ตอนที่แล้วตอนต่อไปกล่องเหวียนเซียวถูกเปิดออก หลินรั่วซีหยิบก้อนกลมสีขาวออกมาด้วยสองนิ้ว กัดเข้าไปคำหนึ่งคล้ายกระต่ายที่น่ารักกำลังแทะแครอท
เมื่อเห็นหยางเฉินมองมา เธอก็หน้าแดงด้วยความขวยเขิน ในขณะที่ปากยังเคี้ยวขนมอยู่ พูดขึ้นด้วยเสียงคุมเครือ
“ฉันคิดว่านายออกไปแล้ว…… “
“ผมออกไปไม่ได้หรอกครับ มิฉะนั้นจะพลาดฉากกินขนมที่น่ารักของภรรยา “
หยางเฉินพูดขึ้นอย่างสนุกสนาน
หลินรั่วซีแกมแดงระเรื่อ ทำเป็นไม่สนใจหยางเฉิน แล้วกินส่วนที่เหลือต่อ
ที่จริงแล้วภรรยาของเขาก็มีด้านนี้กับเขาด้วย ก่อนหน้านี้เขาเห็นเธอชอบดูละครเกาหลี นอกจากนี้วิธีการที่เธอกินขนมยังเหมือนเด็กเอามาก ๆ บางทีภายใต้สีหน้าเย็นชาของเธอนั้นก็มีหัวใจที่หน่อมแน้มมากกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ในวัยเดียวกัน
เมื่อออกจากห้องไปหยางเฉินตัดสินใจโทรหาเจียงเว่ย หลายวันนี้เขาไม่ได้ติดต่อกับเธอเลย เขาและเธอต่างยุ่งด้วยกันทั้งคู่ แต่ตอนนี้สถานการณ์คงที่แล้ว เขาจึงตัดสินใจติดต่อเธออีกครั้ง
เสียงรอสายดังสามครั้งก่อนจะโทรติด เสียงมีเสน่ห์ของเจียงเว่ยยังคงเหมือนเช่นเคย
“คุณสามี ฉันนึกว่าคุณลืมฉันไปแล้วซะอีก”
น้ำเสียงปลายสายเต็มไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“ผมไม่ค่อยว่างน่ะ แล้วก็ได้ยินว่าคุณก็ไม่ค่อยว่างเหมือนกัน”
หยางเฉินรู้สึกเร่าร้อนในหัวใจทันที
“คุณอยู่ที่บ้านไหม? คืนนี้ผมจะไปหา”
“คุณมาแต่ตอนกลางคืน เคยคิดจะมาหาฉันตอนกลางวันบ้างไหม?”
“อืมม……ผมมีงานในช่วงกลางวัน แต่วันหยุดสุดสัปดาห์ ผมจะไปหาคุณละกัน”
หยางเฉินให้คำมั่นสัญญา
“คิคิ……”
เจียงเว่ยหัวเราะอย่างมีความสุข
“ฉันไม่อยู่ที่บ้าน ฉันอยู่ที่ไนท์คลับคานิดิ ทางใต้ของเมือง ถ้าคุณมาทันเวลา คุณจะได้เห็นโชว์สนุกๆ”
หยางเฉินได้ยินดังนั้นก็มุ่งหน้าสู่ไนท์คลับคานิดิ
ในความเป็นจริงไนต์คลับนี้ค่อนข้างมีชื่อเสียง ในเขตตะวันตก แต่เพราะมันไม่ได้ถูกดูแลมาหลายปี ที่นี่จึงเป็นหนึ่งในสถานที่ที่วุ่นวายที่สุด
แต่สิ่งเหล่านั้นก็ไม่สำคัญ เพราะไนท์คลับแห่งนี้ ตั้งอยู่ในรอยต่อระหว่างสองแก๊งใหญ่ คือพันธมิตรตะวันตก และสมาพันธ์หนามแดง และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เจียงเว่ยอยู่ที่นี่
เมื่อหยางเฉินเข้ามาถึงประตูทางเข้าเขาก็ต้องตกตะลึง เพราะที่ทางเข้าเขาเห็นเงาร่างของเจียงเว่ย กำลังนำชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ คุยกับใครบางคนอยู่
มีชายวัยกลางคนในชุดสูทสีขาวพูดอะไรบางอย่างกับเจียงเว่ย ในลักษณะประจบประแจง เธอพยักหน้า ผ่านไปจนกระทั่งเธอมาถึงลานจอดรถและสังเกตุเห็นเฉินหยาง เธอจึงกล่าวบางสิ่งกับบุคคลเหล่านั้นแล้วเดินไปหาหยางเฉินเพียงลำพัง
เธออยู่ในชุดเดรทสีดำ กางเกงสีขาว น้อยครั้งนักที่เธอจะรวบผมขึ้น ภายใต้แสงไฟยามค่ำคืนยิ่งช่วยขับเน้นเสน่ห์ของเธอยิ่งขึ้นไปอีก
“ไหนล่ะโชว์?”
หยางเฉินเอ่ยถาม
เจียเว่ยยิ้มอย่างอารมณ์ดี เธอไม่ตอบและเดินเข้าไปใกล้กอดคอหยางเฉินแล้วประกบปากเขาทันที
หยางเฉินไม่ปฏิเสธจูบจากสาวงามอยู่แล้ว เขาสอดลิ้นเข้าไปในปากของเธอและตวัดไปมาอย่างดูดดื่ม
เพียงชั่วครู่ในที่สุดหยางเฉินก็ถอนริมฝีปาก จูบลงบนหน้าฝากเจียงเว่ย
“โชว์ที่คุณบอกคงไม่ใช่จูบแบบฝรั่งเศสใช่มั้ย?”
หยางเฉินถามด้วยรอยยิ้มพลางลูบใบหน้าเรียบเนียน
“คุณไม่ชอบมันงั้นเหรอ”
“มันแค่ต่างจากที่ผมคิดไว้เท่านั้นเอง”
หยางเฉินตอบตรงไปตรงมา
เจียงเว่ยกระพริบตากล่าวว่า
“คุณมาสายเอง โชว์จบไปเมื่อสิบนาทีนี้เอง”
“แล้วทำไมคุณยังคงให้ผมมาที่นี่ล่ะ?”
หยางเฉินเบิกตากว้าง
“ฉันต้องการให้คุณมารับฉันกลับบ้าน คุณไม่เคยมารับฉันเลย”
เจียงเว่ยพูดขึ้นด้วยแววตากระจ่างใส
หัวหน้าแก๊งใต้ดินขนาดใหญ่กับทำตัวเหมือนหญิงสาวเอาแต่ใจ ที่ให้แฟนหนุ่มมารับกลับบ้าน แต่เพราะมันเป็นความปรารถนาเล็กๆ น้อยๆ ของเจียงเว่ย หยางเฉินจึงรู้สึกว่าละอายใจต่อการกระทำของเขาอยู่บ้าง
“เอาล่ะ ขึ้นไปต่อที่รถกันเถอะ”
หยางเฉินตีก้นอันอวบอิ่มโค้งมนพลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เจียงเว่ยทุบหยางเฉินอย่างเอียงอายพลางกล่าวว่า
“เพ้ย ลูกน้องฉันดูอยู่นะ อย่าทำแบบนี้ต่อหน้าลูกน้องของฉันสิ !”
“อะไรล่ะ”
หยางเฉินหัวเราะกล่าวว่า
“ผมตีก้นผู้หญิงของผมแล้วจะทำไม ถ้าพวกมันรับไม่ได้ผมจะฆ่ามันเอง”
“เต็มน้ำลาย.”
เจียงเว่ยรู้สึกมีความสุขเมื่อเธอได้ยินหยางเฉินบอกว่า ‘ผู้หญิงของฉัน’ เธอรีบขึ้นไปในรถอย่างขวยเขิน
เพลานี้อยู่ในช่วงดึกบนถนนจึงมีรถอยู่ประปราย
หยางเฉินไม่ได้เร่งรีบ เธอพูดคุยกับเจียงเว่ยในขณะขับรถ
เจียงเว่ยเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในไนท์คลับคานิดิ
“……ชายชุดขาวที่พูดกับฉันก่อนหน้านี้เป็นผู้จัดการของร้านคานิดิ เพราะว่าเงินลงทุนของพันธมิตรตะวันตกนั้นน้อยเกินไป วันก่อนเขาจึงเริ่มติดต่อฉันหวังพึ่งพาสมาพันธ์แดงหนามของเรา ฉันให้ข้อเสนอให้เขาจับกุมหัวหน้าแก๊งเล็ก ๆ สองคน หนึ่งในนั้นเรียกว่า หมาป่าสี่ตา อีกคนเรียกว่าเรียกว่าอินทรีบุบผา ตราบใดที่เขาส่งมอบพวกมันให้กับฉัน ฉันถึงจะไว้ใจเขาและให้เงินลงทุน อีกทั้งยังให้การคุ้มครองดูแลอีกด้วย”
“เขายอมรับหรือไม่?”
“เขาต้องยอมรับแน่ๆ หนึ่งในผู้ให้เงินสนับสนุนเขาคือคนที่คุณเพิ่งจะจัดการไป เฉินต้าไห่ ปัจจุบันตำแหน่งของเฉินต้าไห่ถูกจากหู่เข้าแทนที่ ภายใต้คำแนะนำจากฉันจางหู่จึงตัดเงินสนับสนุนให้กับไนท์คลับคาดินิ หนทางของเขาจึงเหลืออยู่ทางเดียวเท่านั้น”
เจียงเว่ยตอบอย่างยิ้มแย้ม
หยางเฉินอ้าปากค้าง กล่าวชมว่า
“ด้วยกลยุทธ์นี้ พวกพันธมิตรตะวันตกต้องคิดไม่ถึงแน่ ๆ พวกนั้นต้องสูญเสียกำลังสำคัญ และเมื่อรู้อีกทีทุกอย่างก็สายไปแล้ว”
“อินทรีบุบผานั้นถูกจับกุมแล้ว แต่น่าเสียดายที่หมาป่าสี่ตาหลบหนีไปได้พร้อมกับเงินก้อนใหญ่”
กล่าวว่าโรสขณะที่เธอต้องเผชิญกับเฉินหยาง
“อาจไม่เป็นแบบนั้นก็ได้นะ”
หยางเฉินเผยรอยยิ้มเร้นลับ
“บางทีนี่อาจฉากจบที่สวยงามที่สุดก็เป็นได้”
“อะไรน่ะ?”
เจียงเว่ยรู้สึกงุนงง เมื่อจู่ ๆ รถก็จอดตรงข้างทางอย่างฉับพลัน
ที่มา :