I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Tales of Demons & Gods (妖神记) ตอนที่ 364 五年 ห้าปี

| Tales of Demons & Gods (妖神记) | 2537 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
                

‘เนี่ยลี่’นั้นรู้สึกหดหู่ยิ่งนัก ไม่เกี่ยวว่าจักเหมาะสมหรือไม่ แต่อยู่ที่ว่า เต็มใจหรือไม่เสียมากกว่า นางเคยได้ยินคำพูดนี้บ้างไหมนะ ‘แตงที่ฝืนเด็ดจากต้น ย่อมไม่หวาน’ 强扭的瓜不甜 สำนวนจีนหมายถึง การทำอะไรก็ตามที่เงื่อนไขไม่สมบูรณ์พร้อม ผลลัพธ์ที่ได้ก็จะไม่ดี

‘เนี่ยลี่’หนักใจยิ่งนัก เขาจะจัดการเช่นใดกับแม่ของ’หลงยู่อิน’กัน?

การที่ได้รับรู้ความเย็นเฉียบของมีดสั้น ‘เนี่ยลี่’ก็รู้สึกเศร้าใจยิ่งกว่าเดิม เขาเคยได้ยินว่าว่า ‘หลงยู่อิน’นั้นทำร้ายคู่หมั้นของนางถึงสองครา หรือว่านางจักได้เรียนรู้มาจากแม่ของนางกันแน่?

‘หลงซูอวิ๋น’มองไปที่’เนี่ยลี่’ด้วยสายตาที่เย็นชา

“ตกลงว่าเจ้าจักเลือกเช่นใด?”

ร่องรอยของลมปราณอันแข็งแกร่งแผ่ออกมาจนถึงกับทำให้’เนี่ยลี่’ตัวสั่น

“ช้าก่อน! ข้านั้นยังมีคำถามอีกหลายข้อ เหตุใดหลงยู่อิน จึงได้ใช้แซ่หลง?”

‘เนี่ยลี่’ถามออกไป

หลังจากที่ได้ยินคำถามของ’เนี่ยลี่’ ‘หลงซูอวิ๋น’ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดไปชั่วครู่ คำถามของ’เนี่ยลี่’นั้น ล้ำเส้นไปไม่น้อย หลังจากนั้นนางก็ตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า

“ตระกูลผนึกมังกรของเรานั้นสืบทอดมาอย่างยาวนาน แน่นอนว่าจำเป็นที่จักต้องใช้แซ่หลง ถ้าหากว่าเจ้านั้นแต่งงานกับลูกสาวของข้า เจ้านั้นก็จักต้องใช้แซ่หลงเช่นกัน!”

กลายเป็น’หลงลี่’

“แปลว่าข้านั้นจักต้องแต่งเข้าตระกูลหลงสินะ!”

‘เนี่ยลี่’ถามกลับไป

 “การที่เจ้านั้นจักได้ใช้แซ่หลง เจ้าควรที่จะภูมิใจนะ!”

‘หลงซูอวิ๋น’ตอบกลับไปอย่างเรียบเฉย

 “ข้าไม่ยอมทำเช่นนั้นแน่!”

‘เนี่ยลี่’ส่ายหน้าทันที

“ชื่อแซ่ของตระกูลข้าเองนั้นก็สืบทอดมาจากบรรพชน ข้าจักไม่ยอมสูญเสียมันไป แม้ว่าข้าจักถูกสังหาร ข้าก็จักไม่ยอมเปลี่ยนชื่อแซ่ของข้า เพราะจักเป็นการไม่เคารพบรรพชน!”

‘หลงซูอวิ๋น’ยักไหล่และตอบไปว่า

“ถ้าหากว่าเจ้านั้นไม่ต้องการที่จักใช้แซ่หลง ข้าก็จักไม่บังคับเจ้า แต่ลูกคนแรกของเจ้าที่เกิดกับลูกสาวข้านั้น จักต้องใช้แซ่หลง!”

‘เนี่ยลี่’ตกตะลึงและจ้องมองไปยัง’หลงซูอวิ๋น’

‘หลงซูอวิ๋น’สามารถที่จะยอมรับได้โดยง่ายงั้นเหรอ? น่างนี่ช่างไม่มีหลักการณ์ใดๆเลยอย่างแท้จริง

“ก่อนที่จะแต่งงานกับลูกสาวของข้า ถ้าหากเจ้านั้นมีข้อเรียกร้องใดอีกก็ขอให้พูดออกมา ตราบเท่าที่มันไม่มากเกินไป ข้าจะรับปากแก่เจ้า”

‘หลงซูอวิ๋น’ จ้องมองไปที่’เนี่ยลี่’และพูดออกมา

“ข้ารู้ดีว่าเจ้านั้นมีความทะเยอทะยาน นั่นก็เป็นสิ่งที่ดี การที่เจ้านั้นคิดจะสืบทอดตำแหน่งผู้นำนิกายนั้น การได้รับการสนับสนุนจากปรมาจารย์เทียนอวิ๋นนั้นยังไม่เพียงพอ แต่ถ้าหากเจ้านั้นแต่งงานกับหลงยู่อิน เจ้าก็จะได้รับการสนับสนุนจากผู้ยิ่งใหญ่อีกหนึ่งคน เมื่อเวลานั้นมาถึง ท่านผู้นำนิกาย ซื่อถู จักต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ และเจ้าจักมีโอกาสได้ชัยชนะสูงยิ่งขึ้น แต่ถ้าหากว่าเจ้านั้นไม่ยอมแต่งการกับหลงยู่อิน ตระกูลผนึกมังกรของเราก็จักไม่ให้การสนับสนุนเจ้า สิ่งใดมีความสำคัญยิ่งกว่ากันระหว่างศัตรูหรือมิตร เจ้าคงจะคิดได้!”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ’หลงซูอวิ๋น’ รู้สึกเศร้าใจยิ่งนัก นี่เป็นการข่มขู่ที่ตรงไปตรงมาอย่างแท้จริง เขาคิดว่าตระกูลผนึกมังกร ใช้วิธีบังคับให้คนแต่งงานกับลูกสาวของเขาเช่นนี้มานานเท่าไหร่แล้ว?

ยิ่งคิด’เนี่ยลี่’ก็ยิ่งที่จะเศร้าใจมากขึ้น แต่เขาเองก็เข้าใจความคิดของ’หลงซูอวิ๋น’ ‘หลงยู่อิน’นั้นยังมีความเสี่ยงที่จะพ่ายแพ้การแย่งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลผนึกมังกรกับ’หลงเทียนหมิง’ โอกาสที่จะชนะนั้นยังคงมีเพียงแค่น้อยนิด แต่ถ้าหาก’หลงยู่อิน’แต่งงานกับเขา
ผลที่ได้ก็จักแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

คนรุ่นใหม่สองคนที่ได้ผสานเข้ากับจิตอสูรสายเลือดมังกรที่มีระดับการเติบโตในระดับพระเจ้า และของคนหนึ่งนั้นเป็นประเภทที่กลายพันธุ์ ซึ่งแน่นอนว่าคนในตระกูลผนึกมังกรจักต้องย้ายมาทาง’หลงยู่อิน’เป็นแน่

 “จริงๆแล้ว ข้าเองก็มีเรื่องที่อยากขอบคุณเจ้า ก่อนหน้านี้ไม่ว่าข้าจะหว่านล้อมเพียงใด หลงยู่อินก็ไม่คิดที่จะต่อสู้เพื่อแย่งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลเลย ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจักหว่านล้อมนางได้ในภายหลัง จริงๆแล้วในโลกนี้ยังมีอีกหลายสิ่งที่จักต้องทำการแย่งชิง จึงจักได้ครอบครอง ข้าเห็นว่านางนั้นก็ชอบเจ้าเช่นกัน ในฐานะที่เป็นแม่ ข้าก็อยากที่จะช่วยให้นางได้สมหวัง เนี่ยลี่! ถ้าหากว่าเจ้านั้นทำให้ลูกอิ้นของข้าต้องเสียใจ ขอบอกเลยว่า คนเช่นข้านั้นหาได้สนใจกฏในนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์เลยไม่ ”

‘หลงซูอวิ๋น’พูดขึ้นมาอย่างเย็นชา

‘เนี่ยลี่’นั้นรู้สึกปวดหัวกับเรื่องผู้หญิง ความรัก จนแทบอยากจะเตะทิ้งไปให้ไกลเลยในตอนนี้ ทั้ง ๆที่เขาพยายามที่จะเปลี่ยนเรื่องคุย แต่’หลงซูอวิ๋น’กลับพยายามที่จะกดดันเขามากยิ่งขึ้น

“ท่านป้า เรื่องนี้ยังคงไม่เหมาะสมเท่าใดนัก ในตอนนี้ข้ากับหลงยู่อินยังเด็กนัก การแต่งงานในตอนนี้ถือว่ายังไม่เหมาะสม จะดีกว่าถ้าหากว่ารออีกสักห้าปี จนถึงตอนนั้นหากหลงยู่อินยังคงชอบข้าอยู่ ข้าก็จักแต่งงานกับนาง!”

‘เนี่ยลี่’คิดชั่วครู่และพูตอบกลับไป อีกห้าปีข้างหน้า ใครจักรู้ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น ในตอนนั้นแม้ว่า’เนี่ยลี่’จักแกล้งทำเป็นไขสือ ‘หลงซูอวิ๋น’ก็ไม่อาจที่จะเล่นงานเขาได้แล้ว

“อะไรคือไม่เหมาะสม ? หนุ่มสาวที่แต่งงานกันก็มีอยู่มากมาย แต่ก็ได้ ข้าจักรอเจ้าอีกห้าปี สำหรับการแต่งงาน แต่เจ้านั้นต้องมีลูกให้แก่ข้าก่อน เพราะตอนนี้ข้าเองนั้นก็มีเวลาว่างอยู่มากมาย ข้าอยากที่จะเลี้ยงหลาน ที่เกิดจากพวกเจ้า!”

‘หลงซูอวิ๋น’ตอบกลับไป หลังจากที่ครุ่นคิด

‘เนี่ยลี่’มอง’หลงซูอวิ๋น’ด้วยความตกตะลึง

นี่มัน….

นางเป็นศัตรูที่รับมือได้ยากนัก ‘เนี่ยลี่’ไม่รู้วิธีที่จะตอบโต้กับ’หลงซูอวิ๋น’เลย

“ท่านป้า การแต่งงานจักต้องให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอถูกต้องหรือไม่? แต่พ่อและแม่ของข้านั้นอยู่ที่โลกใบเล็ก อีกเกือบห้าปีที่ประตูสู่โลกใบเล็กถึงจะเปิด”

‘เนี่ยลี่’รีบตอบกลับไป เขาไม่รู้ว่าความคิดนี้ของเขาจักช่วยให้เขานั้นรอดไปได้หรือไม่

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ’เนี่ยลี่’

‘หลงซูอวิ๋น’ ก็ลังเลเล็กน้อย แต่ก็จับจ้องไปที่’เนี่ยลี่’ราวกับจับจ้องให้ทะลุไปถึงก้นบึ้ง

“นี่เจ้าหนู ไม่ใช่ว่าเจ้ากำลังคิดจักใช้มันเป็นข้ออ้างหรอกนะ?”

“ข้าจักใช้เป็นข้ออ้างได้เช่นใดกัน ?”

‘เนี่ยลี่’รีบตอบกลับไปและพูดต่ออีกว่า

“พ่อและแม่ของข้านั้นยังอยู่ที่โลกใบเล็กจริงๆ!”

“ถ้าเช่นนั้นก็ไม่ต้องสนใจ รอจนกว่าพวกเจ้ามีลูก และอีกห้าปีค่อยกลับไปที่โลกใบเล็กและบอกแก่พ่อและแม่ของเจ้า”

‘หลงซูอวิ๋น’พูดขึ้นมาอย่างเด็ดขาดหลังจากที่ขบคิดชั่วครู่

“ข้าทำไม่ได้! หากพ่อและแม่ไม่ได้รับรู้ ข้าจักทำเช่นนั้นได้เช่นใด นับว่าเป็นเรื่องอกตัญญูยิ่งนัก!”

‘เนี่ยลี่’รีบตอบกลับไปโดยกล่าวอ้างถึงความชอบธรรมอีกครั้ง

“ข้าเข้าใจแล้ว เจ้านั้นไม่ต้องการที่จะแต่งงานกับลูกสาวของข้า เจ้าต้องการที่จะเห็นความโหดเหี้ยมของข้าสินะ! ข้าอยากจะเห็นว่าเจ้าจักทนได้สักเท่าใด”

‘หลงซูอวิ๋น’หยิบมีดสั้นเลื่อนลงไปใกล้ๆเป้าของเขาอีกครั้ง

‘เนี่ยลี่’รู้สึกเย็นยะเยือกตรงเป้าของเขา แต่ก็ยังพูดอย่างชัดเจนออกไปว่า

“ข้าขอพูดอีกครั้งว่า ไม่ใช่ว่าข้านั้นไม่ต้องการที่จะแต่งงานกับหลงยู่อิน แต่ก่อนที่จะแต่งงานกันนั้น ข้าจักต้องได้รับการยินยอมจากพ่อและแม่ของข้า! ถ้าไม่เช่นนั้น ไม่ว่าท่านป้าจักทำเช่นใด ข้าเองนั้นก็ไม่มีทางที่จะยินยอมเด็ดขาด! ”

มีดสั้นของ’หลงซูอวิ๋น’ที่กำลังจักเฉือน’เนี่ยลี่’นั้นหยุดชะงักในทันที แต่มันก็หยุดในตำแหน่งที่น่าหวาดเสียวมิใช่น้อย หลังจากที่นางคิดดูแล้ว ‘เนี่ยลี่’เองก็มิได้ที่จะปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง ถ้าหากว่านางจัดการเขาไป ‘หลงยู่อิน’อาจจะโกรธนางมากก็เป็นได้ แต่เจ้าเด็กคนนี้เจ้าเล่ห์ยิ่งนัก ใครจักรู้ว่าเจ้าเด็กผู้นี้อาจจะแค่หาข้ออ้างเพื่อยื้อเวลาเท่านั้น?

ในตอนที่’หลงซูอวิ๋น’กำลังนิ่งเงียบอยู่นั้น ประตูห้องของ’เนี่ยลี่’ก็เปิดออกมา มีคนผู้หนึ่งเดินเข้ามา เขาคือ’เซี่ยวหยู่’นั่นเอง จากการที่ได้เห็นภาพตรงหน้า ‘เซี่ยวหยู่’ถึงกับตัวแข็งในทันที

“พวกเจ้า….”

‘เซี่ยวหยู่’นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เมื่อเขานั้นเดินผ่านหน้าห้องของเนี่ยลี่ เขาได้ยินเสียงผู้หญิงพูดอยู่ด้านใน เขาโกรธมากเพราะคิดว่าเป็นเสียงของ’หลงยู่อิน’ หลังจากที่เปิดประตู เขาก็ได้เห็นภาพตรงหน้า

‘เนี่ยลี่’นั้นถูกจับขึงกางแขนและขาไปสี่ทิศทาง มองดูแล้วก็น่าสงสัย และอีกคนเป็นหญิงที่ดูแล้วช่างเร่าร้อน ‘เนี่ยลี่’หันหน้าหลบเพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกมา

“เจ้าเป็นใครกัน?”

‘เซี่ยวหยู่’จ้องไปที่’หลงซูอวิ๋น’ เขากำลังคาดเดาตัวตนของ’หลงซูอวิ๋น’ การที่มีผู้หญิงแปลก ๆอยู่ในห้องพักของ’เนี่ยลี่’ จักต้องไม่ใช่เรื่องปกติเป็นแน่!

‘หลงซูอวิ๋น’ตบไปที่เป้าของ’เนี่ยลี่’พร้อมกับหัวเราะ

“เนี่ยลี่ สิ่งที่พี่สาวคนนี้ทำ เจ้ารู้สึกดีบ้างไหม?”

นางจ้องมองไปที่’เนี่ยลี่’ด้วยสายตาที่เป็นประกาย

หลังจากที่ได้เห็นสายตาของ’หลงซูอวิ๋น’ ‘เนี่ยลี่’ก็ยิ้มอย่างเจ็บปวดที่สุด ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจยิ่งนัก เขารู้ดีว่า ถ้าหากเขานั้นไม่ยอมให้ความร่วมมือ ผลที่ตามมาจักต้องเลวร้ายยิ่งกว่านี้……….

จบตอน

แปลโดย นายมะพร้าว

คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ

ที่มา:

ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
comments