ตอนที่แล้วตอนต่อไป
ในขณะนั้นชายในชุดสีฟ้าและเมิ่งฉิงกำลังเผชิญหน้ากัน ฝูงชนรู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าเมิ่งฉิงแข็งแกร่งยิ่งกว่าเขา
แม้ว่าลักษณะของเมิ่งฉิงจะดูธรรมดา แต่ทุกครั้งที่ร่างกายอันสง่างามและกระปรี้กระเปร่าของนางเคลื่อนที่ นางก็จะปลดปล่อยการโจมตีที่ทรงพลังอย่างมากออกมา พลังปราณของนางเยือกเย็นอย่างมากสามารถทำให้ชายในชุดฟ้าแข็งค้างอย่างสมบูรณ์ได้ แม้ว่าเขาจะมีจิตวิญญาณพายุและมันรวดเร็วเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของเมิ่งฉิงได้และถูกบังคับให้สู้กับนางโดยตรง
“ช่างเป็นหญิงสาวที่แข็งแกร่งอะไรเช่นนี้ นางเป็นใครกัน? ทำไมนางถึงอยู่กับหลินเฟิง?” ฝูงชนประหลาดใจ หญิงสวยผู้งดงามคนนี้แข็งแรงมากทีเดียว
ชายในชุดสีฟ้าไม่ได้ดูน่าเกรงขามอีกต่อไป ใบหน้าของเขากลายเป็นน่าเกลียดและชั่วร้าย เขาโกรธอย่างมาก
“พายุใบมีด!” ชายเสื้อฟ้าตะโกน ร่างทั้งร่างของเขากลายเป็นพายุซึ่งเป็นเหมือนใบมีดคมที่แหลมคมฉีก อากาศขณะพุ่งตรงเข้าไปหาเมิ่งฉิงพลังปราณที่หนาแน่นและทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อโผล่ออกมาจากพายุ
“ทักษะทรงพลังอะไรขนาดนี้” ฝูงชนคิด พวกเขาไม่ได้อยู่ใกล้ แต่ยังคงรู้สึกได้ถึงพลังปราณภายในพายุจากการโจมตีของเขา
ใบมีดขนาดใหญ่ราวกับพายุกำลังพุ่งเข้าหาหลินเฟิงและเมิ่งฉิงด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ
“หึ” เมิ่งฉิงพึมพัมนี่เป็นครั้งแรกที่นางทำเสียงแบบนี้ การแสดงออกของนางเยือกเย็นอย่างมาก ร่างกายของนางเริ่มปลดปล่อยปราณอันเยือกเย็นอย่างไม่น่าเชื่อออกมา
“หัวใจน้ำแข็ง สามารถแช่แข็งได้ทั้งสรวงสวรรค์และโลกทำให้ถูกอย่างถูกปกคลุมน้ำแข็งนิรันดร์” เมิ่งฉิงกล่าวขณะที่เดินไปหาชายในเสื้อฟ้าอย่างช้าๆ ร่างกายของนางดูละเอียดอ่อนและสง่างาม ชั้นน้ำแข็งปรากฏขึ้นทั่วร่างของนางและมีอากาศหนาวเย็นปกคลุมไปทั่วทั้งบรรยากาศ ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆตัวเมิ่งฉิงเริ่มแข็งตัวทันที
การโจมตีด้วยใบมีดพายุกลายเป็นแข็งตัวอย่างสมบูรณ์อยู่กลางอากาศ ร่างกายของชายในเสื้อฟ้ากำลังค่อยๆแข็งตัวภายในพายุ เขาถูกแช่แข็งไว้ในก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่
ทุกๆสิ่งภายในบรรยากาศแข็งตัว แต่เมื่อก้อนน้ำแข็งเริ่มล่วงหล่นและส่งเสียแตกกระจาย
“แคร๊ก … .”
ทันใดนั้นชายชุดสีฟ้าที่ติดอยู่ในก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ กลายเป็นพายุแล้วกระแทกน้ำแข็งและบินออกไปด้วยความเร็วสูงสุดของเขา
เขากำลังหันหลังกลับไปมองเมิ่งฉิงด้วยแววตาที่ชั่วร้าย ใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็ง
การโจมตีของเมิ่งฉิงทรงพลังมากเกินไป เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน หากเขาอยู่ในก้อนน้ำแข็งนานเกินไป
ชายเสื้อฟ้าไม่เคยคิดว่าเด็กสาวสวยคนนี้จะมีพลังที่น่าหวาดกลัวขนาดนี้ น่าหวาดกลัวจริงๆ!
แต่เมิ่งฉิงไม่สนใจเขาและรีบวาดมือออกไปอีกครั้ง คราวนี้นางโจมตีสมาชิกของตระกูลไป๋ บรรยากาศรอบตัวพวกเขาเริ่มหนาวเย็นขึ้นและหนาวเย็นขึ้น
เฉพาะหลินเฟิงเท่านั้นที่ไม่รู้สึกหนาวเลย ในขณะที่ยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มสมาชิกของตระกูลไป๋
“คมดาบสังหาร” หลินเฟิงกวัดแกว่งดาบอีกครั้งและมีหมอกสีดำโผล่ออกมาจากดาบของเขา หลินเฟิงเริ่มเข่นฆ่าสมาชิกตระกูลไป๋อีกครั้ง ในขณะนั้นเลือดสีแดงและน้ำแข็งสีขาวเริ่มผสมเข้าด้วยกันในชั้นบรรยากาศ
ชายวัยกลางคนที่สวมเสื้อฟ้ารู้สึกโกรธเมื่อเขาเห็นว่าหลินเฟิงกำลังเข่นฆ่าสมาชิกของตระกูลไป๋ของเขาอย่างไร้ความปราณี แต่เนื่องจากความแข็งแกร่งของเมิ่งฉิงเขาจึงไม่กล้าที่จะขยับเข้าไปใกล้พวกเขา
นางเป็นคนที่น่ากลัวจริงๆ
ดาบของหลินเฟิงยังคงสังหารสมาชิกของตระกูลไป๋คนแล้วคนเล่า เพียงไม่นานสมาชิกของตระกูลไป๋ทุกคนนอนตายอยู่บนพื้น มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เหลืออยู่ภายในกลุ่ม
เขาสวมหน้ากากสีทองและเขากำลังสั่นเทาตั้งแต่หัวจรดเท้า เห็นได้ชัดว่ามันคือไป๋เจ๋อ
ภายใต้หน้ากากทองคำของเขา ดวงตาของเขาไม่ได้แสดงถึงอะไรเลย อย่างเช่นความเกลียดชังหรือความโหดร้ายอีกต่อไป เพียงสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ในสายตาของเขาก็คือความหวาดกลัว
ผู้บ่มเพาะพลังที่แข็งแกร่งทุกคนที่มาสมทบกับเขาจากตระกูลไป๋ล้วนนอนตายอยู่ที่เท้าของเขาในสระเลือดของพวกเขาและชายที่อยู่ในเสื้อสีฟ้าก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ได้แต่ดูพวกของตัวเองถูกเข่นฆ่าทีละคนต่อหน้าเขา
หลินเฟิงยกดาบยาวของเขาขึ้น เลือดไหลรินจากปลายดาบของเขาขณะที่เขาเดินไปหาไป๋เจ๋ออย่างช้าๆ
ในเวลานั้นไป๋เจ๋อล้มตัวคุกเข่าลง ขาของเขาสั่นอย่างรุนแรงเพราะความกลัว เขาเกลียดหลินเฟิงจากก้นบึ้งหัวใจของเขา เขารู้ว่าเขากำลังจะตาย
“ครั้งสุดท้ายที่ข้าพบกับเจ้า ข้าไม่ได้สังหารเจ้า นั่นมันไม่เพียงพอที่ข้าจะแสดงความเมตตาต่อเจ้ารึ?” หลินเฟิงกล่าวอย่างไม่แยแส
ดาบที่เต็มไปด้วยเลือดของหลินเฟิงเริ่มขยับเข้าไปใกล้ไป๋เจ๋อผู้ที่กำลังส่ายหัวราวกับกำลังพยายามปลุกตัวเองจากฝันร้ายนี้ เขารีบคลานไปข้างหลังขณะมองไปที่หลินเฟิง
“ครั้งก่อน เจ้าบอกว่าจะทำให้ข้าเป็นทาส เจ้าไม่ได้หยุดการกระทำของตัวเองเพื่อต่อชีวิตของเจ้า และยังยั่วยุข้าต่อ ตอนนี้เจ้าอยู่เบื้องหน้าข้า ทำไมเจ้าไม่พยายามลองสังหารข้าดูล่ะ เหมือนครั้งที่แล้ว?” หลินเฟิงยังคงกล่าวต่อ
“มีเส้นทางที่เจ้าไม่ควรเดิน แต่เจ้าได้เลือกเส้นทางสู่ชีวิตหลังความตาย ดังนั้นข้าจะช่วยให้เจ้าบรรลุเป้าหมายนั้น” ดาบของหลินเฟิงเรืองแสงอีกครั้งและเลือดของไป๋เจ๋อสาดกระเซ็นไปในอากาศ
ร่างของไป๋เจ๋อตกกระแทกพื้นอย่างรุนแรง เขาไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีกแล้ว
หลินเฟิงเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ชายวัยกลางคนในชุดสีฟ้าที่อยู่ในระยะไกล จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า: “ถ้าเจ้าไม่กล้าเข้ามา ก็ไปให้พ้นหน้าข้าซะ เจ้าไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อและเสียหน้า”
“เจ้าจะต้องเสียใจจากการกระทำทุกอย่างที่เจ้าได้กระทำในวันนี้!” ชายในชุดสีฟ้ากล่าวขณะมองหลินเฟิงอย่างชั่วร้าย
“ไม่จำเป็นต้องขู่ข้า เจ้ามาที่นี่ในวันนี้เพื่อสังหารข้า ดังนั้นข้าจึงต้องสังหารทุกคนที่ต้องการชีวิตของข้า ครั้งต่อไปเจ้าจะกลับมาพร้อมกับคนอื่น ๆ อีกมากมายที่พยายามจะสังหารข้า แลัวมันยังไง? ถึงแม้เจ้าจะพาคนมาจำนวนมากแต่พวกมันก็จะนอนกองอยู่บนพื้นใต้ฝ่าเท้าของข้า” หลินเฟิงกล่าวอย่างไม่แยแส
เขายังคงพูดต่อ: “ถ้าเจ้าไม่อยากได้รับความอัปยศเจ้าควรจากไปซะ เจ้าแค่คิดผิดที่มาที่นี่ เจ้าทำให้ตัวเองได้รับความอัปยศทุกคนๆล้วนเห็นว่าเจ้ามันเป็นคนโง่เขลา จงระลึกถึงคำพูดแต่ละคำของข้าขณะที่ข้าพูดกับเจ้า ข้าจะสังหารสมาชิกของตระกูลไป๋ทุกๆคนที่อยู่เบื้องหน้าข้าโดยไม่มีความเมตตาใดๆ ตระกูลไป๋ของจากมันจบแล้ว ข้าจะกวาดล้างตระกูลไป๋”
คำพูดของหลินเฟิงทำให้ฝูงชนมึนงง เขาเป็นคนไร้ความปรานีอย่างสมบูรณ์ เขากำลังวางแผนที่จะฆ่าสมาชิกตระกูลไป๋ทุกคนจนกว่าจะหมดตระกูล
ไม่มีใครสงสัยหลินเฟิงเมื่อเขากล่าวออกมา เขาได้พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นด้วยกับการกระทำของเขาแล้ว มีศพอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาอยู่ในกองเลือดซึ่งเป็นสมาชิกของตระกูลไป๋
การรุกรานหลินเฟิงผลลัทธ์คือความตาย ช่างน่าสงสารคนที่ทำให้เขาไม่พอใจจริงๆ!
“ข้าจะจดจำคำพูดของเจ้า” ชายวัยกลางคนที่สวมสีฟ้ากล่าวขณะจ้องมองหลินเฟิงอย่างชั่วร้าย เขาค่อยๆหันกลับและเริ่มเดินจากไป
ทันใดนั้นเขาก็กลายเป็นพายุหันกลับมาและพุ่งใส่หลินเฟิงด้วยความเร็วเต็มพิกัด เขารวดเร็วอย่างมาก!
หลินเฟิงรู้สึกประหลาดใจ เขาสามารถรู้สึกได้ถึงพลังปราณของมันบนร่างกายของเขา
หลินเฟิงพยายามหลบ แต่เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงอาการบาดเจ็บได้ ทำให้มีเลือดไหลลงมาจากใบหน้าของหลินเฟิง
“แน่นอนข้าจะกลับมาฆ่าสังหารเจ้า!” ชายสวมเสื้อสีฟ้ากล่าว และหันหลังกลับและเริ่มจากไป ฝูงชนไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เจ้าอยากตายรึไง!!!” เสียงตะโกนเต็มไปด้วยความโกรธและเยือกเย็น ราวกับเวลาหยุดนิ่ง มันเป็นเสียงของเมิ่งฉิง ปราณอันเยือกเย็นโผล่ออกมาจากร่างกายของนางและนางได้หายตัวไปทันที จากสายตาของทุกๆคน
ในขณะนั้นชายที่อยู่ในชุดสีฟ้าที่กำลังจะจากไปได้หยุดลง เขาดูหวาดกลัว ทันใดนั้นพลังปราณอันเยือกเย็นได้ปรากฏต่อหน้าเขา จากนั้นเขาก็รีบเคลื่อนที่อีกครั้งด้วยความเร็วสูงสุดขณะพยายามที่จะหลบหนี สิ่งเดียวที่เหลืออยู่ในใจของเขาคือหนีไป
“หัวใจของน้ำแข็ง” น้ำแข็งสีขาวถูกยิงออกมาจากร่างกายของเมิ่งฉิงและพุ่งตรงไปที่ชายในชุดสีฟ้า ทันใดนั้น จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าอวัยวะภายในของเขาเริ่มแข็งตัว
“เฮือก!”
เลือดเริ่มไหลออกจากปากของเขา แต่มันเป็นเลือดที่แข็งตัว… อวัยวะภายในของเขาได้รับความเสียหายอย่างมาก เขาไม่สามารถเอาชนะนางได้ดังนั้นสิ่งที่เขาทำได้ก็คือการหลบหนี เขาแค่อยากหนีเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อ หญิงสาวคนนี้มีพลังมากเกินไป…
ติดตามได้ที่ –