ตอนที่แล้วตอนต่อไปหยางเฉินเดิมตามพนักงานต้อนรับสาว เข้าไปในลิฟต์ เขาค้นพบว่าสภาพภายลิฟต์ไม่ได้แย่ตามตัวตึก มุมทั้งสี่ด้านมีแผ่นโฆษณาติดไว้อยู่ ไม่ว่าจะเป็นโฆษณาเสริมขนาดอวัยวะ ยืมเงินนอกระบบ หรือแม้กระทั่งเซ๊กทอยหยางเฉินมองโฆษณาต่างๆ ก็พยักหน้ากล่าวว่า
“โฆษณานี้เยี่ยมยอดจริงๆ ผมชอบมัน”
“คุณนี่ตาถึงนะคะเนี่ย”
หญิงสาวพนักงานต้อนรับที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลากล่าวชมหยางเฉิน
ผ่านไปซักครู่ลิฟต์ก็หยุดที่ชั้นบนสุด หยางเฉินเดินออกมาจากลิฟ ทันใดนั้น กลิ่นบุหรี่ก็ลอยกระแทกหน้าวูบวาบภาพตรงหน้าของหยางเฉินออฟฟิตขนาดใหญ่ ที่โต๊ะเอ้าอี้กระจัดกระจายยุ่งเหยิง มีทั้งกระดาษหนังสือพิม ทิชชู่ กางเกงในผู้หญิง ปนกันอยู่บนพื้น คอมพิวเตอร์เต็มที่ไปด้วยฝุ่นคล้ายกับเหมือนเป็นออฟฟิตที่ไม่ได้ทำความสะอาดมาสี่หมื่นแปดพันปี
หยางเฉินเห็นคนในเครื่องแบบแปลกประหลาด บ้างหนุ่มบ้างแก่ มีทั้งชายและหญิง ในมือถือลูกเต๋าและไพ่ สภาพเหมือนอยู่ในบ่อนปอยเปตผู้ชายส่วนใหญ่คาบบุหรี่อยู่ในปาก ส่วนผู้หญิงนั้นแต่งตัวยั่วยวนเดินไปรอบๆ กระทั่งถูกลวนลามก็ยังไม่โต้ตอบควันบุหรี่ที่นี่สามารถทำให้คนตายได้ถึง 4500 คนใน 180 นาที
เฉินเฉินเห็นสภาพที่นี่ก็เข้าใจได้ในทันที ว่าที่นี่คงจะเป็นบริษัทของแก๊งใต้ดินแก๊งหนึ่งไม่น่าแปลกใจที่ไมีใครกล้ามาทวงหนี้ที่นี่และเส้นตายก็อีกตั้งปีหน้า บริษัทยูเล่ยจึงไม่สามารถยื่นฟ้องได้โดยให้หยางเฉินมาที่นี่ โมเชี่ยนหนี่ก็สามารถใช้อุบาย ยืมมีดฆ่าโค จนทำให้ต้องออกจากบริษัทพนักงานต้อนรับมองว่าที่หยางเฉิน
หวังจะเห็นอาการตื่นตระหนกหวาดกลัวจากชายหนุ่ม แต่ตรงกันข้ามท่าทางของหยางเฉินเป็นไปด้วยความอยากรู้ และยิ้มแย้มบ้าหรือไงกัน เห็นที่นี่แล้วยังยิ้มอยู่ได้ พนักงานต้อนรับคิดในใจ
“ขอโทษนะคะ ผู้จัดการของเขาอยู่ไม่ไกลจากนี่ โปรดตามมาด้วยค่ะ”
หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมหัวเราะในลำคอหยางเฉินพยักหน้าหัวเราะ
“สภาพแวดล้อมที่นี่ไม่เลวเลยนะครับ อนุญาตให้สูบบุหรี่ในออฟฟิตได้ด้วย เยี่ยมจริงๆๆ”
หญิงสาวรู้สึกมึนงงในทันใด เธอเริ่มคิดแล้วว่าบริษัทยูเล่ยส่งไอ้โง่คนหนึ่งมาทำไมการปรากฏตัวของหยางเฉินดึงดูดสายตาเหล่าพนักงานหลายคน มีบางคนเดินมาหาเขาพร้อมส่งสายตาหาเรื่อง พร้อมถามหญิงสาวพนักงานต้อนรับว่าหยางเฉินเป็นใครดูเหมือนผู้หญิงคนนี้จะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับคนเหล่านี้
เธอถูกจับหน้าอกอยู่หลายครั้ง แต่ยังตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“เขาเป็นคนที่บริษัทยูเล่นส่งมา ฉันกำลังพาเขาไปหาบอส”
“จากยูเล่ยอีกแล้วหรือ?”
ชายหญิงหลายคนหัวเราะออกมาดังลั่น
“สองเดือนที่แล้วก็มีนักเทควันโด้สายดำมาคนหนึ่ง แต่มันก็ยังคงต้องพิการ แล้วไอ้นี่จะเป็นยังไงละเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า”
พนักงานทุกคนต่างหัวเราะขึ้นพร้อมกันเหมือนนกมอคกิ้งเจ มองหยางเฉินด้วยสายดั่งมองปลาบนเขียงหญิงสาวกระโปรงเหี่ยนนางหนึ่งพ่นควันบุหรี่ใส่หยางเฉิน กล่าวติดตลกว่า
“นี่ สุดหล่อ มาสนุกกับพี่สาวหน่อยมั้ย พี่อยากลิ้มลองความสดใหม่”
“จิ้กจอกน้อยจัดให้พี่ไม่สมใจหรือไง ให้พวกผมจัดต่อซักร้อยรอบมั้ย”
ชายหนุ่มรูปร่างผมผมสั้นหัวเราะกล่าวเสียงดังสาวกระโปรงสั้นยิ้มแล้วยกกระโปรงขึ้นกล่าวว่า
“เยี่ยม! พี่สาวอยู่นี่แล้ว พวกนายเข้ามาได้เลย”
“เจ๋ง”
ชายหน้าดำที่จับก้นพนักงานต้อนรับอยู่ มองหยางเฉินด้วยสายตาดูถูก
“โชคดีจริงๆ ที่น้องชายมาในวันนี้ พวกพี่น้องของเราจะได้ลองตำแหน่งใหม่บ้าง”
หยางเฉินฟังนักเลงพวกนี้พูดจาไร้สาระ จนเขารู้สึกตลกไปด้วย เขาขี้เกียจพูดจาโต้ตอบกับพวกนั้น และพนักงานต้อนรับก็ยังอยู่ในอ้อมกอดของขายหน้าดำ ที่ฝอยจนน้ำลายท่วมห้อง หยางเฉินได้จำต้องเดินไปที่ออฟฟิตผู้จัดการเพียงลำพัง
“เฮ้ ไอ้โง่ แกกล้าเมินพวกเรางั้นหรือ?”
ชายหน้าดำเห็นหยางเฉินเดินหนีก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธหยางเฉินยังไงเดินต่อไปโดยไม่สนใจชายหน้าดำเห็นดังนั้นก็โกรธจนหน้าสั่น พร้อมพลักหญิงสาวออกห่างชี้ไปที่หยางเฉิน พร้อมตะโกนเสียงดังว่า
“ไอ้สารเลว คอยดูข้าจะเตะไข่เอ็งให้กระจุยในเท้าเดียว”
หยางเฉินหยุดเดิน หันหน้ากลับไปมองชายหน้าดำอย่างช้า ๆ ถูกมองด้วยสายตาเช่นนั้น ชายหน้าดำรู้สึกเหมือนตกอยู่ในนรกน้ำแข็งสายตาเช่นนี้ มันไม่สามาถแม้จะต่อต้าน ด้วยรังสีสังหารที่มันได้สัมผัส คล้ายดังตกอยู่ในหล่มที่มืดมิดและโดนเดียว ไม่มีทางกลับขึ้นมาได้อีก
“ฉันมาที่นี่เพื่อทวงหนี้ ไม่ได้มาเล่นกับพวกแก”
หยางเฉินหันหลังกลับไป แตะเอกสารออกหนึ่งไปให้พ้นทาง เดินผ่านชายร่างใหญ่คนหนึ่ง พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย
“อันที่จริงถ้าพวกแก ไม่จ่ายฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ในเมื่อพวกแกพูดอย่างนั้นออกมาแล้ว ฉันคงต้องนำเงินกลับไปบ้าง บอกตรงๆเลยเลยละกัน ฉันเป็นคนง่ายๆ หากพวกแกไม่ล้ำเส้น ฉันละไม่เข้าใจจริงๆ พวกแกจะถ่อยไปทำไมกัน ฉันไม่มีอะไรจะบอกนอกจากคำว่า”
“ฉันเกรียดการข่มขู่ที่สุด”
คล้ายดั่งคำประกาสิต หยางเฉินหายลับไปจากสายตา และเมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้ง ชายหน้าดำก็ลำลายฟูมปากตาเหลือกสลบอยู่ที่พื้นด้วยความเจ็บปวดหยางเฉินยืนอยู่ข้างๆ ชายร่างใหญ่ พร้อมถอดหมัดออกจากพุง กวาดสายตามองไปรอบๆ และยิ้มถามว่า
“พวกแกทำอะไรกันอยู่ เพื่อนโดยต่อย ทำไมไม่มาแก้แค้นให้เขา”
ที่มา: