“ผู้อาวุโสหลี่ อย่าลีลาเยอะแล้วรีบโจมตีเข้ามา ถ้าท่านแตะต้องตัวข้าได้แม้แต่ปลายนิ้ว ข้าจะให้ท่านชนะไปเลย! “
 
‘ตูกู โอวหยุน’ พูดพลันยิ้มเหยียด
 

 
“เจ้าเด็กเหลือขอ ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าทำไมข้าถึงได้เป็นเจ้าสำนักมังกรฟ้า “
 
‘หลี่ จางฉิง’ ถอนหายใจ และทันใดนั้นเขาก็กลายเป็นแสงพุ่งเข้าโจมตี ‘ตูกู โอวหยุน’
 
วูบ แต่ในขณะที่’หลี่ จางฉิง’กำลังจะสัมผัส’ตูกู โอวหยุน’ ร่างกายของ’โอวหยุน’โน้มตัวไปด้านข้างเล็กน้อยและหลบการโจมตี ของ’หลี่ จางฉิง’อย่างง่ายดาย
 

 
“ยังช้าไปนะท่าน ขอเร็วกว่านี้ได้ไหม! “
 
หลังจากหลบการโจมตี ‘ตูกู โอวหยุน’ ก็ยิ้มและกล่าวเย้ยหยัน ขณะที่เขาถูกเย้ย’หลี่ จางฉิง’ก็เพิ่มความเร็วขึ้น เร็วขึ้น จนตอนนี้เขานั้นมีพลังเหนือกว่าผู้เชียวชาญระดับ 8 แก่นแท้ทั้งหมด ทำให้ผู้เชียวชาญเหล่านั้น มองดูเขาด้วยสายตาเคารพ
 
พวกเขาไม่เคยคิดว่า’หลี่ จางฉิง’ ที่ปกตินั้นไม่มีความโดดเด่นใดๆ จะทำให้เขาประหลาดใจได้เมื่อเห็นความสามารถของเขาด้วยพลังของ ‘หลี่ จางฉิง’ ในตอนนนี้แสดงให้เห็นว่าพวกเขาไม่สามารถเอาชนะได้
 

 
“นี่ยังไม่พอหรอกที่จะทำให้ ตูกู โอวหยุนเอาจริง “
 
เจ้าสำนักทั้งสอง ของสำนัก หลิงหยุน ที่มีพลังระดับ 9แก่นแท้วิญญาณ ก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ พวกเขารู้ดีเพราะพวกเขาได้พ่ายแพ้ให้กับ ‘ตูกู โอวหยุน’แล้ว พวกเขารู้ว่า ‘ตูกูโอวหยุน’ นั้นไม่ได้มีความสามารถแค่เพียงนี้เพราะฉะนั้นขนาดพวกเขา2คนยังเอาชนะไม่ได้ แล้วนับประสา อะไรกับ ‘หลี่ จางฉิง’
 
แน่นอนแม้การโจมตีของ’หลี่ จางฉิง’ จะรุนแรงมากขึ้น แต่’ตูกู โอวหยุน’ก็สามารถหลบได้ทุกครั้งบางครั้งเขาก็หลบโดยใช้สัญชาตญาณและไม่มองไปที่’หลี่จางฉิง’
 

 
“ยังเร็วไม่พอ ท่านสามารถเพิ่มความเร็วได้อีกไหม ท่านคงไม่คิดว่าจะแตะต้องตัวข้าได้ด้วยความเร็วแค่นี้หรอกนะ “
 
‘ตูกู โอหยุน’กล่าว เย้ยหยัน
 
ในทันที่ ที่’หลี่ จางฉิง’ หยุดการเคลื่อนไหว ร่างกายของเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาทุกคน แต่ใบหน้าของเขาซีดมาก และหอบอย่างหนัก เหงื่อเม็ดใหญ่ของ’หลี่จางฉิง’ไหลออกมา แม้ทักษะการต่อสู้ของเขาเมื่อกี๊เป็นที่หน้าตื่นตาตื่นใจแต่ก็แลกมาด้วยการใช้พลังอย่างมาก
 
แต่ ‘หลี่ จางฉิง’ ยังไม่ยอมแพ้ความมุ่งมั่นแสดงให้เห็นในสายตาของเขา
 

 
“เจ้าคิดว่าข้าไม่สามารถแตะต้องตัวเจ้าได้อย่างนั้นหรือ ข้าจะแสดงให้เห็นว่าข้าสามารถทำได้หรือไม่ “
 
ทันใดนั้น’หลี่ จางฉิง’ กางแขนของเขาออก และมีพลังประทุออกมาจากร่างกายของเขาจำนวนมาก มันลอยไปตามอากาศและกระจายออกไปอย่างรวดเร็ว และกายเป็นคมดาบ คมดาบรอบๆ ‘หลี่ จางฉิง’ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้จำนวนของมันมีคร่าวๆหมื่นนึง
 
แล้วคมดาบเหล่านี้ราวกับว่ามันต้องการโจมตีตลอดเวลา คนที่ยืนมองพลันตัวสั่นเพราะความกลัวจากทักษะนี้
 

 
“หมื่นดาบหวนกลับ!”
 
ทันใดนั้น ‘หลี่ จางฉิน’ ยกแขนขึ้นและชี้ฝ่ามือของเขา ไปที่’ตูกู โอวหยุน’ ดาบที่วนเวียนรอบตัวเขาพลังพุ่งไปหา’ตูกูโอวหยุน’ราวกับฝนดาวตก
 
:เยสเข้ กิลกาเมซ
 

 
“โอ้โอ้โอ้ ท่านกำลังแสดงให้เห็นถึงพลังของท่านอย่างนั้นหรือ แต่น่าเศร้ามันก็ยังไร้ประโยชน์อยู่ดี. “
 
‘ตูกู โอวหยุน’ ยิ้มเบาๆ หลังจากนั้นร่างกายของเขาก็เกิดประกายและค่อยๆพร่าเลือน และเขาก็เริ่มที่จะหลบคมดาบทั้งหมื่นที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
 
* วูบ วูบ วูบ*
 
ดาบนั้นเคลื่อนไหวตามมือของ ‘หลี่จางฉิง’ และพุ่งไปอย่างต่อเนื่อง และเขาก็ทำมือเป็นวงกลมจากนั้น ดาบที่เป็นพลังงานลึกลับล้อม ‘ตูกูโอวหยุน’เอาไว้ แต่มันก็ยังไร้ประโยชน์ ‘ตูกู โอวหยุน’ไม่เพียงสามารถรอดจากดาบนับหมื่นได้ แต่แม้แต่ดาบเล่มเดียวก็ไม่สามารถถูกร่างกายของเขาได้
 
ในตอนนี้ทุกคนต่างตะลึงในสิ่งที่เกิดขึ้น เนื่องจากทักษะที่ ‘หลี่ จางฉิง’ใช้นั้นเป้นทักษะระดับ 6 และคุณภาพของมันนั้นคือสุดยอดทักษะระดับ6 และมันถูกใช้งานได้อย่างสมบุรณ์แบบ แต่ว่ามันก็ยังไม่สามารถแตะต้องร่างกายของ ‘ตูกู โอวหยุน’ได้
 
พลังของ’โอวหยุน’นั้นอยู่ในระดับเดียวกับ’หลี่ จางฉิง’แต่ในด้านการต่อสู้นั้น ‘โอวหยุน’เหนือกว่า ทันใดนั้นคมดาบนับหมื่นก็พร่าจนหายไป และมีแสงเช่นเดียวกับคมดาบนั้น พุ่งตรงไปยัง’หลี่ จางฉิง’
 
‘ชูเฟิง’ ที่กำลังสาปแช่งอยุ่ในใจ เพราะเขารู้ว่าแสงนั้นมีเจตนาฆ่า’หลี่ จาง ฉิง’ แต่ก่อนที่เขาจะเข้าไปช่วย’หลี่ จางฉิง’ ก็ถูกพลังกดดันอันยิ่งใหญ่ห่อหุ้มไว้และทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
 

 
“เจ้าหนู เจ้าไม่ควรไปยุ่งกับการต่อสู้ของคนอื่น นี่คือพื้นฐาน เจ้าเข้าใจใช่ไหม “
 
เขาหันไปมองด้านข้างเห็น ‘หยางเทียน’ เจ้าสำนักหลิงหยุนยืนยิ้มมอง’ชูเฟิง’ และปล่อยพลังออกมากดดันเขา
 

 
“ชายคนนี้ยังไม่เข้าสู่ระดับแดนสวรรค์”
 
‘ชูเฟิง’ขมวดคิ้วแน่น เพราะเขายังไม่สามารถต้านแรงกดดัน เพราะมีพลังที่ลึกซึ้งอยู่ ‘ชูเฟิง’รู้ว่ามันเป็นมันเป็นพลังลึกลับและจากพลังแบบนี้ นี้หมายความว่า ‘หยาน หยางเทียน’ ยังไม่เข้าสู่แดนสวรรค์
 
ในเวลาเดียวกัน แสงก็พุ่งเข้ามาใส่’หลี่ จางฉิง’ และกลายเป็น ‘โอวหยุน’ เอื้อมมือ จับแขน’หลี่ จางฉิง’ และยิ้มอย่างเย็นชากล่าวว่า
 

 
“มันจบแล้ว ผู้อาวุโสหลี่!”
 
หลังจากพูด ‘ตูกู โอวหยุน’ ดึงแขนของ ‘หลี่จางฉิง’ทั้ง2ข้าง จนขาดออกมามีเลือดกระเด็นสู่พื้นเป็นจำนวนมาก
 

 
“ท่านเจ้าสำนัก!”
 
‘ชูเฟิง’โกรธเป็นอย่างมากและเขาอยากจะวิ่งขึ้นไปแต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เนื่องจากแรงกดดันนี้
 

 
“ชูเฟิง อย่ามุทะลุไป ข้าจะไม่ยอมตาย “
 
หลังจากได้ยินเสียง’ชูเฟิง’
 
‘หลี่จางฉิง’ทนความเจ็บปวดและพูดออกมาสร้างกำลังใจให้’ชูเฟิง’
 

 
“ขอโทษทีนะ ท่านผู้อาวุโส หลี่ข้าไม่นึกว่ากระดูกของท่านจะเปราะบางขนาดนี้ ข้าแค่ดึงเบาท่านก็บาดเจ็บเสียแล้ว “
 
 
“แต่ไม่ต้องกังวล สำนักหลิงหยุน ของข้าสามารถรักษาท่านได้ “
 
‘ตูกู โอวหยุน’ ถือแขน ‘หลี่จางฉิง’และพูดเย้ยหยัน
 
แต่ต่อมาเจ้าสำนักสตรีหยกก็กระโดดลงมายังสนามประลองและคว้าแขนของ’หลี่ จากฉิง’มาและออกห่างจาก’โอวหยุน’และจากนั้นเธอก็ไปพยุงตัว’หลี่ จางฉิง’ขึ้น และตะโกนใส่’ตูกู โอวหยุน’
 

 
“ออกไป อย่างคิดว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้านะ!”
 
 
“โอ้ว เจ้าสำนักสตรีหยกที่เคารพ “
 
หลังจากเห็นเจ้าสำนักสตรีหยก’ตูกู โอวหยุน’ ก็กลายเป็นคนสุภาพและพูดกับนาง เจ้าสำนักสตรีหยกไม่สนใจ และขณะที่เดินผ่านไปเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
 

 
“ข้ารู้ว่าเจ้าแอบชอบหยาน รู่ว แต่วันนี้ข้าจะบอกให้เจ้าว่าเจ้าไม่มีทางได้นางไปเพราะข้าจะยก รู่วเอ๋อ ให้ชูเฟิงอย่างแน่นอน “
 
หลังจากพูดเสร็จ เจ้าสำนักสตรีหยกก็ช่วย’หลี่ จางฉิง’ เดินออกจากสนามประลอง
 
ผู้แปลโดยคุณ#
 
ที่มา: