‘กู้เป่ย’ และ ‘หลู่เปียว’ ต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เนี่ยหลี่มีสีหน้าเฉยเมยไร้อารมณ์เป็นอย่างยิ่งในขณะที่หันหลังกลับ ‘กู่เป่ย’
 อดไม่ได้ที่จะร้องไห้อยู่ในใจ ช่างสูญเปล่ายิ่ง! ‘เนี่ยหลี่’ในหัวมีแต่ขี้เลื่อยหรืออย่างไร ! ‘หลงยู่อิน’ได้ยื่นข้อเสนอจะปฏิบัติตามทุกสิ่งอย่างโดยไม่มีข้อแม้ และ ‘เนี่ยหลี่’บอกให้นางให้อยู่ห่างจากตัวเขา
 
นี่เป็นการปล่อยโอกาสดีๆให้เสียของอย่างที่สุด นี่หากกลับกันเป็นตัวเขาแล้ว ต้องร้องขอในสิ่งที่น่าสนใจเป็นแน่ ด้วยเสน่ห์ความงามของ’หลงยู่อิน’แล้ว ใครจะทราบได้เล่า? บางทีนางอาจยอมจำนนหลังจากการต่อต้านก็เป็นได้
 
นี่มันเสียของ ช่างเป็นการเสียของโอกาสที่ดีเช่นนี้โดยแท้!
 
‘กู้เป่ย’ คิดแล้วส่ายหัวของเขา
 
แต่ถึงอย่างไรก็ตามแม้ไม่ทราบว่าเหตุใด’เนี่ยหลี่’ถึงขอแบบนั้น ‘กู้เป่ย’ก็ยังชื่นชม’เนี่ยหลี่’เป็นอย่างมาก
 
หลังจาก’เนี่ยหลี่’และพรรคพวกของเขาได้จากไป ข่าวที่ว่า’เนี่ยหลี่’ทำให้’หลงยู่อิน’พ่ายแพ้ในด้านความแข็งแกร่งทางกายภาพ ก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ‘เนี่ยหลี่’ได้กลายเป็นบุคคลที่มีพรสวรรค์มากที่สุดของชั้นเรียนไปโดยปริยาย และดึงดูดผู้คนให้มาสนใจในตัวเขาเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าผู้ที่ถูกกล่าวขานว่าเป็นอัจฉริยะอื่นๆ ทุกคนมองเขาเป็นคู่แข่งที่น่ากลัว
 
ณ จวนของ’หลงยู่อิน’
 
‘หูหย่ง’ ได้มารอ’หลงยู่อิน’อยู่เป็นเวลานาน ทว่ากลับไม่เห็น’หลงยู่อิน’กลับมาเสียที เขารู้สึกหัวเสียเป็นอย่างมาก
 
‘หลงยู่อิน’ผู้ทำให้เขากลายเป็นขยะ ทำให้เขาต้องสูญเสียความเป็นชายไป อย่างไรเสียหลังจากได้รับการเยียวยาแล้วเขากลับเพ้อฝันถึง’หลงยู่อิน’ทั้งวันทั้งคืน ยังปรารถนาที่จะมอง’หลงยู่อิน’สวมใส่เครื่องแต่งกายแนบเนื้อเผยให้เห็นสัดส่วนที่ได้รูปมีเสน่ห์ของนาง
 
แม้กระทั่ง’หลงยู่อิน’จะเอาความโกรธมาลงที่เขา เขาก็ยังเข้าใกล้’หลงยู่อิน’ เขามีความรู้สึกแม้ยามนางโกรธก็ยังงดงาม  อย่างไรก็ตามคู่หมั้นที่งดงามราวกับเทพธิดาในใจของเขากลับถูกทำให้อับอายจากเด็กที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า!
 
นี่มันยากจะให้อภัย!
 
เขาต้องการจะฉีกเนื้อของเจ้าเด็กคนนั้นให้ขาดออกจากกันอย่างไม่ปราณี เพื่อบรรเทาความเกลียดชังภายในใจของเขา!
 
เมื่อ’หลงยู่อิน’กลับมายังจวนของนาง สภาพของนางเปรอะเปื้อนไปด้วยเศษฝุ่น สายตาเศร้าสลดเป็นสื่อโดยนัยถึงความเสียใจปรากฏบนใบหน้านาง น่าเวทนาเวลามองยิ่งนัก
 
คำพูดของ’เนี่ยหลี่’ดังก้องกังวานอยู่ในหัวของนาง
 

 
“อยู่ให้ห่างจากข้า  ! ยิ่งไกลเท่าไหร่ยิ่งดี !”
 
ตั้งแต่ยังเด็กนี่เป็นครั้งแรกที่มีคนพูดกับนางเช่นนี้ เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นผู้ที่เกลียดนางมากเช่นนี้ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกต่ำต้อยอย่างนี้!
 
แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด อารมณ์ความรู้สึกในจิตใจของนางถึงได้ตีกันสับสนวุ่นวายไปหมด
 
บุคคลผู้ที่มีอายุเท่ากับนาง และเขาผู้นั้นก็เอาชนะ โดยใช้ความสามารถของตนเอง ไม่ต้องพูดถึงการพ่ายแพ้ของนางเลย แต่นี้ยิ่งทำให้นางสนใจเขาขึ้นไปอีก นางต้องพยายามแข็งแกร่ง แข็งแกร่งให้มากขึ้นอีกเพื่อจะก้าวไปในจุดที่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อของ’เนี่ยหลี่’ !
 
แต่เขากลับบอกให้นาง อยู่ให้ไกลจากเขา ไกลเท่าไหร่ยิ่งดี นี่นางจะไม่โดนหมิ่นดูถูกหรอกหรือหากนางกลับไป ?
 
ความคิดขัดแย้งต่างๆนาๆสัยสนวุ่นวายภายในใจของนาง
 
‘หูหย่ง’เห็นว่า’หลงยู่อิน’เพิ่งกลับมา แม้ว่าร่างกายของนางจะถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นผง นางก็ยังคงงดงามและมีเสน่ห์เช่นอย่างเคย
 หัวใจของเขาพองโตขึ้นเรื่อยๆขณะเดินเข้ามาใกล้นางและกล่าวขึ้นมาทันที
 

 
“น้องอิ้น เจ้ากลับมาแล้วเหรอ ? อาการบาดเจ็บเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ? นี่เป็นยาดีที่สุดจากครอบครัวข้า !”
 
ท่าทีของ’หลงยู่อิน’แปรเปลี่ยนเป็นน่ารังเกียจ เมื่อนางเห็นใบหน้าของหูหย่ง
 

 
“หูหย่งเจ้าไม่ต้องมาหาข้าอีกต่อไป ถ้าเจ้ายังเสนอหน้ามาอีกครั้ง อย่าได้ตำหนิข้า ที่ข้าจะจับเจ้าโยนออกไปเสีย!”
 
 
“น้องอิ้น อย่าทำเช่นนั้น”
 
‘หูหย่ง’เห็นว่านางไม่พอใจเขา จึงพยายามพูดต่อ
 

 
“น้องอิ้น เห็นเจ้าเป็นเช่นนี้ข้ายิ่งปวดใจเป็นอย่างมาก เร็วเข้าใช้ยานี่ก่อนเถอะ! ปล่อยให้ข้าจัดการเนี่ยหลี่เอง ข้าจะไปจัดการมันให้เจ้า! หลังจากที่มันได้ออกจากด่านจิตวิญญาณแห่งแสง แล้ว ข้ากำลังจะให้บทเรียนแก่มันอยู่แล้วเชียว แต่ถูกหยุดโดยสองผู้อาวุโส หนานเมียน เทียนไห่และ หวงอวี้ เสียก่อน แต่เจ้าวางใจเถอะ เจ้าเนี่ยหลี่นั้นมันหนีไม่พ้นมือข้าแน่!”
 
เมื่อได้ฟัง ‘หูหย่ง’ พูด ‘หลงยู่อิน’ถึงกับตกตะลึงไปชั่วครู่ ‘หูหย่ง’ได้นำคนไปหาเรื่องกับ’เนี่ยหลี่’ ? นางจ้องไปยังเขา
 

 
“ใครขอให้เจ้าทำเช่นนั้นกัน ? เจ้าได้บอกว่าข้าให้เจ้าทำเช่นนั้นรึไม่ ?”
 
‘หูหย่ง’ส่ายหัวทันที
 

 
“ข้าไม่ได้บอกว่าเจ้าเป็นคนส่งข้าไป”
 
‘หลงยู่อิน’จ้อง’หูหย่ง’ด้วยสายตาเย็นเฉียบ
 

 
“หูหย่งเจ้ามันก็มีดีแค่ใช้ความแข็งแกร่งของตระกูลเจ้า ปราศจากมันเจ้าก็เป็นได้เพียงขยะ หากเทียบกับที่ ข้ากับเนี่ยหลี่ ได้แข็งขันกันแบบ 1 ต่อ 1 แล้วข้าหลงยู่อิน ได้พ่ายแพ้ แต่แล้วยังไง?  ข้าพ่ายแพ้  หากเจ้าต้องการจะทำบางอย่างให้ข้า เช่นนั้นไปสิ ไปหาเนี่ยหลี่ท้าประลองเขาและเอาชนะเขาสิ ข้าหลงยู่อินจะเทิดทูนเจ้า แต่ในความเป็นจริงเจ้ามันกระจอก ! ไสหันไปให้พ้นหน้าข้าซะ อย่าให้ข้าเห็นหน้าเจ้าอีกครั้ง มิฉะนั้นข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นขยะครั้งที่สอง!”
 
 
“น้องอิ้น ข้า..”
 
‘หูหย่ง’ยังต้องการพูดอะไรบางอย่าง
 

 
“หูหย่งไสหัวไปเดี๋ยวนี้!”
 
‘หลงยู่อิน’ตะโกนสุดเสียง
 

 
“เจ้า…”
 
ในที่สุด ‘หูหย่ง’ ก็ไม่สามารถจะทนได้อีกต่อไปและพูดว่า
 

 
“หลงยู่อินเจ้าคิดจริงๆหรือว่าเจ้านั้นดี? เจ้าเป็นเพียงแค่ ผู้สืบทอดลำดับที่เจ็ดของตระกูลผนึกมังกร เจ้าสามารถ เป็นผู้สืบทอดลำดับที่หนึ่งได้ หากเจ้าแต่งกับข้า! เจ้าจะได้ไม่อายใครเมื่อข้าให้ตำแหน่งกับเจ้า!”
 
 
“ไป!!”
 
‘หลงยู่อิน’ส่งเขาด้วยลูกเตะอย่างแรงส่งผลให้เขาลอยล่องหายไป
 
‘หูหย่ง’ได้แต่ร้องคร่ำครวญ หลังจากที่โดน’หลงยู่อิน’เตะส่งออกมา เขาลุกขึ้นแล้วเดินจากไปด้วยท่าทีเศร้าใจ
 
‘หลงยู่อิน’ละสายตาจากเขา ถ้าเช่นนั้นเมื่อเนี่ยหลี่ออกจากด่านจิตวิญญาณแห่งแสง ‘หูหย่ง’และกลุ่มของเขาได้มาหาเรื่อง’เนี่ยหลี่’
 
ดังนั้น’เนี่ยหลี่’อาจจะเข้าใจผิดและคิดว่าเป็นนางที่ส่ง’หูหย่ง’ไป การกระทำของ’หูหย่ง’ ทำให้’หลงยู่อิน’กลายเป็นแพะรับบาป ใจของนางเป็นทุกข์อย่างยิ่ง แต่นางก็ไม่อาจอธิบายให้’เนี่ยหลี่’เข้าใจได้
 
มีเพียงคนอ่อนแอเท่านั้นที่จะอธิบายด้วยคำพูด!
 
วันนี้นางแพ้ให้กับ’เนี่ยหลี่’อีกครั้ง อย่างไรก็ตามในเวลานี้หัวใจของนางได้พ่ายแพ้แล้ว นางไม่ได้เต็มใจยอมรับความพ่ายแพ้ที่ด่านจิตวิญญาณแห่งแสง แต่คราวนี้มันเป็นการพ่ายแพ้ความแข็งแกร่งทางกายภาพ เป็นการพ่ายแพ้ที่สมบูรณ์แบบ  น้ำตาเอ่อล้นรินไหลเต็มใบหน้า
 
นางรู้สึกเหมือนหมาจรจัดที่ได้รับบาดเจ็บและกลับมาเลียแผลของตนอยู่ในจวนของนางเอง   นางครุ่นคิดเกี่ยวกับการต่อสู้ของนางและ’เนี่ยหลี่’ และกัดฟันของนางเอง นางยังคงไม่ต้องการจะยอมรับความพ่ายแพ้
 
เมื่อนางกำลังจะกลับเข้าไปยังห้องของนาง ร่างที่งดงามร่างหนึ่งก็พลันปรากฏตัวขึ้น ด้วยความที่กลิ่นอายที่สัมผัสไม่ได้ให้ความรู้สึกราวกับเป็นเทพธิดาองค์หนึ่ง นางคือ ‘อิงเยว่หลู่’  นั่นเอง นางยิ้มอย่างมีเลศนัยที่มุมปากของนาง
 
เมื่อ’หลงยู่อิน’เห็นเช่นนั้น นางรีบเช็ดน้ำตาและวางท่าทีเย็นชาใส่ทันที
 

 
“เจ้ามาทำไม?”
 
‘อิงเยว่ลู่’  ยิ้มอย่างอ่อนโยน
 

 
“ศิษย์น้องนานแล้วนะที่เราไม่ได้พบกัน”
 
‘หลงยู่อิน’จ้อง’อิงเยว่ลู่’ด้วยสายตาเย็นเฉียบ จิตสังหารถูกปล่อยมาจากนาง แสดงถึงความเป็นปฏิปักษ์กับ’อิงเยว่ลู่’ อย่างชัดเจน
 

 
“นังปีศาจ! เจ้าทำให้อาจารย์ต้องตาย!  และเจ้ายังมีหน้ามาพบข้าอีกงั้นหรือ? ถ้าไม่ใช่ว่าอาจารย์ได้ขอไว้ ข้าฆ่าเจ้าไปนานแล้ว!”
 
 
“ข้าเคยพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว ว่าไม่มีใครฆ่าท่านอาจารย์ แต่เป็นเพราะถึงเวลาชะตาของนางแล้ว ชะตากรรมเพียงยืมมือของข้าเพื่อทำให้มันบรรลุ”
 
‘อิงเยว่ลู่’ เอ่ยเสียงราบเรียบ
 

 
“อาจารย์ได้เรียนรู้จากอาจารย์บรรพบุรุษ แม้ว่าการบ่มเพาะพลังของนางอยู่เพียงในระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์ นางได้ดำรงตำแหน่งสูงอยู่ในนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์และเป็นผู้คัดเลือกผู้รับตำแหน่งผู้นำนิกาย และเป็นเพราะตัวตนของนาง นางมีชะตาที่ต้องดับสูญ!”
 
‘หลงยู่อิน’จ้อง’อิงเยว่ลู่’
 

 
 “นังปีศาจ! ข้าไม่สนใจในสิ่งที่ลิ้นของเจ้าอธิบาย! ข้าไม่เชื่อเจ้า!”
 
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของ’หลงยู่อิน’
 
‘อิงเยว่ลู่’ ส่ายหัวของนางพร้อมกับถอนหายใจ
 

 
“น้องอิ้น ในโลกนี้มีเพียงเจ้าคนเดียวที่ใกล้ชิดกับข้า บุคลิกของเจ้าเป็นคนไม่ยอมใคร ในภาคหน้าเจ้าจะต้องเจอกับการทดสอบหนัก เจ้าจะตระหนักได้ว่าบางสิ่งที่เจ้าเคยมีได้หายไป และเมื่อเจ้าโหยหามันอีกครั้ง พวกมันก็จากเจ้าไปอย่างนิรันด์ ไม่รู้สึกเช่นนั้น?”
 
‘หลงยู่อิน’จ้องมองอย่างเย็นชา มายังผู้ที่เป็นศิษย์พี่ของนาง
 

 
“อิงเยว่ลู่  นี่เจ้ากำลังสาปแช่งข้า?”
 
 
“นี่ไม่ใช่คำสาปแช่ง แต่เป็นดวงชะตา”
 
‘อิงเยว่ลู่’ ส่ายหัว แล้วพูดต่อ
 

 
“น้อยนักที่จะเปลี่ยนแปลงชะตากรรม…”
 
ทันใดนั้นนางพลันนึกถึงบุคคลหนึ่ง และมุมปากนางเผยอยิ้มขึ้นบางทีคนผู้นั้นอาจจะทำสำเร็จ?
 

 
“เจ้าได้เรียนรู้ เทคนิค การทำนายสวรรค์ ของท่านอาจารย์ !”
 
สีหน้า’หลงยู่อิน’แปรเปลี่ยนไป เสียงนางสั่น
 

 
“เจ้าจะต้องตาย!”
 
 
“ทุกคนย่อมตายในที่สุด”
 
‘อิงเยว่ลู่’ ยังคงยิ้ม
 

 
“ก่อนหน้าจะเรียนรู้เทคนิค การทำนายสวรรค์ข้าไม่เคยเข้าใจความคิดอาจารย์ที่เคยกล่าวไว้ว่า ‘บริสุทธิ์ดั่งสายนที เพราะวารีนั้นไม่แข่งขัน’  ในอดีตที่ผ่านมาตัวข้าไม่ได้ใส่ใจในคำพูดเหล่านั้น แต่ภายหลังจากการเรียนรู้เทคนิค การทำนายสวรรค์ แล้วทำให้ข้าตระหนักได้ทุกอย่าง ทุกอย่างที่เรารู้เราเห็นเป็นสิ่งลวงตามานับแต่อดีต หากทำลายภาพลวงตาเหล่านี้ลงซะความจริงก็จะถูกเปิดเผย”
 
‘หลงยู่อิน’ขมวดคิ้ว
 

 
“เจ้าพูดอะไรของเจ้า?”
 
บุคคลที่เรียนรู้เทคนิค การทำนายสวรรค์ จะพูดไม่รู้เรื่องอย่างนั้นหรือ ? เออไม่ใช่แค่หนูอินนะ แปลมาถึงตรงนี้ก็มั่วเหมือนกันแหละ พูดไรไม่รู้เรื่องเลย ซู้ดดดดด เพลงมา
 

 
“จะมีคนมาไขคำพูดของข้าให้กระจ่าง ตอนนี้ข้าต้องไปแล้ว ขอให้เจ้าโชคดี!บ่อยครั้งที่คนเราแสดงออกภายนอกว่าแข็งแกร่ง แต่ภายในจิตใจนั้นเปราะบางยิ่ง อย่างที่เจ้าได้เจอมานี้หรือไม่”
 
‘อิงเยว่หลู่’ ยิ้มเบาๆและเดินจากไป
 
‘หลงยู่อิน’ที่เคยเกลียด’อิงเยว่ลู่’อย่างมาก แต่ตอนนี้นางได้รู้ว่า’อิงเยว่ลู่’ เรียนรู้เทคนิค การทำนายสวรรค์ ความเกลียดของนางก็พลันลดลง ชีวิตของ’อิงเยว่ลู่’อยู่ในกำมือของนาง ถ้านางไปบอกกับทุกคนว่า’อิงเยว่ลู่’ ได้เรียนรู้ การทำนายสวรรค์ ‘อิงเยว่ลู่’ จะต้องตายแน่นอน!
 
อย่างไรก็ตาม ‘อิงเยว่ลู่’  ก็ยังบอกนาง อย่างน้อยก็พิสูจน์ให้เห็นว่านางเปิดใจให้เพียงใด
 
บางทีการตายของอาจารย์อาจจะเป็นดังเช่นที่’อิงเยว่หลู่’ ได้กล่าวมา หรือมีเบื้องหลังอื่นใดอีกหรือไม่?
 
‘หลงยู่อิน’ มองดู’อิงเยว่ลู่’จากไป ถึงแม้ว่านางจะไม่บอกใครว่า ‘อิงเยว่ลู่’ ได้เรียนรู้เทคนิค การทำนายสวรรค์ แต่นางก็ยังไม่สามารถอภัยให้ได้ในเวลานั้น
 
นางกลับเข้าห้องนางไป แล้วทายาที่บาดแผลของนาง ความเจ็บปวดทำให้นางต้องคร่ำครวญเบาๆออกมา นางมีบาดแผลทั่วร่างกายของนาง นางไม่เข้าใจเหตุใด’เนี่ยหลี่’ถึงได้จงเกลียดจงชังนางถึงเพียงนั้น และปฏิบัติกับนางเยี่ยงเศษฝุ่นแต่อย่างไรก็ตาม นางก็ได้ปฏิบัติกับผู้อื่นเยี่ยงฝุ่น มากกว่าทำให้พวกเขายอมรับ
 
มือขวาของ’หลงยู่อิน’จับผ้าห่มเอาไว้แน่น ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ยอมรับ สักวันข้าจะเป็นผู้ที่มองเจ้าจากด้านบนอย่างแน่นอน!..
 
จบตอน
 
แปลโดย..สินธุ์นวล
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
ที่มา: