ตอนที่แล้วตอนต่อไปเฉินต้าไห่ได้ฟังดังนั้นก็กลายเปนบูดบึ้งคล้ายตูดลิง ตอบหยางเฉินอย่างข่มอารมณ์ว่า
“ลูกชายพี่? เฟิงเอ๋อไปตอแยน้องอย่างนั้นหรือ?”
หยางเฉินส่ายหัว
“เรื่องราวมันซับซ้อนนิดหน่อย ถ้าไม่เพราะเจ้านั่นล่ะก็ คุณอาจจะยังอยู่ได้อีกสักหลายวัน””น้องชายดูเหมือนน้องชายจะยังไม่เข้าใจสภาพของตัวเองนะ”
“โอ้”
หยางเฉินเดินไปจนกระทั้งเหลืออยู่ ห้าถึงหกก้าวก่อนถึงโต๊ะ จากนั้นจึงหยุดยิ้มแล้วถามว่า
“สภาพอะไรเหรอ?”
เฉินต้าไห่ได้ยินดังนั้นก็ตบมือขึ้น ชายทั้งสิบที่อยู่ด้านหลังพลันล้วงปืนออกจากอกเสื้อ เล็งไปที่หยางเฉินโดยพร้อมเพรียงกันมันไม่ยากเลยที่จะจินตนาการได้ว่า ถ้าคนทั้งสิบต่างเหนี่ยวไกพร้อมกัน ร่างหยางเฉินคงพลุนเป็นรังผึ้ง
“น้องจะลองสู้ดูก็ได้นะ”
เฉินต้าไห่กล่าวออกมาอย่างสบายๆ มันลูบแหวนหยกในมืออย่างชิวๆ กล่าวต่อว่า
“เดิมพี่จะรับน้องมาเป็นเด็กในสังกัดแต่น้องไม่อาจปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ได้”
“นี่น้องชาย……”
“น้องชายคงคิดว่าลูกน้องพี่ไม่มีปืนงั้นสินะ”
“คุณคงคิดว่าคุณฉลาดมากล่ะสิ”
หยางเฉินหัวเราะขึ้น
“อย่างน้อยพี่ก็ไม่โง่พอที่จะสู้กับคนถือปืนสิบคนด้วยตัวคนเดียว”
“ถ้าผมจะลองดูล่ะ”
เฉินต้าไห่ตบโต๊ะดังสนั่น จนทุกคนอาจคิดได้ว่ามือเขาคงจะแดงเป็นอย่างมากแน่ๆ
“ฉันจะไม่พูดจาไร้สาระกับแกอีก….. ฉันจะบอกอะไรให้นะ แกมีอยู่สองทางเลือกเท่านั้น ทางแรกคือ แกบอกมาว่าแกมาที่นี่ทำไม แล้วฉันจะพิจารณาความผิดของแกอีกที ทางที่สองคือแกจะได้แดกกระสุนของลูกน้องฉัน !!! “
“ผมเองก็มีทางเลือกให้คุณสองทางเหมือนกัน”
หยางเฉินส่งสายตากวาดมองไปยังลูกน้องทั้งสิบ
“ทางแรกเล็งปืนไปที่ลุงนั่นซะ แล้วฉันจะไว้ชีวิต…… ทางที่สอง พวกแกทั้งหมดต้องตาย”
“ดูเหมือนเราไม่มีอะไรต้องพูดกันอีกกก”
ความโกรธของเฉินต้าไห่พุ่งขึ้นถึงสวรรค์ ในขณะที่กำลังจะสั่งให้ลูกน้องเหนี่ยวไก ทันใดนั้นความรู้สึกเย็นยะเยือกก็ปรากฏขึ้นทางด้านหลังศีรษะ
“ไทเกอร์ แก!!”
ในวินาทีความเป็นความตาย เฉินต้าไห่ รู้สึกหนาวเย็นเหยียบ มันรู้สึกว่าวัตถุเย็นบางอย่างจ่อที่ศีรษะ โดยไม่ต้องบอกให้รับรู้ มันคือกระบอกปืนปรากฏว่าเป็นหัวล้านที่ยืนอยู่ด้านหลัง เป็นคนจ่อกระบอกปืนมาที่มันด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว
“ไทเกอร์ หมายความว่าอย่างไรกัน”
มือทั้งสองข้างของเฉินต้าไห่กำแน่น มันโกรธเป็นอย่างมากทันใดนั้นหัวล้านประกายตาเจิดจ้า กล่าวตอบไปว่า
“ไม่มีเหตุผลอื่น ผมแค่ต้องการมีชีวิตรอด ดังนั้นจึงเลือกข้อเสนอที่หนี่งของเขา”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เฉินต้าไห่เปลี่ยนจากโกรธเป็นยิ้มแย้ม
“แกบ้าหรือเปล่า แกคิดเหรอว่าถ้าแกยิงฉันแล้วแกสองคนจะรอดพ้นจากลูกน้องที่เหลือของฉันได้?”
“ผมก็แค่พนัน พนันว่าสิ่งที่เขาพูดทั้งหมดเป็นความจริง”
หลังจากดูฉากดราม่านี้มาพักหนึ่ง ในที่สุดหยางเฉินก็กล่าวขึ้นว่า
“หัวล้าน ถ้าหากเหนี่ยวไกและกำจัดหัวหน้าของนายได้ล่ะก็ฉันการันตีได้เลยว่านายจะรอด”
จังหวะนั้นเอง ด้วยเซ้นของบอดี้การ์ดที่เหลือต่างเล็งปืนไปที่หัวอันเจิดจ้าของหัวล้าน และพร้อมเหนี่ยวไกได้ทุกเมื่อเฉินต่าไห่ยิ้มกว้างกล่าวว่า
“ไทเกอร์ แกติดตามฉันมานานปี ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าแกจะเลือกทางที่โง่เง่าเช่นนี้ ถ้าหากแกวางปืนลง เราก็ยังทำงานด้วยกันได้ แต่ถ้าแกยังดื้อดึงอยู่ล่ะก็เราทั้งคู่จะต้องตาย”
หัวล้านมองไปที่หยางเฉิน ที่อยู่ในสภาพทางอ่านไม่ออก นัยตาที่สับสนของมันเปลี่ยนเป็นมุ่งมั่นอีกครั้ง
“บอสเฉิน ให้ผมส่งพี่ไปสบายเถอะ”
“แก !!”
ปัง ปัง ปังแสงไฟพุ่งออกเป็นสาย
เสียงระเบิดของลูกปืนดังอย่างบ้าคลั่งทั่วทั้งอาคาร กระสุนอันร้อนแรงยิงออกมาจากกระบอกปืนในวินาทีนั้นเองหยางเฉินพุ่งตัวในระยะห้าเมตร มาอยู่ข้าง ๆหัวล้าน พร้อมกับ น๊อกกิ้งสองมือปืนที่เล็งปืนจ่อหัวล้าน(ยังกับโทริโกะ) ไปบนเพดาน!!
ในเวลาเดียวกันกับที่หัวล้านเหนี่ยวไก สองบอดี้การ์ดต่างลอยขึ้นฟ้าหลังจากกระสุนนัดแรกถูกยิงออกไป บอดี้การ์ดทั้งสิบค้นพบว่าเป้าหมายของพวกมันย้ายมาอยู่ด้านหลังเสียแล้วในเวลานั้นไม่มีใครล่วงรู้ว่าหยางเฉินใช้วิธีการใด เคลื่อนตัวผ่านมือปืนสองคนทั้งยังแย่งปืนมาได้ มันเหมือนกระสุนยิ่งผ่านตาพวกมันไป
ปัง ปัง ปังเมื่อเสียงปืนเงียบลง บอดี้การ์ดทั้งสิบที่ยิงไปรอบ ๆ ต่างล้มลงกับพื้นทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาเพียง 1 วินาที หลังจากหัวล้านเหนี่ยวไกหัวล้านรู้สึกว่า
เวลาหนึ่งวินาที ที่เขาเหนี่ยวไกนั้น สิ่งรอบๆตัวเขานั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เหงื่อเย็นของมันไหลลงแก้ม หัวล้านมองไปรอบๆ เห็นหยางเฉินยืนยิ้มอยู่ด้วยท่าทีสบาย ๆ มันพลันสูดน้ำลายที่ใกล้จะหยดลงพื้น รู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ เหมือนดั่งอยู่ในความฝัน ชายตรงหน้าทำได้อย่างไรกัน?
หยางเฉินเตะร่างไร้วิญญาณของเฉินต้าไห่ลงไปที่พื้น แล้วนั่งลงบนเก้าอี้
“นายชื่ออะไร”
หยางเฉินยิ้มถามหัวล้านพลันได้สติ ตอบหยางเฉินว่า
“ผม…. ผมเรียกว่าจางหู่ ชื่อในโลกใต้ดินคือ ไทเกอร์ “
“ทำงานให้เฉินต้าไห่มากี่ปี”
“แปดปีครับ”
งั้นนายก็อาวุโสสุดในบรรดาลูกน้องทั้งหมดน่ะสิ
“ทำไมนายถึงเชื่อใจฉัน”
“ผมช่วยงานเฉินต้าไห่มาโดยตลอด เป่าหัวคนขวางทางเดินมัน ส่งไปสู่ความตาย ชื่อเสียงของผมเลื่องลือ แต่เฉินต่าไห่……ลูกสารเลวของมัน ข่มขืนน้องสาวคนเดียวที่เหลืออยู่ของผม มันทำเหมือนกับเธอเป็นโสเพณี เฉินต้าไห่บอกว่าให้จะน้องสาวผมมีชีวิตที่ดี และผมก็เชื่อมัน แต่เฉินเฟิงมันไม่ใช้คน มันทำเหมือนกับว่าน้องสาวผมเป็นของเล่น พร้อมจะเขี่ยทิ้งเมื่อใดก็ได้ที่มันเบื่อในอดีตน้องสาวของผมมีชีวิตที่สนุกสนาน และสดในอยู่ในรั้วโรงเรียน แต่ตอนนี้…..ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว พ่อลูกสาวเลวมันทำกับเช่นนี้กับครอบครัวคนเดียวของผม….. ผม….. ผมอยากจะส่งพวกมันไปลงนรกมาโดยตลอด “
พูดจบ น้ำสีใสทันใดนั้นก็ไหลออกมาจากดวงตาคู่นั้นของจางหู่
ที่มา: