ตอนที่แล้วตอนต่อไป
เมื่อหญิงสาวได้ยินคำพูดที่ชั่วร้ายของชายหนุ่ม การแสดงออกบนใบหน้าของนางเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ทันทีหลังจากนั้น นางก็ยิ้มอีกครั้งและกล่าว: “นายน้อย ได้โปรดอย่าพูดล้อเล่นแบบนั้น”
“ใครจะมัวเสียเวลาพูดล้อเล่นกับเจ้า? มานั่งนี่ เจ้าเป็นเพียงแค่คนใช้ ไม่จำเป็นต้องทำตัวเหมือนผู้หญิงที่สูงส่ง” ชายหนุ่มกล่าวอย่างก้าวร้าว
หลินเฟิงขมวดคิ้วเมื่อเขาได้ยินคำพูดพวกนั้น ในเมืองจักรพรรดิ มีผู้บ่มเพาะพลังที่แข็งแกร่งมากมายที่ปกปิดตัวตน แต่ดูเหมือนว่าจะมีผู้บ่มเพาะพลังชั้นสูงที่หยิ่งยโสและโง่เขลาเยอะมากกว่า ซึ่งคิดว่าทุกคนอยู่ใต้พวกเขา
ใบหน้าของสาวงามกลายเป็นซีดขาว นางกัดริมฝีปากของนาง สถานะทางสังคมของนางต่ำต้อยมาก ในทวีปเก้าเมฆา คนรับใช้เป็นต่ำแหน่งที่ต่ำที่สุด งานของนางเพียงแค่ต้อนรับแขกทุกๆคนด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร สถานะของนางใกล้เคียงกับทาสมากกว่าชนชั้นสูง
ดังนั้น ถ้าชายหนุ่มต้องการข่มขู่นาง นางไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆ นอกเหนือจากการยอมรับมันโดยที่ปฏิเสธไม่ได้
นางจำได้ว่าหนึ่งในเพื่อนขางนางถูกทารุณกรรมโดยใครบางคนที่มาจากตระกูลชั้นสูง เขาซื้อตัวนางไปและทำเรื่องรุนแรงและโหดร้ายกับนาง ต่อมาไม่นานนางก็ตาย ช่างเป็นการตายที่น่าเศร้าอะไรเช่นนี้! อย่างไรก็ตาม ตลาดประมูลก็จะไม่เข้าไปแทรกแซงในสถานการณ์เช่นนี้ ทาสก็เป็นเพียงแค่ทาส และไม่มีค่าอันใดกับตระกูลชั้นสูง
พวกเขาถูกฝึกมาเพื่อต้อนรับแขก นั่นเป็นงานของพวกเขา
เมื่อชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์เห็นการแสดงออกของหญิงสาว ทำให้รอยยิ้มอันชั่วร้ายของเขาค่อยๆปรากฏออกมามากขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นเขากล่าวต่อว่า “ข้าจำได้ว่าครั้งก่อน เหมิงชงได้พบทาสที่เขาชื่นชอบ…เขาเพลิดเพลินกับนางจนกระทั่งนางตาย ถ้าเจ้าไม่มายืนอยู่ตรงนี้และทำตามที่ข้าบอกแต่แรก ข้าจะส่งเจ้าไปที่ค่ายทหารและมาดูกันว่าจะมีชายกี่คนที่เพลิดเพลินกับเจ้าก่อนเจ้าตาย”
หญิงสาวหวาดกลัวที่จะตาย น่าประหลาดใจที่มีใครบางคนต้องการใช้ประโยชน์จากนาง
ในขณะนั้น แววตาของหลินเฟิงได้ปรากฏประกายแสงเจตนาฆ่า เจ้ามันสัตว์ไร้ยางอาย! ชายหนุ่มคนนั้นพวกใจที่ความจริงที่ว่าเขามีอำนาจที่จะทำตัวหยาบคายได้ ความจริงที่ว่าผู้คนในโลกใบนี้อนุญาตให้สัตว์เดรัจฉานอย่างเขาหายใจได้อยู่ต่อมันช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้าเสียจริง เขาเป็นมลทิลต่อโลกและจำเป็นต้องกำจัด
“หุบปากของเจ้าซะ เจ้าไม่รู้รึมันเป็นเรื่องที่ไร้ยางอายกับคนอื่นๆที่ได้ยิน?” หลินเฟิงกล่าว เขายังคงสวมหน้ากากเงินอยู่ขณะหันหลังกลับไปและเหลือบมองชายหนุ่มอย่างเยือกเย็น
คำพูดของหลินเฟิงทำให้ชายหนุ่มประหลาดใจและกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังพูดอยู่กับใคร?”
“แน่นอน ข้ารู้” หลินเฟิงกล่าวขณะพยักหน้า ซึ่งทำให้ชายหนุ่มพึงพอใจ ชายหนุ่มยิ้มอย่างเย็นชาและกล่าวว่า: “หากเจ้ารู้ว่าข้าเป็นใคร เจ้าไม่กังวลกับผลที่จะตามหลังจากพูดกับข้าแบบนั้นหรือ? หรือเจ้าสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองเพราะหญิงสาวคนนี้?”
“ข้าจำเป็นต้องคิดผลที่จะตามมาเมื่อพูดคุยกับสุนัขจรจัดด้วยรึ?” หลินเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…..” เมื่อผู้บ่มเพาะพลังชั้นสูงคนอื่นๆได้ยินหลินเฟิง พวกเขาไม่สามารถอดกลั้นที่จะหัวเราะออกมาได้
เมื่อชายหนุ่มได้ยินคนอื่นๆหัวเราะ ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ การแสดงออกของเขาเยือกเย็นมากขึ้นและตะโกนว่า: “ทำลายการบ่มเพลังของมันและโยนมันออกไปจากที่นี่ซะ! เอาหญิงสาวมาที่นี่!”
“ขอรับ” ใครบางคนที่นั่งข้างเขาลุกขึ้นยืนและเดินไปหาหลินเฟิง
ชายที่ดูเยือกเย็นกำลังสวมเสื้อคลุมสีเทาแบบเรียบง่าย ท่าทางของเขาดูน่าเกรงขามมากและมีเสียงลมออกมาจากร่างของเขาขณะที่เขาเดิน
หลินเฟิงประหลาดใจเมื่อเห็นชายหนุ่มกำลังเดินตรงมาที่เขา เห็นได้ชัดว่าเขามีเจตนาฆ่า พลังปราณที่เขาปลดปล่อยออกมาจากร่างกายดูคล้ายกับปราณสังหารที่เหล่าทหารปลดปล่อยออกมา!
จากนั้นหลินเฟิงก็จำได้ว่าชายหนุ่มเคยพูดถึงค่ายทหาร เป็นไปได้ไหมว่าภูมิหลังของเขาเกี่ยวกับทหาร?
“เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน!” ในขณะนั้นได้มีเสียงตะโกนดังขึ้น ซึ่งทำให้ชายในเสื้อคลุมสีเทาหยุดเดินและหันหน้าไปหาคนที่กำลังพูด
ในขณะนั้นได้มีร่างเงาเข้ามาและกล่าวกับชายหนุ่มว่า: “นายน้อยเหมิง ทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นแขกพิเศษที่เข้าร่วมงานประมูลของพวกเรา ดังนั้นในพื้นที่ตลาดของพวกเราจะต้องมั่นใจว่าทุกคนจะปลอดภัย ได้โปรดปฏิบัติตามกฎของพวกเรา ขออภัยสำหรับความไม่สะดวก”
“แน่นอน หากท่านสนใจหญิงสาวผู้นี้ ข้าสามารถมอบนางให้กับท่านได้ และท่านสามารถใช้นางตามที่ท่านต้องการได้”
คนที่มาเป็นคนที่สุภาพอย่างมาก ซึ่งทำให้ชายหนุ่มผ่อนคลายลงอีกครั้ง เขาไม่ควรทำให้ผู้จัดงานประมูลเสียหน้า เพราะทุกคนมีสถานะที่สูงมาก
“เจ้าคิดว่าเจ้าโชคดีสินะ” ชายหนุ่มกล่าวกับหลินเฟิง เขาไม่สามารถโจมตีหลินเฟิงได้ในตลาด แต่ทันทีที่เขาออกไปจากที่นี่ เขาจะสอนบทเรียนให้กับหลินเฟิง
“สาวใช้คนนั้นเจ้ามาหาข้าได้ ข้าจะทำให้นางลิ้มรสน้องชายของข้าต่อหน้าทุกคนที่อยู่ที่นี่” ชายหนุ่มกล่าว ทำให้ใบหน้าของหญิงสาวซีดขาวมากกว่าเดิม นางได้ทิ้งความหวังทั้งหมดไป
นางไม่คิดว่าประโยคอันเรียบง่ายและไร้เดียงสาจะทำให้นางตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเช่นนี้ นอกจากนี้นางไม่ได้ทำผิดพลาดใดๆ ชายหนุ่มสามารถนั่งที่อื่นได้หากเขาไม่ชอบที่นั่งที่เขานั่งอยู่ และนางก็ได้เสนอเขาแล้ว
แต่ในโลกนี้ ถูกหรือผิดมันไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญ ความแข็งแกร่งเท่านั้นที่สำคัญ ผู้ทีชั่วร้ายสามารถทำตามความปรารถนาของพวกเขาได้ตราบใดที่เขามีความแข็งแกร่งหรือสถานะที่จะทำเช่นนั้น
“ตกลง” ผู้จัดการกล่าว จากนั้นเขาก็มองไปที่สาวงามและพูดว่า: “เจ้าไม่ได้ยินที่นายน้อยเหมิงผู้รึไง! ทำไมเจ้ายังไม่ไปอยู่กับเขาอีก?”
สาวงามหวาดกลัวที่จะตายมาก นางทำได้เพียงยืนอย่างสั่นเทา นางไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนางถ้านางถูกชายหนุ่มผู้นี้พาไป เป็นไปได้ไหมว่าโลกใบนี้มันผิด?
“หืม?”
หญิงสาวมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของนาง นางต้องยอมรับว่านี่คือวิธีที่โหดร้ายของโลกใบนี้ จากนั้นนางก็เดินตรงไปหาชายหนุ่ม
เมื่อชายหนุ่มเห็น ทำให้ปรากฏรอยยิ้มอันช่วยร้ายบนใบหน้าของเขา
แต่หลังจากที่ก้าวเดินไป 1 ก้าว หญิงสาวรู้สึกประหลาดใจที่นางถูกทำให้หยุดเดิน
นางเห็นว่ามืออันเล็กๆและอ่อนโยนของนางถูกคว้าด้วยมือที่แข็ง และขัดขวางไม่ให้นางก้าวเดินไปอีก
“นั่งข้างๆข้า” หลินเฟิงกล่าวอย่างเย็นชา ซึ่งทำให้สาวงามมึนงง นางลังเลที่จะฟังเขา
“ข้ากำลังบอกให้เจ้านั่งลง เจ้าไม่จำเป็นต้องไปที่ไหน” หลินเฟิงกล่าวขณะที่จับมือนางไว้แน่น และบังคับให้นางนั่งลง ทำให้ฝูงชนประหลาดใจ
“ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้พวกข้าต้องยุ่งยากมากขึ้น” ผู้จัดการงานประมูลกล่าว ดูเหมือนว่าหลินเฟิงจะไม่รู้ว่าผู้จัดการกำลังช่วยเหลือเขาอยู่ หลินเฟิงเป็นแขกพิเศษ ผู้จัดการจะไม่เคยออกมาเพื่อปกป้องผู้คน แต่หลินเฟิงกลับทำให้เรื่องมันเลวร้ายมากยิ่งขึ้น ดังนั้นผู้จัดการจึงไม่สนใจเรื่องความสุภาพ
“ทำให้เรื่องมันยุ่งยาก?” หลินเฟิงกล่าวขณะยิ้ม และมองไปที่เขา จากนั้นเขาก็ถามอย่างไม่แยแสว่า: “ข้าเป็นแขกพิเศษของที่นี่ใช่หรือไม่?”
“ถูกต้อง มิฉะนั้นเจ้าคงไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้” ผู้จัดการกล่าวขณะพยักหน้า
“ใช่ ข้าเป็นแขกพิเศษของที่นี่ ซึ่งเป็นเหตุผลที่นางต้องรับใช้ข้าตามหน้าที่ของนาง แต่เป็นเพราะนางทำเช่นนั้น นางถึงถูกทำโทษและเจ้ายังต้องการให้นางไปอยู่กับเจ้านั้น เจ้าไม่คิดหรือว่าการกระทำของเจ้ามันไม่ได้เคารพข้าเลย?” หลินเฟิงกล่าวอย่างเย็นชา
ผู้จัดการไม่ได้สนใจเรื่องเคารพหลินเฟิงหรือเขาจะเสียหน้าหรือไม่
สาวงามคนนี้ดูแลหลินเฟิง และทำหน้าที่ของนาง นั่นคือเหตุผลที่ชายหนุ่มชั้นสูงโกรธ ด้วยเหตุนี้นางจึงถูกบังคับให้เข้าสู่ชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย แล้วหลินเฟิงจะไม่เข้ามาแทรกแซงได้อย่างไร?
ตั้งแต่แรกเริ่ม ผู้จัดการไม่ได้คำนึงถึงความคิดของหลินเฟิง และปฏิเสธเขา เพื่อเลี่ยงไม่ให้ชายหนุ่มโกรธ เขาไม่ได้สนใจว่าหลินเฟิงจะโกรธหรือไม่
เมื่อผู้จัดการได้ยินหลินเฟิงกล่าว เขารู้สึกประหลาดใจ เขาไม่ได้นำความคิดของหลินเฟิงมาพิจารณาเลย เขาสนใจแต่เรื่องของชายหนุ่มเท่านั้น นอกจากนี้เขายังคิดว่าสถานะของชายหนุ่มนั้นสูงกว่าหลินเฟิงมาก ดังนั้นหลินเฟิงจึงควรแสดงความขอบคุณที่เขาก้าวเข้ามาช่วย
ทันใดนั้นผู้จัดการดูไม่ค่อยพอใจและพูดกับสาวงามว่า: “ใครอนุญาตให้เจ้านั่งตรงนี้กัน? เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าพูดรึไง? ไปหานายน้อยเหมิงซะ”
ชายหนุ่มโกรธเพราะหลินเฟิง แต่สิ่งที่ผู้จัดการกล่าวทำให้เขารู้สึกดีใจ หลินเฟิงและสถานะของเขามันไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน
“เขามันไร้ยางอายจริงๆ…” ชายหนุ่มชั้นสูงกล่าวเสียงต่ำ เขามีรอยยิ้มที่อบอุ่นบนใบหน้าของเขา ผู้จัดการตลาดประมูลก็คิดเช่นเดียวกันว่าหลินเฟิงเป็นคนไร้ยางอาย
หลินเฟิงประหลาดใจ เขามองไปที่ผู้จัดการและกล่าวอย่างไม่แยแสว่า: “เจ้าพูดอะไร?”
“หึ” ผู้จัดการเปล่งเสียงทางจมูก เขาชี้ไปที่สาวงามและกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ปล่อยให้นางไปหานายน้อยเหมิงซะ”
“ตู้มมมมมมมมมม!”
เสียงหินแตกดังไปทั่วชั้นบรรยากาศ………..
************************************************************
ติดตามได้ที่ –