ตอนที่แล้วตอนต่อไป***ชื่อบางอย่างผมทับศัพท์เลยนะ***
หลังจากออกสนามบิน ‘หยางเฉิน’เดินตาม ร่างสูงอกแบนราบของ ‘วูยู่’ ที่กำลังขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนสุดที่เป็น Office และ ห้องนั่งเล่น แฟชั่นชั้นเลิศ ตกแต่งด้วยวัสดุที่ทันสมัยคุณชั้นเยี่ยม เปล่งแสงแวววาว และเต็มไปด้วย บอนไซ ทำให้ห้องดูสว่างสดใสกว้างใญ่ไพศาล ด้วยการตกแต่งที่ละเอียดอ่อนในทุกๆตำแหน่ง แสดงให้เห็นตัวตนของซีอีโอที่นี่อย่างชัดเจน มันช่างน่านับถือยิ่งนัก
“เลขา วูยู่ ท่านประทานเรียกหาผมทำไมกัน?”
‘หยางเฉิน’ถามเพิ่มเติมขณะที่เดินตามเธอ
ไม่มีเสียงตอบกลับมา ‘วูยู่’ เธอยังคงเดินไปข้างหน้าอย่าง เงียบเชียบ มีแค่เสียงส้นรองเท้าของเธอกระทบกับพื้นเป็น จังหวะๆเบาๆ
‘หยางเฉิน’ทำตัวไม่ถูก เขาคิดว่าแม่สาวคนนี้ช่างเย็นชา และไม่ได้ถามซอกแซกเธออีก อย่างไรก็ตาม’หยางเฉิน’ค่อนข้างเสียใจนิดๆ ที่เขาควรจะตรวจสอบประวัติของซีอีโอ ‘Yu Lei’ แห่งนี้ให้ดีก่อนและไม่ควรที่จะดูแต่ข้อมูลการรับสมัคร ถ้าเขารู้ก่อนหน้านี้ เขาจะไม่ตกอยู่ในสถานการณ์ดังกล่าว เมื่อพบกับประธานบริษัท เขาทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ
“ถึงแล้ว”
ทางเข้า ประตูสีขาวขุ่น แกะสลักอย่าง งดงาม ‘วูยู่’ จ้องที่’เฉินหยาง’อย่างเย็นชาและกล่าวว่า
“ซีอีโออยู่ข้างในคุณควรจะสำรวมคำพูดของคุณ มันจะดีมากหากมีความอ่อนน้อมในจุดนี้ “
คำพูดที่เข้มงวดและท่าทีที่ขึงขังของ ‘วูยู่’ ‘หยางเฉิน’ไม่ได้โกรธเธอ แต่รู้สึกสงสารที่ต่อผู้หญิงคนนี้แทน หากบุคคลิกของเธอไม่เย็นชา ทำไมเธอต้องมองผู้ชายเหมือนสิ่งที่น่ารังเกียจมาก? ผม ซึ่งเป็นผู้ชาย เธอไม่ได้สังเกตุหรือว่าพนักงานหญิงอื่น ๆ ชอบผม ?
‘หยางเฉิน’ละความสนใจจาก ‘วูยู่’ ก่อนจะเปิดประตูอย่างเป็นธรรมชาติขณะที่สองขาก้าวเข้ามาในห้องทำงานของ CEO แห่ง Yu Lei
ช่วงเวลาที่เขาได้เข้ามา ‘หยางเฉิน’ได้กลิ่นที่คุ้นเคยจากอากาศที่เต็มไปด้วยกลิ่นของดอกมะลิ สายลมอุ่น ๆ ที่สดชื่น นี้เตือน’หยางเฉิน’ว่า ภรรยาของเขา ‘หลินรั่วซี’ แม้ว่าหญิงสาวคนนี้จะเย็นชาแต่ก็มีกลิ่นแบบนี้ด้วย?
ซีอีโอ Office ที่นี่กว้างใหญ่ผิดปกติซึ่งมากกว่า 100 ตารางเมตร รูปแบบครึ่งวงกลม ด้านวงกลมคือเนื้อที่ทั้งหมดมีหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานสะอาดตั้งแต่ต้นจนสุดซึ่งจะเห็นทิวทัศน์การจราจรที่คึกคักของเมืองที่จะมักจะเจอบ่อยๆ และ ผ้าม่านโปร่งแสงสีขาวโบกสะบัดจากลมที่เป่าจาก Air Condition
บนพื้นเป็นพรมขนสัตว์นุ่มสไตล์ Mediterranean เต็มไปด้วยต้นบอนไซหลายกระถางถูกวางไว้บนโต๊ะและมุมของห้องพักในขณะที่ประกายไฟของ Office ช่วยในการขับเน้น
โคมระย้าคริสตัลบนเพดานก็ยังเป็นของสะสมที่หายาก ฝีมือประณีตเมื่อแสงหักเหเข้ามาในห้องที่มีความมันวาวเป็นประกาย เป็นความงดงามประดุจเวทย์มนต์พุ่งไปมาในห้อง
ครอบคลุมไปถึง ชั้นวางหนังสือโลหะเคลือบเงิน บนชั้น เต็มไปด้วยหนังสือ design การออกแบบห้องพัก ถัดมาจากชั้นวาง จะเห็นโต๊ะไม้มะฮอกกานีขนาดใหญ่ โต๊ะทำงานและที่นั่ง ยกเว้น “ซีอีโอ” ในขณะนี้ ว่างเปล่า
‘หยางเฉิน’งุนงงสงสัยว่าทำไมซีอีโอ เรียกเขามาพบ แต่เมื่อเขามา กลับไม่อยู่ที่นี่ แต่เท่าที่’ยางเฉิน’มองไปรอบๆเขาคิดว่าน่าจะอยู่ในห้องอีกห้องทางด้านขวาของ Office
เมื่อเดินมาเกือบจะถึงที่หมาย ประตูถูกเปิด โดยมี ร่างในชุดเครื่องแบบหรูหราเดินออกมาจากประตู
ทันใดนั้นบรรยากาศภายในห้องพลันต่ำลง อย่างน่าแปลกใจเหมือนกับว่า ออกซิเจนในห้องพักที่ถูกสูบออก คนสองคนยืน จ้องมองกันและกัน จนแทบจะลืมหายใจ
หากเมื่อเราสังเกตุผู้คนด้วยการจ้องดวงตาจะพบว่าแต่ละคนมีอารมณ์ผสมลึกลับและซับซ้อนในสายตาของพวกเขา ทั้งสองคนพบว่ามันยากที่จะพูดได้อย่างชัดเจนเพราะว่ามัน….ช่างเหลือเชื่อเกินแล้ว !!!
“นี่ … คุณ … ผม … เอ่อ … ผม … ”
‘หยางเฉิน’มักจะรู้สึกว่าเขาเป็นคนจิตใจเข้มแข็ง แต่ตอนนี้เขารู้ว่ามันถูก จำกัด อยู่ในสถานการณ์พิเศษบางอย่าง สำหรับการพบเจอที่ไม่คาดฝันเช่นนี้ คำพูด ‘หยางเฉิน’เหมือนจะหายไปจากลิ้นของเขา จิตใจของเขาตอนนี้คล้ายกำลังกินอาหารชิ้นโตๆอยู่ มันทำให้เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดเช่นไร
รองเท้าส้นสูงที่สวมใส่โดยผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหน้าเขา กางเกงสีดำซึ่งห่อรอบเรียวขาของเธอและที่สำคัญมันเปล่งประกายเสน่ห์อ่อนๆ เธอสวมชุดสูท รัดรูปแบบนักธุรกิจหญิงซึ่งทำให้รูปลักษณ์ของเธอดูจะเป็นไปตามสัดส่วนที่เรืองรองภายใต้เอวบางของเธอ สะโพกที่กลึงงามและความฉลาดรอบรู้ของเธอทำให้ผู้ชายทุกคนตื่นเต้นจนเลือดกำเดาแทบพุ่ง
ผมยาวสลวยสีดำของเธอถูกรวบไว้อย่างเรียบร้อย ขับเน้นลำคอสีขาวดุจหิมะที่สง่างามเหมือนหงส์ของเธอส่องประกายมากยิ่งขึ้น ถ้ามีเพียงแค่นี้ ยังคงพอต้านทานได้ แต่สิ่งที่ทำให้เธอมีเสน่ห์จนไม่อาจต้านทานได้อย่างแท้จริงคือใบหน้าที่เหมือนเทพธิดาจุติลงมาจากสรวงสวรรค์ มันเป็นภาพที่งดงามหาไดเปรียบ ทำให้ไม่มีใดอำนาจใดที่ต้านทานมันได้!
” …คุณ..อะไร!?”
‘หลิน Ruoxi’ มองไปที่อันธพาล ที่มีการแสดงท่าทางเหมือนดัง(คำพังเพย)( [พูดไม่ออก/สูญเสียคำที่พูด)หลังจากที่กินแมลงสาบเข้าไป] )ทั้งที่อารมณ์ก่อนหน้านี้เป็นอารมณ์ที่ซับซ้อนเหมือนคนประสาท หายไปเหมือนควันในอากาศบางๆ กลายเป็นอารมณ์ขี้เล่นและเจ้าชู้เธอกล่าวหยอก
“คุณไม่ได้ดีเสมอในการพูดเหมือนท่าทางล่ะ? มีอะไรผิดปกติจนไม่สามารถแม้แต่จะพูดครึ่งประโยคเหมือนตอนนี้? “
‘หยางเฉิน’อ้าปากค้างขณะที่ยังไม่หายจากอาการงุนงง เขาไม่ได้แม้แต่พูดจบประโยค จากนั้นเขาจึงซดน้ำเย็นในมุมของห้องด้วยถ้วยกระดาษและกรอกน้ำเข้าปากรวดเดียวในขณะที่เขาสงบลง หลังจากเช็ดปากของเขา เขาหันไปรอบ ๆ และต้องเผชิญกับลักษณะฉับพลันของ’หลินรั่วซี’อีกครั้ง
ในขณะที่ได้นำ ‘รั่วซี’ นำทัศนคติแบบกัปตันที่คอยควบคุมเรือและเธอควบคุม Yu Lei International เธอนั่งลงบนเก้าอี้หนังอย่างใจเย็น เธอแสดงออกท่าทางอ่อนโยนแต่เย็นชา เธอนั่งจ้องมองไปที่หยางเฉิน ด้วยใบหน้าสงบนิ่ง เหมือนรูปปั้นเทพธิดา
“ว้าว ชีวิตจริงมันช่างเหมือนละคร ขณะที่ละครดันเหมือนชีวิตจริง.”
‘เฉินหยาง’นิ่งเงียบมองผู้หญิงอยู่ตรงหน้าเขา มาสักพักนึง เขา ได้แต่หัวเราะ
“เยี่ยม…เยี่ยมมาก.. คุณหนู รั่วซี ภรรยาผม ทำไมไม่บอกกันก่อนล่ะว่าคุณเป็นซีอีโอ Yu Lei? มันจะช่วยผมได้มากเลยทั้งการหางานและทำงาน แค่ให้ผมได้งาน (รปภ./รักษาความปลอดภัย /Security) เล็กๆ หรือทำความสะอาดใน Office. “
“นายหยางเฉินช่วยให้ความสนใจกับวิธีการที่คุณมาอยู่ใน Office ของฉัน, และที่ ฉัน มีตำแหน่งสูงกว่าของคุณ.”
สายตาเย็นประกายเต็มไปทั่วดวงตาที่งดงามของ ‘หลินรั่วซี’จับจ้องใบหน้าหน้า ‘หยางเฉิน’ ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ สนทนาปกติได้มาสักพักนึงแล้ว ทำไมทำไมจู่ ๆ น้ำเสียงเขา กลับไปเป็น (เพลย์บอย/รื่นเริง/เจ้าสำราญ/หนุ่มเสเพล)อีกล่ะ?
หยางเฉินทำเสียง ‘ ฮี่ ฮี่ ฮี่ ‘ หัวเราะและกล่าวว่า
“ภายใน Office ตำแหน่งคุณอาจเหนือกว่าผม หมายความว่าถ้าออกจากสำนักงานผมสามารถเรียกคุณตามที่ผมต้องการได้ใช่ไหม?”
“ห้ามโดยเด็ดขาด!”
‘หลินรั่วซี’คัดค้าน น่าแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมชายคนนี้ อาจคิดคำเรียกขานที่น่าขยะแขยงและขนลุก
‘หลินรั่วซี’ ขมวดคิ้วของเธอและกล่าวว่า
“คุณสามารถเรียกฉันตามชื่อของฉัน ห้ามคุณเรียกฉันด้วยคำที่น่าขยะแขยงอื่น ๆ .”
‘หยางเฉิน’ไม่สนใจเธอขณะที่อารมณ์ของเขาสงบลง เทียบกับก่อนหน้านี้ได้รับแล้วลดลงไปเล็กน้อย ฉะนั้นเขาจึงดึงเก้าอี้มานั่งอย่างไม่สุภาพต่อหน้า หลินรั่วซีเขานั่งไขว่ห้างถอนหายใจและกล่าวว่า
“โอเค งั้นเรามาพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่ ท่านประธานหลินเรียกผมมาพบ?”
ขณะที่หลิน ‘หลินรั่วซี’ พึ่งนึกได้ว่าเธอเป็นคนเรียก’หยางเฉิน’มาพบ เธอจึงเบนสายตาไปที่’หยางเฉิน’เธอหันจอคอมพิวเตอร์ 180 องศาชี้ไปที่ประวัติส่วนตัว’หยางเฉิน’บนหน้าจอและกล่าวว่า
“ประวัติของคุณบอกว่าคุณมีการศึกษาระดับปริญญาโท การจัดการการตลาดจาก มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด คุณยังเป็นนักศึกษาทุนอย่างเต็มรูปแบบ ทั้งยังเชี่ยวชาญทั้งภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส. “
‘หยางเฉิน’กลับมาดูประวัติตัวเอง เขา สามารถคาดคะเนคำถามที่ ‘หลินรั่วซี’ กำลังจะถาม แต่ทำได้เพียงพยักหน้า
“ใช่ แล้วไงล่ะ?”
“คุณจบปริญญาโทจากฮาร์วาร์ด ทั้งยังเชี่ยวชาญในภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศสได้ยังไง?”
‘หลินรั่วซี’ มองไปที่’เฉินหยาง’ นึกถึงตอนที่เธอกับเขาเจอกันครั้งแรก
“ไม่ใช่ว่าคุณขาย(เนื้อแกะเสียบไม้/เนื้อแกะปิ้ง/แกะสเต๊ะ) แถวภาคตะวันตก ด้วยการที่คุณสามารถมีวุฒิการศึกษาที่มีชื่อเสียงเหล่านี้ได้อย่างนั้นหรอ? “
ในขณะที่เขาเตรียมข้ออ้างที่ท่องจำจากหนังสือไว้แล้ว ‘หยางเฉิน’กล่าวว่า
“ตอนผมยังเด็กผมถูกลักพาตัวและขายให้กับประเทศสหรัฐอเมริกา จากนั้นผมก็ได้รับทุน สำหรับคนตั้งใจเรียน ตอนผมไปเรียนและเลยได้เรียนรู้ภาษาฝรั่งเศส ในชีวิตหลังจากที่พ่อแม่บุญธรรมของผมเสียไป ผมกลับมา ไม่ได้มีเป้าหมายอะไร เลยเร่ขาย (เนื้อแกะเสียบไม้/เนื้อแกะปิ้ง/แกะสเต๊ะ) และใช้ชีวิตไปวันๆ คุณสามารถถามพ่อค้าเร่แถวภาคตะวันตก พวกเขาทุกคนรู้ว่าผมเพิ่งกลับมาได้เพียงแค่ครึ่งปีเอง. “
การ ‘หลินรั่วซี’รถที่จะนำบริษัท Yu Lei International ของเธอเติบโตจนถึงตอนนี้ มันเป็นธรรมดาที่เธอจะโง่ พอที่จะเชื่อคำพูด’หยางเฉิน’ง่ายๆ? ใบหน้างดงามและสมองอันชาญฉลาดของเธอเผยให้เห็นการแสดงออกที่ค่อนข้างจะไม่พอใจ ขณะที่เธอส่งเสียงเย็น ‘ ฮึ่ม ‘ และกล่าวว่า
“แล้วก็…เรื่องการทดสอบภาษาต่างประเทศล่ะ คุณเลือกที่เยอรมันและอิตาลีและได้คะแนนเต็มทั้งหมด มันเกิดขึ้นได้อย่างไร “
ที่มา : https://thtranslation.wordpress.com/my-wife-is-a-beautiful-ceo-30/