ในใจของ’เนี่ยลี่’ ไม่ได้มีความแตกต่างกันแม้แต่น้อย สำหรับ’หลงยู่อิน’ในตอนนี้ และ’หลงยู่อิน’ในชีวิตที่แล้วของเขา!
 
ถ้าหากว่าเขาไม่ได้อยู่ในสถาบันวิญญาณฟ้า ‘เนี่ยลี่’กับ’หลงยู่อิน’คงจะต่อสู้กันแบบเอาเป็นเอาตาย
 
ทุกคนต่างตกตะลึงกับการต่อสู้ระหว่าง’เนี่ยลี่’กับ’หลงยู่อิน’
 
สถานการณ์เช่นนี้มันง่ายต่อการระเบิดออกมา ไม่มีใครคิดเลยว่า’หลงยู่อิน’ ผู้ที่มีสายเลือดมังกรไหลเวียนอยู่ จะจบลงด้วยการถูกรังแกจาก’เนี่ยลี่’ ดูราวกับว่า’หลงยู่อิน’ได้พบคู่แข่งที่แท้จริงแล้วในตอนนี้
 
เหตุการ์เหล่านี้เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น
 …
 
‘ลู่เพียว’อดไม่ได้ที่จะกระพริบตาให้’เนี่ยลี่’ เมื่อเห็นกระบวนท่าแปลกประหลาดของพวกเขา สิ่งที่เพิ่งได้เห็นนี้มันช่าง ดุเด็ดเผ็ดร้อน ตื่นตาตื่นใจ อย่างแท้จริง
 
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้สังเกตุเห็นใบหน้าของ’เนี่ยลี่’ที่เย็นยะเยือกและเต็มไปด้วยจิตสังหาร ซึ่งมันทำให้’ลู่เพียว’ถึงกับสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับ’เนี่ยลี่’ ? ‘ลู่เพียว’กับ’เนี่ยลี่’นั้นก็รู้จักกันมานานแล้ว แต่’เนี่ยลี่’ไม่เคยโกรธถึงเพียงนี้มาก่อน
 
‘ลู่เพียว’ รู้สึกว่ามีอะไรที่ไม่ดีบางอย่างไหลเวียนอยู่ในสายเลือดระหว่างทั้งสองคนมีอะไรที่ไม่อาจจะแก้ไขได้อยู่
 
เหล่าผู้หญิงในชั้นเรียนต่างสบตากัน พวกเขาไม่คิดเลยว่า’หลงยู่อิน’จะไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเอง มุ่งหวังเพียงแต่การล้ม’เนี่ยลี่’เท่านั้น และที่ยิ่งเกินกว่าที่คิดเอาไว้เสียอีก ที่’เนี่ยลี่’นั้นแข็งแกร่งพอที่จะล้ม’หลงยู่อิน’ได้
 
‘เหออินอิน’ เม้มริมฝีปากของนางแล้วพูดว่า
 

 
“หลงยู่อิน ผู้หญิงคนนั้นถามว่า นางคิดว่าสายเลือดมังกรนั้นมีความแข็งแกร่งยิ่งนัก แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ให้กับท่านพี่เนี่ยลี่ เจ้าคงไม่ได้คิดใช้มารยาหญิง เพื่อดึงดูดความสนใจจากท่านพี่เนี่ยลี่ใช่ไหม? ”
 
ยิ่งเขาแสดงฝีมือออกมามากเท่าใด ‘เหออินอิน’ ก็ยิ่งคิดเกี่ยวกับเขามากขึ้น ยิ่งคิดมากเท่าใด นางก็คิดได้ว่าคงมีอะไรในหัวของ’หลงยู่อิน’ที่ผิดปกติไป ทำไมนางต้องจงใจหาเรื่อง’เนี่ยลี่’ด้วย?
 
หญิงสาวคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะถามด้วยน้ำเสียงที่ชวนหลงไหล
 

 
“อินอิน เจ้าคิดยังไงกับท่านพี่เนี่ยลี่กันแน่? เจ้าชอบเขาอย่างนั้นเหรอ?”
 
ด้วยความสามารถของ’เนี่ยลี่’ นั้นทำให้หัวใจของนางหวั่นไหวเล็กน้อย
 
‘เหออินอิน’ตอบกลับไปว่า
 

 
“อย่าได้ฝันไปเลย มีผู้คนมากมายที่จับจ้องท่านพี่เนี่ยลี่อยู่ เขาไม่มีทางที่จะเป็นของเจ้าแน่นอน!”
 
หลังได้ยินคำพูดของ’เหออินอิน’หญิงสาวคนนั้นก็แกล้งพูดขึ้นมาว่า
 

 
“ใครจะรู้หล่ะ? ข้าไม่เห็นว่าท่านพี่เนี่ยลี่จะสนใจเจ้าเลยแม้แต่น้อย!”
 
‘จินหยาน’มองไปที่’เนี่ยลี่’ พร้อมกับกำหมัดแน่น มันช่างเป็นอะไรที่รบกวนจิตใจของเขายิ่งนัก ในแง่ความแข็งแกร่งของร่างกาย ‘หลงยู่อิน’นั้นเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด แต่ด้วยความสามารถที่ท้าทายสวรรค์ได้นั่น ไม่น่าแปลกใจเลยที่’เนี่ยลี่’นั้นไม่ได้ให้ความสนใจข้อเสนอ’จินหยาน’เลยสักนิด นั่นราวกับว่าเขาไม่ได้มีตัวตนในสายตาของ’เนี่ยลี่’เลย
 
‘หลงยู่อิน’ เพียงคนเดียวก็ทำให้’จินหยาน’รู้สึกไม่สบอารมณ์แล้ว แต่ในตอนนี้’เนี่ยลี่’กลับอยู่เหนือขึ้นไปอีก เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่สบอารมณ์มากขึ้นกว่าเดิม
 
‘หานจิง’และพวกของเขา ที่ยืนอยู่ห่างออกไป ตกใจเป็นอันมาก ก่อนหน้านี้ พวกเขาคิดหาทางที่จะสร้างความเดือดร้อนให้กับ’เนี่ยลี่’ แต่ในตอนนี้ ความคิดดังกล่าวถูกลบทิ้งอย่างสิ้นเชิงจากความคิดของพวกเขา ไม่มีผู้ใดที่คิดจะยั่วยุเนี่ยลี่อีกต่อไป ผู้ใดจะมีพรสวรรค์มากถึงเพียงนี้ได้อีก ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าถ้าหากต่อสู้กันก็คงต้องพ่ายแพ้แน่นอน
 
และพวกเขาก็ไม่อาจที่จะเป็นพันธมิตรกับ’เนี่ยลี่’ได้เป็นแน่
 
‘หวังหยาง’มองดู’เนี่ยลี่’ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งร้ายและความริษยา
 
‘อาจารย์ชิหลิง’ กระแอมเบา ๆ แล้วก็พูดว่า
 

 
“พวกเจ้าคงจะได้คู่ซ้อมกันแล้วสินะ พวกเจ้าควรจะฝึกซ้อมร่วมกันเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของร่างกาย การเรียนการสอนในวันนี้จบลงแค่นี้ แต่พวกเจ้าทำอาจจะการฝึกซ้อมกันต่อก็ได้ บทเรียนที่สามเจอกันในอีกสามวันข้างหน้า”
 
‘อาจารย์ชิหลิง’เดินออกไปจากลานฝึก
 
‘เนี่ยลี่’หันไปมอง’ลู่เพียว’กับ’กู้เบ่ย’พร้อมกับพูดว่า
 

 
“ไปกันเถอะ!”
 
ในขณะที่เนี่ยกำลังจะเดินออกไป ‘หลงยู่อิน’จู่ๆก็โผล่มาด้านข้างของเขา และหยุดเขาเอาไว้
 

 
“ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าออกไปจากที่นี่!”
 
‘เนี่ยลี่’มองไปที่นางอย่างเย็นชา ผู้หญิงคนนี้ยังจะต้องการอะไรอีก?
 

 
“ข้าต้องการให้เจ้าอยู่ที่นี่และทำการฝึกซ้อมกับข้าต่อ!”
 
‘หลงยู่อิน’กัดฟันของนางและมอง’เนี่ยลี่’อย่างจริงจัง นางต้องการที่จะเป็นคนที่แข็งแกร่ง และนางก็รู้ดีว่า’เนี่ยลี่’นั้นแข็งแกร่งมาก สิ่งนั้นจุดชนวนจิตวิญญาณการต่อสู้ภายในหัวใจของนาง
 
‘เนี่ยลี่’ชำเรืองมองนางด้วยความรังเกียจ
 

 
“หลีกไปซะ! ข้าไม่อยากจะเสียเวลากับมันอีก!”
 
ผู้หญิงคนนี้ช่างเป็นคนที่ไม่รู้จักจบจักสิ้นเสียที! ทุกคนที่ได้เห็นถึงกับตกตะลึงกันไปหมด
 
‘หลงยู่อิน’ ได้รับความเจ็บช้ำจากการพ่ายแพ้มาแล้ว และทำให้ถูกอับอายไม่น้อย ทำไมนางถึงต้องการให้’เนี่ยลี่’ฝึกซ้อมกับนางอีก ? หรือว่าสมองของนางนั้นเลอะเลือนไปแล้ว ? หรือผู้หญิงคนนี้เป็นพวกมีความสุขที่ตัวเองถูกทำร้าย  หรือนางต้องการที่จะขายหน้าไปยิ่งกว่านี้ หรือว่านางต้องการที่จะเปิดประตูเสนอตัวให้กับเขา? หรือว่าผู้หญิงคนนี้จะผิดหวังที่พ่ายแพ้’เนี่ยลี่’
 
‘เหออินอิน’ ขมวดคิ้วของนาง แล้วพูดว่า
 

 
“หลงยู่อิน ทำไมเจ้าถึงหน้าไม่อายเช่นนี้ ท่านพี่เนี่ยลี่ ไม่ต้องการที่จะยุ่งเกี่ยวเจ้าอีกแล้ว แล้วเหตุใดเจ้าถึงได้สร้างความรำคาญให้แก่ท่านพี่เขาอีก!”
 
‘หลงยู่อิน’ชำเรืองมอง’เหออินอิน’ ด้วยสายตาที่เย็นชา พร้อมกับพูดว่า
 

 
“นี่ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเจ้า หลีกไปซะ ถ้าหากเจ้ายังไม่หยุดพูด ข้าจะโยนเจ้าออกไปเอง!”
 
 
“เจ้า…”
 
ในใจของ’เหออินอิน’นั้น แค้นเคืองยิ่งนัก ‘นังผู้หญิงบ้า’ แต่นางก็ไม่กล้าที่จะตอบโต้’หลงยู่อิน’ และหลบไปด้วยความไม่พอใจ
 
‘เนี่ยลี่’จ้องมองนางอย่างเย็นชาไปที่นาง
 

 
“หลงยู่อินเจ้ารู้ไหมว่า เจ้ากำลังมองหาความอัปยศอดสูอยู่”
 
‘หลงยู่อิน’ จ้อง’เนี่ยลี่’ และพูดว่า
 

 
“ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้แพ้ และข้าก็ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ด้วย จนกว่าเจ้าจะเอาชนะข้าได้ เรามาสู้กันต่อ ถ้าหากเจ้าสามารถเอาชนะข้าได้ ข้าจะทำตามที่เจ้าบอกข้าทุกอย่าง และถ้าข้าแพ้อีกเป็นครั้งที่สอง อย่าได้เรียกว่าว่า หลงยู่อินอีกต่อไป! แต่ถ้าข้าชนะ ข้าจะลงแส้เจ้ากลับ 3 ครั้ง!”
 
‘เนี่ยลี่’พ่นลมหายใจออกมา
 

 
“ไสหัวไปข้าไม่อยากจะเสียเวลากับเจ้าอีกแล้ว!”
 
เขาเตรียมที่จะเดินอ้อม’หลงยู่อิน’ไป
 

 
 “เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไป!”
 
‘หลงยู่อิน’พ่นยื่นมือออกไปเตรียมป้องกันจาก’เนี่ยลี่’พร้อมกับ เตะออกไปด้วยเท้าซ้ายของนาง ‘เนี่ยลี่’หลบโดยทันที เขารู้สึงเกลียดชังผู้หญิงคนนี้ยิ่งนัก
 
*ตูม!* *ตูม!* *ตูม!*
 
การต่อสู้กันอย่างรุนแรงจนมีพลังงานพุ่งออกมาจากการปล่อยหมัดของพวกเขา
 ‘เนี่ยลี่’และ’หลงยู่อิน’ทั้งสองคนนั้นสู้กันด้วยความรวดเร็วยิ่งขึ้นจนถึงขีดจำกัด จนสามารถมองเห็นเพียงแค่ภาพติดตา
 ที่ทิ้งไว้เบื้องหลังเท่านั้น
 
พวกเขาทั้งคู่ราวกับถังใส่ดินปืน ที่ถูกจุดระเบิดขึ้นแล้ว เพียงแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ พวกเขาก็กลับมาต่อสู้กันอีกครั้ง
 
ทุกคนต่างตะลึงและจ้องมองที่การต่อสู้อันรุนแรง ที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสอง
 
‘หลงยู่อิน’ปลดปล่อยความสามารถสายเลือดมังกรของนางออกมาจนถึงขีดสุด โดยไม่คำนึงถึง การโจมตี ความรวดเร็ว และความแข็งแกร่ง พลังทุกด้านของนางแข็งแกร่งยิ่งกว่าก่อนหน้านี้จนเทียบไม่ติด ทุกการโจมนั้นเฉียบคมและแม่นยำเป็นอย่างมาก
 
*ตูม!*
 
‘หลงยู่อิน’ มุ่งเป้าโจมตีไปตรงหน้าอกของ’เนี่ยลี่’ แต่เขาก็ป้องกันเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง แต่ถึงอย่างนั้น ด้วยพลังที่แข็งแกร่งก็ทำให้เขาต้องก้าวถอยไปราวสิบก้าว โดยที่ไม่มีโอกาสได้หยุดพัก ‘หลงยู่อิน’ กระโดดขึ้น ข้ามเครื่องป้องกันและโจมตี’เนี่ยลี่’อีกครั้ง
 
การโจมตีของนางราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ
 
‘กู้เบ่ย’ขมวดคิ้วของเขาครู่หนึ่ง เขาไม่ได้กังวลอะไรกับ’เนี่ยลี่’
 

 
“หลงยู่อิน เอาจริงเอาจังกับการต่อสู้ ชีวิตของนางเกิดมาเพื่อเส้นทางนี้จริง ๆ”
 
เขาพร้อมที่จะกระโดดออกไปได้ทุกเมื่อ ถ้าหากว่าหลงยู่อินตั้งใจที่จะฆ่า’เนี่ยลี่’จริง ๆ แน่นอนว่า’กู้เบ่ย’จะต้องออกไปช่วยเขา ในตอนนี้เขาไม่สนใจว่าจะต้องเปิดเผยพลังที่แท้จริงของเขาออกไป
 
‘เนี่ยลี่’ทำได้เพียงแค่หลบการโจมตีที่ราวกับพายุของ’หลงยู่อิน’ ในใจของเขานั้นเต็มไปด้วยความโกรธเกลียดที่ไร้ที่สิ้นสุด   เขาต้องทนกับมันอีกครั้ง และ อีกครั้ง แต่’หลงยู่อิน’ก็ไม่ยอมจบสิ้นเสียที
 

 
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่าหาว่าข้าหยาบคายก็แล้วกัน!”
 
ดวงตาของ’เนี่ยลี่’เป็นประกาย
 

 
“ในเมื่อเจ้าต้องการมัน ข้าจะให้บทเรียนกับเจ้าอย่างสาสมเลย!”
 
‘เนี่ยลี่’ไม่เคยเกรงกลัวผู้ใดที่มีระดับพลังเท่ากับเขา!
 
‘หลงยู่อิน’ถ่ายทอดพลังไปที่ขาของนาง และแตะออกไป แต่ในตอนที่มันกำลังจะสัมผัสถูก’เนี่ยลี่’นั้นเอง ทันใดนั้นเขาก็หลบออกไปเหลือเพียงแค่ภาพติดตาเท่านั้น
 

 
“อะไรกัน!”
 
‘หลงยู่อิน’มั่นใจว่าโจมตีโดน’เนี่ยลี่’ แต่จู่ ๆนางก็มองเห็นเขาค่อย ๆ จางหายไป
 
หลังจากนั้นแค่ครู่เดียว ‘เนี่ยลี่’ก็ปรากฏต่อหน้า’หลงยู่อิน’ เขาจับขาของนางไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกข้างจับที่ต้นขาของนาง
 แล้วก็ยกนางขึ้นไปบนอากาศ จากนั้นก็ฟาดนางลงกับพื้นอย่างเลือดเย็น
 
*ตูม!*
 
เกิดหลุมขนาดใหญ่ที่ลานฝึกซ้อมทันที
 
‘หลงยู่อิน’รู้สึกมึนงงจากการถูกกระแทกกับพื้น  แต่ก่อนที่นางจะสามารถตอบสนองได้ ‘เนี่ยลี่’ก็ยกนางขึ้นไปและฟาดนางลงกับพื้นอีกครั้ง
 
*ตูม!* *ตูม!* *ตูม!*
 
‘เนี่ยลี่’ฟาดนางลงไปอีกครั้ง อีกครั้ง และ อีกครั้ง ราวกับว่านางเป็นกระสอบทราย หลังจากที่ฟาดนางลงไปกับพื้นที่รอบ ๆ แล้ว เขาก็รวบรวมสมาธิจู่โจมนางอย่างรุนแรง
 
ช่างแตกต่างจากการโจมตีอันรวดเร็วราวกับพายุของ’หลงยู่อิน’ การโจมตีของนางนั้นเต็มไปด้วยช่องโหว่ การโจมตีของ’เนี่ยลี่’นั้นต่อเนื่อง และมุ่งเน้นไปยังเป้าหมายด้วยความชำนาญในทุกแง่มุม เขาคำนวนไว้แล้วว่า’หลงยู่อิน’ไม่อาจที่จะป้องกันรูปแบบการโจมตีของเขาได้
 
‘หลงยู่อิน’ยังคงถูกฟาดลงที่พื้น เขาถูกโยนขึ้นไปในอากาศจากนั้นนางก็ถูกฟาดลงกับพื้น ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ด้วยสายเลือดมังกรที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของนาง ร่างกายของนางจึงแข็งแกร่งมาก ไม่ว่า’เนี่ยลี่’จะจู่โจมไปเท่าใด นางก็ได้รับบาดเจ็บแค่เล็กน้อยเท่านั้น
 
แต่ทว่าตั้งแต่ที่’เนี่ยลี่’เริ่มการโจมตีของเขา ‘หลงยู่อิน’ รู้สึกว่าเป็นการยากที่จะโต้กลับ
 
ทุกคนต่างก็งุนงงกันไปหมด
 
หลังจากที่’หลงยู่อิน’ปลดปล่อยขีดจำกัดสายเลือดมังกรของนาง นางควรจะเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบ แต่จากการโจมตีของ’เนี่ยลี่’นั้น นางไม่อาจที่จะโต้กลับได้เลย หลังจากที่’เนี่ยลี่’ทำการพลิกแพลงการโจมตีจนไร้ข้อบกพร่อง ก็เท่ากับว่าเขาเป็นผู้ชนะแล้ว
 
นอกจากนั้นจากการโจมตีของเขา’หลงยู่อิน’ก็ทะลวงการป้องกันของ’หลงยู่อิน’จนไม่อาจที่จะโต้กลับได้เลย
 
ทุกคนที่เฝ้ามองดูความแข็งแกร่งและความป่าเถื่อนของ’หลงยู่อิน’ แต่นางกลับพ่ายแพ้จนถึงจุดที่ว่าไม่อาจจะโต้กลับได้เลย  นี่มันอะไรกัน…
 
ไม่มีใครที่สามารถอธิบายสิ่งที่อยู่ในความคิดของพวกเขาในตอนนี้ได้
 
*ตูม!*
 
‘หลงยู่อิน’ถูกฟาดลงกับพื้นอีกครั้ง แม้ว่าการโจมตีของ’เนี่ยลี่’นั้นไม่สามารถที่จะทะลวงผ่านร่างกายที่มีสายเลือดมังกรไหลเวียนอยู่ได้ แต่มันก็เริ่มที่จะส่งผล สร้างความเสียหายภายในให้แก่นาง
 
ราวกับว่ากระดูกในร่างกายของนางถูกบดขยี้เป็นผุยผง นางเกิดความสับสนยิ่งนัก ทำได้เพียงจ้องมองไปยังบนเพดาน พยายามคิดให้ออกว่า เหตุใดกันนางถึงได้ด้อยกว่า’เนี่ยลี่’
 
โดยไม่คำนึงถึงการแข่งขันในครั้งนี้อีกต่อไป นางพ่ายแพ้อย่างหมดรูปต่อ’เนี่ยลี่’ ความรู้สึกพ่ายแพ้ที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ ในใจของนาง หลั่งออกมาเป็นน้ำตาสองสาย
 
นางใช้เวลาหลายปีเพื่อที่จะแข็งแกร่งกว่าคนที่อายุเท่ากับนาง นางฝึกอย่างบ้าคลั่ง ทุ่มเททุกอย่างให้กับความแข็งแกร่ง แต่วันนี้ ร่างกายที่แข็งแกร่งของนาง พ่ายแพ้อย่างหมดรูป ทันใดนั้นนางก็รู้สึกอยากจะร้องไห้
 
กลับกลายเป็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่นางได้ทุ่มเทไป รวมถึงความภาคภูมิใจของนาง เป็นเพียงแค่ความว่างเปล่า!
 

 
 “สวรรค์และพื้นพิภพช่างกว้างใหญ่ยิ่งนัก ยังมียอดฝีมืออีกนับไม่ถ้วนที่เดินเตร็ดเตร่อยู่แถวนั้น นั่นเหรอที่เจ้าต้องการ ความหยิ่งทะนง และความภาคภูมิใจของเจ้า? หลงยู่อิน วันนี้ ข้าได้มอบบทเรียนเล็กน้อยให้แก่เจ้า เจ้าต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจตนเอง ถ้าไม่เช่นนั้นแม้ว่าข้าจะไม่ทำ สุดท้ายสักวันหนึ่งก็จะมีคนที่เข้ามาสั่งสอนเจ้าอยู่ดี!”
 
เมื่อพูดจบ ‘เนี่ยลี่’อดไม่ได้ที่จะพูดอะไรมากกว่านี้ ในขณะที่เขาหันหลังกลับและเดินออกจากลานฝึก
 
‘หลงยู่อิน’ลุกขึ้นนั่ง เช็ดน้ำตาที่เต็มอยู่บนใบหน้า นางเม้มริมฝีปากของนาง แล้วพูดว่า
 

 
“เรื่องแรกข้ายอมรับความพ่ายแพ้ ในเมื่อข้าแพ้เจ้า อย่างที่ได้พูดไปก่อนหน้านี้ ไม่ว่าเจ้าจะสั่งสิ่งใดก็ตาม ข้าจะปฏิบัติตามโดยไม่บิดพริ้ว!”
 
‘เนี่ยลี่’หยุดเดิน พร้อมกับพูดออกมาว่า
 

 
“อยู่ห่าง ๆ ข้า ยิ่งไกลเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!”
 
หลังพูดจบ ‘เนี่ยลี่’ก็เดินออกไป
 
หลังจากที่’เนี่ยลี่’เดินออกไป น้ำตาของ’หลงยู่อิน’ก็ได้รินไหลออกมา จนบดบังการมองเห็นของนาง ทำให้นางเห็นเพียงแค่ภาพเบลอๆ ‘เนี่ยลี่’ไม่ได้ให้ความสนใจเลยแม้แต่น้อย
 
ในสายตาของ’เนี่ยลี่’นั้น นางมีค่าน้อยยิ่งกว่าเศษธุลี เป็นเรื่องที่น่าตลก ที่นางพยายามทำให้เห็นว่านางหยิ่งผยอง ทะนงตน และนางมีความภาคภูมิใจของนาง แต่ในสายตาของ’เนี่ยลี่’นั้น นางไม่ได้มีสิ่งใดเลย…
 
จบตอน
 
แปลโดย  นายมะพร้าว
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
ที่มา: