ตอนที่แล้วตอนต่อไป
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 5 วิญญาณแห่งความหวัง
Tr. Coffee Prince
ความเงียบงันเข้าครอบงำสถานที่แห่งนั้นเอาไว้จนหมด ในขณะที่ทุกคู่สายตาต่างจ้องมองมาที่เขา
ฟางหยวนหัวเราะกับตัวเองอยู่ภายในใจ ภายใต้สายตาที่จับจ้อง เขาเดินข้ามลำธารไปฝั่งตรงข้ามและรู้สึกถึงแรงกดดันทันทีเมื่อมาถึงทุ่งดอกไม้ แรงกดดันชนิดนี้แผ่พุ่งออกมาจากแหล่งกำเนิดวิญญาณที่อยู่ลึกเข้าไปภายในทุ่งกล้วยไม้จันทรา มันเป็นแหล่งกำเนิดวิญญาณที่สร้างพลังปราณธรรมชาติออกมา และเป็นเพราะปราณธรรมชาติเหล่านี้มันจึงทำให้เขารู้สึกถึงแรงกดดันดังกล่าว
อย่างไรก็ตามไข่มุกวิญญาณที่อยู่ใต้เท้าเขาก็ส่งจุดแสงสีขาวนวลเข้าสู่ร่างกายของเขาตลอดเวลา
แท้จริงแล้วมันคือจิตวิญญาณชนิดหนึ่ง แม้ผู้คุมการทดสอบจะไม่ได้บอกพวกเขา แต่แน่นอนว่าฟางหยวนรู้ดีว่าจุดแสงเหล่านี้ก็คือวิญญาณที่ถูกเรียกว่า วิญญาณแห่งความหวัง
มันเป็นหนึ่งในตำนานที่เก่าแก่ที่สุดของโลกใบนี้ ตำนานกล่าวไว้ว่าเมื่อครั้งที่โลกใบนี้ได้ถือกำเนิดขึ้น มันเป็นเพียงดินแดนอันรกร้างป่าเถื่อน ท่ามกลางเหล่าอสูรร้ายมากมาย มนุษย์คนแรกได้ถือกำเนิดขึ้น เขากินเนื้อดิบ ดื่มเลือดสดๆ และมีชีวิตที่ยากลำบาก
ขณะเดียวกันก็มีอสูรที่ชื่นชอบรสชาติเนื้อของมนุษย์อยู่ด้วย แต่มนุษย์ไม่ได้มีร่างกายที่แข็งแกร่ง ไม่ได้มีเขี้ยวที่แหลมคม เช่นนั้นแล้วมนุษย์จะต่อสู้กับอสูรร้ายเหล่านั้นได้อย่างไร? เขาไม่มีแหล่งอาหารที่แน่นอน เขาซ่อนตัวอยู่ภายในถ้ำ เขาถูกพิจารณาว่าอยู่ชั้นล่างสุดของห่วงโซ่อาหารและแทบไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้
เป็นช่วงเวลานั้นที่จิตวิญญาณ 3 ดวงมาหาเขาและพูดกับเขาว่า “ตราบเท่าที่เจ้ามอบชีวิตของเจ้าให้แก่พวกเรา พวกเราจะช่วยให้เจ้าเอาชนะความยากลำบากทุกประการ”
ไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากยอมรับข้อเสนอของจิตวิญญาณทั้งสาม
ครั้งแรกเขามอบความเยาว์วัยของเขาให้แก่จิตวิญญาณดวงที่แข็งแกร่งที่สุดและมันก็มอบร่างกายที่แข็งแกร่งให้กับเขา
ด้วยความแข็งแกร่งนี้ ชีวิตของเขาจึงเริ่มเปลี่ยนแปลงไป เขาเริ่มมีแหล่งอาหารที่มั่นคงและสามารถปกป้องตัวเองได้ เขาต่อสู้อย่างห้าวหาญและดุดันกระทั่งสามารถเอาชนะอสูรกายเหล่านั้นได้ แต่สุดท้ายเขาก็ตระหนักได้ในที่สุดว่าความแข็งแกร่งของเขามิใช่ไร้ขีดจำกัด เขายังต้องใช้เวลาพักผ่อนฟื้นฟูความแข็งแกร่งเหล่านั้น และหากเขาต้องเผชิญหน้ากับฝูงอสูรร้าย ความแข็งแกร่งอันน้อยนิดของเขาก็ยังคงไม่เพียงพอ
จากบทเรียนอันขมขื่นนี้ เขาจึงตัดสินใจมอบช่วงชีวิตวัยกลางคนให้แก่จิตวิญญาณที่งดงามที่สุด ด้วยเหตุนี้มนุษย์ผู้นั้นจึงได้รับภูมิปัญญามาจากวิญญาณดวงนั้น
ภูมิปัญญาทำให้มนุษย์สามารถเรียนรู้และคิดแก้ปัญหาได้อย่างเหมาะสม เขาเริ่มสะสมประสบการณ์และตระหนักได้ในที่สุดว่าสติปัญญามีประสิทธิภาพมากกว่าการใช้กำลัง โดยการพึ่งพาสติปัญญาและความแข็งแกร่ง เขาสามารถพิชิตเป้าหมายได้ทั้งหมด
แต่สุดท้ายเขาก็พบอีกว่าเขาแก่แล้ว เพราะเขาได้มอบอายุขัยช่วงวัยเยาว์และวัยกลางคนให้แก่จิตวิญญาณสองดวง ดังนั้นขณะนี้เขาจึงรู้สึกว่าความแข็งแกร่งและสติปัญญาของเขาเริ่มเสื่อมถอยลงเรื่อยๆ
“มนุษย์ เจ้ายังสามารถมอบสิ่งใดให้พวกเราได้อีก? เจ้าไม่เหลือสิ่งใดอีกแล้ว” วิญญาณความแข็งแกร่งและวิญญาณแห่งปัญญาทิ้งเขาไปในที่สุด
สุดท้ายแล้วความแข็งแกร่งและสติปัญญาของเขาก็จบสิ้นลง เขาถูกค้นพบโดยอสูรร้ายอีกครั้ง แต่เขาแก่เกินไปที่จะหลบหนี แม้แต่ฟันยังหลุดร่วงไปจนเขาแทบจะไม่สามารถกินผักผลไม้ป่าได้ เขานอนหมอบอยู่บนพื้นที่รายล้อมไปด้วยเหล่าอสูรและสูญสิ้นซึ่งความหวังทั้งมวล
ในเวลานี้เองที่จิตวิญญาณดวงที่สามพูดกับเขาว่า “มนุษย์ เพียงมอบบางสิ่งให้ข้า แล้วข้าจะช่วยให้เจ้าหลบหนีไปจากที่นี่”
มนุษย์กล่าวพร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรูออกมา “ข้ายังมีสิ่งใดอีก ข้าไม่เหลือความแข็งแกร่งและสติปัญญาแล้ว ตอนนี้ข้าไม่มีสิ่งใดอื่นนอกจากความแก่ชรา เมื่อเทียบกับวัยเยาว์และวัยกลางคน วัยชราไม่มีสิ่งใดน่าสนใจ แต่หากข้ามอบวัยชราให้แก่ท่าน ชีวิตของข้าก็จะจบลงทันที ข้ายังต้องการจะมีชีวิตอยู่ต่อไป แม้ว่าจะเพียงวินาทีเดียวก็ตาม ดังนั้นท่านควรไปเสีย ข้าไม่เหลือสิ่งใดที่สามารถมอบให้แก่ท่านอีกแล้ว”
อย่างไรก็ตามวิญญาณดวงที่สามยังคงกล่าวต่อ “ มนุษย์ ในบรรดาวิญญาณทั้งสามดวง ข้าเป็นดวงที่มีความต้องการน้อยที่สุด เพียงเจ้ามอบหัวใจของเจ้าให้แก่ข้า นั่นก็เพียงพอแล้ว”
“เช่นนั้นข้าจะมอบหัวใจให้แก่ท่าน” มนุษย์ผู้นั้นกล่าว “แต่ท่านจะมอบสิ่งใดให้ข้า เพราะแม้ว่าความแข็งแกร่งและสติปัญญาจะย้อนกลับมา แต่มันก็ไม่มีประโยชน์อีกแล้ว มันไม่สามารถทำให้ข้ารอดจากสถานการณ์ในขณะนี้ไปได้”
เมื่อเทียบกับวิญญาณความแข็งแกร่ง วิญญาณดวงนี้ดูอ่อนแอและเป็นเพียงแสงดวงเล็กๆเท่านั้น และหากเปรียบเทียบกับวิญญาณแห่งปัญญาที่ส่องแสงหลากหลายสีสันออกมาอย่างงดงาม วิญญาณดวงนี้กลับเป็นเพียงดวงแสงสีขาวสลัวที่มิอาจกล่าวได้ว่างดงาม
แต่เพียงเมื่อมนุษย์ได้มอบหัวใจให้กับมัน วิญญาณดวงนั้นกลับระเบิดแสงอันสุกใสที่ดูราวกับไม่มีที่สิ้นสุดออกมาจนทำให้อสูรเหล่านั้นกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวและหลบหนีไปในทันที
เมื่อเห็นอสูรวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต มนุษย์ถึงกับอ้าปากค้างและมิอาจกล่าวคำใดออกมาได้อีก หลังจากนั้นเป็นต้นมาเมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับอสูร เขาก็จะมอบหัวใจที่ไม่ยอมแพ้ให้แก่วิญญาณดวงนั้น วิญญาณแห่งความหวัง!
ในขณะนี้วิญญาณแห่งความหวังได้หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของฟางหยวนและเคลื่อนที่ไปรวมกันอยู่บริเวณท้องน้อยของเขา
ด้วยสิ่งนี้มันจึงทำให้ฟางหยวนได้รับผลกระทบจากแรงกดดันเบื้องหน้าน้อยลง เขาเริ่มก้าวเท้าออกไป ขณะเดียวกันวิญญาณแห่งความหวังก็ลอยเข้ามาในร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตามคิ้วของเหล่าผู้อาวุโสกลับขมวดเข้าหากัน
“จำนวนดวงวิญญาณแห่งความหวังปรากฏขึ้นน้อยกว่าที่คาดไว้” ผู้อาวุโสทั้งหมดต่างเฝ้ามองฟางหยวน แม้แต่หัวหน้าตระกูลยังโก่งคิ้วขึ้นมาด้วยความสงสัย ชัดเจนว่านี้ไม่ใช่สัญญาณของพรสวรรค์นภาที่ 1 อย่างแน่นอน
ฟางหยวนพยายามเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ
ต่ำกว่า 10 ก้าวถือว่าไร้พรสวรรค์ในการบ่มเพาะ
10-20 ก้าว ถือว่ามีพรสวรรค์อยู่ในนภาที่ 4
20-30 ก้าว คือพรสวรรค์นภาที่ 3
30-40 ก้าว คือพรสวรรค์นภาที่ 2
40-50 ก้าว คือพรสวรรค์นภาที่ 1
ขณะนี้ฟางหยวนเดินมาได้ 23 ก้าวและเขาก็ยังคงเดินหน้าต่อไป…
24, 25, 26, 27
ฟางหยวนนับจำนวนก้าวอยู่ภายในใจจนเมื่อเดินมาถึง 27 ก้าว เขาก็ได้ยินเสียง “ปัง” เกิดการระเบิดขึ้นจากดวงแสงที่เข้าไปรวมตัวกันอยู่ภายในร่างกายของเขาและเมื่อร่างกายของเขาถึงขีดจำกัด มันจึงเกิดการระเบิดขึ้นในที่สุด
การระเบิดนี้เป็นสิ่งที่มีเพียงตัวเขาเองเท่านั้นที่สามารถรับรู้ได้ ฟางหยวนรู้สึกราวกับแผ่นดินไหวเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ ความคิดของเขาว่างเปล่าไปชั่วขณะก่อนที่ร่างกายของเขาจะเริ่มรู้สึกเบาสบายราวกับล่องลอยบนปุยเมฆ เป็นจังหวะนี้เองที่หัวใจของเขาสามารถผ่อนคลายลงได้อีกครั้ง
ร่างกายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อบางๆ และแม้ว่ามันจะดูราวกับยาวนานแต่แท้จริงแล้วมันเป็นเวลาเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น
ฟางหยวนรู้สึกสูญเสียสติสำนึกไปหนึ่งวินาทีก่อนที่ความรู้สึกเช่นนั้นจะผ่านเลยไปอย่างรวดเร็ว เขาสงบนิ่งและตรวจสอบสภาพร่างกายทั้งหมดของเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน ไม่นานหลังจากนั้นเขาจึงได้พบกับทะเลวิญญาณที่ก่อกำเนิดขึ้นจากความว่างเปล่าอยู่ภายในร่างกายของเขา
พิธีปลุกทะเลวิญญาณสำเร็จ!
และมันก็คือความหวังแห่งชีวิตอมตะ!
ติดตามความเคลื่อนไหวที่เร็วกว่าได้ที่เฟสบุ๊ค นิยายฆ่าเวลา >>
(0 votes) 0/5