ตอนที่แล้วตอนต่อไปโรงแรมบูเบร์โรงแรมระดับห้าดาว สร้างเสร็จเมื่อสองปีก่อน ตั้งอยู่บนทางตะวันตกของเมืองจงไห่ ข้างๆ ฮอลิเดย์รีสอร์ท ใกล้ๆกับแม่น้ำแบงค์ ตัวอาคารออกแบบอย่างหรูหราสไตล์สก็อต เหตุนี้เองที่ทำให้หลายคนเลือกที่นี่เพื่อเจรจาต่อรองธุรกิจ
‘หลินรั่วซี’ลงจากรถ เดินควงแขน’หยางเฉิน’เข้าไปในโรงแรมด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ดั่งนกน้อยหลุดจากกรง พร้อมกล่าวว่า
“ไปกันเถอะ”
‘หยางเฉิน’ยิ้มกล่าวว่า
“คุณทำท่าอะไรน่ะ ถ้าจะให้คนอื่นเชื่อในความสัมพันธ์ของพวกเราล่ะก็ อย่างน้อยคุณต้องยิ้มแย้ม หน้าบิ้งอย่างนั้น คนจะว่าคุณเป็นสาวเจ้าคิดเจ้าแค้นเอานะ”
“นายนั่นแหละ”
‘หลินรั่ว’ขมวดคิ้ว แต่ยังคงประดับรอยยิ้มน้อยๆ ไว้ดังเดิม ความจริงคือการควงแขนหยางเฉินเป็นสิ่งท้าทายมากสำหรับเธอ เธอส่ายหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านทิ้งไปก่อนกล่าวว่า
“อย่างนี้แหละ ขอแค่ไม่มีพิรุธเป็นพอ”
‘ไม่มีใครเขาเชื่อเธอหรอกน่า’ ‘หยางเฉิน’คิดในใจ ในเมื่อซีอีโอผู้ไร้เสียงสาของเขาต้องการจะเล่นละคร เขาก็พร้อมที่จะเล่นไปกับเธอ
ทางเข้าโรงแรมรอบข้างตกแต่งในสไตล์กรีกโบราณ รูปปั้นทวยเทพต่างๆ โดยภายในโรงแรมเต็มไปด้วยภาพวาดสีน้ำมันจากศิลปินตะวันตกหลากหลายกว่า 400 ชิ้น (ฮา)
โรงแรมแห่งนี้ตกแต่งอย่างหรูหราโออ่า แม้แต่แขกที่มาต่างสวมใส่เสื้อผ้าราคาแพงพร้อมแสดงสีหน้าท่าทางอันเหย่อหยิ่ง
“ผมไม่ชอบภาพสีน้ำมันเลย”
‘หยางเฉิน’กล่าวขณะมองไปรอบๆ
“ผมคิดว่าทำไมไม่ใช้ภาพถ่ายไปเลยถ้าจะใช้ภาพสีน้ำมัน มันดูสดใสกว่าอีก”
ขณะกำลังควงแขนชมภาพศิลปะเพลินๆ อยู่นั้น ‘หลินรั่วซี’ได้ยินดังนั้นพลันหันกลับไปมองด้วยสายตาดูถูก
“ถ้านายดูไม่เป็นล่ะก็เงียบปากไปซะ ไม่มีใครหาว่านายเป็นใบ้หรอก”
“ไม่ใช่หรือไง? ผมถึงขายเนื้อแพะเสียบไม้ยังไงล่ะ”
‘หยางเฉิน’พูดด้วยสีหน้าปราบปลื้ม
‘หลินรั่วซี’กรอกตารอบหนึ่งก่อนหันไปกระซิบว่า
“จำไว้นะ ตอนเราเดินเข้าไปข้างใน ถ้าฉันไม่บอกให้พูด นายห้ามพูดเด็ดขาด เข้าใจไหม?”
“รับทราบครับบอสหลิน”
‘หยางเฉิน’ไม่อาจกลั้นยิ้มได้ หยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
พนักงานต้อนรับสาวสวยสองคนนำทางพวกเขาเดินผ่านห้องส่วนตัวที่มีสระน้ำสไตล์จูดาส พรีส (ดีส อีส เดอ เพนคิลเล่อ)
ประตูไม้สีขาวน้ำนมเปิดออก ชายในชุดสูทผมหยักสกพร้อมหนวดเครา ใบหน้าประดับรอยยิ้ม กล่าวว่า
“เชิญครับ”
“ยินดีต้อนรับครับคุณหลิน นายท่านรออยู่ก่อนแล้วครับ”
ไม่แม้แต่จะมองหน้า’หยางเฉิน’
‘หลินรั่วซี’พา’หยางเฉิน’เดินเข้าไปด้านใน ภายในห้องนั้นกว้างขวาง กลิ่นหอมลาเวนเดอร์กระจายอยู่ทั่วห้อง
“รั่วซี ในที่สุดคุณก็มา”
น้ำเสียงดึงดูดดังมาจากชายในชุดเสื้อเชิ้ต ผมสั้นเรียบร้อย ใบหน้าหล่อซีดเล็กน้อย พร้อมด้วยสภาวะที่ไม่อาจหาได้จากครอบครัวทั่วไป
“หัวหน้าซู รบกวนคุณแล้ว”
“ผมเชิญคุณไปหลายต่อหลายครั้ง และดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยว่างเลย พ่อคุณคุยกับผมมาบ้างแล้ว ท่านว่าคุณงานยุ่งมาก เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณสละเวลามาทานอาหารในครั้งนี้”
ถ้าเป็นหญิงสาวทั่วไปละก็ พวกเธอคงจะหัวใจละลายถ้าทายาทหนึ่งในห้าตะกูลที่มีอิทธิพลที่สุดในเมืองนี้กล่าวแบบนี้กับพวกเธอ แต่’หลินรั่วซี’ไม่ใช่แบบนั้น เธอเพียงกล่าว
“รบกวนคุณแล้ว”
‘ซู จีฮง’ไม่รู้สึกอะไรพลางดึงเก้าอี้กล่าวว่า
“รั่วซีนั่งลงก่อนเถอะ”
ตั้งแต่ต้นจนจบ ‘ซูจีฮง’ทำเหมือนกับว่าชายที่’หลินรั่วซี’ควงแขนอยู่เป็นแค่ท่อนไม้ท่อนหนึ่ง คล้ายฝุ่นในอากาศ
‘หลินรั่วซี’เดาได้ไม่ยากว่า ‘ซูจีฮง’คงจะสืบประวัติ’หยางเฉิน’มาแล้ว และคิดว่าการแต่งงานของเธอนั้นเป็นการแต่งงานหลอกๆ
เธอไม่มีทางเลือก จำต้องปล่อยมือแขน’หยางเฉิน’แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ ‘หยางเฉิน’ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เขาเดินตรงไปยังเก้าอี้ที่ถัดจาก’หลินรั่วซี’
ทันใดนั้นเอง ชายที่ผมหยักสกใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มพลันปรากฏตัวด้านหน้า’หยางเฉิน’ พร้อมดันเอ้าอี้ไว้กล่าวว่า
“ขอโทษนะครับ คุณเป็นใครหรือครับ นายท่านเชิญคุณหลินแค่ท่านเดียว”
ไม่รอให้’หยางเฉิน’หรือ’หลินรั่วซี’ได้ตอบโต้ ซูจีฮงยิ้มกล่าวทันทีว่า
“แฮรี่บอล อย่าหยาบคายสิ ผมมั่นใจว่าเขาจะต้องเป็นพี่ชายของคุณหลินแน่ๆ ไม่งั้นละก็พวกเขาจะมาด้วยกันงั้นหรือ”
พี่ชาย? ‘หยางเฉิน’แปลกใจเล็กน้อย เจ้านายและบริวาณพวกนี้ช่างแสดงได้แนบเนียนจริงๆ เขายิ้มกล่าวว่า
“โว้วว….ที่จริงรั่วซีมักจะเรียกผมว่า พี่ชายอยู่ ‘บนเตียง’ บ่อย”
“…………..”
เงียบกริบ
อย่าว่าแต่ สองนายบ่าวมหาภัยสองตัวนี้เลย แม้แต่’หลินรั่วซี’เองก็ตกตะลึงกับคำพูดของ’หยางเฉิน’ เธอเบิ่งตากว้าง แถบจะกลืนกิน’หยางเฉิน’ด้วยดวงตาสองเธอเอง นี่นี่….. เขากล้าพูดเช่นนี้ได้ยังไงกัน!!! ถึงแม้คำพูดนี้จะเป็นการตอกหน้า ‘ซูจีฮง’และบริวาณ แต่นี่มันออกจะ…… ออกจะ……
หลังจากได้ฟังคำพูดของ’หยางเฉิน’ ทำให้เธออดนึกย้อนไปเมื่อหลายวันก่อน ตอนเธออยู่ในห้องกับ’หยางเฉิน’ นั่นทำให้แก้มเธอแดงระเรื่อ
‘ซูจีฮง’สังเกตท่าทางดั่งสาวน้อยแรกแย้มของ’หลินรั่วซี’ ไม่หรอกน่า เธออาจจะเขินอายจากคำพูดของ’หยางเฉิน’ หลังจากใคร่ควรอีกรอบหนึ่งแล้วหัวใจของมันเปลี่ยนเป็นเย็นเหยียบ หรือว่าความสัมพันธ์นี้จะไม่ธรรมดา ?
สีหน้าท่าทางของมันเปลี่ยนเป็นหน้าเกลียดอัปลักษณ์ พร้อมหัวเราะอย่างยากลำบากกล่าวว่า
“พี่ชายท่านนี้มีอารมณ์ขันนัก แฮรี่บอล นายห้ามล้อเล่นกับพี่ชายท่านนี้อีก “
“เอาล่ะ ทุกคนเชิญนั่งครับ”
‘หยางเฉิน’สังเกตเห็นท่าทางของ’ซูจิฮง’พยายามระงับความอารมณ์ไว้ เขาคิดว่าคนผู้นี้ก็ไม่ถึงกับปัญญาอ่อน เช่นลูกหลานคนรวยทั่วไป
‘หลินรั่วซี’สมกับเป็นมืออาชีพในด้านธุรกิจ แม่คำพูดของ’หยางเฉิน’จะทำให้เธอโกรธ แต่เธอก็ระงับอารมณ์อย่างรวดเร็ว กล่าวไปว่า
“หัวหน้าซู เรามาเริ่มหารือถึง ออตูมแฟชั่นโชว์กันเถอะ”
“ใช่แล้วๆ”
‘ซูจิฮง’ไม่สนใจ’หยางเฉิน’อีก เขารีบกลับสู่สภาวะสุภาพบุรุษตามเดิมอย่างว่องไว เขายิ้มแล้วกล่าวว่า
“ไม่ว่ารั่วซีจะพูดอย่างไรในวันนี้ ผมในถานะเจ้าบ้านสมควรจะต้องบริการแขกเป็นอย่างดี”
ที่มา : https://www.facebook.com/notes/mad-dox-translation/%E0%B8%95%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88-32-%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A2/169155740160274