อันธพาลทั้งสองตกใจ จนหน้าซีดขยับไม่ได้ สิ่งที่อยู่ภายในโถในสายตาของพวกเขา ข้างในเต็มไปด้วยเงินส่องประกายสีขาว มันเป็นเงินมากมายที่พวกเขาไม่เคยเห็นในชีวิตทั้งหมดของพวกเขาและแม้กระทั่งพ่อบ้านหลิวและผู้อาวุโสต่างมีสีหน้าเย้ายวนต่อสิ่งตรงหน้า
หลี่ฉิงชาน ผลักพวกเขาออกไป พวกเขากำลังที่จะโกรธทันที แม้กระทั่งคนขี้ขลาดส่วนใหญ่ ตาพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงกลายเป็นดุร้ายขึ้น เพื่อทรัพย์สมบัติตรงหน้า แต่แล้วพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะทำไรหลังจากมองไปที่หลี่ฉิงชาน
หลี่ฉิงชานไม่ได้แยแสสิ่งที่พวกเขาคิด เขาดึงโถออกมาและเอาวางไว้ด้านข้าง มีโครงกระดูกขนาดเล็กโผล่มาใต้ที่วางโถโครงกระดูกได้สูญเสียเลือดเนื้อทั้งหมดไปนานแล้วและมีสีขาวอมเทา ไม่รู้ว่ามันถูกฝังมาแล้วกี่ปี
ในที่สุดอานน้อยก็พยักหน้า หลี่ฉิงชาน ถอนหายใจ ดูด้านซ้ายและขวาแล้วเทเงินทั้งหมดออกจากโถและเอากระดูกสีขาวใสลงไปแทน
เงินที่ร่วงหล่นลงมาบนพื้นได้ซ้อนทับกันเป็นเนินเขาเล็ก ๆ
ในตอนนี้ทุกคนรอบๆต่างจ้องมองตรงไปที่ที่เดียวกัน ไม่ได้สนใจโครงกระดูกเหล่านั้นอีกต่อไป
พ่อบ้านหลิวได้เห็นเรื่องต่างๆในโลกมามากมายได้ประเมิณคร่าวๆ เงินนี้มีค่าอย่างน้อยหลายร้อยตำลึง แม้กระทั่งเขาก็กำลังจะมีสายตาสีแดงเยี่ยงชาวบ้านทั่วไป
ในหมู่บ้านเล็ก ๆ แบบนี้มันอาจเรียกได้ว่าเป็นทรัพย์สมบัติที่ยิ่งใหญ่
หลี่ฉิงชานไม่คิดว่าแม่มดได้หลอกลวงเงินคนมากมายขนาดนี้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา อย่างที่เขากล่าวกันว่า”ทรัพย์สมบัติกระตุ้นหัวใจผู้คน”เขาไม่ใช่ผู้เป็นอมตะที่ไม่ต้องกินอาหารเฉกเช่นคนทั่วไป เขาถูกยั่วยวนด้วยโชคลาภนี้ หลังจากเรื่องทั้งหมดนี้ในอนาคตต้องมีเรื่องที่ต้องใช่เงินมากมาย!
แค่เรื่องเนื้อเขาก็ไม่อยากจะพึ่งพาวัวสีเขียวไปตลอด วัวสีเขียวต้องการให้เขาเป็นอิสระ ดังนั้นเขาก็จะแสดงความเป็นอิสระบางอย่าง นอกจากนี้เขายังต้องการการเปลี่ยนแปลงรสชาติบางทีเขาอาจจะไปที่ตลาดและซื้อไวน์สักสองสามโถ
แต่เขาก็เข้าใจว่า”ผู้คนตายเพื่อทรัพย์สมบัติในขณะที่นกตายเพื่ออาหาร” ถ้าเขาเอาเงินทั้งหมดนี้ออกไปตอนนี้คนเหล่านี้ก็ไม่กล้าพูดมากเพราะทั้งหมดต่างเกรงกลัวเละเคารพเขาแต่ในใจพวกเขาก็ยังคงโกรธอยู่ดี มันอาจจะทำให้รากเหง้าของความหายนะเกิดขึ้นได้และบางทีแม้แต่เรื่องความตายของแม่มดก็จะไม่เงียบไป
“หัวหน้าหมู่บ้านหลี่ ท่าเป็นคนที่มีคุณธรรมและตำแหน่งมากที่สุด ดังนั้นโปรดบอกว่าเราควรจะทำอย่างไรกับเงินนี้” หลี่ฉิงชานเช็ดเลือดออกจากดาบเหล็กของเขาและใสกลับเข้าไปในฝัก ดูเหมือนว่าเขาต้องการให้หัวหน้าหมู่บ้านหลี่ตัดสินใจแต่หลังจากที่เขาพูดประโยคนั้นไป”มีคุณธรรมและตำแหน่งมากที่สุด”น้ำเสียงของเขานั้นหนักอึ้ง
“ข้า..ข้าจะทำอย่างไรได้ นี้คือผลงานของเจ้าหลี่เอ๋อร์ เจ้าได้ตัดสิ่งชั่วร้ายที่ยิ่งใหญ่นี้ออกไปเพื่อหมู่บ้านดังนั้นเจ้าควรจัดการเงินนี้เอง” หัวหน้าหมู่บ้านเพิ่งเล่นบทบาทที่น่าอัปยศเมื่อไม่กี่วันก่อน และเขารู้สึกเสมอว่าคำพูดของหลี่ฉิงชานมักจะมีกลิ่นอาบคุกคามแฝงมาด้วย ดังนั้นเขาจะกล้ายอมรับคำขอนี้ได้อย่างไร
หลี่ฉิงชาน หันมองทางซ้ายและขวาและคนที่เขามองไปต่างรีบพยักหน้าทันที”หลี่เอ๋อร์เจ้าเพียงแค่จัดการมัน”
เขาไม่คิดจะเอาเงินแลกกับสงบความสงบสุข แต่จริงๆแล้วถ้ามีใครบางคนที่มองเห็นได้ไม่ชัดเจนและต้องการได้ส่วนแบ่งของสิ่งโตเช่นนั้นเขาคงต้องถามดาบในมือของเขาก่อนว่าจะตกลงหรือไม่
ในคนกลุ่มนี้ต่างไม่ได้มีอายุมากไปกว่าหลี่ฉิงชานนักแต่ไม่มีใครรู้สึกไม่พอใจที่ได้ฟังการจัดการของชายอายุสิบห้าเลย หลี่ฉิงชานในปัจจุบันไม่ใช้หลี่ฉิงชานในอดีต เขามีจิตใจที่แน่วแน่พร้อมกับดาบที่โหดเหี้ยมที่ได้ฆ่าคนมาแล้วมันทำให้พวกเขาทั้งหมดต่างหวาดกลัว
หลี่ฉิงชานนั่งลงบนพื้นและแบ่งเงินเป็นส่วนๆ เขาถือโถที่เต็มกระดูกสีขาวในมือข้างหนึ่งส่วนอีกข้างได้ถือมีดสั้นของเขา ในขณะที่กลุ่มคนที่มีอำนาจและผู้อาวุโสลดศีรษะลงขณะฟังคำพูดของเขา
แต่ทุกคนต่างรู้สึกประหลาดใจคนแรกที่เขามอบเงินให้คือ..
“ลุงหลี่ แม่มดได้ทำลายบ้านของท่านและฆ่าครอบครัวของท่านด้วยเหตุนี้ท่านควรจะได้รับค่าทำขวัญนี้ เอาเงินนี้ไป ในอนาคตอย่าเอาเงินนี่ไปซื้อเหล้าอีกเท่านี้ท่าก็จะสามารถทำให้ดวงวิญญาณที่จากไปแล้วสบายใจ หลี่ฉิงชานใช้ดาบของเขาเขี่ยเงินลงจากกองเงินเล็กตรงนั้นออกมา
“ข้า..ข้าจะรับไว้ได้อย่างไร”หลี่ผู้มั่งคั่งไม่คิดว่าหลี่ฉิงชานจะพูดอย่างนี้เขาเลยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
“เอามันไป”หลี่ฉิงชานต้องการจะยกให้เขาจริงๆและตอบแทนเขาที่เขาออกมาแสดงความกล้าหาญยอมแบกสิ่งที่เขาทำไปเป็นของตัวเองแทน
หลี่ผู้มั่งคั่งเอาเงินไปพร้อมกับคำขอบคุณที่ไม่รู้ว่าจะพูดออกมาเช่นไรดี
หลี่ฉิงชานมองไปหาอันธพาลทั้งสองอีกครั้ง”นี้สำหรับเจ้า”และเหลือบไปมองเจ้าอันธพาลนอนตายบนพื้น”และนี้ก็สำหรับเจ้า ฝังเขาให้ดีเมื่อเจ้ากลับไป ในอนาคตพวกเจ้าทั้งสองจงใช้ชีวิตอย่างสุจริตอย่าทำให้ตนต่ำเยี่ยงไก่ ขโมยหมาหรืออะไรก็ตามอีกต่อไป หรือว่าเจ้าอาจจะได้เจอกับโชคร้ายแบบนี้
ทั้งสองคนทั้งแปลกใจทั้งประหลาดใจและมีความสุขเมื่อเก็บรวบรวมเงิน เมื่อหลี่ฉิงชานกล่าวถึงเพื่อนของเขาสีหน้าเขาพลันเปลี่ยนเป็นซีดขาวทันทีแต่พวกเขาไม่ได้ดูเศร้าเกินไป ไม่ว่าพวกเขาจะใช้เงินนี้ให้เพื่อนเป็นพิธีฝังศพจริงๆหรือไม่ มีเพียงสวรรค์เท่านั้นที่จะรู้ได้
ในที่สุดหลี่ฉิงชานก็จับมือของพ่อบ้านหลิว หัวหน้าหมู่บ้านและกลุ่มผู้อาวุโส”ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ข้าได้กระทำผิดอย่างมากกับพวกท่านทั้งหมด เงินนี่แทนคำขอโทษ ข้ายังว่าพวกท่านจะให้อภัยเด็กคนนี้ อย่างไรก็ตามหาหข้ายังได้ยินเกี่ยวกับคนชราที่ยังข่มขู่รังแกคนอ่อนแอด้วยความรุณแรงในหมู่บ้าน….”ปากเขากล่าวขอโทษแต่สีหน้าของเขาไม่ได้แสดงถึงความเสียใจเลยแม้แต่น้อย เสียงของเขายิ่งเคร่งครึมและรุณแรงขึ้นเมื่อเขาพูดคำสุดท้ายไม่กี่คำ
คนเหล่านั้นต่างพูดออกมาซ้ำๆ“เราจะไม่ทำ..เราจะไม่ทำ!”
หลี่ฉิงชาน พยักหน้าและผลักกองเงินออกไปเพื่อให้พวกแบ่งกัน
“ส่วนของชาวบ้าน?”หัวหน้าหมู่บ้านยังเห็นว่ากองเงินนั้นยังเหลืออยู่อีกมากหลังจากที่เขาได้รับส่วนแบ่งไปแล้ว แม้แต่หลี่ผู้มั่งคั่งที่เป็นเหยื่อให้แก่แม่มดยังได้รับค่าชดเชยเช่นนั้นแล้วหมู่บ้านคงจะไม่มีคนทุกข์ทรมานจากความไม่ยุติธรรม อาจกล่าวได้ว่าทุกครอบครัวและทุกครัวเรือนได้ถวายเครื่องเซ่นไหว้แก่แม่มด
หลี่ฉิงชานมองผ่านๆ”พวกท่านยังคงจะมีเรื่องโต้แย้ง?”แม้ว่าเขาจะเห็นใจชาวบ้าน แต่เขาก็ไม่ได้วางแผนที่เอาเงินไปให้คนโง่เขลาเหล่านั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเขาฆ่าแม่มดด้วยความรวดเร็วและความแน่วแน่ คนเหล่านี้สามารถพยายามที่ขวางเขาในตอนที่เขามาหาแม่มด
นอกจากนี้วิธีแบ่งเงินว่าครอบครัวไหนจะได้มากครอบครัวไหนจะได้น้อย มันไม่มีความเท่าที่ที่สมบูรณ์อยู่แล้ว ในท้ายที่สุดเขาจะไม่เพียงแต่ไม่ได้รับประโยชน์ใด ๆ แต่จะจะกลายเป็นเป้าหมายของความเกลียดชังของทุกคนแทน
หัวหน้าหมู้บ้านหลี่เห็นได้ถึงจุดนี้ การพูดตรงไปตรงมาทำให้ความสนใจของชาวบ้านเกิดขึ้นกับเขาชาวบ้านจะอย่างไร? เขากลัวว่าจะเป็นภัยคุกคามต่ออำนาจของเขาในหมู่บ้านโดยชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขา อย่างดีอาจจะแค่ไม่กี่ปี เมื่อเขากลายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว เขาจะไม่สามารถคงสถานะหัวหน้าหมู่บ้านไว้ได้
แต่เขาไม่คาดคิดว่าหลี่ฉิงชานจะคิดอย่างระมัดระวังในวัยหนุ่มเช่นนี้ ราวกับว่าเขามองทะลุเรื่องนี้ด้วยการมองเพียงครั้งเดียวมันทำให้เขากลัวมากขึ้นและเขาก็ไม่กล้าที่จะพูดอีกต่อไป
หลี่ฉิงชานห่อเงินที่เหลืออยู่”เช่นนั้น ข้าจะต้องเชิญทุกคนให้คำอธิบายแก่หมู่บ้าน ถ้ามีคนพูดเรื่องไร้สาระและถ้าข้าได้ยิน ฮึ่ม..!”
กลุ่มคนได้ให้สัญญาอย่างเชื่อฟัง ดาบอยู่ข้างหน้าพวกเขาและพวกเขายังได้รับประโยชน์ใครเล่าจะกล้าพูดเรื่องไร้สาระ
นำโดยหัวหน้าหมู่บ้าน พวกเขาอธิบายให้คนในหมู่บ้าน พวกเขาได้ยกย่องคุณธรรมของหลี่ฉิงชานอย่างมากในการกำจัดความหายนะนี้เพื่อประโยชน์ของประชาชน ในตอนแรกมีบางคนที่ยังเชื่อแม่มด ไม่สามารถยอมรับได้ แต่เมื่อมีคนถูกลากออกไปทีละคนทีละคน ทุกคนก็ปิดปากของพวกเขา
คนที่มีกระดูกคนตายมากมายถูกฝังอยู่ภายในสนามหลังบ้าน พวกเขาจะเป็นคนดีเช่นนั้นเหรอ? นอกจากนี้จะไม่มีใครกล้าขัดใจหลี่ฉิงชานที่ดุร้ายและแข็งแกร่งเช่นนี้เพื่อคนตาย? แม้แต่กลุ่มผู้อาวุโสนี้ก็มี”คุณธรรมสูงส่งและมั่นคง”
หลี่ฉิงชาน ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เขาหยิบกระดิ่งจากมือที่ถูกตัดของแม่มดมา เขาแทบไม่รู้สึกถึงจิตวิญญาณภายใน แตกต่างจากเครื่องมือธรรมดา เขาถามอานน้อย”เธอใช้สิ่งนี้ควบคุมเจ้า?”
อานน้อยพยักหน้าและมองกระดิ่งด้วยความหวาดกลัว
หลี่ฉิงชาน ถือกระดิ่งไว้แน่นจากนั้นเขาบิดมัน บิดมันจนกระทั่งมันบิดเบี้ยว จิตวิญญาณนั้นก็หายไปอย่างทันที หลังจากนั้นเขาก็ออกไปข้างนอกประตูและโยนกระดิ่งในมือไปด้วยแรงของเขาทั้งหมด เขาหันหน้ากลับมาและยิ้มว่า”เจ้าเป็นอิสระแล้ว”
จบตอนแบบเท่ๆ อิอิ
ตอนนี้อาจมีคำผิดนิดหน่อยผมแปลละลงเลย ขอประทานโทษด้วยครับ
ติดต่อข่าวสารได้ที่เพจ ครับ^^
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป