ตอนที่แล้วตอนต่อไป“ จริงๆน่ะ นายน้อยมา ! ”
เทียงหยวน คว้าแขนเขา จวินเซี่ยรู้สึกว่าแขนของเขาเคลือบไปด้วยน้ำมัน
“ พวกเขาสัญญากับข้าอย่างนั้น จนกว่านายน้อยสามจะปรากฏตัว พวกเขาจะคืนหนังสือสัญญา และลืมเรื่องเหล่านั้นไป ”
“ หืม ? พวกเขาว่าอย่างนั้นจริงหรือ ? ”
จวินเซี่ยขมวดคิ้ว กลอกตาไปมา มีบางอย่างผิดปกติแน่นอน มันเพื่ออะไรกันน่ะ ? ตอนแรกมันก็เป็นเรื่องของไออ้วนนี่เสียเมีย แล้วทำไมมันถึงกลายมาเป็นเรื่องของข้าไปได้ ? มันต้องมีกลอุบายอะไรบางอย่าง และเป้าหมายคงไม่ใช่คนอื่นนอกจากข้า ?
มันน่าสงสัยยิ่งนัก !
ในมุมมองของเด็กโง่เขลาอย่างจวินโม่เซี่ยคนเก่า เขาเคยได้ยินว่าพี่เขาอันธพาลอย่างไรบ้าง เขาจึงเกิดความเดือดดาลขึ้น และเมื่อได้ยิน มาว่าคู่แข่งทำอย่างนั้น เขาจึงแพ้แก่ตัวเอง ไม่สนใจความเห็นของคนอื่นและเดินเข้าไปในกับดักที่วางไว้โดยศัตรู
ถ้าเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ถูกจัดเตรียมไว้โดยผู้ที่พยายามจะเป็นศัตรูของจวินโม่เซี่ย ดังนั้นผู้วางแผนนี้จะต้องรู้ถึงตัวตนของจวินโม่เซี่ย !
ไม่ ! แผนการนี้ถูกว่าไว้โดยที่เป้าหมายคือจวินโม่เซี่ย ไม่มีใครสนใจในรายละเอียดเพื่อวางแผนการสำหรับ เด็กเสเพลปัญญาอ่อนหรอก เป้าหมายที่แท้จริงของเขาหรือเธอ ก็คือปู่จวิน !
เป็นไปได้ว่ายังมีผู้อื่นที่อยู่เบื้องหลังคนพวกนี้อีก สำหรับ จระกูลจวินและปุ่จวินแล้ว ไม่มีอะไรที่จะทำให้คนธรรมดาทั่วไปโกรธเคืองได้หรอก
จวินเซี่ยพิจารณาไอ้อ้วนที่อยู่ตรงหน้าเขา คิดอย่างประหลาดใจกับบทบาทที่เจ้าอ้วนนี่เล่นอยู่ในแผนการนี้ เขาเป็นเพื่อน หรือศัตรูกัน ? สีหน้าของเทียงหยวนในตอนนี้ราวกับขี้แตกใส่กางเกง จวินเซี่ยตัดสินใจ ถ้าเจ้าอ้วนนี้ไม่ได้หลอกลวง ฉนั้นเขาก็เป็นคนที่ถูกต้มได้ง่ายจริงๆ! แต่ถ้าเขาหลอกลวง เขาก็คงจะเป็นคนที่เล่นละครได้ขั้นเทพมาก ไม่เพียงแค่นั้น เขายังเป็นคนที่อันตรายมากที่เก็บซ่อนหน้าจริงเอาไว้อย่างมิดชิด
เขาควรจะไปหรือไม่ ?
จวินเซี่ยตัดสินใจอย่างทันที เขาจะพลาดเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นนี่ได้อย่างไรกัน ? ด้วยความสามารถด้านการเสี่ยงโชคของเขา เขาจะแพ้ได้หรือ ? นอกจากถ้าเขาเลือกที่จะไม่ไป แล้วเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าใครวางแผนจัดการเขาอยู่ ? จวินเซี่ยไม่ใช่คนที่จะยอมให้ผู้วางแผนจัดการเขาอยู่ในความมืด จะต้องลากคนนั้นออกมาและสั่งหารมันเสีย ! นี่ละคือสไตล์ของเขา
ด้วยการเลื่อมใสในเคล็ดชะตาสวรรค์ จวินโม่เซี่ยก็ยิ้มขึ้นมา ถ้านี่คือการเสี่ยงโชค ข้าจะต้องไม่เสีย ด้วยพลังภายในของข้า มันง่ายมาที่ข้าจะโกง
“ เรามีเงินอยู่เท่าใหร่ ? ”
จวินเซี่ยหันไปถามเคอน้อย
เมื่อได้ยินคำถามที่จวินเซี่ยถามโดยใช้คำว่า ‘เรา’ หัวใจของเคอน้อยก็ไหลล้นออกมาด้วยความอับอายและความสุข หัวใจของนางรู้สึกถึงเสน่ห์ได้อย่างลึกลับ นางจึงตอบไปด้วยความเขิลอาย
“ หลังจากที่นายท่านหักการใช้จ่ายของท่านเมื่อคราวก่อนไป ในกล่องตอนนี้เหลืออยู่ แสนสองหมื่นเหลียงเงิน สามหมื่นเเหลียงทอง สามร้อยเหลียงทองแดง เงินขาวหนึ่งร้อยแท่ง เศษเงิน … ”
“ มากไป นั่นมากเกินไป ข้าจะไม่ใช้มากขนาดนั้น ”
ระหว่างที่ดูเคอน้อยคำนวนรายละเอียดอยู่นั้น จวินเซี่ยก็ห้ามนางอย่างรวดเร็ว มิฉนั้นเคอน้อยนี้คงจะนับไปถึงเหรียญทองแดง ที่ …
“ เอาออกมาแค่ ห้าหมื่นเหรียงเงินและเตรียม เศาเงินมาอีกสักหน่อย ”
จวินเซี่ยพูด
“ น้อยนิดแค่นี้ มันจะมากไปได้อย่างไร ? ”
เทียงหยวนกระโดดขึ้นมา เขากำลังร้องอยู่ในระหว่างที่ขอความเมตตา
“ พี่ นายท่านสาม นี่มันน้อยเกินไป ! เจ้าคงไม่พยายามที่จะส่งข้าไปตายใช่ไหม ? ข้าเป็นน้องของท่านน่ะ ! ”
“ ไออ้วน เจ้าพูดเองมิใช่หรือ ว่าจนกว่าข้าจะปรากฏตัว แล้วปัญญาเรื่องสัญญาของเจ้าจะถูกชำระ ? เราจะไปเสี่ยงโชคกัน ไม่ใช่เอาเงินไปให้พวกเขา ! นายน้อยเทียง แล้วเราจะเอาเงินมากมายไปเพื่ออะไรกัน ? มันคงจะไม่หนักกระเป๋าเกินไปน่ะ ? เจ้าไม่เชื่อมันใน ความสามารถในการเสี่ยงโชคที่มิอาจะหาใครเปรียบได้ของข้าหรือ ? ”
จวินเซี่ยตอบ
“ เจ้ามีความสามารถในการเสี่ยงโชคที่มิอาจหาใครเปรียบได้หรือ ? ”
ดวงตาที่เพ่งมองมาอย่างโง่เง่าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นตกตะลึง นี่เป็นความสำเร็จที่ไม่ง่ายจะเกิดขึ้นบนใบหน้าอ้วนๆของ เทียงหยวน ไม่มีข้อสงสัยในกลอุบายนี้เลย แล้วปากของเทียงหยวนก็กระตุก ถ้าไม่ใช่ความจริงที่ในหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความกลัวและกดดัน เขาคงจะหัวเราะออกมาเสียงดังแล้ว
เขาพูดออกมาในใจ เจ้าเรียกมันว่าความสามารถในการเสี่ยงโชคที่มิอาจมีใครเทียบได้หรือ … ข้ายังไม่เคยเห็นการชนะของเจ้ามาก่อนเลย … ยกเว้นถ้าเจ้าจะพูดถึงจำนวนครั้งที่เจ้าแพ้ เจ้าก็คงอยู่ในขั้นที่เกือบมิอาจมีใครเทียบได้เลยละ
ไม่สำคัญหรอก จนกว่าเรื่องนี้จะเสร็จสิ้น ! จนกว่าข้าจะได้หนังสือสัญญาคืน แล้วข้าจะกลัวออะไร ? เด็กเเหี้ย !
ข้าเอาเมียข้าไปจำนำได้อย่างไร ? น่ามันช่างแปลกประหลาดมาก เสียเงินไปอาจจะยังดีกว่า อย่างน้อยมันก็มีจำนวนจำกัดละนะ !
จวินเซี่ยเอาเงินในเข้าไปในเสื้อของเขา จากนั้นก็ควบม้าสองตัวที่เตรียมไว้ออกไป ในตอนนี้เทียงหยวนร้อนใจมาก ร่างอ้วนเตี้ยของเขากลิ้งไปตรงประตู ดวงตาของเขามองวนไปรอบๆ ดูเหมือนจะกังวลใจมาก
“ เร็วเข้านายน้อยสาม ถ้าเราโชคไม่ดี เราจะเจอกับปู่เจ้าตอนเรากลับมา แล้วมันจะเป็นจุดจบ เจ้าอาจจะไม่รู้เรื่องนี้ แต่ทุกครั้งที่ข้ามาบ้านเจ้า ข้าจะต้องอดทนกับแรงกดดันมหาศาล เฮ้อ … ”
จวินเซี่ยหัวเราะในระหว่างที่เขากระเด่งกระดอนอยู่บนหลังม้า มองผ่านเขาไปและพูด
“ จากที่ข้าเห็น เจ้าไม่เห็นกลัวเลยน่ะวันนี้ ”
ในตอนที่เทียงหยวนลอยขึ้นไปและตกลงมาด้วยน้ำหนักของเขา ทำให้ม้านั้นร้องออกมาเสียงดัง ขาของมันอ่อน และย่อลงถึงพื้น จากนั้นก็ใช้ความแข็งแรงทังหมดยกตัวขึ้นมาได้สำเร็จ ม้านั่นอาจจะประหลาดใจ ข้าบรรทุกคนมาก็ไม่น้อย แม้แต่ท่านนายพลที่ใส่เกราะและอาวุธเต็มตัว ข้ายังคงวิ่งได้อย่างพริ้วเลย แต่ทำไมไอคนนี้มันช่างหนักนัก ? คงจะคำนวนอะไรผิดพลาดและทำให้ข้าหน้าคมัมลง !
จวินเซี่ยอดกลั้นไม่ไหลและหัวเราะออกมาเสียงดัง จากนั้นเขาก็ควบม้าต่อไป ด้านหลังเขานั้นมี องครักษ์แปดคนกับร่างกายที่กำยำ ถือกระบี่แล้วตามหลังมา
ม้าของเทียงหยวนก็เคลื่อนที่ต่อไปด้วย มันร้องออกมาตลอดในระหว่างที่อยู่กับพวกเขา
พวกเขาออกมาถึง ถนนด๋องเฟง ที่ได้เรียกได้ว่าเป็นถนนที่อู้ฟู่ที่สุดในเมืองเทียนเชียง เป็นที่ ที่เต็มไปด้วยเสียงอึกทึกคึกโครม และเต็มไปด้วยผู้คนตลอดเวลา เทียงหยวนไม่ได้คิดถึงม้าเลย และรีบนำไป เขาวิ่งไปโดยหันมองข้างหลังอยู่เรื่อยๆ พร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล โดยที่กลัวว่าจวินเซี่ยจะเดินไปช้า
หลังจากที่เลี้ยงออกมาจาก ถนนด๋องเฟง ที่นั่นมีร้านอาหารอยู่ห่างไปไม่ไกลทางเหนือ เป็นที่รู้จักในชื่อ ร้านหอมหวนนับพันไมล์ ตระกูลหลีเป็นเจ้าของร้านนี้ ด้านหลังร้านมีสวนที่ยังไม่ถูกใช่งาน ที่นี่คือ หอทองพันช่าง ที่เทียงหวนอ้างถึง ซึ่เป็นที่ลับให้คนในตระกูลใหญ่ๆมาผลานเงินเล่น ! ที่นี่ไม่จำกับว่าจะวางเงินพนันเท่าใหร่ จนไม่มีใครสามารถจินตนาการได้ จนไม่มีใครกล้าที่จะคาดคิด !
จวินเซี่ยจูงม้ามาตามหลังมาด้วย เมื่อมีคนปรากฏตัวขึ้นมาที่ข้างถนน ซึ่งนำมาโดยสาวบริสุทธิ์ นางเดินตรงมาอย่างโกรธเคืองและตะโกนออกมาด้วยความโมโห
“ หยุดตามข้า ! น่ารำคาญจะตายอยู่แล้ว ! ”
คนอื่นๆพยายามชักชวนนางในระหว่างที่ตามหลังนางมาอย่างไม่หยุดหย่อน ที่ตามหลังพวกเขามาอีกนั้นคือ องครักษ์ แปดคน ซึ่งนางดูเหมือนจะเป็นลูกสาวในตระกูลที่สูงศักดิ์
จวินเซี่ยเหลือบมองไปยังสาวบริสุทธินั่น นางโกรธมาก แต่ก็มีรูปลักษณ์ที่ดี แล้วนางก็สังเกตุเห็นจวินเซี่ยที่เพ่งมองไปยังนาง หายใจออกมายาวๆและเริ่มสาปแช่งเขา
“ เจ้ามองอะไรของเจ้า ? ไอหื่น ! ”
สาวบริสุทธิ์ตอนนี้กำลังโมโหอย่างมาก มองไปยังจวินเซี่ยที่กำลังมองนางด้วยความดูหมิ่น นางตัดสินใจที่จะใช้เขาเพื่อระบายอารมณ์โกรธ
Translate by iHaveNoName chap