” พนันว่า ? “
 
 
‘ซูรู่’ยิ้มและถาม
 
 
” เฉิน หว่านชิง จะแพ้ให้กับ ติง โฉ่ว ตอนไหนนั้นก็ขึ้นอยู่กับเวลา “
 
 
” แต่หลังจากนั้น ชูเฟิง ต้องมาสู้กับ ติง โฉ่ว ข้าพนันเลยว่า ชูเฟิง จะแพ้ให้กับ ติง โฉ่ว หากข้าคิดถูก ข้าจะเป็นคนตัดสินใจเรื่องการแต่งงานของเจ้า “
 
‘ซูเฮิน’ กล่าว
 

 
” นี่ท่านพ่อ ทำไมถึงถึงยังพูดเรื่องการแต่งงานของข้าอีก ข้าบอกแล้วว่าจะเป็นคนตัดสินใจมันด้วยตัวเอง “
 
ได้ยินคำพูดเหล่านั้น ‘ซูรู่’ ไม่พอใจ
 

 
” งั้นลืมมันซะเถอะ หากเจ้าไม่กล้า “
 
‘ซูเฮิน’ยิ้มแดกดัน
 

 
” ทำไมข้าจะไม่กล้าล่ะ หากข้าชนะเดิมพัน การแต่งงานของน้องเหม่ยกับซ่างกวน หย๋า จะต้องถูกยกเลิก “
 
‘ซูรู่’กล่าวอย่างจริงจัง
 

 
” นั่นมันก็ . . . . . .”
 
ตอนนั้น ‘ซูเฮิน’ ขมวดคิ้วลงเล็กน้อยเห็นได้ชัดว่าเขาตัดสินใจลำบาก
 

 
” อะไรกัน ท่านไม่กล้างั้นหรอ ? “
 
‘ซูรู่’ถลึงตาใส่ พร้อมกับยิ้มให้บิดาของนาง เหมือนกับว่านางสนุกกับความลำบากใจของ’ซูเฮิน’
 

 
” นี่เจ้า. . . . คิดว่าข้าไม่กล้างั้นหรอ งั้นก็ได้ ถ้าหาก ชูเฟิง เอาชนะ ติง โฉ่วในการประลอง ข้าจะกลับไปหาตะกูลซ่างกวนและยกเลิกการแต่งงาน อย่างแน่นอน ถ้าซูเหม่ยเห็นด้วย “
 
‘ซูเฮิน’ ให้สัญญา
 

 
” ท่านพ่อไม่ต้องห่วง น้องเหม่ย ย่อมเห็นด้วยที่ท่านยกเลิกการแต่งงานของนางอย่างแน่นอน “
 
‘ซูรู่’ยิ้มอย่างมีความสุข
 
จากนั้นนางก็หันหน้าไปมอง ‘ซูเหม่ย’ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ พร้อมกับทิ้งสายตาไปที่ ‘ชูเฟิง’ และกล่าวเบาๆว่า
 

 
” ชูเฟิง ความสุขของ น้องเหม่ย ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว “
 
ในเวลานั้นไม่มีใครที่ได้ยินคำสนทนาของพ่อลูก เพราะว่าพวกเขาสนใจอยู่กับการต่อสู้ของ ‘ติง โฉ่ว’ กับ ‘เฉิน หว่านชิง’ ที่กำลังดุเดือด
 
‘เฉิน หว่านชิง’ ยังคงระดมโจมตีโดยงัดทักษะที่ร้ายกาจต่างๆไม่ว่าจะเป็น ทักษะต่อสู้ หรือ ทักษะ ติดตัว แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจก็คือ ไม่ว่า นาง จะใช้ทักษะใดๆ นางก็ไม่สามารถกดดัน ‘ติง โฉ่ว’ ได้เลย
 
ภายในดวงตาของพวกเขา บอกได้เลยว่า ‘ติง โฉ่ว’ นั้นแข็งแกร่งเกินไป หลังจากเวลาผ่านไปสักพัก เขายังคง เล่นสนุก กับ ‘เฉิน หว่านชิง’ ที่กำลังต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย
 
ต่อหน้าของ ‘ติง โฉ่ว’ ‘เฉิน หว่านชิง’ ไม่เหมาะสมที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาด้วยซ้ำ ใบหน้าที่เย็นชาและภาคภูมิใจของนางเต็มไปด้วยเหงื่อ และหายใจหอบอย่างแรง เหมือนกับว่านางกำลังจะพ่ายแพ้ให้กับ ‘ติง โฉ่ว’
 

 
” หว่านชิง เจ้าต้องอดทน!!! “
 
‘เฉิน ฮุ้ย’ กำหมัดของเขาไว้แน่น เขามองเห็นความพยายามของ ‘เฉิน หว่านชิง’ ที่ทุ่มเทเพื่อนครทอง – ม่วง อย่างมาก พวกเขาต้องการเป็นผู้ชนะเลิศในงานประลองครั้งนี้ ไม่เช่นนั้น พวกเขาคงจะต้องหาทางจ่ายภาษี
 
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการลงโทษที่พวกเขาจะต้องได้รับจากเมือง วิหค เมือง ที่ไม่จ่ายภาษี พวกเขายังจะกลายเป็นตัวตลกของเมืองอื่นๆอีกด้วย พวกเขาไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น ไม่งั้นพวกเขาคงจะไม่มีหน้าที่เหลืออยู่ และจะถูกเมืองต่างๆกดขี่และดูถูก
 

 
” คุณหนู หว่านชิง ท่านต้องชนะ ! ! ! “
 
 
” ท่านสามารถทำได้ ดังนั้นอย่ายอมแพ้ ! ! ! “
 
เมื่อเทียบกับ’เฉินฮุ้ย’ที่อยู่ในความเงียบ เหล่าองครักษ์นครทอง – ม่วง ตะโกนเชียร์เสียงดังไปยัง ‘เฉิน หว่านชิง’ เพราะตอนนี้ศักดิ์ศรีของนครทอง – ม่วง ทั้งหมดขึ้นอยู่กับนาง ตอนนี้มีตัวเลือกแค่ต้องชนะเพียงเท่านั้น ความพ่ายแพ้จะให้มันเกิดขึ้นไม่ได้
 
แต่ความจริงนั้น โหดร้าย เมื่อ นาง แทบจะยืนไม่ไหว ‘ติง โฉ่ว’ ก็เริ่มโจมตี การโจมตีเหล่านั้นเกินกว่าที่คนอื่นๆคิดไว้ซะด้วยซ้ำ
 
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้ทักษะใดๆในการโจมตี แต่มันก็ยังรุนแรง ซึ่งทำให้ทุกคนต่างถอนหายใจด้วยความชื่นชม ต่อหน้าเขาการโจมตีของ ‘เฉิน หว่านชิง’ นั้นไร้ประโยชน์ไปเลย นางได้แต่จ้องหน้าของ ‘ติง โฉ่ว’ พร้อมกับหายใจด้วยความเหนื่อยล้า
 
ตอนนั้นทุกคนรู้แล้วว่า ชายหนุ่มที่ดูธรรมดาคนนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน แม้แต่ ‘เฉิน หว่านชิง’ ที่นับว่าฝีมือร้ายกาจในรุ่นเดียวกัน ยังทำอะไร ‘ติง โฉ่ว’ ไม่ได้
 

 
” แม่นางคนนั้น แพ้แล้ว ! ! ! “
 
ในที่สุด ‘ติง โฉ่ว’ ก็ยืนอยู่ต่อหน้า ‘เฉิน หว่านชิง’ แล้วใช้ปราณ กดลงบนไหล่ของ ‘เฉิน หว่านชิง’ ที่กำลังอ่อนแรง ความแข็งแกร่งของปราณเขาทำให้ ‘เฉิน หว่านชิง’ คุกเข่าลงกับพื้น โดยที่ไม่อาจขัดขืนได้เลย
 

 
” ไอ้เลวนั้น! ! ! “
 
เห็นลูกสาวตัวเองถูก ‘ติง โฉ่ว’ ทำให้คุกเข่าบนเวทีฯ ‘เฉิน ฮุ้ย’ ถึงกับชะงัก และ ลุกขึ้นยืน พร้อมกับจ้องมองเขาอย่างเย็นชา ภายในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธ แต่ยังไงเขาก็ต้องอดทนเอาไว้เมื่ออยู่ในสถานการณ์เช่นนี้’เฉิน หว่านชิง’ นั้นได้พ่ายแพ้ อย่างสมบูรณ์
 
พวกเขาต่างไม่คิดว่าผลมันจะออกมาเป็นเช่นนี้ พวกเขาไ่ม่เคยนึกว่า ‘ติง โฉ่ว’ จะซ่อนความแข็งแกร่งที่มากมายเอาไว้ตอนนั้น เสียงแห่งความยินดีก็ดังขึ้นทั่วทั้งเมืองไม่ว่าจะเป็นภายในหรือภายนอก ไม่ว่าผลการต่อสู้จะจบลงยังไง พวกเขาก็คิดจะจดชื่อของคนๆนั้นเอาไว้ส่วนคนที่มาจากเมืองวายุเมฆาต่างมีความสุขและตื่นเต้น โดยเฉพาะหน้าของเจ้าเมือง ขณะนั้นเขายินยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ เพราะว่าในครั้งนี้เมืองของเขาก็เป็นผู้ชนะเลิศอีกครั้ง และรักษาตำแหน่งจุดสูงสุดของเมืองสาขาย่อยทั้ง 20
 
ในทางตรงกันข้ามผู้คนต่างจากนครทอง – ม่วง ต่างรู้สึกท้อแท้ หมดกำลังใจ ในตอนแรกพวกเขาคิดว่า พวกเขาจะได้เป็นผู้ชนะเลิศ ด้วยความแข็งแกร่งของ ‘เฉิน หว่านชิง’
 
แต่บัดนี้นางได้พ่ายแพ้ให้กับ ‘ติง โฉ่ว’ไปแล้วบัดนี้พวกเขาได้สูญสิ้นความหวังไปหมดแล้ว มีบางคนถึงกับร้องไห้เสียใจ จากนี้จุดยืนของพวกเขานั้นไม่เหมือนเดิมแล้ว พวกเขาคงจะได้รับความอับอายที่กำลังจะมาเยือน จากทุกคนในที่นี้
 
‘เฉิน หว่านชิง’ ค่อยเดินลงจากเวที ภายใต้ความเยือกเย็นและงดงามของนาง เต็มไปด้วยร่องรอยของน้ำตา เห็นได้ชัดว่านางเสียใจที่พ่ายแพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้ส่วน ‘ติง โฉ่ว’ เต็มไปด้วยรอยยิ้มขณะที่มอง ‘เฉิน หว่านชิง’ ที่เดินจากไป มุมปากของเขาแสยะขึ้นแบบสบายใจ ขณะที่ค่อยๆเดินลงจากเวทีฯ
 

 
” การประลองยังไม่ทันจบเลย แล้วท่านจะรีบไปไหน ! ! ! “
 
ในตอนนั้น จู่ๆก็มีเสียงดังเข้ามาด้านหลังของ ‘ติง โฉ่ว’เมื่อหันหน้ากลับไปมอง ขณะที่กำลังสบายใจอยู่นั้นเขาได้ถูกกระชากความรู้สึกนั้น ให้สงบลงเพราะเขาพบว่ามีเด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่บนเวทีฯ
 
แต่ที่สำคัญกว่านั้น คือเขาสัมผัสเด็กหนุ่มคนนั้นไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าเขาโผล่ขึ่นมาตอนไหนในเวลานั้น ทุกคนที่อยู่ภายในและภายนอกรอบๆเวทีประลองต่างแสนจะตื่นเต้น ไม่มีใครรู้สึกถึงเด็กหนุ่มคนนั้นเลยขณะที่เขาเดินขึ้นเวทีฯ เป็นธรรมดา เพราะเด็กหนุ่มคนนั้น คือ ‘ชูเฟิง’
 

 
” ชูเฟิง ทำไมเขาถึงได้ไปอยู่บนเวทีฯล่ะ อยากจะขายหน้าหรือไง “
 
คนที่มาจากนครทอง – ม่วง ที่กำลังอยู่ในความเสียใจ ขณะนั้นโกรธอย่างมาก แม้แต่ ‘เฉิน หว่านชิง’ ยังรับมือ ‘ติง โฉ่ว’ ไม่ไหว แล้ว ‘ชูเฟิง’ จะเหลืออะไร ก็จริงที่ว่าเขาแข็งแกร่ง แต่จะเอาชนะคนระดับนั้นได้ยังไง มีแต่จะทำให้พวกเขาต้องขายหน้าไปด้วยเปล่าๆ
 

 
” เจ้าท้าข้างั้นเหรอ ? “
 
หลังจากที่ประเมิน ‘ชูเฟิง’ เสร็จ ‘ติง โฉ่ว’ พูดกับเขาพร้อมกับยิ้มเบาๆ
 

 
” ความสนุก ความท้าทาย ท่านชอบมันไม่ใช่หรอ ? งั้นท่านก็เชิญสู้ให้สนุกเถอะ แต่ข้าแค่สนใจเป็นผู้ชนะเลิศในการประลองก็เท่านั้น สำหรับท่าน . . . . ก็เป็นแค่หินก้อนหนึ่งไว้ให้ข้าเหยียบผ่านสู่การเป็นผู้ชนะ เรื่องมันก็มีแค่นั้น!!!  “
 
‘ชูเฟิง’ ยืนยิ้ม ขณะที่การแสดงออกบนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย หลังจากที่ดูการต่อสู้ของ ‘ติง โฉ่ว’ กับ ‘เฉิน หว่านชิง’
 
เขาก็ไม่เห็น ‘ติง โฉ่ว’ อยู่ในสายตาอีกเลย
 
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป . . . . . . .
 
ที่มา: