I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

My Wife is a Beautiful CEO ตอนที่ 41 หันกลับไปพร้อมรอยยิ้ม

| My Wife is a Beautiful CEO | 874 | 2337 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

หลังจากใช้เทคนิคคนทรามกำราบสาว ในที่สุดหยางเฉินก็เดินมาถึงลานจอดรถ เขาสตาทรถด้วยความหึกเหิม เวลานี้เกือบจะตีหนึ่ง หยางเฉินกลัวว่าจะเวลาอยู่กับเจียงเว่ยจะไม่มากพอ เขาเหยียบคันเร่งจดมิด รถ m3 วิ่งด้วยความเร็วดั่งจรวดในเวลาเดียวกัน

ไช่หยานรู้สึกว่าบางอย่างไม่ถูกต้อง…….

ตำรวจนายหนึ่งยกหูโทรศัพท์ขึ้น เขารีบวิ่งมาหาสารวัตไช่ ซึ่งกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

“สารวัตครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ”

ไข่หยานซึ่งกำลังวิตกเกี่ยวกับอาชญากรที่สายรายงานมานั้นยังไม่ปรากฏตัวสักที เธอหันมาด้วยอารมณ์ไม่สู้ดีนัก

“เกิดอะไรขึ้น”

“ผมได้รับรายงานมาว่า บุคคลปริศษาได้บุกเข้าไปที่บ้านเฉินต้าไห่และฆ่าเขากับลูกน้องเป็นจำนวนมาก จนตอนนี้เหลือเพียงจางหู่”

ไช่หยานได้ยินดังนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นสูง เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ต่อรองผิดพลาดงั้นหรือ? เขาตายแล้วจริง ๆ”

“สารวัต มันเป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอครับ เทียบกับสิ่งที่เขาทำแล้วผมว่าเขาสมควรโดน”

ตำรวจหลายนายต่างร้องด้วยความยินดี

“พวกนายจะรู้อะไร ทำไมพวกนายถึงคิดอย่างนั้นกัน ผู้ซึ่งสามารถบุกไปฆ่าเฉินตาไห่ถึงที่ และสามารถหนีออกไปได้ คนแบบนั้นปรากฏตัวที่เมืองจงไห่แล้ว พวกนายไม่รู้สึกกลัวกันเลยหรือไง? “

ตำรวจทุกคนมองหน้ากันด้วยความตกใจ คนที่น่ากลัวว่าเฉินตาไห่ไช่หยานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนกล่าวว่า

“เร็วเข้า ติดต่อคนภายใน ตรวจสอบที่เกิดเหตุให้ละเอียด หาเบาะแสมาให้ได้มากที่สุด อย่างน้อยต้องรู้รูปพันสันถานของคนร้าย”

“ครับผม!!”

หลังจากสั่งงานจบ ไช่หยานก็มองไปในทางที่หยางเฉินเดินจากไป ด้วยใบหน้าเย็นชา พึมพำขึ้นว่า

“หยางเฉินฉันต้องรู้เบื้องหลังของนายให้ได้”

เมื่อมาถึงบาร์โรส หยางเฉินเดินไปคุยเล่นกับจ้าวน้อยอยู่สักพัก ก็เดินไปในเส้นทางทอดยาวด้านหลังบาร์ เหล่าบอดี้การ์ดต่างทำความเคารพหยางเฉิน ถึงแม้ว่าหยางจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่ทุกคนต่างรู้ว่าชายท่าทางธรรมดาเหล่านี้ช่วยชีวิตเจ้านายของพวกมันหยางเฉินพลักประตูเข้าไปในห้องของเจียงเว่ย

หยางเฉินพบว่าเธอไม่อยู่ในห้อง ภายในห้องพักที่กว้างขวาง และสะดวกสบายมีเพียงแสงสว่างรำไรจากด้านข้างผนังด้านหนึ่งเมื่อหันไปรอบๆ หยางเฉินพบเขาร่างหนึ่งนั่งอยู่ริมสระว่ายน้ำนอกห้องสระว่ายน้ำของของเจียงเว่ยถูกสร้างขึ้นโดยใช้ชิ้นส่วนขนาดใหญ่ของหิน ในขณะที่เจียงเว่ยสวมชุดราตรีสีขาว และนั่งอยู่บนก้อนหินปูสระว่ายน้ำ ขาคู่ใสขาวเนียนไร้ที่ติได้กับเท้าน้อย ๆ กวัดแกว่งสร้างระลอกคลื่นกับภาพสะท้อนของแสงดาวในน้ำในสวนที่เงียบสงัด

ประดับไปด้วยดอกแมกโนเลีย ที่ส่งกลิ่นหอมเย็นตามธรรมชาติ ท่ามกลางหมู่เมฆลับเลือนราง รอยยิ้มเอียงอาย เผยให้เห็นโดยแสงจันทร์ ใบหน้าสวยมีเสน่ห์ของเธอมีความไม่แยแสเล็กน้อย แสงจันทร์ยังเพิ่มความไร้เดียงสาบางอย่าง เปรียบดั่งเทพธิดาชุดสีขาวจากตำนานเทพเจ้ากรีกโบราณเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด

เจียงเว่ยหันหน้าไปมอง เธอไม่ได้เอ่ยปากใดๆ เพียงยิ้มบางให้หยางเฉินหยางเฉินพบว่ารอยรอยยิ้มของเธอบริสุทธิ์ราวกับว่าเธอเป็นภรรยาที่คิดถึงสามีของเธออย่างมาก และเมื่อเห็นว่าสามีของเธอกลับบ้านมาอย่างปลอดภัยเธอจึงเผยรอยยิ้มเปี่ยมสุขผู้หญิงคนนี้มักจะมอบความอบอุ่น และความสูขให้กับเขาอยู่เสมอ

เขาค้นพบแล้วว่าไม่สามารถจากเธอไปได้อีกหยางเฉินถอดถุงเท้าและกางเกงออก แล้วเดินไปหาเจียงเว่ยอย่างช้า พร้อมนั่งลงข้าง ๆ เธอ

“ถ้าหากคุณไม่มา ฉันคงนอนไม่หลับเป็นแน่”

“ถ้าหากคุณหลับผมจะปลุกคุณให้ตื่น และถ้าคุณหลับไปขณะที่ผมบอกให้คุณรอล่ะก็ ผมจะตีก้นคุณเอง”

หยางเฉินจับหลับเธอเข้าสบอกของเขา พร้อมลูบไล้หน้าอกกระตุ้นอะไรบางอย่าง

“คุณมันเผจ็ดการตัวพ่อ”

“หัวหน้าพันธมิตรหนามแดงถูกตีก้นโดยชายคนหนึ่ง ถ้าหากเรื่องนี้รั่วไหลออกไป ฉันยังมีหน้าไปสั่งการเหล่าพี่น้องคนอื่นอยู่อีกหรือ?”

หยางเฉินประกบปากกับเรือนผมเธอ แล้วยิ้มถามว่า

“คุณเปลี่ยนน้ำหอมเหรอ?”

“ใครที่ไหนจะฉีดน้ำหอมใส่หัว?”

หยางกรอกตาไปที่หยางเฉิน

“คุณชอบกลิ่นน้ำหอมและแชมพูของสาวน้อยหรือเปล่าล่ะ?”

“ผมชอบ แต่คุณพูดผิดไป คุณไม่ใช่สาวน้อย”

ใบหน้าหญิงสาวเปลี่ยนเป็นขึ้นสี

“แล้วฉันเป็นอะไรฮะ?”

“ย่อมต้องสาวน้อยที่แต่งงานแล้ว”

“สาวน้อยแต่งงานแล้วที่ยังไม่ได้แต่งใช่มั้ย”

หยางเฉินรู้สึกว่าก้าวเท้าผิด มันยากที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเช่นนี้ เขายิ้มเจื่อนกล่าวว่า

“เจียงเว่ยที่รัก เปลี่ยนเรื่องคุยกันเถอะ”

“ดูท่าทางคุณสิ”

เธอหัวเราะแล้วกล่าวว่า

“นี่เป็นความผิดของคุณเองนะ ที่ให้ฉันรอตั้งสี่ชั่วโมง”

“เฮ้ เจียงเว่ยที่รัก ผมรีบออกจากบ้านเฉินต้าไห่ทันทีหลังจากเสร็จเรื่อง เพื่อมาหาคุณในทันที ไม่มีอะไรมาฉุดรั้งผมได้ ผมเหยียบสุด ๆ เลยเชียวล่ะ “

“แล้วเป็นยังไงบ้าง”

เจียงเว่ยเอ่ยถามขึ้นด้วยท่าทีสบายๆ

“กองกำลังของเฉินต้าไห่สมควรถูกควบคุมโดยจางหู่ คุณสามารถติดต่อสั่งงานเขาได้โดยตรง”

“ฉันไม่คิดว่าจางหู่จะมีมันสมอง เมื่อก่อนฉันเห็นเขาเดินทื่อทึมอยู่ข้างๆ เฉินต้าไห่ “

“เขาเป็นไอ้ทึ่มของแท้ ไม่งั้นก็คงไม่เลือกเฉินต้าไห่เป็นหัวหน้า”

หยางเฉินเห็นด้วยเจียงเว่ยถอนหายใจกล่าวอย่างน่าสงสาร

“ไม่ว่าเขาจะโง่หรือไม่ เขาก็ไม่อาจมาเทียบฉันได้ ผู้ซึ่งรอคอยใครบางคนจนดึก ๆ ดื่น ๆ “

หยางเฉินได้ยินดังนั้นก็โผลเข้าไปกอดเธอไว้พร้อมก้มลงจูบลงที่ในหน้างดงานนั้น

“เจียงเว่ยที่รักด้วยท่าทางเช่นนั้น คุณทำผมแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว”

“บ้าอะไรฮะคุณสามี?”

เจียงเว่ยกระพริบตากล่าวด้วยเสียงอันเบาบางหยางเฉินยิ้มกว้างอย่างพอใจ พร้อมเทเจียงเว่ยลงไปในน้ำพร้อมจูบอย่างเร่าร้อนดูดดื่มท่ามกลางน้ำกระเพื้อมเกรี้ยวกราด

“เจียงเว่ย ทำในน้ำกันเถอะ”

“อื๋อ……..ไม่…..”

“อะไรนะ? ได้งั้นเหรอ?เยี่ยมไปเลย “

“ฉันบอกว่า……..อื๋อ…… “

“ผมรู้ว่าคุณต้องการ ไหนลองพูดอีกครั้งซิ ฮ่าฮ่าฮ่า”

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments