ตอนที่แล้วตอนต่อไปเริ่มแรกเป็นสีเงิน จากนั้นก็สีทองเปล่งขึ้น นั่นหมายถึงว่า มีเพียงผู้ที่กำลังจะบรรลุปราณเชวีนขั้นเก้าไปยังขั้นเชวียนเงิน ที่กำลังเข้าสู่เส้นทางของยอดฝีมือ ในขั้นเริ่มต้นเป็นอย่างน้อย ! ในทวีปเชวัยนเชวียน การฝึกปราณเชวียนนั้นถือว่าเป็นที่แพร่หลาย แม้แต่ทหารธรรมดาในกองทับยังฝึกตัวเองด้วยปราณเชวียน แต่อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ก็ไม่สามารถที่จะ ทะลวงคอขวดของขั้นที่เก้า และไม่สามรถที่จะก้าวหน้าไปได้อีกเลย !
นี่คือเหตุที่ว่า ไม่มีองครักษ์ประจำบ้านทั้งสามร้อย คนใดที่กล้าปฏิเศษจวินเซี่ย ตอนที่เขาวิจารย์พวกนั้น มีแปดสิบเปอร์เซ็นในสามร้อยนั้นครอบครองปราณเชวียนขั้นแปด บางคนก็อยู่ในช่วงขีดจำกัดของขั้นที่แปด แต่อย่างไรก็ตามไม่มีใครสักคนที่สามารถก้าวหน้าไปยังขั้นที่เก้าได้ ซึ่งมันต่างกันเพียงขั้นเดียว แต่ระยะทางนั้นกลับห่างไกลกันสุดขอบฟ้า !
คอขวดที่มีอยู่ระหว่างขั้นที่เก้าและ เงินนั้น มันมีความแตกต่างกันราวกับรอยแยกบนท้องฟ้า ! ขั้นที่เก้าลงไปนั้นเป็นเหมือนมด ! ประโยคนี้มันก็เพียงพอที่จะอธิบายทุกสิ่งอย่าง ! และจากขั้นเงินขึ้นไปนั้น มันจะมีความเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นในการฝึกปราณเชวียน !
ชายอีกห้าคนก็หยุดลงด้วย สายตาที่เฉียบแหลมเพ่งมองฝ่าสายฝนไป โดยที่ร่างของชายห้าคนที่เหลือเปล่งเป็นแสงสีดำทึบออกมา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขาอยู่ที่ขีดจำกัดของขั้นที่เก้า ! สสำหรับผู้ที่เป็นผู้นำ เขาได้เดินพลังปราณเชวียนในร่าง ทำให้แสงสีเงินสว่างขึ้นมา ซึ่งชายผู้นี้นั้นบรรลุไปถึงขีดจำกัดของขั้นเชวียนเงิน ผู้ที่จะเข้าสู่ขั้นเชวียนทอง ซึ่งเป็นคนที่พบว่ามีจวินเซี่ยอยู่ตรงนั้น !
มันไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาจะสามารถ ขโมยบางอย่างได้จากที่พักของสกุลถัง พวกเขาเลือกเวลาที่สกุลถังอ่อนแอที่สุด จากนั้นส่งยอดฝีมือยี่สิบคนเข้าไป และมีที่ตั้งของสิ่งของนั้นไว้ก่อนแล้ว จากนั้นเตรียมวางแผนการอย่างดีและมีผู้ช่วยอยู่ข้างใน หากพวกเขาทำได้ไม่สำเร็จ เมื่อนั้นแหล่ะความแข็งแกร่งของสกุลถังจะเป็นสิ่งที่น่ากลัวของจริง และยิ่งไปกว่านั้น ยอดฝีมือทั้งยี่สิบคนที่ถูกส่งไป มีเพียงหกคนที่หนีออกมาได้ ย่าจะเชื่อได้ว่า ชายสิบสี่คนที่ถูกทิ้งไว้เบื้อหลังนั้นทั้งหมดคงจะอยู่ในขั้นเชวียนเก้า ดังนั้น ความแข็งแกร่งของสกุลถัง มิใช่อะไรที่จะล้อเล่นได้ !
ในเวลานี้ ฝนยังคงตกลงมาอย่างกระหน่ำ ทั้งสายฝนและหมอกนี้ทำให้ทั้งสองฝั่งไม่สามารถที่จะมองดูสถานะการของกันและกันได้อย่างชัดเจน โดยไม่ต้องพูดถึงเลย ว่าพวกเขาอยู่ในช่วงดึกของฤดูไบไม้ร่วงแล้วด้วย
จวินเซี่ยรู้สึกผิดหวังในระดับขั้นความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ มันช่างน้อยนิดนัก แม้จะพยายามปกปิดตัวเอง เขาก็ยังไม่สามารถทำได้ ซึ่งไม่เหมือนกับชีวิตแต่ก่อนของเขา ที่สามารถอำพรางได้อย่างไร้ที่ติ ! ซึ่งมันดูเหมือนว่าเขาจะต้องเผชิญกับการต่อสู้ที่ยากลำบากแล้ววันนี้ ! อย่างไรก็ตาม ด้วยระดับความแข็งแกร่งของเขา คงจะต้องพ่ายแก่ยอดฝีมือทั้งหกนี่หรือ ? เขาไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้จริงๆ แม้ว่าคู่ต่อสู้ของเขาเป็นเพียงหนึ่งในพวกนั้น เขาก็ยังไม่สามารถสู้ได้ด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้ ! มันช่างโชคร้ายจริงๆที่เขาต้องมารับรู้การกระทำของพวกเขา และการวิ่งหนีไปก็ไม่ใช่ทางเลือก ในช่วงเวลานี้ พวกเขาคงจะไม่ทำอะไรนอกเสียจากสังหารเขาเพื่อปิดปาก ในการที่จะรักษาชีวิตเขาไว้ เขาจะต้องหาวิธีอื่น
สำหรับความสง่าของราชาแห่งมือสังหาร เขาต้องพบเจอกับสถานการที่ยากลำบากเข้าแล้ว อะไรกันนี่ !
ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดถึงสถานการที่แสนขื่นขมของเขา ทันใดนั้นจวินเซี่ยก็ตระหนักได้ถึงบ้างสิ่งที่สำคัญ ซึ่งทำให้เขาต้องกันไปมองรอบๆรอยแปดสิบองศา และมันทำให้เขารู้สึกเป็นสุขอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งมันอาจจะจบลงด้วยการหัวเราะอย่างมีความสุข แม้ว่าศัตรูทั้งหกของเขานั้นมีความแข็งแกร่งเกินกว่าเขามากนัก แต่ตอนนี้จวินเซี่ยก็ได้พบทางออกแห่งชัยชนะแล้ว !
ร่างของจวินเซี่ยนั้นถูกบดบังไว้ด้วยสายฝนและเมฆหมอก ทำให้พวกมันทั้งหกรู้สึกไม่มั่นใจว่าจะต้องเผชิยกับฝ่ายตรงข้ามกี่คน พวกเขารู้แต่ว่ามีบางคนอยู่ตรงนั้น แต่ไม่รู้ว่ามีเท่าใหร่ และแน่นอนว่ามองไม่เห็นตัวของจวินเซี่ย ดังนั้น พกวเขาทั้งหมดจึงยังคงระมัดระวัง เพื่อที่จะไม่เคลื่อนที่ด้วยความสะเพร่า ! นอกจากนี้ พวกเขาเพิ่งจะออกมาจากการปะทะ ทำให้สมรรถภาพการต่อสู้ลดลงและพวกเขาส่วนใหญ่ยังได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง หากทำอะไรอย่างไม่ระวังมันจะนำพาพวกเขาไปสู่ความหายนะได้ !
แต่ก็ไม่ต้องพูดถึงจวินเซี่ยเช่นกัน ! สำหรับเขา ในตอนนี้มันก็ไม่ต่งกัน ! มันอาจจะบอกได้ว่า วันนี้อาจจะเป็นวันของเขา !
เคล้ดปลดผนึกชะตาสวรรค์นั้นเป็นแหล่งพลังที่ลึกลับ ที่ได้รับมาอย่างลึกลับ แม้ว่า จวินเซี่ยจะได้ฝึกฝนมันมาราวๆหนึ่งเดือน ระดับขั้นของเขายังตื่นเขินและไม่เข้าใจถึงความซับซ้อนของมัน อีกทั้งเขายังไม่สามารถที่จะมองเห็นได้ในที่มืด แต่ก่อนที่พวกมันทั้งหกกระตุ้นปราณเชวียนในร่างจนถึงขีดจำกัด ทำให้ร่างของพวกมันเปล่งสว่างขึ้นมาภายใต้หมอกแห่งสายฝนเป็นสีเงิน และดำ ในขณะที่พวกมันเกรงกลัวคู่ต่อสู้ที่ไม่สามารถมองเห็นได้ ในสายตาของจวินเซี่ย พวกเขาได้กลายเป็นเป้านิ่ง งานศิลปะหกชิ้นที่สวยงามและเป็นเป้านิ่งที่เห็นได้ชัด
ความรู้สึกนี้ …. เหมือนกับเรือที่หลงทางอยู่กลางทะเลอันกว้างใหญ่ ที่ทันใดก็ได้เจอกับแสงจากประภาคารที่อยู่ตรงหน้า ! นี่คือสิ่งที่จวินเซี่ยรู้สึกอยู่ในตอนนี้ ! ด้วยความสุกสว่างนั้น แม้แต่มิซไซล์ก็คงไม่พลาดเป้า !
จวินเซี่ยได้ค้นพบจุดของของโลกแห่งปราณเชวียน ที่มันสามารถมองเห็นได้ง่าย ! ซึ่งชัดเจนว่ามันไม่สามารถที่จะนำไปใช้ในการลอบโจมตีได้อย่างแน่นอน ! ในการต่อสู่ ผู้หนึ่งจะต้องกระตุ้นปราณเชวียนในร่าง แต่เมื่อปราณเชวียนได้รวมกันแล้ว ร่างของพวกเขาก็จะเปล่งแสงสว่างขึ้นมา ! เมื่อต้องเผชิญกับมือสังหารระดับสูงอย่างจวินเซี่ย ทั้งหกนั่นก็ไม่ต่างอะไรกับหมูที่เปลือยเปล่า หมูที่รอคอยการเชือดด้วยสีหน้าที่สง่างาม !
มันไม่น่าประหลาดใจเลยที่ไม่มีใครสงสัยในการโกงเกมส์เต๋าของจวินเซี่ยเมื่อครั้งก่อน จนกว่าจะบรรลุไปถึงขั้นเขวียนห้า มันจะสามารถใช้โกงได้ด้วย อย่างไรก็ตาม การกระทำนั้นจะทำให้ร่างของพวกเขาเปล่งแสงขึ้น ! เว้นเสียแต่ผู้โกงจะอยู่ในขั้นเทพเชวียน แต่พวกเขาจะให้เทพเชวียนมาล้มการเดิมพันหรือ ?
“ ผู้ที่สร้างเคล็ดปราณเชวียนนี่ช่าง ล้ำเลิศเสียจริง ! เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าจะจะต้องย้ายมายังโลกนี้และเผชิญกับสถานการแบบนี้ ? เคล็ดนี้ช่างเป็นประโยชน์สำหรับข้ามาก ดังนั้นมันจึงทำให้ง่ายและสะดวกที่จะสังหาร ! ผู้ฝึกเคล็ดนี้ช่างเป็นศัตรูที่เหมาะกับข้าอย่างมาก ! ” ในมุมของจวินเซี่ย หาก ทั้งหกคนนั้นเป็นหมู ดังนั้น ปราณเชวียนก็คืออาหารหมู ! หลังจากที่หมูกินอาหารเข้าไปเต็มที่และมันเริ่มจ้ำม่ำด้วยรูปร่างที่อ้วน ไม่เพียงแค่นั้น พวกเขาอาจจะต้องหนีไปก่อนที่จะถูกเชือด ด้วยร่างอ้วนท้วมนั้น ราวกับพูดอย่างหยิ่งทะนง “ เจ้าเห็นไหม ? เห็นว่าข้าอ้วนแค่ใหน ? มา ถึงเวลาที่จะเชือดข้าแล้ว ! ข้าพร้อมแล้ว ! ”
และภาระกิจของจวินเซี่ยในตอนนี้ ไม่มีอะไรอื่นนอกจากเชือด
ปกติแล้ว ในการสังหารหมูจะต้องมีความสามารถบางอย่าง ! นั้นเพราะหมูที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นไม่ง่ายเลยที่จะสังหาร หากพลาดเพียงเล็กน้อยจะทำให้เขาต้องเจ็บปวดได้ ! สำหรับตอนนี้ ร่างของ ผู้เชือด นั้นยังคงอ่อนแอ ไม่สามารถทดต่อการโจมตีของพวกเขาได้แม้แต่คนเดียว !
ในขณะที่เคลื่อนปลอดแขนของเขา ขึ้น เส้นใยกล้ามเนื้อเหล่านั้นเคลื่อนที่สอดประสานกับการเคลื่อนไหวของเขา มีลูกดอกรูปเหรียญสิบแปดอันได้ถูกซ่อนไว้ในฝ่ามือของเขาอย่างเงียบๆ โดยที่จวินเซี่ยยังคงอยู่นิ่งๆ แววตาเปล่งประกายด้วยความกระหายเลือด !
เดินปราณของเคล็ดปลดผนึกชะตาสวรรค์อย่างเต็มกำลัง เขาปล่อยพลังจากเส้นลมปราณเข้าสู่ ลูกดอกรูปเหรียญ …
ภายในช่วงเย็นที่เต็มไปด้วยสายฝน ในช่วงเวลานี้โลกนั้นเริ่มเข้าสู่ความืดมิด จอมโฉดแห่งโลกหน้าได้เผยเขี้ยวเล็บของเขาเป็นครั้งแรก ! นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่เขาเข้ามาสู่โลกที่แปลกประหลาดนี้ และได้เผยศิลปะของการสังหารขอเขาออกมา !
“ ปัง ปัง ” เกิดเสียงย่างก้าวอย่างๆช้าๆดังออกมาในขณะที่ชายทั้งหกนั้นเดิยฝ่าสายฝนไปข้างหน้า พวกเขากระจายตัวออกไป ทำให้เกิดระยะห่างระหว่างพวกเขาแต่ละคน และเดินต่อไปเรื่อยเข้าใกล้ตำแหน่งของจวินเซี่ย พวกเขาคนหนึ่งสัมผัสได้ว่ามีใครบางคนตรงหน้าเขา และมิได้ขยับตัวเลย ! คนผู้นี้จะต้องไม่รอดกลับไป โดยไม่สนใจว่าผู้นี้อาจจะเป็นใคร พวกเขาจะต้องกับจัดให้ได้ ! นั่นคือความคิดที่แล่นเข้ามาในหัวของพวกเขาทั้งหก
ภายใต้สายฝนและม่านหมอก คนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาดูเหมือนว่ากำลังจะเคลื่อนไหว หลังจากที่พวกเขาทั้งหมดเห็นแสงสีเหลือเปล่งออกมาจากสายฝน มีลำแสงหกเส้นพุ่งมาราวกับสายฟ้าแลป โดยเลงเป้าไปที่คอของพวกเขาทั้งหก !
พลังพิเศษที่จวินเซี่ยส่งเข้าไปสู้ลูกดอกรูปเหรียญ ทำให้พวกมันกลายเป็นเป้าสายตาที่สว่าง สว่างอย่างมาก !
ในทุกขณะที่แสงสีเหลืองนั้นเปล่งขึ้น พวกเขาทั้งหกรู้สึกเย็นวาปไปถึงสันหลัง ! ร่างของพกวเขาเกิดแข็งทื่อขึ้นมาพร้อมๆกัน สมองของเขาสะดุ้งขึ้นถึงขีดสุด ! พวกเขาคนหนึ่งเบิกตาโพลงและบ่นด้วยเสียงราวกับจะร้องไห้ “ ปฐพีเชวียน … ”
คนชนิดใหนกันที่จะปลดปล่อยประกายแสงสีเหลืองได้ ? อย่างรวดเร็ว และรุนแรง เช่นนี้ และเหนือกว่าขั้นหยกก็มีปฐพีเชวียน ! พลังช่างต่างกันกับที่คาดการไว้มาก ! นี่ … พวกเขาจะจินตนาการถึงการต่อสู้นี้ได้อย่างไรกัน ?
พวกเขาต้องการจะปิดปากคนผู้นี้จริงหรือ ? ดูเหมือนว่าพวกเขาจะต้องถูกปิดปากโดยคนผู้นี้แทนซะแล้ว !
แม้หากศัตรูจะอยู่ในขั้นเชวียนทอง และ สภาวะของพวกเขาก็เหมาะที่สุด พวกเขาก็ยังไม่สามารที่จะต้านทานกับเขาได้ แต่ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดยังบาดเจ็บสาหัส พวกเขาสามารถที่จะปะทะกับ ยอดฝีมือปฐพีเชวียนได้หรือ ?
Translate by iHaveNoName