ตอนที่แล้วตอนต่อไปนั่นอาจจะไม่บอกว่า ข่าวกรองขอสกุลจวินนั้นแย่ แต่ผู่ที่รับผิดชอบในการสืบข่าว ไม่ได้ใช้เพื่อส่งข่าวให้กับนายน้อย ยิ่งไปกว่านี้ นายน้อยก็มีเรื่องยุ่ง เล็กน้อยเมื่อไม่กี่วันก่อน หากเขามิได้วุ่นอยู่กับการระเบิดความลับของเจดีย์หงส์จวิน เขาก็ต้องไปตรวจตราการฝึกฝนขององครักษ์บ้าน หรือแม้แต่เขาออกไปหมักเหล้าจำนวนไม่น้อย ซึ่งทั้งหมดนี้อยู่ในกระบวนการหมัก ! สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเมืองนั้น มันเกิดขึ้นไม่กี่วันหลังจากที่จวินเซี่ยได้ไปเจอมา !
ตามปกติแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไม สกุลจวินนั้นยังคงทีท่างสบอยู่ โดยไม่คำนึงถึงกุลถัง หรือสกุลลี่ ทั้งสองไม่ให้ความสงสัยกับ สกุลจวินมากกว่า เมยเฉยต่อชื่อเสียงที่เสเพล สมาชิกในสกุลจวินนั้นก็แก่มากแล้ว ไม่พอการก็ไร้สาระ แล้วพวกเขาจะส่งใครออกมา ? ปู่จวิน ผู้ที่มีศักศรีจะทำอะไรเป็นการโจ่งแจ้ง ซึง่เป็นความจริงที่ว่าแม้แต่ศัตรของเขาก็มิอาจปฏิเสธ ตามธรรมชาติแล้ว มันไม่น่าจะเป็นเขา
สำหรับจวินโม่เซี่ย … เห้ย! แม้แต่การกระทำที่น่าสังสัยของ จวินโม่เซี่ย จะสามารถทำให้เกิดความอัปยศต่อยอดฝีมือทั้งหกที่ตายบนถนนนั้น ! ใครจะไปเชื่อได้ว่า ไอเด็กเสเพลนี่จะมีความสามารถที่จะสังหาร เชีวยนเงินและเชวียนขั้น เก้าห้าคนได้ ?
อย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีใครคนใดในสกุลจวินที่ได้รับบาดเจ็บ !
ต้องขอบคุณนายน้อยจวินที่มีเวลาว่ามากมายในหลายวันที่ผ่านมา เขาตัดสินใจที่จะใช้เวลาในการให้องครักษ์ฝึกฝนอย่าหนักหน่วงถึงขั้นฉีกเลือดฉีกเนื้อ !
แต่กระนั้นก็ไม่มีใครสักคนที่เอ่ยความไม่พอใจออกมา !
ซึ่งเหตุผลมันก็ง่ายมาก พวกเขารู้สึกอับอาย อับอายเป็นอย่างมาก จึงทำให้พวกเขาไม่สามารถที่จะอ้าปากพูดได้เลย !
หากองครักษ์คนใดที่มีแผล เมื่อนั้นจวินเซี่ยก็จะทำให้เกิดอีกสามแผลบนตัวของพวกเขา ! หรือบางทีก็อาจจะมากกว่านั้น !
ในระหว่างสองสามวันที่ผ่านไป เมื่อมองไปที่การฝึกฝนที่จวินเซี่ยทำด้วยตัวเอง ทำให้บุรุษเหล็กอย่างจวินวูอี้รู้สึกหนาวไปถึงกระดูกสันหลัง !
กิจวัตรแต่ละวันของเขาคือ ในตอนช่วงเช้า จวินเซียจะตื่นตรงเวลาและไปที่สนาม ที่เขาพบมุมลับเพื่อใช้ในการครุ่นคิด สำหรับเหตุผลที่เขาไม่ครุ่นคิดในห้องเขาเพราะเขาต้องการพื้นที่ ที่จะเชื่อเขาเข้ากับโลกและธรรมชาติ อากาศบริสุทธิที่เกิดขึ้นในตอนเช้านั้น คือของขวัญจากธรรมชาติ !
ในชั่วโมงต่อมาเขาจะยกน้ำหนักกับร่าวกายของเขา ขา แขน และเอว หลังจากนั้นเขาก็เริ่ม ฝึกฝนท่าการเคลื่อนไหวที่หลากหลาย หมัด หมัดตรง ฮุค อัพเปอร์คัท เตะ ฟร้อนคิก ฟาดหางจระเข้ ไซ้คิก แบ็คคิก โดยที่ไม่หยุดพักในระหว่างการฝึกเลย หลังจากที่เสร็จตรงนั้นแล้ว เขาก็เปลี่ยนไปฝึก ลุกนั่ง ลุกนั่งเอียงๆ พุ่งหลัง กระโดด หกสูง หลังจากที่เสร็จชุดนี้แล้ว ร่างเขาก็ไม่มีส่วนใหนที่ไม่มีเหงื่อเลย ! กล้ามเนื้อในร่างของเขามีพลังเป็นอย่างมาก หากจะให้คนธรรมดามาฝึกฝนเช่นนี้ แม้มีใครพยายาทำให้ครบได้ แต่พวกเขาก็จะเหนื่อยจนถึงขั้นตายได้เลย !
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นแค่การเริ่มต้น !
หลังจากที่อกกำลังทั้งแขนและขา มันเป็นเวลาที่จะเริ่มการฝึกฝน ศิลปะการเคลื่อนไหวในสงคราม ที่กระทำอย่างละเอียด !
แม้การกระทำนี้จะดูเหมือนไม่มีแบบแผน แต่มันก็ทำให้ผู้ที่ฝึกนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ ทั้งหมดนั้น แต่ละการปฏิบัติเผื่อฝึกความแม่นยำ แต่ละหมัดที่ต่อย จะเกี่ยวพันถึงทุกส่วนของร่างกายจากหัวถึงเท้า ทั้งการบิดข้อเท้า กล้ามเนื้อ เอ็นร้อยหวาย ต้นขา และ เอว กำลังของแต่ละส่วนจะถูกส่งไปยังหัวไหล่ จากนั้นก็ส่งไปยังแขน เป็นผลให้ หมัดได้ส่งพลังทั้งหมดที่อยู่ในร่างกายออกไป !
แต่ละหมัดเป็นการส่งพลังทั้งหมดในร่างกายออกไป !
ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้เคยพูดไว้ว่า ในการฝึกฝนสิ่งที่สำคัญคือการเตะและต่อยอย่างง่าย แต่กระนั้น การต่อยและเตะอย่างง่ายนี้จะต้องเกี่ยวพันถึงกล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกาย เพื่อแสดงให้เห็นถึงระดับความแข็งแกร่ง ! บางหมัดอาจจะทำให้คนมีชีวิตอยู่ แต่บางหมัดอาจเป็นจุดจบ เป็นเหตุให้ใครที่ออกหมัดไปเจ็บเอวเจ็บข้อมือ นี่เป็นเหตุผลหลักที่มันจะเกิดขึ้น !
กฏนี้ก็จะมีอยู่ในการเคลื่อนไวอื่นๆด้วย
แม้จะเป็นการจดจ่ออยู่กับการออกหมัดธรรมดา แต่มันก็ยังเป็นรูปแบบของศิลปะการต่อสู้ !
พื้นฐานของศิลปะการต่อสู้ คือการฝึกฝนการเคลื่อนไหวแบบง่ายๆ ! จุดสูงสุดของศิลปะการต่อสู้ก็อยู่ภายใต้กฏเดียวกันนี้ คือการเป็นหนึ่งกับธรรมชาติ !
รูปแบบการฝึกพื้นฐานนี้เป็นทางที่ดีที่สุดในการลับสมอง ของศิลปะการต่อสู้ สำหรับจวินเซี่ย เขามีร่างกาย และสายรัดน้ำหนักที่แขนและขา ซึ่งเป็นการเพิ่มระดับความยากขึ้นถึงสิบเท่า ! ซึ่งต้องการพลังงานในการฝึกเป็นอย่างมาก !
อย่างไรก็ตาม การฝึกฝนที่หนักหน่วงนี้ เป็นเพียงวันแรกของรูปแบบการฝึก ! การต่อสู้อย่างโหดเหี้ยม ทำให้ก่อเกิดความต้องการที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาอย่างรวดเร็ว … ร่างนี้อ่อนแอเกินไป !
หลังจากที่สำเร็จการฝึกในตอนเช้าแล้ว องครักษ์ประจำบ้านทั้งหมดของสกุลจวินก็ได้มารวมตัวกันตรงหน้าเขาแล้ว ดังนั้นจึงเริ่มต้นการฝึกฝน นรกแตกนี่ได้ ! ยิ่งไปกว่านั้น จวินเซี่ยก็ได้มีส่วนร่วมในทุกชุดการฝึกฝนที่เขาได้สั่งออกไปด้วย ! เขาฝึกไปพร้อมกับพวกองครักษ์ และจบการฝึกพร้อมกับองครักษ์ !
ชุดการฝึกนี่เป็นสิ่งเดียวกับกรฝึกในชั่วงชีวิตก่อน ซึ่งจุดมุ่งหมายของมันก็คือการสร้างสุดยอดมือสังหาร ซึ่งสามารถเปรียบได้ว่าเป็นการฝึกจากนรก ! บางคนเต็มใจที่กระโดดลงไปยังนรกและยอมทุกทรมาณกับการฝึกนี้ !
สหายพี่น้องสงรามของจวินเซี่ย เคยกล่าวความลับไว้ว่า สิ่งที่ดีกว่าราชวังเก้าเวลาของกษัตรยามา คือการให้จอมโฉดมุ่งหน้าในการฝึกฝน ! เป็นแน่เลยว่า วิธีการฝึกของจวินเซี่ยนั้นโหดร้ายจริงๆ !
จวินเซี่ยก็ยังคงทำกับตัวเอง หากข้าต้องการได้มาซึ่งความแข็งแกร่งที่สุดในโลก ข้าจะต้องมุ่งมั่น และพยายาม ที่สุดที่หาเปรียบไม่ได้ในโลก มิฉนั้น ข้าอาจจะลืมมันไปได้ !
นอกจากนั้น ข้าจะต้องเสียเหงื่อและฝึกหนักกว่าคนอื่น ! มิฉนั้นข้าก็จะลืมมันไป !
หลังจากที่กระทำสองอย่างนี้แล้วเท่านั้น ผู้นั้นก็จะสามารถพูดถึงเรื่องโอกาสได้ ! ถ้าไม่ได้ฝึกอย่างหนัก แม้จะมีโอกาสมาวางอยู่หน้าผู้นั้น เขาก็ไม่สามารถที่จะคว้ามันเอาไว้ได้ !
ฝากความหวังไว้ที่พระเจ้า และ ยกตัวเองให้มีชีวิตเป็นอำมตะนั้นเป็นเรื่องเพ้อฝันสิ้นดี ! หากแม้ผู้ใดที่ได้รับพรที่โชคดีที่สุดในโลก ได้รับของขวัญที่ทรงพลังที่สุดในจักรวาล แต่ไม่ได้ฝึกฝนอย่างหนัก สุดท้ายผู้นั้นก็จะไม่เหลืออะไรเลย!
หากขอทานฝึกฝนอย่างหนัก เขาก็จะสามารถที่จะเป็นนายพลที่ยิ่งใหฐ่ในประวัติศาสตร์ได้ นายพลที่ยิ่งใหญ่หกาไม่ได้ฝึกฝนอย่างหนัก เขาก็สามารถที่จะเป็นหนึ่งในประวัติศาสตร์ได้เช่นกัน แต่สิ่งนั้นอาจจะเป็นความพ่ายแพ้ที่น่ากลัวและ ชื่อเสียงที่เสื่อมเสีย !
อีกอย่างคือความอดทน และแม้แต่ทั้งโลก สิ่งแรกที่ผู้นั้นมีก็คือจะต้องมีความอดทนในตัวเอง !
ซึ่งนี่เป็นเพียงข้อจำกัดเล็กน้อย !
หลังจากที่สำเร็จในการฝึกฝนพิเศษกับตัวเองแล้ว เขาก็ให้ องครักษ์วิ่งยี่สิบรอบลานฝึก ตัวจวินเซี่ยเองก็วิ่งไม่น้อยกว่าพวกเขาเลย ! และก็เกิดขึ้นเหมือนกันกับการฝึกอีกชุดหนึ่ง ด้วยระดับของร่างกายของเขาตอนนี้ เขาจะจบการฝึกเป็นคนสุดท้าย แต่ทุกชุดของการฝึก เขาพยายามที่จะอดทนจนถึงจุดสิ้นสุด !
หลังจากจบวันแรกในการฝึก จวินเซี่ยก็เกือบหลุดออกไปจากขอบเขตของการตระหนักรู้ อย่างไรก็ตาม ความภาคภูมิใจในการเป็นมือสังหารมือทอง และ เกียรติของจอมโฉดก็ช่วยเหลือเขา ทำให้เขาไม่ยอมหยุดพักจนกระทั่งจบทุกๆการฝึก !
แม้ว่าร่างนี้จะผ่านการชำระล้างลมปราณแล้ว จวินเซี่ยก็ยังคงต้องการฝึกฝนร่างนี้ให้ไปถึงขั้นที่สมบูรณ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้ ! ซึ่งมันก็คือ กล้ามเนื้อจะต้องพัฒนาไปถึงขั้นต่ำที่สุดที่จวินเซี่ยต้องการ ! แต่มันจะสำเร็จได้อย่างไร ?
ด้วยการเสียเหงื่อ !
สำหรับผู้ที่ไม่ได้ฝึกฝนอย่างหนัก แต่ว่า ผลไม้เทพจะหล่นจากสวรรค์มาใส่เขา เขาก็จะถูกบดจนตายด้วยผลไม้เทพ ! โดยที่เขาไม่มีโอกาสที่จะได้ชิมมันเลย !
ในตอนนี้ จวินเซี่ยได้ครอบครอง เจดีย์หงษ์จวิน และ เคล็ดปลดผนึกชะตาสวรรค์ไว้ อย่างไรก็ตามทั้งสองเคล็ดวิชาและการฝึกฝนศิลปะนี้จะต้องดำเนินไปพร้อมกัน ! หากร่างกายไม่แข็งแกร่งพอ มันก็จะถูกทำลายลงได้แม้จะมี ความสามารถระดับเทพ !
เดิมทีองครักษ์ทั้งสามร้อยมีข้อกังขาในการเข้ามามีส่วนในการฝึกของจวินเซี่ย เขาเชื่อว่าน้อยน้อยนั้นทำเพื่อความสนุก เมื่อเห็นว่าเขาเดินเซหลังจากที่จบการเริ่มต้นฝึก พวกเขาทั้งหมดหัวเราะอยู่ในใจ และแน่ใจว่าเขาจะไม่สามารถอดทนได้เป็นเวลานาน พวกเขาบางคนตัดสินใจที่จะเริ่มวางเดิมพัน พูดคุยกันเกี่ยวกับราคาและโอกาสที่จะเกิด ในขณะที่พวกเขากำลังออกเหงื่อและฝึกฝน
Translate by iHaveNoName