ตอนที่แล้วตอนต่อไปแปลไทย : XiaoeyuGao
ภายในห้องหลอมโอสถ พลังที่น่ากลัวค่อยๆจางหายไป อานุภาพของวิชามหัศจรรย์นี้เกินจินตนาการของเต้าหลิงไปมาก ทว่ามันก็ยังรู้สึกว่ายังมีบางอย่างที่ขาดหายไปอยู่
“ แม้ว่ามันจะไม่ใช่วิชาที่สมบูรณ์ แต่มันก็แข็งแกร่งที่สุด ดูแล้วต้องทะลวงเข้าสู่ขั้นซึมซับวิญญาณก่อนถึงจะใช้มันออกมาได้ในระดับพื้นฐาน ”
‘เต้าหลิง’คิดขึ้นในใจ
“ อีกสองวันค่อยไปบอกจื่ออวี้แล้วกัน ไม่รู้ว่าวิชามหัศจรรย์นี้จะเกี่ยวข้องกับอะไรหรือป่าว ? ”
‘เต้าหลิง’กำหมัดหลวมๆ จากที่’จื่ออวี้’บอกให้มันฝึกวิชามหัศจรรย์นี้ มันก็รู้สึกได้ว่าวิชานี้จะต้องเกี่ยวข้องอะไรกับอะไรบางอย่างแน่ มองจากอานุภาพที่น่ากลัวของวิชาฝ่ามือสุริยันจันทราหรือวิชาที่ยังไม่สมบูรณ์นี้ ไม่ว่าอย่างไร ‘จื่ออวี้’ก็ไม่ได้มีเจตนาร้ายกับมัน ถึงตอนนั้นค่อยไปถามนางหน่อยแล้วกัน
“ ไปดูที่ชั้นสิบหน่อยดีกว่า หากเข้าไปไม่ได้ก็จะกลับไปทะลวงเข้าขั้นซึมซับวิญญาณก่อน ตอนนี้ข้าฝึกขั้นพลังกายจนสมบูรณ์แบบแล้ว ”
‘เต้าหลิง’ยันกายขึ้นแล้วเดินจากไป ตอนนี้แรงกดดันในชั้นเก้านี้เล็กน้อยมากสำหรับมัน ไม่นานมันก็มาถึงหน้าประตูชั้นสิบ ประตูบานนี้เหมือนกับพระอาทิตย์สีทองที่ลุกโชน ให้ความรู้สึกถึงพลังที่ศักดิ์สิทธิ์และน่าเกรงขาม ทำให้มิกล้าสบประมาทมันแม้แต่น้อย มันกำหมัดก่อนเปล่งอักขระสีทองขึ้นตามผิวกาย ห่อหุ้มทั่วทั้งร่างไว้อย่างมิดชิด
ราวกับสวมชุดนักรบอักขระสีทองอยู่บนเรือนร่าง จากนั้นทั่วทั้งร่างมันปลดปล่อยเปลวเพลิงโอสถสีเคลือบออกมาคลุมร่าง ทั้งยังระเบิดคลื่นความร้อนออกมา ปรากฏหอคอยม่วงลอยเคว้งอยู่บนหัวของมัน เปล่งแสงสีม่วงสว่างไสว
ทั้งนอกในป้องกันไว้สามชั้น ครั้งนี้’เต้าหลิง’เตรียมตัวมาอย่างดีมาก มันสูดลมหายใจเข้าลึกสายตามองไปยังปากทางเข้าชั้นสิบ ก่อนฝีเท้าจะย่ำเดินเข้าไปด้านใน ร่างของมันปรากฏอยู่ที่ด้านในประตูสีทอง ด้านในนี้อัดแน่นไปด้วยพลังที่น่ากลัวประดุจทะเลแดง อบอวลอยู่ทุกหนระแห่ง
อานุภาพยิ่งใหญ่มหาศาล ประดุจมังกรวารีโลดแล่นท่ามกลางมหาสมุทร ฟ้าดินสั่นสะเทือนจนแทบจะระเบิดแตกออก !
ครืนครืน ! พลังที่น่ากลัวกดทับลงมา
หอคอยม่วงสั่นสะเทือน มันได้รับผลกระทบเพียงแค่เสี้ยววินาทีนั้น ก่อนจะแตกกระจายออกเป็นเศษ ! สีหน้า’เต้าหลิง’เปลี่ยนไปมาก มิอยากจะเชื่อว่าศาสตราวุธล้ำค่าชิ้นนี้จะแตกไป หอคอยม่วงนี้มีความแข็งแกร่งกว่าและทนทานร่างกายของมันมาก !
“ ไม่ดีแล้ว ! ”
มันคำรามออกมา ผมสีดำปลิวไสวอย่างบ้าคลั่ง นัยน์ตาทั้งสองเบิกกว้างขึ้น เปลวเพลิงโอสถพลันถูกเรียกกลับมา มันรู้สึกได้ว่ายังไงก็เข้าไปไม่ได้ จะต้องใช้แต่เพียงร่างกายเท่านั้น !
หากพึ่งพาของล้ำค่า เดาว่าพวกมันคงจะถูกบีบอัดจนระเบิดแตกกลายเป็นเศษแน่ คลื่นลมที่น่ากลัวกดทับใส่ร่าง ราวกับถูกภูเขาโบราณขนาดใหญ่กดทับ ทั่วร่าง’เต้าหลิง’สั่นสะท้าน ภายใน ร่างของมันระเบิดพลังสีทองออกมา ก่อนจะหอบหุ้มร่างเอาไว้อย่างบ้าคลั่ง
ราวกับเทพหนุ่มที่ออกเดินทาง แรงกดดันถูกต้านทานเอาไว้พร้อมกับฝ่าเท้าย่ำเดินเข้าไปด้านใน ปรากฏเป็นเส้นทางสีทองเส้นหนึ่ง เต้าหลิงไม่รู้ว่ามันจะยาวเท่าไร พลังในขั้นพลังกายของมันก็เพียงพอที่จะทำให้ทั่วทั้งแผ่นดินสั่นสะเทือนได้แล้ว แต่ทว่าด้วยแรงกดดันโดยรอบที่กดทับลงมาดั่งภูเขาถล่มนี้ ทำให้กระดูกของมันแตกหักจนได้รับบาดเจ็บหนัก
“ แค่ก.. ”
‘เต้าหลิง’พ่นโลหิตกองใหญ่ ก่อนร่างของมันถูกดันออกมาด้านนอก มันไม่พูดจารีบนั่งขัดสมาธิลง เร่งรีบดึงพลังโดยรอบมาฟื้นฟูร่างกายทันที ‘เต้าหลิง’รู้สึกได้ว่ามันไม่สามารถเข้าไปได้แล้ว แม้มันจะไม่รู้ว่าอัจฉริยะบุคลอย่างอู่ตี้จะแข็งแกร่งขนาดไหน ทว่าหากวัดกันในขั้นพลังกาย’เต้าหลิง’ไม่มีทางหวาดกลัวมันแน่นอน นี่เป็นสิ่งที่มันเชื่อมั่น !
‘อู่ตี้’เป็นคนที่แข็งแกร่งสุดๆ ทว่ามันก็ยังทะลวงไปไม่ถึงจุดสูงสุด และตรงนี้เองเป็นจุดที่อู่ตี้ไม่มีทางฝ่าไปได้ ‘เต้าหลิง’คิดว่านี่เป็นตำนานที่ยากจะพิชิตได้จริงๆ และก็ยังไม่เคยมีคนขึ้นไปได้มาก่อนด้วย มันเดาว่าชั้นสิบนี้จะต้องเป็นคนที่สร้างหอคอยทงหลิงขึ้นเป็นคนทำมันเอาไว้เพื่อแกล้งคนรุ่นหลังอย่างแน่นอน
มันดูดซับพลังโดยรอบมาฟื้นฟูบาดแผล การฟื้นฟูครั้งนี้รวดเร็วยิ่งขึ้น หนึ่งวันผ่านไปมันก็มาฟื้นฟูจนถึงขีดสุด นัยน์ตาทั้งสองข้างจ้องไปยังประตูสีทองอย่างไม่วางตา มันยังคิดที่จะลองอีกซักครั้ง แต่ทว่าดูยังไงมันก็ยังเป็นไปไม่ได้อยู่ดี
“ ข้าลืมไปได้อย่างไร ข้าสามารถฟื้นฟูพลังที่สูญเสียไปจากมันได้ ! ”
นัยน์ตา’เต้าหลิง’ฉายประกายออกมา ฝ่าเท้าย่ำเดินเข้าไปอีกครั้ง พลังที่น่ากลัวโดยรอบกดทับเข้าใส่ร่าง ทุกๆเส้นพลังหนักเหมือนดั่งภูเขา หากเป็นเพียงไม่กี่เส้นพลังมันก็ยังไหว ทว่าแบบนี้มันหมุนเวียนกันมาเรื่อยๆ ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องสูญเสียพลังแฝงไปจนหมด ถึงตอนนั้นก็คงต้องตกตายไป
“ เข้ามาเลย ! ”
‘เต้าหลิง’คำรามออกมา รูขุมขนทั่วร่างลุกขึ้น ทั่วทั้งร่างราวกับกลายเป็นเตาหลอมลุกไหม้ ก่อนดึงแรงกดดันโดยรอบเข้าสู่ภายในร่างกาย ทุกเส้นพลังราวกับพลังของมังกรคะนองน้ำที่ทะลวงเข้าสู่ร่างกาย ร่างของเต้าหลิงส่งเสียงสั่นเคร๊งเคร๊ง ร่างกายที่หลอมรวมจนถึงจุดสูงสุดของมันพลันบิดเบี้ยว ราวกับใกล้จะระเบิดแตกออก !
นี่เป็นการทดลองที่อันตรายเป็นอย่างยิ่ง หากล้มเหลวขึ้นมา ร่างกายก็จะถูกขยี้จนกลายเป็นเศษซาก !
หมัดทั้งสองของ’เต้าหลิง’กำแน่น ขาทั้งสองยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว พลันปรากฏอักขระวิชากลืนฟ้าก่อรูปขึ้น ก่อนดึงพลังจากแหล่งต้นกำเนิดที่สุดของพลังโดยรอบแล่นเข้าสู่ร่างกาย และเริ่มฟื้นฟูบาดแผลตามร่างกายอย่างบ้าคลั่ง ฝีเท้าของมันย่ำเดินเข้าไปด้านใน พร้อมกับหลอมรวมกับพลังที่หอคอยทงหลิงปลดปล่อยมา
ทำให้ความเร็วในการดูดซับของมันรวดเร็วอย่างยิ่ง ปรากฏคลื่นลมตีขึ้นภายในร่างของมันเป็นระยะๆ หากเปลี่ยนเป็นร่างกายแบบปกติทั่วไป ป่านนี้คงระเบิดแตกออกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว
“ ข้าคงจะไม่ตายหรอกนะ ? ”
‘เต้าหลิง’เดินเข้าไปได้ซักพัก ก็ขบกรามแล้วพูดขึ้น หากไม่ระวังพลาดท่า เข้า เดาว่าคงได้ถูกแรงกดดันโดยรอบบดขยี้จนตายแน่ เต้าหลิงก็เดินมุ่งหน้าไปตามเส้นทางสีทอง เรือนร่างปรากฏคราบโลหิต เวลานี้ดวงตาเพ่งมองเข้าไป ก็เห็นกระบี่โบราณเล่มหนึ่งปักอยู่บนเส้นทางสีทอง
ปรากฏเป็นด้ามกระบี่โผล่ขึ้นออกมา ทั้งยังขึ้นสนิมด้วย เต้าหลิงตกตะลึง แต่ที่ตะลึงก็คือกระบี่โบราณเล่มนี้ไม่ถูกทำลายหรือ ?
“ เมื่อครู่หอคอยม่วงยังแตกสลายไปเลย หรือว่าคุณภาพของกระบี่โบราณเล่มนี้จะล้ำเกินเกินกว่าศาสตราวุธล้ำค่า ? ”
‘เต้าหลิง’ตกตะลึง รู้สึกไม่น่าเป็นไปได้ หรือว่าคนที่เคยมาที่นี่จะลืมทิ้งมันเอาไว้ ? แล้วมันอยู่มานานเท่าไหร่ ? ฝีเท้าของมันขยับเข้าไป ฝ่ามือจับไปที่ด้ามกระบี่สีดำที่โผล่ขึ้นมา ก่อนใช้แรงขยับมันซักครู่ สีหน้ามันพลันประหลาดใจขึ้นทันที กระบี่เล่มนี้หนักเป็นอย่างมาก
มิอยากจะเชื่อว่าจะดึงมันไม่ขึ้น ‘เต้าหลิง’ใช้พลังทั่วร่างออกมาอย่างสุดชีวิต เส้นทางทางสีทองส่งเสียงดังครืดครืด กระบี่เล่มนี้หนักเป็นอย่างยิ่ง เต้าหลิงคิดว่ามันเหมือนกับภูเขาขนาดเล็กลูกหนึ่ง ดึงออกมาได้ส่วนหนึ่งเท่านั้น
“ ไม่ไหว ดึงไม่ขึ้นเลย ”
‘เต้าหลิง’ถอนหายใจ มันขยับกระบี่โบราณได้พักหนึ่ง ก็ยังดึงออกมาไม่ได้ จะต้องให้แรงกดดันโดยรอบค่อยๆหายไปก่อนถึงจะดึงมันออกมาได้
“ ในนี้จะต้องมีคนตายเยอะแน่ ”
บนเส้นทางมันเห็นคราบโลหิตแห้งอยู่เต็มไปหมด เดาว่าที่นี่จะต้องเกิดเหตุนองเลือดของพวกบุตรผู้ภาคภูมิแห่งสวรรค์ที่แข็งแกร่งอย่างแน่นอน ไม่นาน’เต้าหลิง’ก็เกือบจะไม่ไหวแล้ว มันหยิบเซิงมิ่งเหลวออกมาก่อนกินเข้าไปครึ่งหยด และเริ่มใช้พลังชีวิตจำนวนมหาศาลรักษาบาดแผลตามร่างกาย
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว มันไม่รู้ว่ามันเดินไปตามเส้นทางสีทองนี้นานเท่าไหร่แล้ว มันได้กินเซิงมิ่งเหลวไปสองหยด ทำให้ตอนนี้เหลือเพียงครึ่งหยด หากไม่ไหวจริงๆ ก็คงต้องถอยกลับ เส้นทางสีทองนี้ดูน่าเกรงขามและน่าเคารพ ทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะบังเกิดความรู้สึกเลื่อมใส
ส่วนลึกที่สุดของเส้นทางสีทองนี้ ช่วงดูสวยงามและสง่างามเหลือเกิน ปรากฏเสียงดังดั่งฟ้าร้อง แสงสว่างนับหมื่นเส้นดูศักดิ์สิทธิ์ ราวกับมีเซียนที่หลบซ่อนตัวอยู่ด้านใน อีกทั้งด้านในนี้ยังมีอานุภาพน่าเกรงขามปลดปล่อยออกมา ประตูสีทองที่อยู่ลึกที่สุดขับคลื่นพลังที่น่ากลัว ตกลงมาเป็นอากาศธาตุสลัวจำนวนมาก ดูน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง
“ ส่วนลึกที่สุด ”
นัยน์ตา’เต้าหลิง’เพ่งมองไป สีหน้าพลันฉายแววปีติ นี่คือส่วนลึกที่สุดของชั้นสิบ ! ฝีเท้าของมันย่ำเดินเข้าไป ทุกฝีก้าวล้วนมั่นคง ราวกับแบกภูเขาทมิฬอยู่ก็มิปาน ภายในร่างปรากฏพลังที่น่ากลัวปะทุขึ้น ก่อนทำลายร่างกายของมัน เต้าหลิงเดินฝ่ามาจนถึงด้านในสุด ทว่ามันกลับมองเห็นเลือดกองหนึ่งอยู่บนพื้น ทำให้มันตกตะลึงเล็กน้อย ในใจสั่นไหว นี่เป็นของใครกัน ?
โลหิตกองนี้ไม่แห้งและยังสดใหม่ เมื่อไม่นานมานี้จะต้องมีคนฝ่าเข้ามาที่นี่แน่ !
“ ของอู่ตี้ ! ”
มันกำหมัดแน่น รู้สึกว่าพลังที่ปลดปล่อยออกมาจากโลหิตกองนี้จะดูคุ้นชินเล็กน้อย ทำให้มันคิดไปถึงพลังของ’อู่ตี้’ หรือว่า’อู่ตี้’ก็ฝ่าขึ้นมาได้สำเร็จเหมือนกัน ?
‘เต้าหลิง’สูดลมหายใจเข้าลึก สีหน้าดูสงสัยยิ่ง ไม่ว่า’อู่ตี้’จะล้มเหลว หรือบาดเจ็บหนัก ล้วนอธิบายได้ว่าประตูบานนี้ยากมากที่จะเข้าไปได้ ! เรื่องความแข็งแกร่งของ’อู่ตี้’ ‘เต้าหลิง’ไม่ได้สงสัยแม้แต่น้อย ทว่า’อู่ตี้’ก็เป็นอันดับที่หนึ่งแห่งศิลามหาเทพยุทธ์ และก็ยังเป็นอันดับหนึ่งแห่งดินแดนลับทั้งหลายทั้งปวงด้วย !?
ฝีเท้าของมันใกล้เข้าไปเรื่อย ก่อนยืนหยุดอยู่ข้างประตูสีทอง เดาว่า’อู่ตี้’จะต้องได้รับบาดเจ็บจากที่นี่แน่ หาก’อู่ตี้’เข้าไปได้ ทรัพยากรต่างๆจะไม่ถูกมันขโมยออกไปหมดหรือ ?
“ เข้าไปดูหน่อยแล้วกัน ข้าอยากจะรู้ว่ามันจะมีอะไรซ่อนอยู่บ้าง ! ”
‘เต้าหลิง’ขบกรามคำรามเสียงต่ำ ทั่วทั้งร่างผุดอักขระสีทองขึ้นมา ปกปิดรูขุมขนทั่วร่างมิด ภายในร่างปลดปล่อยพลังที่เปี่ยมล้นออกมา กดทับมวลอากาศ ‘เต้าหลิง’คำรามลากเสียงยาว พลังปกคลุมไปทั่ว ฝ่าเท้าพลันกระทืบลงพื้น ก่อนพุ่งเข้าไปยังประตู !
ปรากฏเสียงตูมดังขึ้น ราวกับฟ้าถล่มทลายลงมา ปรากฏเสียงดัง ปึงปึง สนั่นลั่นเข้าหูทั้งสองข้าง ราวกับฟ้าถล่มพังพินาศก็มิปาน ท่ามกลางจิตใจของเต้าหลิง ปรากฏผืนดินสีทองผืนหนึ่ง มีบางสิ่งที่น่าหวาดกลัวยิ่งปรากฏออกมา !
มันรู้สึกว่าเป็นเงาหนึ่งที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่กลางอากาศ เหมือนเป็นเทพที่เบิกฟ้าผ่าแผ่นดิน ครอบคลุมท้องนภาและใต้พื้นปฐพี และมันยังรู้สึกอีกว่าคนคนนี้กว้างใหญ่ไร้ขอบเจต ปลดปล่อยแสงสีทองสว่างจ้า มันเบียดทั่วทั้งผืนฟ้าและปฐพี อยู่มานานยืนยาว เป็นอมตะไปตลอดกาล และมันผู้นี้ก็คือผู้ครอบครองฟ้าดินนั่นเอง !
ปรากฏเสียงหนึ่งดังเข้ามา หมัดทั้งสองของ’เต้าหลิง’กำแน่น รู้สึกว่าทั่วทั้งฟ้าดินกำลังจะระเบิดออก ราวกับว่าหากเงยหน้าไปมองมันก็เท่ากับดูหมิ่นมัน และจุดจบก็คือความตาย !
ฟ้าสะเทือนแผ่นดินจะพลิก ‘เต้าหลิง’คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง ผมยาวปลิวไสวลอยชี้ขึ้นไปบนท้องนภา คำรามกลบความกลัวที่มีอยู่ในใจ พลังพุ่งจนถึงขีดสุด
ในขณะนั้น เปลือกร่างของมันก็ราวกับถูกดึงออกมายังดินแดนแห่งความบริสุทธิ์แห่งหนึ่ง ระเบิดอานุภาพที่น่าเกรงขามอย่างที่ไม่มีอะไรจะเปรียบเทียบได้ออกมา !
‘เต้าหลิง’คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง นัยน์ตาทั้งสองกวาดมองไปทั่วฟ้าดิน ทุกอย่างล้วนสูญสลายไป มันคำรามออกมาอย่างเคียดแค้นไม่ยอมศิโรราบ พร้อมกับแหงนหน้ามองขึ้นฟ้า จักรวาลราวกับสูญสลายไป ท้องฟ้าเป็นสีเขียวมรกต ให้ความรู้สึกที่เงียบสุขและศักดิ์สิทธิ์
ที่นี่เป็นแดนโบราณแห่งหนึ่ง อัดแน่นไปด้วยพลังที่โคจร แสงสว่างนับหมื่นเส้นแสงส่องสว่างไสว และนี่ก็คือดินดินศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งนั่นเอง เต้าหลิงหายใจเข้าออกกระชั้นถี่ สายตามองไปรอบๆ ใบหน้าเล็กตกตะลึง คนล่ะ ? อานุภาพเมื่อครู่นั้นน่ากลัวเป็นอย่างมาก เกิดขึ้นจากแรงกดดันของสภาพจิตใจ
ไม่ใช่เกิดมาจากร่างกาย พลังเหล่านั้นสามารถทำให้คนตกใจจนหัวใจวายตายทั้งเป็นได้เลย มันแหงนหน้ามองทอดออกไป ทุกอย่างล้วนว่างเปล่า ทว่าทัศนียภาพของมันกลับดูสวยงามและสง่างาม เงียบสงบและดูศักดิ์สิทธิ์ ทำให้มันตกตะลึงยิ่ง รู้สึกว่าราวกับฝันไป
มันเกาหัว นัยน์ตาฉายประกายออกมา เบื้องหน้าปรากฏบ่อน้ำเปล่งแสงสว่างออกมา ราวกับบ่อแห่งเทพ เจ้า ขับพลังชีวิตไร้จำกัดออกมา ทั้งยังมีแหล่งต้นกำเนิดพลังจำนวนมหาศาลที่ปลดปล่อยพลังออกมาอีกด้วย
“ หรือว่านี่จะเป็นชั้นสิบ ? ”
ที่มา:
(0 votes) 0/5