อของมันไปเอาของล้ำค่าเหล่านี้มาจากไหนกัน หรือว่าพ่อจะหาแร่ระดับสูงเหล่านี้มาได้ด้วยตัวเอง ?
“ ช่างมัน ไว้รอให้พ่อกลับมาก่อนแล้วค่อยถามละกัน น่าจะอีกสองสามวันนี่แหละ ”
กล่าวจบ’เต้าหลิง’ก็หาที่เหมาะๆนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น มันหยิบจู๋เจี้ยนเหลวระดับสี่ออกมา ก่อนจะดมกลิ่น หอมของมันที่โพยพุ่งออกมาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกระดกมันลงไป
ทันใดนั้นฤทธิ์ยาที่รุนแรงก็แผ่กระจายไปทั่วร่างของมัน พลังกายทั่วร่างมันคึกคักขึ้นทันใด พลังในร่างก็ พลันเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและบ้าคลั่ง ร่างกายของมันร้อนรุ่มดั่งเตาถ่านที่พึ่งเริ่มจุดเตา ก่อนที่มันจะเข้าสู่ช่วงของการดูดซับพลังของจู๋เจี้ยนเหลว
____________________________________# อ่านจนเปื่อย เลยมาแปล ครับ ฮ่าๆ
ที่มา:
(0 votes) 0/5