ตอนที่แล้วตอนต่อไปยูเล่ยอินเตอเนชั้นแนล เป็นบริษัทที่ขับเคลื่อนโดยผู้หญิง ศูนย์อาหารของบริษัทจะอยู่ที่ชั้น 15 ด้านในตกแต่งด้วยสีสันสดใส ให้ความรู้สึกสบายทั้งสี่ด้านของชั้นนี้ทำจากกระจกขนาดใหญ่ สามารถมองทิวทัศน์ทั้งหมดของหมด โต๊ะและเก้าอี้ทุกตัวล้วนเป็นสีขาวผสมสีของโลหะ
ในห้องยังตกแต่งด้วยกระถางต้นไม้ทั้งสี่มุม และพนักงานที่รับประทานอาหารอยู่ต่างคุยกันสนุกสนานเค้าเตอร์รูดบัตร เป็นโต๊ะแบบเดียวกับที่ใช้ในบาร์ พนักงานในนี้ต่างสวมชุดขาวพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มหยางเฉินเดินเข้าไปภายในศูนย์อาหาร พร้อมสามสาว โดยไม่มีผู้ใดสนใจมากนัก
ที่บริษัทนี้ถึงผู้ชายจะน้อย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเลย เป็นเพราะว่าแผนกต้อนรับนั้นอยู่ในสถานะพิเศษ ชั้นบนของบริษัทมีผู้ชายมากกว่า 200 คน ถ้าพวกนั้นลงมาที่ชั้นนี้ พวกนั้นสมควรไม่เป็นที่สนใจของหญิงสาวเห็นท่าทีสนใจของหยางเฉิน จางไช่หัวเราะขึ้นพร้อมกล่าวว่า
“นายคิดอะไรน่ะ ใช่เรื่องชั่วๆ หรือเปล่า?”
“ดีไซน์การตกแต่งของที่นี่เยี่ยมจริงๆ รู้สึกว่าความอยากอาหารพุ่งสูงขึ้นทันทีที่เข้ามาในนี้”
หยางเฉินพูดอย่างตรงไปตรงมา
“ศูนย์อาหารที่นี่ถูกรีโนเวทใหม่ และมันถูกออกแบบโดยซีอีโอคนใหม่ สองปีที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นผลงาน ยอดขาย หรือสวัสดิการ ทุกอย่างล้วนดีขึ้นมาก พวกเราทุกคนเป็นแฟนคลับของเธอ”
ซีอีโอ? ภรรยาแสนเย็นชาคนนั้น? หยางเฉินมองไปที่มุมหนึ่ง ก็เข้าใจในทันที และเมื่อมองเข้าไปใกล้มากขึ้น ของตกแต่งทั้วหมดนี้ล้วนเป็นสไตล์ดินแดนเยือกแข็ง
“ฉันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานท่านเรียกนายเข้าไปคุย มันเกิดอะไรขึ้น”
“อย่างที่ผมบอกไป เธอแค่กล่าวต้อนรับพนักงานใหม่”
“ใครจะเชื่อนาย”
หญิงสาวรู้ว่าหยางเฉินคงไม่ยอมบอก เธอเปลี่ยนเรื่องทันที
“นี่หยางเฉิน นายเจอซีอีโอ แล้วรู้สึกยังไงบ้าง”
“หมายความว่ายังไง”
“นายมาจากดางอังคารหรือไง นายไม่รู้หรือไงว่าคุณหลิน เป็นสาวงามอันดับหนึ่งของเมืองจงไห่”
จ้าวฉงหยานพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ
“เธอก็ดูดีนะ แต่เย็นชาไปสักหน่อย แค่มองไปที่เธอก็ขนลุกแล้ว”
“ซีอีโอมีนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์”
หลิวมิ่งหยูที่นิ่งเงียบมานานก็โพร่งขึ้น ทันใดนั้นก็เดินออกไป จ้าวฮงหยานและจางไช่ ต่างเดินตามนางไปในทันทีหยางเฉินรู้สึกประหลาดใจพนักงานของที่นี่ดูเหมือนจะมองว่า ด้วยบุคลิกอันเย็นชาของหลินรั่วซี จะเป็นบุคลิกที่โดนเด่นน่านับถือ พวกเขาเคารพเธอเป็นอย่างมาก
ดูเหมือนว่าภรรยาสุดสวยของเขาจะเก่งไปซะทุกเรื่องทั้งสี่คนนำอาหารที่ต้องการ และเดินไปนั่งที่โต๊ะขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง ทันใดนั้นหยางเฉินสังเกตุไปเห็น ห้องกระจกขนาดใหญ่ห้องหนึ่งที่ตกแต่งด้วยดอกไม้ ดูเหมือนเป็นห้องส่วนตัว ภายในนั้นมีเฟอนิเจอร์ที่หรูหราต่างจากข้างนอก
“ไปนั่งข้างไหม ผมว่าน่าจะนั่งสบายนะ “
หยางเฉินกล่าวเสนอสาว ๆ ทั้งสามมองไปในทางที่หยางเฉินแนะนำ เห็นดังนั้นจางไช่จึงตอบว่า
“นั่นคือพื้นที่รับประทานอาหารสำหรับผู้บริหาระดับสูงของบริษัท อาหารในนั้นล้วนต่างกับข้างนอก มีเชฟพิเศษมาปรุงอาหารให้ด้วย”
“พื้นที่ตั้งกว้างขวาง แต่ไร้วี่แววคน”
หยางเฉินรู้สึกเสียดายเล็กน้อย
“พวกเราเข้าไปนั่งในนั้นเป็นไง อย่าปล่อยให้มันว่างอยู่อย่างนั้นเลย”
จ้าวฮงหยานกล่าวขึ้นว่า
“พวกเขาไม่ได้ประชุมกันบ่อยนะ ใครจะว่างมากินได้ตลอด อย่างไรก็ตามกฏย่อมเป็นกฏ ลูกจ้างน้อย ๆ อย่างพวกเราต้องทำหน้าทีตัวเองให้ดี”
“อันที่จริงนี่ก็เป็นสิ่งที่ดีในการกระตุ้นให้พนักงานทุกคน ถีบตัวเองให้สามารถมีชีวิตได้ดีขึ้น ฉันว่ามันจำเป็นเอามากๆ”
หลิวมิ่งหยูกล่าวเสริมหยางเฉินมองดูจานข้าวของเขา มันคือไก่ทอดผัดกระหล่ำปลี รูปร่างหน้าตาใช้ได้ แต่ด้วยขนาดเนื้อไก่นี่สิ เขาหมวดคิ้วกล่าวว่า
“มันน้อยมาก ผมต้องกินสองถึงสามจานเลยล่ะกว่าจะอิ่ม “
“พวกเราทานไม่ค่อยหมดกันหรอก นายแบ่งเอาไปสิ”
สาวๆต่างแบ่งอาหารบางส่วนให้หยางเฉิน
“ฉันว่าต่อไปนี้เราจะไม่มีอาหารเหลือทิ้งกันแล้วล่ะ”
จ้าวฮงหยานพูดพร้อมหัวเราะขึ้นในขณะนั้นเองคนกลุ่มหนึ่งก็เข้ามาในศูนย์อาหาร พนักงานต่างยืนขึ้นต้อนรับ คนเหล่านั้น
“นี่ ดูนั่นสิซีอีโอกับผู้บริหาร “
จางไช่หยุดกิจกรรมต่าง ๆในทันที และยืนขึ้นเหมือนคนอื่น ๆหลินรั่วซีเดินมาด้วยคสามสง่างาม ด้วยท่าทางที่เย็นขา สามารถขับไล่สามารถที่จะทำให้ผู้อื่นเกรงกลัว เธอเป็นเหมือนเทพธิดาสวรรค์ชุดสีดำบริสุทธิ์ผู้บริหารคนอื่นๆ ต่างสวมเสื้อผ้าที่เป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคน ในนี้รวมโมเชี่ยนหนี่อยู่ด้วย ให้ลักษณ์เหมือนดวงจันทร์ที่ล้อมรอบดวงดาวหยางเฉินสังเกตุหนึ่งหรือสองคนในนั้นก็ก้มหัวลง
เขารู้ว่าในสถานการณ์เช่นนี้การก้มหน้าก้มตากินอาหารเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแต่ทุกคนอยู่ภายในสวนอาหารต่างยืนขึ้นให้การต้อนรับ หยางเฉินที่กำลังจะกินไก่ พลันยืนขึ้นดั่งพร้อมอาหารเต็มปากเมื่อหลินรั่วซีเดินผ่านหยางเฉิน เธอไม่ได้หยุดชะงักแม้แต่น้อย ดั่งเช่นคนไม่รู้จักกันมาก่อน ความจริงตั้งแต่เธอเข้ามาในนี้
เธอเห็นสามสาวแบ่งอาหารให้หยางเฉิน และนั้นทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจสามีราคาถูกของเธอ บริษัทนี้คงถูกใจเขาล่ะสิ หิ้วสาวๆ ที่เดียวสามคนต่างจากผู้บริหารคนอื่นๆ พวกเธอรู้สึกไม่พอใจอย่างมากที่หยางเฉินสนใจแต่อาหาร และไม่เต็มใจทำความเคารพ แต่นี่ไม่ใช้เวลาอันเหมาะสมที่จะตักเตือน
ได้แต่เก็บหยางเฉินไว้ในบัญชีดำโมเชี่ยนหนี่ในชุดสีเหลืองสดใสมองหยางเฉินด้วยแววตาเป็นประกายเจิดจ้า เธอหยุดอยู่ข้างหยางเฉินแล้วกล่าวว่า
“หยางเฉิน เตรียมตัวให้ดี บ่ายสามเรามีงานต้องไปทำข้างนอก”
พูดจบก็หันหลังเดินออกไปโดยไม่กลับมามองอีกหยางเฉินกลืนอาหารไปหนึ่งคำ คิดว่าเขาไม่รู้หรือยังไงกัน? ผู้หญิงคนนี้จ้องจะเล่นงานเขามานาน และเมื่อมีโอกาศเธอก็พร้อมจะเล่นตุกติกกับเขา
หยางเฉินตั้งใจจะตอบว่า ‘ยุ่งมาก’ แต่ก็ไม่มีโอกาศ
“โชคดีนะ”
จ้าวฮงหยานที่อยู่ด้านจ้างกระพริบตากล่าวกับหยางเฉินหยางเฉินยักไหล่ พร้อมหัวเราะขึ้น เขาเข้าสู้สมรภูมินี้เร็วกว่าที่คาด
ที่มา: