ตอนที่แล้วตอนต่อไปหนึ่งในหญิงสาวผมสั้นน่ารักซึ่งถือเกี๊ยวทอดอยู่ในมือ เดินมาหาหยางเฉินแล้วพูดขึ้นอย่างอาย ๆ
“พี่หยางมาใกล้ ๆ หน่อยสิ ฉันมีอะไรจะบอก”
หยางเฉินเดินเข้ามาใกล้เงี้ยหูฟัง สาวน้อยน่ารักคนนั้นก็หอมแก้มเขาเฉิน ‘ม๊วฟ’ พร้อมใบหน้าแดง กล่าวว่า
“นี่คือรางวัลค่ะ”
เหมือนได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเก้า หยางเฉินรู้สึกว่ายูเล่ยเป็นสวรรค์ของผู้ชายโดยแท้ เพียงแค่วันที่สอง เขาก็ได้จูบของสาวสวย นี่แค่ส่งอาหารวันเดียวเองนะเนี่ย ถ้าเป็นทุกวันล่ะ ยอดเขาพระศิวะอยู่ใกล้แค่เอื้อมเท่านั้นหยางเฉินสัมผัสรอยจูบชุ่มชื้นบนในหน้า หัวเราะกล่าวว่า
“น้องสาว มันมีรอยมันติดอยู่บนปากของน้องนะ ถ้าหากพี่ไม่เช็ดออกล่ะก็ เมื่อน้องจูบอีกรอบ น้องจะต้องรับรอยมันนั้นกลับไปแล้วล่ะ”
สาวน้อยผมสั้นคนนั้นได้ยินก็แกล้งทำเป็นโกรธ
“ฮึ่ม ได้คืบจะเอาศอกนะ ดูสาวๆในแผนกนี้สิมีใครอายุน้อยกว่านายบ้าง”
“ฮ่าฮ่า ผมล้อเล่นน่า”
หยางเฉินเพิ่งนึกได้ว่าเขาแค่ 23 ขวบในปีนี้ ค่าเฉลี่ยเด็กมหาลัยที่จบคือ 24 ปี เขาสามารถเรียกได้ว่าเป็นน้องชายมากกว่าพี่ชายหลังจากเหล่าสาว ๆ หยิบอาหารที่ชอบพวกเธอกก็กลับไปนั่งที และเพลิดเพลินกับอาหาร หลายครั้งที่พวกเธอส่งสายตาอันเร่าร้อนมาที่หยางเฉิน จนเขาเริ่มที่จะควบคุมต่อมน้ำลายไม่อยู่
ณ จุดนี้อย่างเฉินครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เขาเห็นผู้ชายคนที่สองในแผนก เฉินป๋อ ซึ่งไม่ได้มาร่วมวงจกอาหาร กำลังกดคีบอร์ดอยู่ หยางเฉินหยิบถุงอาหารสองถุงเดินไปหาเขา
“เฉินป๋อ นายทานข้าวเช้ามาหรือยัง?”
“ยะ….. ยังครับ”
“งั้นมากินด้วยกันสิ ไม่รู้หรือไงว่าผมได้รับหน้าที่ส่งอาหารเรียบร้อยแล้ว”
หยางเฉิน ส่งถุงอาหารให้เฉินป๋อ
“ถ้าไม่ทานอาหารเช้าก็จะไม่มีแรงทำงานเอา ดูสิมันยังมีอีกเหลือเฟือ”
เฉินป๋อรับอาหารมา หยิบซาลาเปาหนึ่งอัน ก็ส่งคืนกลับให้หยางเฉิน พูดคล้ายพึมพำว่า
“กระเพาะผมเล็กครับ แค่นี้ก็อิ่มแล้ว”
หยางเฉินเกือบสำลัก ชายคนหนึ่งบอกว่ากะเพาะเล็ก แค่ซาลาเปาหนึ่งลูกก็อิ่มแล้ว หยางเฉินไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีหยางเฉินกลับไปนั่งที่ ในขณะที่กำลังจะเปิดคอมพิวเตอร์ เขาก็พลันเหลือบไปเห็นหลิวมิ่งหยูที่มาพร้อมกับชุดเดรทสี่ม่วงอ่อน กำลังเดินตรงมาที่เขา
วันนี้ผมสีม่วงแดงของเธอมีกิ๊บกุหลาบติดอยู่ ด้วยบุคลิกซุ่มซ่ามหน่อยๆ ขณะที่เธอเดินเข้ามาเป็นกลิ่นคล้ายกับกล้วยไม้และลาเวนเดอร์ก็ลอยมาแตะจมูกฉันได้ยินคนอื่นๆ พูดกันว่านายมีความสามารถอันนอดเยี่ยม ชแต่ฉันเห็นนายมีดีแค่ลิ้นเท่านั้นเองด้วยประสบการณ์ของหยางเฉินสามารถระบุได้ว่า ผู้หญิงคนนี้เวลาอยู่คนเตียงจะต้องเป็นสายฮาร์ดคอร์แน่ๆ
หลิวมิ่งหยูไม่รู้เลยว่าหยางเฉินคิดสกปรกกับเธอ เธอมองไปยังเฉินป๋ออย่างระวัดระวัง แล้วพูดขึ้นว่า
“น้องหยาง ต่อไปถ้าน้องว่างๆ ละก็ดูแลเฉินป๋อด้วยนะ เด็กคนนี้พูดน้อยและโดดเดี่ยวเอามากๆ พวกเราทุกคนต่างเป็นห่วงเขา แต่พวกเราก็เป็นผู้หญิง ไม่สามารถดูแลเขาเช่นน้องสาวได้”
ผลปรากฏว่าหลิวมิ่งหยูจิตใจดีงาม และเป็นห่วงเป็นใยพี่น้องในแผนก หยางเฉินไม่คิดว่าผลจะเป็นเช่นนี้ เขาพยักหน้ากล่าวว่า”อย่างไรก็ตาม ผมแค่ซื้ออาหารเช้า และทำอะไรนิดๆหน่อยๆ ของง่าย ๆ อย่างดูแลเพื่อนร่วมงานในแผนก ล้วนเป็นสิ่งที่ผมต้องทำอยู่แล้วครับ
“หลิวมิ่งหยูยิ้มกล่าวว่า”
ฉันได้ยินคนในแผนกบอกว่านายมีความสามารถ แต่นึกไม่ถึงว่าจะมีความสามารถลิ้นสองแฉก
“จ้าวฉงหยานซึ่งนั่งใกล้หยางเฉินที่สุด”
เธอมองไปที่หลิวมิ่งหยูด้วยสายตาลึกซึ้งก่อนหัวเราะกล่าวว่า
“พี่มิ่งหยู ทำไมไม่ถามเขาตรง ๆ เลยล่ะ ฉันคิดว่าพี่กับเขาเหมาะกันดีนะ”
หยางเฉินทันใดนั้นก็จ้องไปที่หน้าอกของหลิวมิ่งหยู โดยไม่กระพริบตา
“เรื่องนี้ ผมเคยบอกไปแล้วไง ว่าผมแต่งงานแล้ว”
“นายแต่งงานแล้ว”
จ้างฉงหยานตะลึกไปชั่วขณะ
“ฉันนึกว่านายล้อเล่น มีคนกล้าแต่งกับนายจริง ๆ”
หยางเฉินเปลี่ยนเป็นหน้าเคร่งขรึมพูดขึ้นว่า
“ผมค่อนข้างเป็นคนที่ซื่อตรง พี่ฮงหยานพี่ดูผมผิดไปจริงๆ”
“เมื่อกี้ฉันยังเห็นนายมองหน้าอกพี่มิ่งหยูอยู่เลย คิดว่าฉันไม่เห็นหรือไง”
หลิวมิ่งหยูไม่ได้อาย เธอหัวเราะกล่าวว่า
“ฮงหยาน อย่าไปกวนเขาเลย ถ้าภรรยาเขารู้เรื่องนี้ขึ้นมา เขาอาจจะต้องคุกเข่าลงบนกะดานซักผ้าเพื่อสำนึกผิด”
พูดจบเธอก็เดินกลับไปที่โต๊ะอย่างสง่างามทุกคนต่างได้ยินเรื่องนี้กันหมด แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมาดู นั่นทำให้หยางเฉินไม่ต้องหลบซ่อนอีกต่อไป เขาจ้องมองก้นของเธอเดินจากไป และกลืนน้ำลายดังอึกจ้าวฮงหยานเห็นเช่นนั้นไม่รู้ว่าจะว่าอย่างไรดี เธอหัวเราะกล่าวกับหยางเฉินว่า
“หยางเฉิน ฉันมีความลับจะบอก”
“อันทีจริง ถึงก้นพี่มิ่งหยูจะไม่ธรรมดา แต่ของจางไช่นี่สิ นุ่มสบายน่าสัมผัสเป็นที่สุด ถ้านายมีโอกาศได้สัมผัสล่ะก็นะ ฉันลองมาหมดแล้วรู้หมด”หยางเฉินรู้สึกอิจฉาขึ้นมาทันที ดูเหมือนว่าในนี้จะไม่มีผู้ชายมานานทำให้พวกเธอ ต่างมีความกระหายบางอย่าง เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขี้เล่นว่า”แล้วถ้าเทียบกับของคุณล่ะ”
ตอนแรกจ้าวฮงหยานเพียงแค่ต้องการแกล้งหยางเฉิน แต่เมื่อถูกถามเช่นนั้น ด้วยความที่เป็นคนมั่นใจในรูปร่างของตัวเอง แต่การจะบอกออกไปตรงๆ นั้นก็ดูจะหลงตัวเองจนเกินไป
“หลังจากนายได้ผลสัมผัสก้นจางไช่แล้ว ฉันจะให้นายจับบ้างแล้วนายค่อยเปรียบเทียบเอาเอง เป็นไง”
“ตกลง”
หยางเฉินตอบทันควันจางไช่ที่น่าสงสาร เธอไม่รู้เลยว่าบั้นท้ายของเธอถูกพนันโดยหญิงชายไร้หัวใจคู่นี้แล้วคำพูดนี้ทำให้หยางเฉินใจเต้นระทวย ถึงแม้ว่าเขาจะได้สัมผัสหญิงสาวมากมายก่อนหน้านี้ แต่เมื่อนึกถึงในบางครั้งมันทำให้หยางเฉินรู้สึกว่าร่างกายต้องการปะทะในช่วงเช้าหยางไม่มีใครมารบกวนเขา
เขาเปิดคอมพิวเตอร์เข้าอินเตอเย็นเปิดเกมขึ้นมาเล่นในทันที ไม่ว่าจะเป็น เกมขุดทอง โปเกม่อน เขามีความสุขอย่างมากในช่วงเช้า และแม้จะมีสาวสวยบางคนเดินมาถามเขาปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องภาษา เขาสามารถตอบกลับไปโดยทันทีเมื่อใกล้เที่ยง จางไช่และหลิวมิ่งหยู เดินมาด้วยกัน
จ้าวฮงหยานเห็นดังนั้น ก็ลุกขึ้นทันทีจางไช่เห็นเกมบนหน้าจอของหยางเฉินเป็นเกมจับคู่ เธอหัวเราะกล่าวว่า
“หยางเฉิน พี่ฮงหยานดูเหมือนว่าหยางเฉินจะจดจ่อกับการทำงานอยู่นะ”
หยางเฉินเลียริมผีปากลูบท้องแล้วเงยหน้าขึ้นถามว่า
“กำลังจะไปทานข้าวกันหรือครับ?”
“ใช่ค่ะ ที่โรงอาหารบริษัท นายจะมากับเรามั้ย”
หลิวมิ่งหยูถามแม้ว่าหยางเฉินจะซัดซาลาเปาไปแปดลูก ปาท่องโก๊อีกห้า และนมอีกสองกล่อง แต่เมื่อทำอะไรยากๆ อย่างเล่นเกมแล้ว นั่นทำให้เขารู้สึกเหนื่อยและเริ่มจะหิวเล็กน้อย
“แน่นอนครับผมไปด้วย ทำงานนี่เหนื่อยจริง ๆ ผมต้องให้นางวัลตัวเองบ้าง”
ที่มา: