“ถ้าเช่นนั้น ข้าจะเริ่มทำการรักษาอาหารบาดเจ็บให้แก่เจ้า!”
‘เนี่ยลี่’มองไปที่’เซี่ยวหยู่’แล้วพูดขึ้นมา
“ไม่!”
‘เซี่ยวหยู่’นิ่งเงียบไปเล็กน้อย พร้อมกับแสดงท่าทีอึดอัดใจ
‘เนี่ยลี่’ขมวดคิ้ว และพูดว่า
“ถ้าไม่ทำการรักษา บาดแผลของเจ้าก็จักไม่มีทางหายขาด และยังจะส่งผลก่อการบ่มเพาะพลังของเจ้า!”
“การรักษามันยุ่งยากเกินไป ให้ข้ากลับไปคืนชีพที่ห้องโถงวิญญาณจักเป็นการง่ายกว่า!”
‘เซี่ยวหยู่’ตอบกลับอย่างร้อนใจ
“แม้ว่าจะดูเหมือนว่าเจ้านั้นบาดเจ็บสาหัส ทั่วทั้งร่างกาย แต่ก็หาได้มีปัญหากับการรักษาไม่ ข้าคิดว่าคงใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วยามเท่านั้น สองชั่วโมง”
‘เนี่ยลี่’พูดต่อไปอีกว่า
“เมื่อเทียบกับการที่ต้องก่อรูปชะตาวิญญาณขึ้นมาใหม่ เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องที่ง่ายกว่ากันมาก”
‘เซี่ยวหยู่’จ้องมอง’เนี่ยลี่’พร้อมกับส่ายหน้า
“ไม่ต้อง! ข้านั้นไม่ต้องการ”
ร่างกายของเขาถูกเผาไหม้หลายจุด แต่กลับไม่ต้องการที่จักรักษา นี่มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่…………?
“หรือเจ้าไม่เชื่อใจการรักษาของข้า? เชื่อข้า ขอเวลาแค่เพียงหนึ่งชั่วยาม เจ้าจักกลับไปหล่อเหลาเช่นเดิม เมื่อถึงตอนนั้นรับรองว่า หวงอิ้ง และสาวๆของเจ้าจักต้องกรีดร้องเมื่อได้พบกับเจ้าเช่นเดิม!”
‘เนี่ยลี่’พูดพร้อมกับหัวเราะ
“ข้ามิได้หมายถึงเรื่องนั้น…”
‘เซี่ยวหยู่’พยายามที่จะอธิบาย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเขาจึงไม่อาจพูดออกไปได้
“เจ้ายังจักลังเลอันใดอีก? เรานั้นต่างก็เป็นชาย จักมีอะไรที่ต้องปกปิดกันอีก”
‘เนี่ยลี่’จับที่ไหล่’เซี่ยวหยู่’ และเตรียมที่จะทำการรักษา
“แล้วที่เจ้าได้รับบาดเจ็บก็เป็นเพราะข้า ข้านั้นจึงต้องทำการรักษาเจ้า เจ้าไม่ต้องกังวลในเรื่องการรักษาของข้า ข้าจะช่วยรักษาและช่วยยกระดับการบ่มเพาะพลังให้แก่เจ้าเอง”
“ไม่ต้อง ข้านั้นไม่ต้องการจริงๆ!”
‘เซี่ยวหยู่’ยกมือเขาด้วยความลำบาก เพื่อกันไม่ให้’เนี่ยลี่’มาแตะต้อง
‘เนี่ยลี่’ยิ่งสงสัยมากขึ้น ‘เซี่ยวหยู่’ผู้นี้เป็นอะไรกันแน่ เห็นได้ชัดว่าเขาสามารถที่จักรักษาให้หายขาดได้
แต่เหตุใดเขาจึงต้องการที่จะตายและกลับไปคืนชีพที่ห้องโถงวิญญาณ นี่เขาถูกเพลิงมังกรเผาจนสมองสุกไปแล้วหรืออย่างไร
‘เซี่ยวหยู่’นั้นช่วยเขาจนต้องได้รับบาดเจ็บ เขาเองก็ต้องการที่จะไถ่โทษ แต่’เซี่ยวหยู่’กลับที่จะเรียกร้องที่จะตาย มันจักไม่ให้เขารู้สึกผิดไปยิ่งกว่าเดิมได้เช่นใด?
“ไม่ว่าเจ้าจักพูดเช่นใด ข้าก็จักทำการรักษาเจ้า!”
‘เนี่ยลี่’เข้าไปใกล้’เซี่ยวหยู่’และทำการสกัดจุด หยุดการเคลื่อนไหวของ’เซี่ยวหยู่’
“ข้าไม่ต้องการจริงๆ !”
‘เซี่ยวหยู่’ตะโกนออกมาอย่างร้อนใจ
“เจ้าไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแล้ว”
‘เนี่ยลี่’สกัดจุดที่คอเพื่อมิให้’เซี่ยวหยู่’ส่งเสียงได้อีก
‘เซี่ยวหยู่’ทำได้เพียงแค่จับจ้องไปที่’เนี่ยลี่’เท่านั้น ‘เนี่ยลี่’ทำการสกัดจุดเขา จนเขาไม่อาจที่จะขยับและพูดได้เลยแม้แต่น้อย
“อ่า..อ่า..อ่า..อ่า..อ่า”
‘เซี่ยวหยู่’พยายามที่จะขัดขืนสุดชีวิต แต่ก็ช่างไร้ประโยชน์ยิ่งนัก ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความกังวล
“อย่าได้กังวล เชื่อใจข้า”
‘เนี่ยลี่’ตบไปที่ไหล่’เซี่ยวหยู่’ เขามองไปที่ผิวของ’เซี่ยวหยู่’ เขาก็เผยรอยยิ้มออกมา แผลจากเพลิงมังกรนี้ ไม่ส่งผลต่อการขอบเขตวิญญาณของเจ้า ถ้าเช่นนั้นการรักษาก็ไม่ได้ยากนัก
คนที่สามารถปล่อยเพลิงมังกรได้ จักต้องมีความแข็งแกร่งระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์เป็นอย่างน้อย การโจมตีนี้’เซี่ยวหยู่’ควรจะถึงแก่ชีวิตเสียด้วยซ้ำ
แต่เพราะพื้นที่และเวลาที่ผันแปรจากพลังของแหวน ทำให้เพลิงมังกรส่วนหนึ่งถูกสกัดเอาไว้ ดังนั้น’เซี่ยวหยู่’จึงแค่ได้รับบาดเจ็บสาหัส
โดยปกติแล้วยอดฝีมือระดับชะตาสวรรค์ ไม่อาจที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของ’เซี่ยวหยู่’ได้ เนื่องจากว่าความแข็งแกร่งนั้นไม่เพียงพอที่จะรักษาอาหารบาดเจ็บนี้ให้หายขาดได้ แต่’เนี่ยลี่’นั้นแตกต่างจากผู้อื่น
แค่ใช้ฝีมือเพียงบางส่วน ‘เนี่ยลี่’ก็สามารถที่จะรักษาเซี่ยวหยู่ได้
“อ่า..อ่า..อ่า..อ่า..อ่า”
‘เซี่ยวหยู่’ยังคงดิ้นรนไม่หยุด ขณะที่’เนี่ยลี่’ตรวจดูร่างกายของเขา ใบหน้าของเขาเริ่มที่จะเป็นสีแดง เขาพยายามที่จะพูดออกไปอย่างเต็มที่ แต่ก็ไม่อาจที่จะพูดอะไรออกไปได้
‘เนี่ยลี่’ตบไปที่ไหล่ของ’เซี่ยวหยู่’อีกครั้งและพูดว่า
“อาการบาดเจ็บของเจ้านั้น ก็แค่ผิวหนังไหม้เกรียมไปเล็กน้อยเท่านั้น อีกแค่ครู่เดียวมันก็จักหายไป ข้าจะช่วยเจ้าถอดเสื้อผ้าก่อนนะ”
แคว๊กกก!
‘เนี่ยลี่’ฉีกเสื้อที่ฉีกขาดของ’เซี่ยวหยู่’ออกทีละชิ้น จนเผยให้เห็นไหล่ทั้งสองข้าง ‘เนี่ยลี่’หยิบเอาขวดยาออกมาจากแหวนห้วงมิติ และเอานิ้วจุ่มลงไปในขวดยาแค่เล็กน้อย และเอามาลูบที่ไหล่ของ’เซี่ยวหยู่’จนทั่วอย่างช้า ๆ
ในขณะที่ทายานั้น ‘เนี่ยลี่’ได้ถ่ายเทพลังงานสวรรค์ออกมาอย่างช้า ๆ ไหล่ของ’เซี่ยวหยู่’ที่ไหม้เกรียมค่อย ๆ ฟื้นฟูทีละน้อย จนกลายเป็นสีแดง และกลายเป็นผิวขาวนวลราวกับว่าไม่เคยได้บาดเจ็บมาก่อน
แม้แต่ผู้หญิงยังต้องอิจฉาผิวกายของเขา เพราะมันนิ่มนวลและบอบบางราวกับว่าแค่เพียงเป่าเปลือกหอยก็ทำให้ผิวนี้เป็นริ้วรอยได้
“เป็นเช่นใดบ้าง เจ้าคงจักเชื่อในความสามารถของข้าแล้วสินะ?”
‘เนี่ยลี่’พูดอย่างพึงพอใจ พลังงานของเขาก็ได้แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของ’เซี่ยวหยู่’ และรักษาอาการบาดเจ็บจากภายใน ทำให้ผลการรักษาดีขึ้นยิ่งไปอีก
“อ่า..อ่า..อ่า..อ่า..อ่า”
‘เซี่ยวหยู่’ยังคงดิ้นรน ในดวงตาของเขานั้นมีแต่ความกังวล
“ข้าเข้าใจเจ้า!”
‘เนี่ยลี่’ตบไปที่ไหล่ของ’เซี่ยวหยู่’และหัวเราะด้วยความมั่นใจ เขาทาครีมไปทั่วทั้งใบหน้า ลำคอ และไหล่จนฟื้นฟูเป็นปกติ
เขานั้นยอมรับเลยว่า ‘เซี่ยวหยู่’เป็นผู้ชายที่งดงามยิ่งนัก ไม่แปลกใจเลยที่แม่นาง’หวงอิ้ง’ และหญิงมากมายจึงได้หลงไหล’เซี่ยวหยู่’ยิ่งนัก แม้แต่’เนี่ยลี่’ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
“ท่อนบนได้รับการรักษาจนหมดแล้ว ต่อไปก็คือท่อนล่าง!”
‘เนี่ยลี่’ทำการยก’เซี่ยวหยู่’ขึ้น จากนั้นก็วางเขาบนพื้น โดยคว่ำหน้าไปที่พื้น
แคว๊กกก!
เขาทำการฉีกเสื้อของ’เซี่ยวหยู่’ออกทั้งหมด ดูเหมือนว่าที่หน้าอกของ’เซี่ยวหยู่’จะได้รับบาดเจ็บเช่นกัน เพราะเขาพันผ้าพันแผลไว้หลายชั้นจนแน่น ‘เนี่ยลี่’แกะผ้าพันแผลออกทั้งหมด จนเผยให้เห็นแผ่นหลังของ’เซี่ยวหยู่’ทั้งหมด
หลังของ’เซี่ยวหยู่’เต็มไปด้วยบาดแผลที่ไหม้เกรียมจากเพลิงมังกร
“อ่า..อ่า..อ่า..อ่า..อ่า”
‘เซี่ยวหยู่’ยังคงดิ้นรน พยายามที่จะบิดไปมา หน้าของเขาแดงไปจนถึงลำคอ สายตาเต็มไปด้วยทรมาน แต่เขาก็ไม่อาจที่จะพูดอะไรออกมาได้
‘เนี่ยลี่’ค่อย ๆ ทายาที่ทำจากสมุนไพรไปที่หลังของ’เซี่ยวหยู่’ แล้วค่อย ๆ เช็ดออก รอยแผลก็หายไปในทันที
ผิวที่เคยถูกเผาไหม้ของ’เซี่ยวหยู่’ ถูกฟื้นฟูอย่างรวดเร็วจนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า หลังจากนั้นไม่นาน มันก็กลับเป็นผิวที่เรียบเนียนเช่นเดิม
เป็นผิวที่มองดูราวกับหยกสีขาวที่ถูกแกะสลักออกมาได้อย่างงดงาม ทั้งที่’เนี่ยลี่’กำลังจ้องมองอยู่ ก็ไม่อาจที่จะอธิบายความงดงามของผิวนี้ได้
‘เนี่ยลี่’อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าใจ ถ้าหากว่า’เซี่ยวหยู่’นั้นเป็นหญิงสาว จักต้องเป็นที่หมายปองของเหล่าชายหนุ่มเป็นแน่!
‘เนี่ยลี่’ไล่ความคิดบ้าๆออกจากหัวของเขา และตั้งสมาธิในการรักษาแผลไฟไหม้ของ’เซี่ยวหยู่’
ทันใดนั้นแผลเหล่านั้นก็ถูกฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว
แคว๊กกก!
‘เนี่ยลี่’ทำการฉีกกางเกงของ’เซี่ยวหยู่’ออก เผยให้เห็นต้นขาอันเรียวเล็ก และเริ่มทำการรักษา เขาทายาไปทุกส่วนที่มีรอยไหม้
แล้วค่อย ๆ นวดและถ่ายเทพลังงานสวรรค์เข้าไป หลังจากนั้นไม่นาน รอยไหม้ก็ค่อย ๆหายไป มีเพียงต้นขาที่กระชับ ไม่มีริ้วรอยแม้แต่น้อย
‘เนี่ยลี่’เองก็ไม่อาจที่จะอธิบายได้ว่ามันงดงามแค่ไหน
ดูเหมือนว่า’เซี่ยวหยู่’จักได้รับการดูแลอย่างดีมาตั้งแต่เด็ก ร่างกายเขาจึงไร้ซึ่งริ้วรอยถึงเพียงนี้
“อาา!”
ที่คอของ’เซี่ยวหยู่’ มีเสียงดังแปลก ๆ ขึ้นมา
‘เนี่ยลี่’ใช้มือของเขาลูบไปทั่วทั้งต้นขาด้านหลังของ’เซี่ยวหยู่’ มีร่องรอยของความอบอุ่นแบบแปลก ๆเมื่อมือของ’เนี่ยลี่’สัมผัสลงไป แม้ว่า’เซี่ยวหยู่’ไม่อาจที่จะขยับได้ แต่ก็สามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึกอย่างชัดเจน มันแทรกซึมไปทั่วทั้งร่างของเขา………..
จบตอน
แปลโดย นายมะพร้าว
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป