คำพูดของหยางเฉินเหมือนดั่งโยนน้ำมันเข้ากองไฟ เหล่าชายหญิงต่างหน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ
“ประเสริฐ สารเลวนี่เหิมเกริมนัก”
ชายร่างยักษ์โยนไพ่ทันใดนั้นก็โยนไพ่ในมือทิ้งลงพื้น กำหมัดแน่นเดินตรงเข้าไปหาหยางเฉินหยางเฉินใช้มือข้างหนึ่งล้วงซองบุหรี่ อีกมือหนึ่งสบัดวูบ กำปั้นของชายร่างใหญ่ที่ต่อยเข้ามาพลันบิดกระตุกผิดรูป
อ้ากกกก!
ชายคนนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดร่วงลงไปนอนกุมมืออยู่กับพื้น กระดูกของเขาถูกบิดอย่างสมบูรณ์พวกที่เหลือเห็นเหตุการณ์นี้ก็ชะงักเท้า ถึงแม้พวกมันจะกลัวเสียหน้า แต่ก็กลัวความเจ็บปวดมากกว่าหยางเฉินหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบหนึ่งมวล กลุ่มคนที่เหลือแม้จะไม่ได้บุกเข้ามาแต่ก็ไม่ได้ล่าถอย
“คนที่เป็นอันธพาล ส่วนใหญ่มักจะไม่สนใจหน้าตาของตัวเอง ดูเหมือนว่าพวกแกจะเป็นอันธพาลฝึกหัดเสียมากกว่า”
หยางเฉินหัวเราะพลางหยิบเอกสารขึ้นมาดู
“พวกแกมีฝีปากที่ยอดเยี่ยมกว่าฝีมือซะอีก ฉันไม่สนใจว่ายูเล่ยจะส่งใครมา แต่มันคงแตกต่างจากฉันใช่ไหม “
พูดจบหยางเฉินก็หันหลังเดินตรงไปที่ออฟฟิตของผู้จัดการ
“คุช่างณนี้มีความสามารถอันยอดเยี่ยมยิ่งนัก แต่คุณเดินเข้ามาในออฟฟิตผม ทำร้ายลูกน้องของผม นั่นทำให้ผมรู้สึกลำบากใจเป็นอย่างมาก”
เสียงแหบแห้งดังออกมาจากออฟฟิตของผู้จัดการ พร้อมๆกับชายวัยกลางในชุดสูทสีเทาเดินออกมา
“บอส!!”
กลุ่มแก๊งอันธพาลต่างตะโกนออกมา และหวังให้หัวหน้าช่วยกอบกู้ชื่อเสียงหยางเฉินมองชายคนนี้อย่างสนใจ ทรงผมเรียบแป้เงางาม ชุดสูทอามานิ เข็มขัดหลุยวิทตอง และรองเท้าเพอรี่คาดีน ให้ความรู้สึกน่าเชื่อถือ ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนเขาก็เหมือนกับผู้จัดการบริษัทขนาดใหญ่ไม่แปลกใจที่คนจากยูเล่ยจะพ่ายแพ้
“คุณได้รับหน้าที่ทวงเงินจากบริษัทยูเล่ยใช่มั้ยครับ การกระทำขอคุณอาจทำให้เรื่องยุ่งยากลงไปอีก คุณคิดว่าเราสมควรทำอย่างไรดีในสถานการณ์เช่นนี้ครับ?”
บอสเผยรอยยิ้มชั่วร้ายไม่แยแสออกมา คล้ายดั่งนักธุรกิจหยางเฉินมองไปยังเอกสารในมือ คนผู้นี้สมควรเป็น กัวซีเหิง บอสของบริษัทนี้
“เครื่องแต่งกายของนายไม่เลวเลย นายต้องโกงเงินมาเยอะแน่ๆ”
“ผมไม่เคยโกง เมื่อปราศจากพละกำลัง ก็จะไม่มีใครให้เงิน ผมมาจากโรงเรียนอันธพาล ไม่ใช่โรงเรียนของคนดัง”
กัวซีเหิงตอบกลับหยางเฉินสะบัดเถ้าบุหรี่ทิ้ง แล้วกล่าวว่า
“ท่าทางของนายเหมือนนักแสดงซุปเปอร์สตาร์จริงๆ ถ้าฉันได้รับรางวัลม้าทองคำ นายก็คงจะได้รางวัลออสการ์”
“โอ้ว”
กัวซีเหิงหัวเราะเย็นชากล่าวว่า
“แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่า พี่ชายท่านนี้คงมาจากโรงเรียนของเหล่าคนดัง”
“ทำไมนายถึงคิดงั้นล่ะ”
หยางเฉินหัวเราะถาม
“สิ่งที่ผมเห็นคือคนโง่คนหนึ่ง ผู้ซึ่งมั่นใจในตัวเอง”
กัวซีเหิงกล่าวขึ้นพร้อมกับถอดสูทอามานี่ออกทันทีที่เห็น เหล่าลูกน้องต่างกระโกนเชียร์เป็นการใหญ่กัวซีเหิงส่งสัญญาณให้ลูกน้องเงียบปาก ด้วยใบหน้าเหย่อหยิ่ง เขาเริ่มต้นออกท่ากายบริหาร กล้าวเยื้ออันหนาแน่นปริ แทบทะลักออกจากเสื้อเชิต
“นี่….. นายเป็นแม้กระทั่งดาราหนังแอ็กชั่น”
หยางเฉินพูดอย่างร่าเริง
“ด้วยรูปร่างกล้ามเนื้อแบบนั้น นายสามารถเข้าประกวดชายงามได้เลยนะเนี่ย”
“รนหาที่ตาย!”
หยางเฉินถอนหายใจกล่าวว่า
“ฉันแนะนำให้นายใส่เสื้อและคืนเงินมาซะ และไม่อยากให้คนที่มาจากโรงเรียนคนดังอย่างนายต้องเสียหน้า”
กัวซีเหิงได้ยินดังนั้นก็โกรธอย่างมาก พร้อมพุ่งตัวเข้าหาหยางเฉินแน่นอนว่า กล้ามเนื้อของเขาไม่ได้มีไว้โชว์ กัวซีเหิงพุ่งเข้าหาหยางเฉินพร้อมเตะกวาดด้วยความรวดเร็วดั่งสายฟ้าเขาเรียนศิลปะการต่อสู้อย่างแน่นอน การเคลื่อนไหวของเขาเหมือนเป็นผู้เชี่ยวชาญลูกเตะนี้คล้ายดั่งพายุ พัดกระดาษเอกสารรอบๆ ตัวปลิวว่อน
พรืบ!ผิดคาดกับที่ทุกคนคิดไว้ หยางเฉินไม่ได้ปลิวไปตามแรงเตะ เขายืนนิ่งอยู่กับที่ลูกเตะอันหนักหน่วงถูกหยุดไว้ด้วยมือของหยางเฉิน ห่างจากอกของเขาเพียงหนึ่งนิ้ว
“ไม่เลว แต่ช้าไปสักหน่อย”
หยางเฉินพูดขึ้นคล้ายอาจารย์กำลังประเมินความสามารถของนักเรียนกัวซีฉงเปลี่ยนเป็นตื่นตะหนก หลังจากผ่านสมรถูมิในโลกใต้ดินอย่างยาวนาน พลังฝีมือของเขาก็รุดหน้าจนกลายเป็นเชี่ยวชาญ แต่ลูกเตะของเขากลับถูกหยุดอย่างง่ายดายใบหน้าเขาเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยว
“ออกไป”
แต่เขาไม่สามารถถอนขาออกจากมือหยางเฉินได้ชายคนนี้แข็งแกร่งนักขนาดนี้ได้อย่างไร?
“จ่ายเงินมา แล้วฉันถึงจะไป”
หยางเฉินพูดยิ้มๆในตาของกัวซีเหิงเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ
“ฉันต้องกลับไปเชคสมุดบัญชีในออฟฟิต”
“ได้”
หยางเฉินพยักหน้แล้วปล่อยขาของกัวซีเหิงทุกคนต่างตกใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่น่าเชื่อว่าบอสของพวกเขาจะพ่ายแพ้ บางคนถึงกับเตรียมตัวเดินไปที่ลิฟต์หลังจากที่กัวซีกลับไปในออฟฟิต
ไม่นานเขาก็ออกมาข้างนอกอีกครั้ง
“แกจะต้องเสียใจในสิ่งที่แกทำให้วันนี้ ข้า กัวซีเหิง ไม่เคยแพ้ ฉะนั้นวันนี้แกต้องตาย”
พูดจบก็ขี้ปืนกลไปที่หัวของหยางเฉินด้วยสายตาบ้าคลั่ง
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป