” อาจารย์ คนพิการกล่าวได้ถูกแล้ว มันจะดีกว่าถ้าไม่ทำให้ทรัพย์สินของนิกายโลกวิญญาณเสียหาย “
 
 
” ดังนั้น อาจารย์ อาจจะต้องวางรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณไว้อีกชั้น ไม่งั้นข้าเกรงว่า ชายพิการที่วางรูปแบบกระจอกเช่นนี้มันอาจจะต้องพังลง ด้วยฝีมือข้า ในไม่ช้า “
 
‘ชูเฟิง’กล่าวเสียงดัง ได้ยินแบบนั้น ‘ชีซิ่ง’ ขมวดคิ้วแน่นและคิดในใจ
 

 
” ต้องทำลายยย!!! “
 
เขาหน้าตาบึ้งตึงด้วยความพิโรธ ในตอนนั้น ขณะที่เขาเป็นคนวางกำแพงขึ้นมา ดังนั้นเขาจำเป็นต้องอดกลั้นเปลวไฟแห่งความโกรธ
 

 
” ตกลง . . . . . . . ข้าจะฟังเจ้า “
 
‘จูเก่อ หลิวหยุน’ พอเข้าใจ ‘ชูเฟิง’ เขาย่อมรู้ว่า ‘ชูเฟิง’ ต้องการความรัดกุม เขาไม่รอช้า เขารีบวางการป้องกันเข้าไปอีกสามทิศทาง รูปแบบอำนาจพลังวิญญาณขัง ‘ชูเฟิง’ และ ‘หยางจือ’ ไม่ว่าจะเป็นใต้พื้น หรือ บนหัว แม้ว่าพวกเขาอยากจะออกแต่ก็คงทำได้ยาก และก็ยังยากสำหรับคนอื่นๆ ที่คิดจะเข้าไปอีกด้วย
 

 
” มาเลย โก่วจือ ข้าอยากจะเห็นเพลงหมัดของดอกไม้ของเจ้าเต็มทีแล้ว !!! “
 
‘ชูเฟิง’กวักมือเรียก ‘หยางจือ’
 
狗 โก่ว  สุนัข  + จื่อ = โก่วจือ หมาน้อย > ล้อเลียนชื่อ หยางจือ
 

 
” ไอ้ลูกสุนัข !!! “
 
หลังจากถูก ‘ชูเฟิง’ เรียกเช่นนั้น ‘หยางจือ’ โกรธสุดๆ เขาเหวี่ยงแหล่งกำเนิดวิญญาณปรากฏขึ้นเป็นหมัด พุ่งผ่านอากาศเข้าใส่’ชูเฟิง’แต่ในตอนนั้น ‘ชูเฟิง’ ไม่ได้แม้แต่ จะขยับนิ้วหรือกระพริบตา เมื่อเจอกับการโจมตีของเขา เขาใช้อำนาจพลังวิญญาณควบคุมมันด้วยความคิด สร้างรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณเป็นกำแพงขึ้นมาด้านหน้าของเขา
 
* ปังงงงงงงงงง *
 
เสียงบูมมมและคลื่นระเบิดกระจายออกมา ‘ชูเฟิง’ได้รับผลกระทบแค่ลมพัดผ่านหน้า เขาสามารถวางการป้องกันรับการโจมตีของ’หยางจือ’ได้อย่างง่ายดาย
 

 
” นับว่าไม่เลว เด็กคนนี้จะต้องมีอนาคตไกล “
 
พื้นที่รอบๆนั่นแต่เดิมเป็นที่ที่ไม่ค่อยมีคน แต่เมื่อเห็นเด็กหนุ่มสองคนทะเลาะกัน ทำให้หลายคนที่จนใจหยุุดดูการต่อสู้ของพวกเขา
 
หลังจากที่เห็น ‘ชูเฟิง’ สร้างรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณขึ้นมาด้วยอายุเพียงเท่านี้ . . . . . .ผู้คนต่างชื่นชม ออกมาเป็นเสียง
 

 
” หยางจือ อย่าได้เมตตาทำลายเขาซะ!!! “
 
เขาเห็นผู้คนที่ดูอยู่รอบๆ ชื่นชม ‘ชูเฟิง’ ‘ชีซิ่ง’ จึงไม่อาจสุขุมได้ เขาตะโกนออกมา โดยไม่สนใจสถานการณ์ของตัวเอง
 

 
” บัดซบบ!!! มาดูกันว่าเจ้าจะป้องกันได้อีกไม๊ “
 
‘หยางจือ’ ก้าวขาถอยหลังไป ขณะที่กำหมัดแน่น พลังของเขาก็ค่อยๆเพื่มขึ้นรอบๆตัว มันดูร้ายกาจและทรงอำนาจ แต่ถ้าหากไร้อำนาจพลังวิญญาณ มันก็เป็นได้แค่ก้อนกรวดที่เขวี้ยงใส่เท่านั่นพลังวิญญาณที่สั่งสมไว้ได้พอสมควร
 
จากนั่นเขาก็งัดทักษะออกมาใช้  สำหรับความแข็งแกร่งของมันคงไม่ต่ำกว่าทักษะระดับ 5
 

 
” ฮ้า ~ ~ “
 
จู่ๆ ‘หยางจือ’ก็โจมตี ในเวลาเดียวกันที่เขาพุ่งเข้ามา เขาก็ตะโกน
 

 
” หมัดดาวตก สุนัขสวรรค์!!! “
 
* ย๊ากกกกกก ~ ~ ~ *
 
เมื่อกำปั้นนั้นพุ่งเข้ามา มันสั่นสะเทือนไปทั่วทุกที่ เสียงที่เหมือนกับฝูงสุนัขตะโกนออกมาอย่างไม่รู้จบ ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างตกใจ ความลึกลับของหมัดดาวตก สุนัขสวรรค์ที่โจมตีเข้า เสียงของมันเหมือนเสียงเห่าหอนของหมาป่าถึงแม้ว่าเสียงเห่าหอนของมันจะเกิดจากทักษะ แต่อาจบอกได้ว่ามันทรงพลังอย่างมาก
 
คนที่ถูกการโจมตีนี้เข้าไปอาจจะไม่รอด พลังที่แข็งแกร่งของมันขึ้นอยู่กับว่าหมัดนั่นจะโดนหรือไม่หมัดที่เหมือนดาวตก พุ่งเข้าใส่ ‘ชูเฟิง’ ดูจากพลังของมัน ไม่อาจประมาทได้ แม้ว่าจะเป็นภูเขาลูกเล็กๆ ก็อาจจะถูกทำลายโดยอุกกาบาตแต่ยังไงก็ตาม คู่ต่อสู้ของเขาคือ ‘ชูเฟิง’ เขาไม่ได้หลบหรือหลีกเลี่ยง
 
เขาอาศัยอำนาจพลังวิญญาณเสริมสร้างการป้องกัน เพื่อรับการโจมตีของ ‘หยางจือ’
 
* ตูม ตูม ตูม ตูม ตูม *
 
เมื่อหมัดสัมผัสกับรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณ มันเกิดเป็นระเบิดดอกไม้ไฟขึ้นอย่างสวยงาม
 
คลื่นระลอกขนาดใหญ่กระจายออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่ไม่ว่ามันจะทะลวงเข้าไปยังไงก็ไม่สามารถทะลุเข้าไปได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการทำลายมัน แม้แต่รอยแตกร้าวยังไม่มี
 

 
” นั่นไม่ใช่จะทำได้ง่ายๆ เด็กนี้คงชำนาญอย่างน้อยในระดับหนึ่ง และเขาสามารถใช้อำนาจพลังวิญญาณอย่างน้อยได้ถึง 90% “
 
 
” แต่ยังไงตาม ก็ไม่นึกเลยว่าเด็กคนนั้น จะสามารถใช้รูปแบบอำนาจพลังวิญญาณได้ถึงขนาดนี้ “
 
ผู้คนที่ดูอยู่รอบๆต่างถอนหายใจออกมาด้วยความชื่นชมอีกครั้ง เพราะความสามารถของ ‘ชูเฟิง’ มันเกินอายุไปจริงๆ
 

 
” ไม่ค่อยเท่าไหร่ รูปแบบอำนาจพลังวิญญาณของลูกศิษย์ข้าแน่นอนว่าเหนือกว่าเขา แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาแข็งแกร่ง มันอาจเป็นเพราะคู่ต่อสู้ของเขาอ่อนแอเกินไป “
 
ในตอนนั่นก็มีบางคนที่ไม่ยอมรับความจริงขณะที่พวกเขาสนทนากัน ความเห็นส่วนใหญ่เอนเอียงไปทางด้าน ‘ชูเฟิง’ ซะมากกว่า และบางคนก็เข้าข้างลูกศิษย์ของตัวเอง ‘ชีซิ่ง’ ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ่งโมโห
 
แต่ยังไงก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะที่นี่ไม่ใช่อาณาจักรมังกรฟ้า แต่คือนิกายโลกวิญญาณที่มีผู้เชี่ยวชาญมากมายรวมตัวกัน ดังนั่นเขาจึงไม่กล้าไปขัดใจ’ชีซิ่ง’ ที่ไม่สามารถทำอะไรได้ โดยเฉพาะความโกรธที่มีต่อลูกศิษย์ของเขา
 
เขาสุดแสนจะทนจึงได้แต่ตะโกนออกมา
 

 
” หยางจือ ไอ้เจ้าขยะ คิดว่าตัวเองกำลังทำอะไร เจ้าอยู่อาณาจักรกำเนิดวิญญาณระดับ 5 แต่เอาชนะ ระดับ 1 กำเนิดวิญญาณไม่ได้ สิ่งที่ข้าสอนเจ้าไปเป็นแค่ลมตดงั้นหรอ !!! “
 
 
” โก่วจือ อาจารย์ของเจ้าโกรธแล้วนะ ดังนั่นนี้เป็นเวลาที่เจ้าควรแสดงความสามารถออกมาทั้งหมด ไม่ใช่หรอ ? “
 
‘ชูเฟิง’ ที่ผ่อนคลายเขายืนล้อเลียน’หยางจือ’ขณะที่ยืนอยู่หลังการป้องกันจากรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณ
 

 
” แก. . . ไอบัดซบ ข้าจะตัดปากของเจ้าทิ้งเดี๋ยวนี้ !!! “
 
‘หยางจือ’ ที่โจมตีเท่าไหร่ก็ไม่เข้า เขาจึงหาวิธีอื่น เขาหยุดใช้ทักษะในการโจมตี เขาก้าวออกมาและเริ่มใช้ความสามารถทางกายภาพ ในการโจมตีระยะประชิด
 

 
” ลองเอานี้ไปกิน “
 
* พรึบบ *
 
ในตอนนั้น ‘ชูเฟิง’ สร้าง หอกสีทองขึ้นมาในมือซ้ายของเขา จากนั่นก็เขวี้ยงใส่ ‘หยางจือ’
 
* พวดดดดด *
 
หอกสีทองที่เกิดจากแหล่งกำเนิดวิญญาณ เกิดเสียงระเบิดกลางอากาศ เหมือนกับแทงโดนอะไรสักอย่าง
 

 
” หืม อย่าได้แม้แต่จะคิด ว่าทักษะระดับ 5 จะทำร้ายข้าได้ !!! “
 
เห็นว่า ‘ชูเฟิง’ เริ่มที่จะโจมตีกลับ ด้าน’หยางจือ’ก็ไม่ได้กลัวเช่นกัน เขาหยุดยืนอยู่นิ่งๆ พร้อมกับสะบัดแขนไปมา เพื่อสร้างกำแพงรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณป้องกัน ไว้ด้านหน้าของตัวเอง
 
* ปังงงงงงงง *
 
หลังจากนั่นหอกสีทองก็ถูกเขวี้ยงเข้ามาจากทุกทิศทุกทาง แต่มันก็ถูกหยุดด้วยรูปแบบอำนาจพลังฯ แต่เมื่อมองไปที่รูปแบบอำนาจพลังฯดีๆ มันได้ความเสียหายอย่างมาก รอยแตกร้าวปรากฏขึ้นมาเต็มไปหมด เหมือนกับกระจกที่ถูกก้อนหินขนาดใหญ่ทุบ
 

 
” อ่า . . . . . . . พวกเขาแตกต่างกันเกินไป คุณภาพของรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณของชายหนุ่มคนนั่นยังห่างไกลกับเด็กหนุ่มยิ่งนัก . . . . . “
 
ผู้คนที่ดูอยู่รอบๆ ทุกคนถึงกับถอนหายใจและส่ายหน้า พวกเขาบอกได้เลยว่า ‘หยางจือ’ อำนาจพลังวิญญาณของเขายังไม่ถึงขั้น
 

 
” ฮ่าๆ เอานี่ไปกินอีกสิ “
 
‘ชูเฟิง’ ที่กำลังเมามันส์ ยกมือพร้อมกับเขวี้ยงหอกเข้าใส่
 
* ปังงง *
 
หอกสีทองพุ่งเข้าไปอย่างแรง จนทำลายรูปแบบการป้องกันและพุ่งเข้าหา ‘หยางจือ’
 
* หาาา *
 
‘หยางจือ’ ตกใจอย่างมาก เขารีบถอยหนีด้วยความตกใจ จากนั่นก็สร้างการป้องกันขึ้นมาอีกครั้ง และสามารถหยุดหอกนั่นไว้ได้ แต่ยังไง มันก็ยังเกิดรอยแตกปรากฏอยู่ดี
 

 
” น่าสนใจนิดหนึ่งหนิ แต่ดูสิว่าเจ้ายังจะป้องกันมันได้อีกไม๊ “
 
‘ชูเฟิง’สร้างคันธนูขึ้นมาในมือซ้าย พร้อมกับใช้มือขวาง้างเชือก เสียงสายธนูและลูกศรดังขึ้นสนั่น เหมือนเป็นเสียงห่าฝน ขณะนั่นมันฉีกผ่านอากาศที่หนาแน่นด้วยฝนลูกศรสีทอง พุ่งเข้าใส่ทิศทางของ ‘หยางจือ’
 

 
” มันเป็นไปได้ยังไง เห็นอยู่ชัดๆว่าเขาอยู่ในอาณาจักรกำเนิดวิญญาณระดับ 1 แต่กับสามารถใช้ทักษะระดับนี้ได้ ? “
 
‘หยางจือ’ ตกใจอย่างมาก เขารู้ได้ทันทีว่าไม่ทำลายมันได้ไม่ว่าจะทำยังไง  ภายใต้สถานการณ์แบบนี้มีหนทางเดียว คือวางรูปแบบการป้องกันให้แน่นหนาเพื่อรับการโจมตีของ ‘ชูเฟิง’แต่ยังไงก็ตาม ไม่ว่ารูปแบบที่ก่อตัวขึ้นมาหนาแน่นขนาดไหน ภายใต้การโจมตี ที่โหมกระหน่ำเข้ามาอย่างรวดเร็วและรุนแรงเขาไม่อาจจะต้านทานมันได้เขาจะถูกบีบให้ถอยหลังกลับ
 
ด้วยการโจมตีที่แข็งแกร่งของ ‘ชูเฟิง’ อีกไม่นานการป้องกันของเขาคงถูกทำลาย
 
‘หยางจือ’ จึงตะโกนออกไปดังๆ
 

 
” อาจารย์ช่วยข้าด้วย!!! “
 
 
 
ผมล่ะอยากเห็นจริงๆ ว่าหาก ชูเฟิง ใช้วิชา พยัคฆ์ฯสังหาร จะเป็นยังไง อย่าว่าแต่ ลูกศิษย์แม้แต่อาจารย์ก็อยากที่สู้ได้
 
ที่มา: