‘หลี่ยื่อฟง’ยังคงเลือกซื้อของวิเศษชิ้นอื่นๆต่อ ‘เนี่ยลี่’ยังคงจ้องมองดูรอบ ๆ จับจ้องดูของวิเศษหลาย ๆ อย่าง จนไปหยุดอยู่ที่ของวิเศษระดับหก ดาบเมฆจันทรา 银月刀:ดาบอวิ๋นเยว่
 

 
“ข้าพบอาวุธที่เหมาะกับท่านพี่ชิงอวิ๋นแล้วในตอนนี้!”
 
‘เนี่ยลี่’ยิ้มและหันไปบอกกับ’ไฉ่เตี๋ย’
 

 
“แม่นางไฉ่เตี๋ย ช่วยนำสิ่งนั้นมาให้ข้าที”
 
 
“นี่คือของวิเศษระดับหก ดาบเมฆจันทรา ราคาของมันอยู่ที่ห้าหมื่นศิลาจิตวิญญาณ!”
 
‘ไฉ่เตี๋ย’นำดาบลงมาจากชั้นวางพร้อมกับยิ้ม นอกเหนือไปจากการต่อรองราคาที่น่าหวาดหวั่น ‘เนี่ยลี่’นั้นก็ซื้อของอย่างตรงไปตรงมาและตัดสินใจได้ในทันที แตกต่างจากผู้อื่นที่ต้องใช้เวลาขบคิดอยู่เนิ่นนาน
 

 
“สามหมื่นศิลาจิตวิญญาณ จะขายหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับแม่นางไฉ่เตี๋ย”
 
‘เนี่ยลี่’ยิ้มและพูดออกไป
 
‘ไฉ่เตี๋ย’จ้องมอง’เนี่ยลี่’ราวกับพบเจอกับปิศาจร้ายจากนรก นี่เป็นของวิเศษระดับหก ดาบเมฆจันทรา ราคาขั้นต่ำของมันอยู่ที่สามหมื่นศิลาจิตวิญญาณพอดีไม่ขาดไม่เกิน
 
จากที่นางบอกราคาห้าหมื่นศิลาจิตวิญญาณ นางคิดว่า’เนี่ยลี่’จะต่อรองราคาลงครึ่งหนึ่งเหมือนดังก่อนหน้านี้ และแน่นอนว่านางจักต้องปฏิเสธอย่างไม่ใยดี แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า ‘เนี่ยลี่’จะต่อรองราคาเท่ากับราคาต่ำสุด
 
ปฏิเสธเช่นนั้นหรือ? ถ้าเช่นนั้นก็อย่าได้ทำการค้าอีกเลย? มูลค่าของราคาที่ซื้อขาย แม้ว่าจะเป็นราคาที่ต่ำที่สุดที่จะรับได้ แม้ว่าจะไม่ใช่จำนวนที่มากนัก แต่พวกเขาก็ยังคงมีกำไร
 
ด้วยศิลาจิตวิญญาณที่พวกเขามีอยู่จำนวนมาก พวกเขาก็สามารถที่จะไปซื้อของวิเศษที่ หอการค้าเสิ่นเจี้ยง神匠:เทพแห่งช่างฝีมือ อีกเท่าไหร่ก็ได้
 
‘ไฉ่เตี๋ย’กลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้มและตอบกลับไปว่า
 

 
“นายน้อยเนี่ยลี่ช่างสายตาเฉียบแหลมยิ่งนัก ข้าตกลงในราคาสามหมื่นศิลาจิตวิญญาณ!”
 
‘เนี่ยลี่’ยิ้มเล็กน้อย ของวิเศษดังกล่าวที่หอการค้าเสิ่นเจี้ยง น่าจะมีราคาอยู่ที่สองหมื่นเจ็ดพันศิลาจิตวิญญาณ ค่าใช้จ่ายในการเดินทางและค่าใช้จ่ายอื่น ๆ หักจาก ศิลาจิตวิญญาณจำนวนสามหมื่นก้อนจักต้องมีกำไรอยู่เป็นแน่ ถ้าหากว่าราคาที่เขาเรียกไปนั้นต่ำกว่าราคาที่หอการค้าเสิ่นเจี้ยงพวกเขาจักต้องไม่ยอมรับแน่นอน เพราะพวกเขาจักไม่ได้รับกำไรเลยแม้แต่น้อย
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’และ’กู้เบ่ย’ไม่อาจจะพูดอะไรออกมาได้เลย จากการแสดงออกของ’ไฉ่เตี๋ย’ พวกเขาสามารถที่จะรับรู้ได้เลยว่า ‘เนี่ยลี่’นั้นบอกราคาที่ต่ำมาก ดูเหมือนว่าต่อไปในภายภาคหน้าถ้าหากจะไปซื้อสิ่งใด พวกเขาจักต้องพา’เนี่ยลี่’ไปด้วยเป็นแน่ เพราะจะสามารถประหยัดได้ไปไม่น้อยเลยทีเดียว
 

 
 “แม่นางไฉ่เตี๋ย ของวิเศษระดับหก เสื้อเกราะเมฆาทมิฬ 黑云:เฮยอวิ๋น ชิ้นนี้ราคาเท่าไหร่?”
 
‘เนี่ยลี่’เอ่ยถามกับ’ไฉ่เตี๋ย’
 

 
“สำหรับราคาของมัน ขอให้นายน้อยเป็นผู้เสนอมา ถ้าเป็นราคาที่เรายอมรับได้เราก็จะขายมันให้แก่นายน้อยทันที”
 
‘ไฉ่เตี๋ย’ขบคิดอยู่ชั่วครู่ ถ้าหากว่าเขายังคงเป็นผู้ที่เสนอราคาออกไป คนอื่นๆก็จะรู้ว่า หอการค้าเทียนเป่านั้นได้กำไรอย่างมากมายจากการขายสินค้า นางเองก็ต้องการที่จะเห็นเช่นกันว่า ท้ายที่สุดแล้ว’เนี่ยลี่’จะสามารถประเมินราคาของวิเศษได้สักแค่ไหน
 

 
 “ปลอกแขน เกราะหน้าอก ถุงมือ ปลอกขา และเข็มขัด หนึ่งแสนสามหมื่นศิลาจิตวิญญาณ ”
 
‘เนี่ยลี่’พูดขึ้นมาหลังจากที่ขบคิดชั่วครู่
 
‘ไฉ่เตี๋ย’นิ่งเงียบและจ้องมองหน้า’เนี่ยลี่’ หลังจากนั้นไม่นาน นางก็พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า
 

 
“ถ้าเช่นนั้นก็ราคาหนึ่งแสนสามหมื่นศิลาจิตวิญญาณ!”
 
นางจักพูดอะไรต่อไปได้อีกเล่า
 
สิ่งของหลายสิ่งแต่’เนี่ยลี่’สามารถที่จะบอกราคาได้เกินกว่าราคาต่ำสุดที่ตั้งไว้เพียงแค่ห้าพันศิลาจิตวิญญาณ นี่เขาเป็นพวกปิศาจหรืออย่างไร? นี่เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญโดยแท้
 
แต่ถึงอย่างไรการซื้อขายของ’เนี่ยลี่’ตรงไปตรงมายิ่งนัก ใช้เวลาแค่ไม่นานก็ซื้อของไปกว่าสองแสนศิลาจิตวิญญาณแล้ว
 
‘ไฉ่เตี๋ย’สอบถามเนี่ยลี่ต่ออีกว่า
 

 
“ยังมีสิ่งใดที่นายน้อยต้องการอีกหรือไม่?”
 
 
“ชุดเกราะชุดนั้นหนึ่งแสนสองหมื่นศิลาจิตวิญญาณ และชุดนั้นหนึ่งแสนสองหมื่นห้าพันศิลาจิตวิญญาณ และชุดนั้นอีก หนึ่งแสนสามหมื่นห้าพันศิลาจิตวิญญาณ”
 
‘เนี่ยลี่’ชี้ไปที่ชุดเกราะที่แขวนอยู่
 

 
 “จำนวนมากมายถึงเพียงนั้น คุณชายต้องการทั้งหมดเลยใช่หรือไม่?”
 
‘ไฉ่เตี๋ย’ตระหนักได้ทันทีว่า’เนี่ยลี่’นั้นมีกำลังซื้อในระดับที่น่ากลัวยิ่งนัก
 

 
“ถูกต้อง”
 
‘เนี่ยลี่’พยักหน้า
 

 
“บรรจุลงหีบให้ข้าด้วย ข้าจะค่อย ๆ เลือกซื้อของอย่างอื่นต่ออีก!”
 
 
“ได้ค่ะ”
 
‘ไฉ่เตี๋ย’ รู้สึกตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย
 
นางเคยรับรองเหล่าคุณชายที่มั่งคั่ง กว่าที่นางจะขายสินค้าออกได้ในแต่ละชิ้น ต้องชักจูงโน้มน้าวอยู่เนิ่นนาน แต่ก็ได้กำไรเพียงแค่
 หลักสิบ หรือหลักร้อยศิลาจิตวิญญาณเท่านั้น แต่’เนี่ยลี่’ใช้เวลาซื้อขายเพียงไม่นาน อย่างน้อย ๆ นางก็ได้รับกำไรหลายพันศิลาจิตวิญญาณ จักไม่ทำให้นางรู้สึกตื่นเต้นได้อย่างไร?
 
‘อู่เตี๋ย’ยังคงนั่งอยู่กับ ‘หลี่ยื่อฟง’ มองดู’ฉี่เตี๋ย’ที่กำลังตื่นเต้น ใจนางนั้นรู้สึกหดหู่ยิ่งนัก นางนั้นคอยแนะนำสินค้าให้แก่’หลี่ยื่อฟง’มาเป็นเวลานานมากแล้ว แต่ก็ยังไม่อาจที่จะขายได้แม้แต่ชิ้นเดียว ขณะที่’ไฉ่เตี๋ย’นั้นใช้เวลาแค่เพียงไม่นาน ก็ขายสินค้าได้มากกว่าที่นางขายไปตลอดทั้งปีเสียอีก
 
เหตุใดนางจึงไม่เจอกับคนที่ร่ำรวยเช่นนั้นบ้าง?
 
‘อู่เตี๋ย’ จ้องมองไปยัง ‘หลี่ยื่อฟง’ แล้วก็รู้สึกเศร้าใจยิ่งนัก ‘หลี่ยื่อฟง’เขานั้นช่างจุกจิกเสียมากมาย นอกจากนี้ยังต่อรองราคาราวกับคนบ้า หรือว่าเขานั้นไม่ต้องการซื้อเลยกันแน่?
 
‘หลี่ยื่อฟง’นั้นอับอายยิ่งนัก เขาเลือกสินค้ามาหลายชิ้น และทำการต่อรองราคาเช่นเดียวกันกับ’เนี่ยลี่’ แต่เขากลับถูก’อู่เตี๋ย’ปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย เนื่องจากของแต่ละชิ้นนั้นมีราคาสูงมาก เขาจึงต้องคิดอย่างรอบคอบ
 
ถ้าหากเขานั้นไม่เห็น’เนี่ยลี่’ซื้อของไปมากมายและยังคงไม่หยุดซื้อ นั่นทำให้เขารู้สึกหดหู่จนแทบอยากตายเลยทีเดียว
 
แม้แต่เหล่าผู้อาวุโสหลักของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ยังไม่มีเงินมากมายเท่า’เนี่ยลี่’เลยด้วยซ้ำ
 
เขานั้นไม่รู้เลยสักนิดว่า แม้ว่า’เนี่ยลี่’จะจ่ายเงินไปกว่าหกแสนศิลาจิตวิญญาณ แต่เมื่อเทียบกับศิลาจิตวิญญาณอีกกว่าล้านก้อนที่’เนี่ยลี่’ยังมีอยู่ในมือ และยังมีอยู่ในจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำที่ยังผลิตออกมาอีกมากมาย
 
‘ไฉ่เตี๋ย’หันกลับมา ‘เนี่ยลี่’นั้นได้ทำการซื้อของวิเศษระดับหกไปแล้ว หกหรือเจ็ดส่วน ที่มีทั้งหมดในร้าน
 
เขาช่างรำรวยยิ่งนัก แค่ชั่วเวลาที่หายใจเขาก็ซื้อของไปกว่าหกแสนศิลาจิตวิญญาณ
 
‘หลี่ยื่อฟง’จับจ้องไปยัง’เนี่ยลี่’ เขาก็สงสัยว่า’เนี่ยลี่’นั้นเป็นใครกัน และอยู่ในสถานะใดของ กองกำลังเส้นทางสวรรค์ และจักทำเช่นใดจึงจะทำให้เขานั้นตัดความสัมพันธ์กับ’หลี่ชิงอวิ๋น’
 
ถ้าหากคนเช่นนี้อยู่ฝ่ายเดียวกับ’หลี่ชิงอวิ๋น’หล่ะก็มันจักทำให้เขานั้นนอนไม่หลับเป็นแน่
 
ถ้าหากว่าเขายังคงอยู่ที่นี่ จักต้องเสียหน้ายิ่งนัก เขาจึงลุกขึ้นยืน
 

 
 “นายน้อยหลี่ต้องการที่จะกลับไปแล้วหรือคะ?”
 
‘อู่เตี๋ย’มองไปที่’หลี่ยื่อฟง’ แม้ว่า’หลี่ยื่อฟง’จะไม่ได้ซื้อสิ่งใด และนางก็เศร้าใจยิ่งนัก แต่ก็ยังคงพูดจาอย่างสุภาพ
 

 
“ดูเหมือนว่าสินค้าที่เรามี จักไม่ต้องตาต้องใจนายน้อยหลี่ยื่อฟงเลยสินะ ถ้าหากว่ามีสินค้าใหม่มา เราจะให้คนไปแจ้งข่าวแก่นายน้อยหลี่ทันที!”
 
‘หลี่ยื่อฟง’นั้นใบหน้าร้อนผ่าว จักไม่มีของที่ต้องตาต้องใจเขาได้อย่างไร แต่จริง ๆ แล้วเขาไม่สามารถที่จะจ่ายเงินซื้อมันได้ต่างหาก!
 

 
“ถูกต้องแล้ว ถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องขอลา!”
 
‘หลี่ยื่อฟง’ป้องมือคำนับ’อู่เตี๋ย’ตามมารยาท และจ้องมองไปยัง’เนี่ยลี่’และพวกทั้งสี่คนด้วยสายตาที่เย็นชา ก่อนที่จะจากไป
 
‘หลี่ยื่อฟง’จากไปแล้ว
 

 
“หลี่ยื่อฟงผู้เป็นคนใจคอคับแคบ ในภายภาคหน้าเจ้าจักต้องระวังตัวให้ดี ”
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’อดไม่ได้ที่จะเตือนพวกเขา ขณะที่มองดู’หลี่ยื่อฟง’เดินออกไป จากทางด้านหลัง เขาคิดถึงอดีตที่ผ่านมาจนถึงกับกำมือแน่น
 

 
 “ข้าเข้าใจแล้ว”
 
‘เนี่ยลี่’พยักหน้า เขารู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่าง’หลี่ชิงอวิ๋น’และ’หลี่ยื่อฟง’
 
‘เนี่ยลี่’นั้นได้ซื้อของเป็นจำนวนมาก ทุกคนต่างได้รับชุดเกราะอย่างดี ‘กู้เบ่ย’ ‘ลู่เพียว’ ‘หลี่ชิงอวิ๋น’ ก็ได้อาวุธที่คู่ควร ในขณะที่’เนี่ยลี่’นั้นไม่จำเป็นต้องซื้ออาวุธใด ๆ เพราะเขามี กระบี่เทพอัสนีดาวตกอยู่แล้ว
 
***จากนี้ไปเปลี่ยน ดาบของ’เนี่ยลี่’ เป็น กระบี่ นะครับ
 
กระบี่เทพอัสนีดาวตกนั้นจะมีอำนาจมากขึ้นตามความแข็งแกร่งของ’เนี่ยลี่’ในตอนนี้กระบี่เทพอัสนีดาวตกสามารถจัดการกับของวิเศษระดับเจ็ดได้เลยทีเดียว ดังนั้น’เนี่ยลี่’จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องซื้ออาวุธวิเศษอื่นมาใช้เพื่อต่อสู้
 
กลุ่มของพวกเขาได้รับการดูแลอย่างดีจากหอการค้าเทียนเป่า
 

 
“ด้วยชุดเกราะนี้ แม้ว่าจะต้องเจอกับสิ่งใดที่โลกภายนอก ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องเกรงกลัวอีกแล้ว!”
 
‘ลู่เพียว’รู้สึกตื่นเต้นยิ่งนัก เพราะเขาตระหนักได้ว่า ร่างกายของเขานั้นถูกปกป้องด้วย เกราะเพลิงดาวตก 火陨战甲 มันจะสร้างเกราะป้องกันที่แข็งแกร่งรอบๆตัวเขา
 
แม้ว่าไม่อาจที่จะเอาชนะยอดฝีมือระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์ได้ แต่สำหรับการหลบหนีก็ไม่ได้ยากเย็นเท่าใดนัก
 
การสวมชุดเกราะนี้ก็แค่ใส่ไว้ด้านในแล้วสวมทับด้วยเสื้อผ้าธรรมดา ก็ไม่อาจที่จะดูออกได้
 
แม้ว่าจะใส่เสื้อผ้าธรรมดาไว้ด้านนอก ‘กู้เบ่ย’ ‘หลี่ชิงอวิ๋น’ รวมไปถึง’ลู่เพียว’ ก็รู้สึกมั่นใจยิ่งขึ้น ต้องไม่ลืมว่าชุดเกราะที่พวกเขาใส่นั้นเป็นของวิเศษระดับหก หลังจากที่สวมใส่แล้วก็เกิดความสบายใจขึ้นมา จนอดไม่ได้ที่จะยืดอกขึ้นมาเลยทีเดียว…
 
จบตอน
 
หมายเหตุ ก็เหมือนกับตอนที่ผ่านมาคือ
 แปลจากจีน กว่า 80% จุดที่ต่างจากอิ๊งก็มีพอสมควรครับ
 
แปลโดย นายมะพร้าว
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
ที่มา: