ตอนที่แล้วตอนต่อไป“ ในเมื่อพวกเจ้าทั้งหมดสมัครใจ ข้าจะแจงกฏของข้าให้ฟัง ” จวินเซี่ยสาธยายอย่างเย็นชา “ ข้าจะพูดเพียงครี้งเดียวเท่านั้น หากผู้ใดฝ่าฝืนจะโดนสังหารโดยไม่มีข้อยกเว้น ! ไม่มีพื้นที่ให้กับโอกาสที่สอง ! ”
“ ในการฝึกของข้า จะไม่มีการลงโทษทางร่างกาย ! จะไม่มีคำว่าเสียใจ ! จะมีเพียงแค่ชัยชนะ หรือความตาย ! นี่เป็นเพียงเส้นทางสองเส้นที่มีให้กับพวกเจ้า ! ”
“ นับแต่บัดนี้เป็นต้นไปจนถึงวันที่จบการฝึก ข้าจะเป็นนายสูงสุดของพวกเจ้า ! ในระหว่างช่วงเวลานี้ เจ้าจะต้องฟังคำสั่งของข้าแต่เพียงผู้เดียว ! จะต้องไปม่รับคำสั่งจากคนอื่น ! จำไว้ให้ดี แม้แต่ท่านน้าสามหรือท่านปู่ของข้า พวกเขาจะไม่ได้รับอณุญาติให้แทรกแทรง ! หากผู้ใดกล้าขัดคำสั่ง มันผู้นั้นจะถูกตัดหัว ! ”
“ ทุกคนจะต้องมาถึงแล้วเมื่อเวลาฝึกมาถึง ! หากมันผู้ใดกล้ามาสาย ! มันผู้นั้นจะโดนตัดหัว ! ”
“ หากผู้ใดกล้าที่จะแสดงความไม่พอใจ มันผู้นั้นจะถูกตัดหัว ! ”
“ หากผู้ใดกล้าที่จะขัดคำสั่งข้า มันผู้นั้นจะถูกตัดหัว ! ”
“ ….. มันจะถูกตัดหัว ! ”
“ ตัดหัว ! ”
…
คำว่าตัดหัวถูก แพร่งออกมาเป็นระยะๆ มันส่งกลิ่นอายแห้งความรุนแรง ฟุ้งกระจายขึ้นไปยังท้องฟ้า ! จากการที่ตะโกนว่าตัดหัวอย่างต่อเนื่องกัน ทำให้ แววตาของจวินเซี่ยแพร่กลิ่นอายของความมุ่งมั่นแห่งการสังหารออกมา ! ทหารสามร้อยนายเพ่งมองตรงไปข้างหน้า พวกเขายืนตัวตรง กล้ามเนื้อมัดตัวกันแน่น ความกลัวปรากฏชัดในตัวพวกเขา
แม้แต่จวินวูอี้ ผู้ที่นั่งอยู่บนวีลแชร์ ก็ยังได้รับผลโดยที่ไม่รู้ตัว เลือดของเขาเดือดพล่าน ลำตัวด้านบนตั้งตรง มันทำให้รู้สึกราวกับว่าเขาได้กลับไปอยู่ในช่วงเวลาที่เขาเริ่มต้น ฟังพ่อของเขาสั่งสอน ! การเพ่งมองไปยังดวงตาของจวันเซี่ยนั้น นำพามาซึ่งสีหน้าที่กระตือรือล้นที่ปรากฏชัดบนใบหน้าของเขา กลิ่นอายแห่งโทสะของสายเลือดนักรบที่หายไป ได้ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง !
คำพูดปุกระดมของจวินเซี่ยได้ถูกส่งไปยัง องครักษ์ของบ้าน เลือดเหล็กของทหารกล้าได้ถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกครั้ง กลิ่นอายของความต่อสู้ถูกปลุกขึ้นมาจนถึงขีดจำกัด ! จวินวูอี้รู้ว่าคำปลุกระดมนี้สามารถใช้ได้ในการรบที่เกิดขึ้นจริงๆ ! ผู้ที่ได้ยินคำเหล่านั้นจะยิ้ม และปลุกความกล้าหาญของพวกเขาในขณะที่มุ่งหน้าตรงไปสู่ความตาย ! ความเป็นตายนั้นไม่สำคัญ ไม่มีความขุ่นเคือง หรือโศกเศร้าใดๆ !
ด้วยผู้นำแบบนี้ จะพ่ายแพ้ได้เยี่ยงไร ?
อีกด้านหนึ่งของสถานที่ฝึก ปู่จวินได้ยืนอยู่ภายในเงามืด ใบหน้าของเขาแดงก่ำในระหว่างที่ ท่าทางอันสงบนิ่งของเขาหายไป มันทำให้เลือดของเขาเดือดดาล ดวงตาของเขาเพ่งมองไปยัง จวินเซี่ย มือทั้งสองข้างของเขาและเคราของเขาสั่นไหว แสดงให้เห็นถึงความตื่นเต้นที่อยู่ภายในหัวใจของเขา
นี่ใช่หลายเสเพลของข้าจริงหรือ ? คำเหล่านั้นออกมาจากปากของเขาจริงหรือ ? กลิ่นอายของความหวังที่งดงาม ! วิญญาณที่สูงส่งราวกับตั้งตระหง่าอยู่บนฟ้า ! อะ … ปู่จวินได้ขยี่ตาของเขา อา ! เขาขยี่จนน้ำตาไหลออกมา
หลังจากที่เขาสงบสติอารมณลงได้ จวินจ้านเทียนก็ได้หันไปอีกทาง ร่างที่โค้งงอของเขาตั้งตรงขึ้นในทันที แววตาของเขาเปล่งแสงสว่างขึ้นมา และร่างของเขาเรืองรองด้วยความเชื่อมัน ! พ่อบ้าน ตาแก่ผังรู้สึกในทันทีว่า ท่านนายพลที่เคยอยู่ยงคงกระพันได้กลบมาอีกครั้งแล้ว !
หลังจากที่ตระกูลจวินได้ สูญเสียเลือดและเนื้อต่อสงครามมามากมาย ตาแก่ผังไม่ได้เห็นความห้าวหาญที่จวินจ้านเทียนแสดงออกมาอยู่หลายปี แต่ตอนนี้มันได้กลับมาอีกครั้ง !
อีกทั้ง การกระทำของจวินเซี่ยได้ทำให้ ตาแก่ผู้นี้ประหลาดใจและ … มีคามหวัง ! มันทำให้จวินจ้านเทียนเชื่อมันว่า ตระกูลจวินยังคงมีหวัง ! ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นความหวังที่มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก !
หรือจริงๆ หลานชายผู้นี้อาจจะนำชื่อเสียงกลับมาสู่ตระกูลจวิน ผิดแล้ว ! มันไม่อาจะ แต่มันจะเป็นอย่างแน่นอน !
สวรรค์ทรงโปรดแก่ตระกูลจวิน !
“ ข้าจะถ่ายทอดคำสั่ง ! จากนี้ต่อไป ทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกรั นายน้อย ไม่ว่าจะเป็นการกระทำหรือคำพูด จะกลายเป็นความลับสุดยอดของตระกูลจวิน ! นี่เป็นคำสั่งด้วยวาจาขั้นแรก ! หากผู้ใดกล้าที่จะขัดจะถูกสังหารโดยไม่มีข้อยกเว้ย ! รวมไปถึง ครอบครัวของพวกเขาจะถูกกำจัดเช่นกัน ! ”
“ กระจายข่าวไปสู่สายลับที่พวกเราส่งไปยังตระกุลอื่นๆด้วย ! สำหรับสายลับที่อยู่ในราชสำนัก หาทางที่จะส่งข่าวไปในทางอื่น ต่อไป เรียกรวมปฏิบัติการเงาของพวกเรา ! พวกเขาจะต้องเฝ้าดูที่พักของตระกูลจวิน ทั้งภายในและภายนอกอย่างระมัดระวัง หากเจอใครที่ส่งข่าวออกไปข้างนอก ให้สังหารทันทีโดยไม่มีข้อยกเว้น ! เราจะใช้โอกาสนี้เพื่อทำความสะอาดบ้าน ทำให้แน่ในว่าไม่มีอะไรหลุดรอดสายตาของเราไปได้ ! ”
น้ำเสียงของจวินจ้านเทียนนั้นนำพาความเด็ดเดี่ยวไปด้วย เป็นการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยวโดยไม่สนใจ ข้อกังขาใดๆ ! ในตอนนี้ จาแก่ผังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของความแข็งแกร่งที่แรงกล้า แพร่กระจายออกมาจากเขา หากมีผู้ใดแพร่งพรายอะไรออกไป จวินจ้านเทียนจะเริ่มสังหารหมู่อย่างจริงๆจัง !
จวินจ้านเทียนไม่รู้ว่าเหตุใดหลานชายของเขาจิงปิดปังความสามารถที่แท้จริงเอาไว้ แต่อย่างไรก็ตาม นั่นมันมากพอ และจะต้องมีเหตุผล ซึ่งมันจะต้องเป็นแผน ! การกระทำของจวินเซี่ยในวันนี้ทำให้เขาประหลาดใจอย่างแท้จริง น่ายินดียิ่งนัก แต่อย่างไรก็ตาม ในมุมมองของเขา หลานคนนี้ได้เคลื่อนไหวอย่างไม่ระมัดระวัง ! หากขาวนี้ถูกแพร่งพรายออกไป เมื่อนั้นจะมีสายตามากมายจับจ้องมาที่โม่เซี่ย
ปู่จวินไม่ต้องการที่จะรู้ว่าพวกเขาเจตนาดีหรือร้าย !
ดังนั้น สิ่งที่ตาแก่ผู้เฉลียวฉลาดผู้นี้จะต้องทำเป็นสิ่งแรกเพื่อช่วย ปัดกวาดให้กับหลานชายของเขา ! เขาได้เอ่ยคำสั่งออกมา เป็นการเอ่ยครั้งแรก ! หากใครฝ่าฝืน จะโดนประหาร เก้าชั่วโคตร !
ในความเป็นจริง ไม่มีความสามารถอะไรที่ถูกปิดบังไว้ จวินโม่เซี่ยมิใช่จวินโม่เวี่ยแล้ว แต่เป็นจวินเซี่ย ! เขาเป็นราชาของมือสังหารจากโลกอื่น หรือเรียกว่า จอมโฉด !
ในขณะนั้น เสียงตะโกนของจวินเซี่ยดังกึกก้องไปทั่วลานฝึก
“ ตอนนี้ ฟังคำสั่งข้า ! เจ้ามีเวลาแค่หารหายใจสิบครั้งเพื่อเตรียมตัว ข้าจะให้พวกเจ้าทั้งสามร้อยแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม ! หากพวกเจ้าไม่สามารถทำได้ภายในเวลา พวกเจ้าทั้งหมดจะต้องวิ่งรอบลานฝึก ร้อยรอบ ! เริ่มได้ ! ”
เมื่อประโยคนั้นสิ้นสุดลง ก็มีผู้คนเดินเข้าออกไปมาอย่างยุ่งเหยิง รวมกันระหว่างหรือสู่อีกกลุ่ม ในเวลาไม่นาน พวกเขาก็ได้แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม ซึ่งแต่ละกลุ่มมีชาย ร้อยห้าสิบคน
“ ดี ! ร้อยห้าสิบคนจะต้องรวมตัวกันเป็นกองร้อย และแบ่งออกเป็นห้าหมวด แต่ละหมวดมีชาย สามสิบนาย ต่อไป แบ่งแต่ละหมวดออกเป็นสามหมู่ หมู่ละสิบคน ! ข้าจะให้เวลาพวกเจ้า ครึ่งก้านธูป เขาไม่สนใจการตัดสินใจของพวกเจ้า แต่พวกเจ้าจะต้องเลือก หัวหน้า กองร้อย หัวหน้าหมว และหัวหน้าหมู่ ! ”
“ จำไว้นี่คือการเลือกครั้งเดียวที่พวกเจ้ามี และพวกเจ้าจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของหัวหน้าของพวกเจ้า หากผู้ใดพยายามขัดคำสั่งและแสงดออกถึงการดูหมิ่น มันจะถูกลงโทษตามรูปแบบของทหาร คือ ตัดหัว ! ”
หลังจากพูดจบ จวินเซี่ยก็ไม่สนใจการสนทนาของพวกเขาและหันหน้าไปหา จวินวูอี้
จวินวูอี้เพ่งมองอย่างเงียบๆไปที่เขา แล้วทันใดนั้นก็ยิ้มออกมา แววตาของเขาบรรจุไปด้วยความประหลาดใจอันยิ่งใหญ่ “ โม่เซี่ย การกระทำของเจ้าในวันนี้ทำให้น้าสามถึงกับตกตะลึง ”
จวินเซี่ยถูจมูกและหัวเราะ “ ท่านคิดอะไร ท่านน้าสาม ? ”
จวินเซี่ยมิได้อธิบายคำถามของเขา แต่จวินวูอี้ก็เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร “ จริงๆแล้ว ข้าได้เตรียมการเพื่อรับน้องเจ้า แต่ข้าก็ไม่สามารถที่จะหาข้อผิดพลาดได้เลย ! หากกองทหารของอาณาจักรได้รับการฝึกแบบนี้ แล้วพวกเขาจะไม่มีชัยไปทั่วโลกได้อย่างไร ? ”
“ มีชัยไปทั่วโลก … ” เกิดเส้นสีดำขึ้นบนหน้าผากของจวินเซี่ย “ ท่านน้าสามก็ยกยอเกินไป มันเป็นเพียงแค่ความคิดเริ่มต้นที่แตกต่างจากท่าน เหตุที่ท่านฝึกทหารของท่านก็เพื่อประโยชน์ของอาณาจักรเทียนชิง แต่อย่างไรก็ตาม เหตุผลที่ข้าฝึกทหารก็เพื่อวัตถุประสงค์เพื่อตระกูลจวินของเรา ! ข้าฝึกพวกเขาเพื่อที่จะทำให้แน่ใจว่าตะกูลของเราจะปลอดภัย เมื่อคำนึงถึงเรื่องนี้ ผู้นั้นจะต้องเป็นความแตกต่างที่สำคัญ ! ”
“ เพื่อวัตถุประสงค์ของอาณาจักร ? เพื่อวัตถุประสงค์ของตระกูลจวินของเรา ? ” จวินวูอี้ผู้ที่แท้จริแล้วเป็นนายพลที่มีความจงรักษ์ภักดีต่ออาณาจักร แต่หลังจากที่ได้รับความทุกข์ทรมาณจากความเสียใจและ ถูกกักตัวอยู่แต่ในบ้านเป็นเวลาสิบปี ความคิดเหล่านี้ก็ได้เลือนหายไปอย่างช้าๆ เขาได้เห็นว่าตระกูลจวินสร้างผลประโยชน์ให้แก่อาณาจักรอย่างมากภายใต้ความยากลำบากที่ล้นเหลือ แม้ว่าทั้งพี่ชายและหลานของเขาจะถูกสังหารในสมรภูมิ แต่สำหรับเขาแล้ว ต้องมีชีวิตที่เป็นอัมพาต หากมันเกิดขึ้นในสงครามและศัตรูได้พ่ายแพ้พวกเขาอย่างเปิดเผย เมื่อนั้น จวินวูอี้คงจะพอใจ แต่ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา มันเกิดขึ้นภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ชอบมาพากล และตอนนี้ อาณาจักรก็ยังคง เป็นกลาง …
พ่อของเขา จวินจ้านเทียนพยายามที่จะสืบเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา เขาใช้เวลามากมายเพื่อหาเบาะแสของเรื่องเหล่านี้ แต่ก็ไม่มีข้อมูลอะไรเพิ่มเติมเลย เหตุการนี้จะเกิดขึ้นมิได้หากไม่มีผู้ใดกระทำ และเป็นอีกครั้ง ที่อาณาจักรมิได้แยแสต่อเหตุการณืนี้เลย ซึ่งเป็นเหตุให้จวินวูอี้หมดศัทธา
หากเรื่องนี้เกิดมาเมื่อสิบปีที่แล้ว หากความเลือดร้อนของจวินวูอี้กลับมา เมื่อได้ยินว่าใครจะฝึกทหารเพื่อวัตถุประสงค์ของตระกูลแทนที่จะเพื่ออาณาจักร เขาจะกระโดดออกไปแล้วจับมาเป็นนักโทษ เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ผิดกฏหมาย ทรยศต่ออาณาจักร ! แต่ จวินวูอี้ในวันนี้ไม่มีอะไรแบบนั้นแล้ว และเขาได้สูญเสียมันไปอย่างสมบูรณ์
มันคุ้มค่าไหม ? มันคุ้มค่าจริงๆไหม ?
“ ตระกูลจวินของเราเป็นเสาหลักที่ดีและมีความมุ่งมั่นที่มากมาย แต่ตอนนี้กลับอยู่ในจุดที่ไม่มั่นคง อาณาจักรในมือของผู้อื่นนั้นเต็มไปด้วยความวุ่นวายของคลื่นใต้น้ำ ภายใต้สถานการณ์นี้ ตระกูลจวินของเราสามารถที่จะเผชิญกับสถานการณ์ที่เลวร้ายได้ตลอดเวลา ! หากไม่กระทำการนี้ มันก็มีเพียงแต่เรื่องร้ายๆที่ไร้ประโยชน์และอยู่เพื่อรอคอยความตายจริงไหม ? ” จวินเซี่ยถอนหายใจ
“ นี่คือเหตุผลที่สุดท้ายเจ้าก็ตัดสินใจเปิดเผยตัวจริงของเจ้าออกมาใช่ไหม ? ” จวินวูอี้เพ่งมองไปยังจวินเซี่ยอย่างเงียบๆด้วยสายตาราวกับเยี่ยว “ เจ้าจะบอกว่าหากตระกูลจวินของเราไม่ตกอยู่ในสถานการที่คับขัน เจ้าก็จะยังคงเป็นคนเสเพลต่อไป อย่างนั้นหรือ ? ข้ายากที่จะเชื่อว่า เด็กหนุ่มอย่างเจ้าจะมีปัญญาที่ลึกซึ้งขนาดนี้ได้ ”
Translate by iHaveNoName