‘ปรมาจารย์เต๋าฉาง’ทำได้เพียงแค่ถอนหายใจและไม่เอ่ยพูดอะไรออกมาอีก การที่เขาจะโน้มน้าว’เนี่ยลี่’นั้นคงจะเป็นไปไม่ได้ และที่’เนี่ยลี่’กระทำนั้นก็มิใช่สิ่งที่ผิด แต่ทว่า ทุกสรรพสิ่งในโลก ไม่อาจที่จะธิบายด้วยถ้อยคำเพียงไม่กี่ประโยคได้
 

 
“แม้ว่าจะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเขา ข้าก็จะทำลายผนึกห้วงเวลาและพื้นที่ของจะรพรรดิปราชญ์”
 
‘เนี่ยลี่’พูดขึ้นมาอย่างมุ่งมั่น ไปยังพื้นที่ที่ว่างเปล่าทางด้านหน้า
 
แม้ว่า’จอมมาร’จะได้เป็นผู้สืบทอดของ’ปรมาจารย์เต๋าฉาง’ ‘เนี่ยลี่’ก็ต้องหาทางสังหาร’จอมมาร’เพื่อที่จะล้างแค้นให้แก่’เอียเซิ่ง’
 
ในเมื่อ’จอมมาร’เป็นหนึ่งในหกของผู้ที่กลับชาติมาเกิด การที่จะรวบรวมคนทั้งหกเพื่อที่จะปิดกั้นการผันแปรห้วงเวลาและพื้นที่ของจักรพรรดิปราชญ์ นั้นก็คงไม่อาจที่จะทำได้ ถ้าเช่นนั้นก็เหลือเพียงแค่การใช้ ตำราจิตอสูรท่องเวลาเล่มนี้เท่านั้น ที่จะสามารถช่วยเขาได้ แต่เขาก็ไม่รู้เลยว่า ตำราจิตอสูรท่องเวลานั้น ในตอนนี้ไปอยู่ที่ใด
 
‘เนี่ยลี่’ถอนหายใจออกมา ยังโชคดีที่มีเวลาอีกกว่าสองร้อยปี เขาจะค่อย ๆ ทำการค้นหาต่อไป
 

 
“ข้านั้นได้คัดเลือกผู้สืบทอดแล้ว และได้มอบหน้าตำราจิตอสูรท่องเวลาให้แก่เจ้า ก็ถือว่าข้านั้นได้ทำภารกิจสำเร็จแล้ว ในอีกไม่นาน เศษเสี้ยวความคิดที่เหลืออยู่ของข้าก็จะสลายไป ตอนนี้เจ้านั้นได้เลือกเส้นทางของตนเองแล้ว และเป็นเส้นทางที่ยากยิ่งนัก เจ้าจงมุ่งหน้าในทางที่เจ้าเลือก ตำหนักแห่งนี้ข้าเป็นเพียงผู้ครอบครอง แต่มิได้เป็นผู้สร้าง ยังมีสมบัติอีกมากที่ยังคงซุกซ่อนอยู่ เจ้าสามารถใช้มันได้ตามที่เจ้าต้องการ แต่ในตำหนักนี้ล้วนเต็มไปด้วยอันตราย มีผู้ที่ล้มตายที่นี่นับพันหมื่นคน เจ้าจงไตร่ตรองให้รอบคอบเอาเอง!”
 
หลังจากนั้น’ปรมาจารย์เต๋าฉาง’ก็ค่อยๆ หายไปอย่างไร้ร่องรอย
 
‘เนี่ยลี่’รับรู้ได้ว่า’ปรมาจารย์เต๋าฉาง’ได้หายไป
 
เขานิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง เขาพยายามแยกแยะสิ่งทีได้รับฟังมา แม้ว่าจะรพรรดิปราชญ์จะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่อาจทำให้’เนี่ยลี่’ลดความมุ่งมั่นที่จะกำจัดจะรพรรดิปราชญ์ให้น้อยลงได้
 
เขาไม่รู้ว่าในตำหนักแห่งนี้ ยังมีสมบัติอะไรซุกซ่อนอยู่อีก
 
‘เนี่ยลี่’ได้ตัดสินใจที่จะค้นหาสมบัติในตำหนักซีอิงเสิ่นแห่งนี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะ ราวกับคนบ้าดังก้องออกมาจากทางด้านใน
 

 
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เศษเสี้ยวความคิดที่เหลืออยู่ของปรมาจารย์เต๋าฉางได้หายไปแล้ว! จากนี้ไปก็จะเป็นเวลาของข้า”
 
เสียงหัวเราะดังกึกก้องไปทั่วตำหนักซีอิงเสิ่น
 
‘เนี่ยลี่’ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย คนผู้นี้เป็นใครกัน?
 
ในตอนนี้ทุกคนที่อยู่ภายในตำหนักซีอิงเสิ่น จะได้ยินเสียงที่ดังกึกก้องนี้ พวกเขาเงยหน้ามองไปดูพื้นที่ที่ว่างเปล่า ด้วยความสงสัย ว่าเสียงนี้มาจากไหน และไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เสียงนั้นต้องการที่จะบอกสิ่งใดกันแน่
 
โอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’ ขมวดคิ้ว และมองขึ้นไปทางด้านบน คนของเขาสามารถค้นหาประตูเซิงเหมินได้แล้ว เหล่ายอดฝีมือกลุ่มใหญ่ของเขา กำลังมุ่งหน้าติดตามเขาไปยังห้องโถงใหญ่ แต่เสียงที่ว่านี้ ทำให้เขาสงสัยว่า ในตำหนักซีอิงเสิ่นนี้ มียอดฝีมือที่แฝงอยู่เช่นนั้นเหรอ?
 
‘เหยียนหยาง’และคนของเขา เพิ่งจะมาถึงด้านนอกของตำหนักซีอิงเสิ่น ด้านนอกนี่คือผ่านส่วนของ ค่ายกลมายาหนึ่งพันรูปแบบขั้นแรกมาแล้ว นอกจากคนของสำนักเทพอัคคี ยังมีคนของสำนักอื่นอยู่ด้วย ทั้งนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ และสำนักเสียงสวรรค์ อยู่ที่นี่อีกด้วย
 
พวกเขายังไม่รู้ถึงวิธีการทำลายค่ายกล ที่จะเข้าไปสู่ห้องโถงใหญ่ได้ หาประตูเซิงเหมินยังไม่เจอ
 

 
“ข้ายังมิได้แนะนำตัว ข้าคือวิญญาณของตำหนักซีอิงเสิ่นแห่งนี้ นับพันหมื่นปี ที่ข้าได้ฝังจิตสำนึกของตัวข้าเอาไว้ ก่อนหน้านี้ด้วยอำนาจของเศษเสี้ยวแห่งความนึกคิดของ ‘ปรมาจารย์เต๋าฉาง’ ทำให้ข้าไม่อาจที่จะแสดงตนได้ แต่ในตอนนี้ข้าได้เป็นอิสระแล้ว ดังนั้นผู้ที่อยู่ในตำหนักซีอิงเสิ่นแห่งนี้ จงฟังข้า”
 
วิญญาณของตำหนักซีอิงเสิ่น พูดขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะ วิญญาณของตำหนักซีอิงเสิ่นนั้นทำการขัดเกลาตนเอง จนกลายเป็นเจตจำนงที่แข็งแกร่ง!
 

 
“ตอนนี้ข้าได้ปิดกั้นทางเข้าออกจากที่นี่ไปจนหมดแล้ว ในตอนนี้มีคนอยู่ที่นี่ทั้งหมด สองหมื่นสามพันหกร้อยเจ็ดสิบสองคน! พวกเราจะมาเล่นสนุกกัน ตอนนี้พวกเจ้ามีเพียงสองทางเลือก คือหนึ่ง ตายกลับไป หรืออีกหนึ่งทาง ข้านั้นได้ซุกซ่อน ผลึกแก้วแห่งคงคา เอาไว้ในตำหนักแห่งนี้ ทั้งหมด พันหมื่นชิ้น สิบล้านชิ้นผู้ที่รวบรวม ผลึกแก้วแห่งคงคา มากที่สุดจำนวนหกคน ข้าจะมอบสมบัติมากมายที่ซุกซ่อนอยู่ในตำหนักซีอิงเสิ่นนี้ให้กับพวกเขา และจะสามารถออกไปจากตำหนักแห่งนี้ได้ มีเวลาแค่เพียง สามชั่วยามเท่านั้น เริ่มได้!”
 
วิญญาณของตำหนักซีอิงเสิ่น พูดอธิบายพร้อมกับหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก
 
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’ ก็จมอยู่ในความคิดเล็กน้อย เขายังคงไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้สักเท่าไหร่
 
แม้แต่’เหยียนหยาง’เองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน
 
‘เนี่ยลี่’เองก็นิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง เขาพอจะรู้ว่านี่ต้องเป็นปัญหาแค่เพียงเล็กน้อย แต่ทางเข้าออกของตำหนักได้ปิดไปแล้ว ถ้าหากเขาต้องการสมบัติ เขาก็ต้องไปแย่งชิงผลึกแก้วแห่งคงคา หรือไม่ก็ต้องยอมตายกลับไป
 
ด้านนอกของตำหนัก
 
ทุกคนก็ต่างสงสัยว่าจะต้องไปหา ผลึกแก้วแห่งคงคา ที่ไหนกัน? ทันใดนั้น ผลึกแก้วแห่งคงคาหลายหมื่นชิ้นก็ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า
 

 
“หรือว่านั่นคือผลึกแก้วแห่งคงคา! ”
 
 
“ข้าคือ เสิ่นเหลย โม๋จุน 神雷魔尊:อาจารย์เทพสายฟ้า จากสำนักห้าอสูรสายฟ้า 五雷魔:อู่เหลยโม๋ ใครที่คิดแย่งผลึกแก้วแห่งคงคาเหล่านั้นจากข้า ข้าจะสังหารโดยไม่มีการให้อภัยเด็ดขาด! ”
 
ร่างของอสูรตนหนึ่งพุ่งไปหา แย่งผลึกแก้วแห่งคงคา และตะโกนออกมา
 

 
“ไม่มีทางที่จะยอมยก ผลึกแก้วแห่งคงคา ให้เป็นของเขาผู้เดียวแน่!”
 
เหล่ายอดฝีมือจากสำนักต่าง ๆ ก็ต่างกระโจนขึ้นไปบนท้องฟ้า เพื่อเก็บรวบรวมผลึกแก้วแห่งคงคา
 

 
 “ข้าบอกแล้วอย่าได้มาแย่งผลึกแก้วแห่งคงคาของข้า!”
 
‘เสิ่นเหลย โม๋จุน’ สะบัดมือ สายฟ้าที่อยู่ตรงกลางฝ่ามือของเขา พุ่งไปหาเหล่ายอดฝีมือและเกิดระเบิดขึ้น
 
ตูมม!
 
ตูมม! ตูมม!
 
ยอดฝีมือระดับดาราสวรรค์หลายคนที่หลบไม่ทัน ก็ถูกสายฟ้าจากฝ่ามือของ’เสิ่นเหลย โม๋จุน’จนระเบิดเป็นชิ้น ๆ
 

 
“เขาเป็นยอดฝีมือระดับวิถีแห่งมังกร!”
 
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย
 
โดยปกติแล้วยอดฝีมือระดับวิถีแห่งมังกร ไม่ค่อยที่จะปรากฏตัวที่โลกภายนอกมากนัก จากจุดเริ่มต้นของการบ่มเพาะพลังในระดับชะตาสวรรค์
 
หากสามารถที่จะบรรลุถึงระดับสูงสุด ก็จะสามารถสร้างชะตาวิญญาณได้ถึงเก้าดวง ก็จะสามารถตายได้ถึงเก้าครั้ง และการที่จะก่อรูปชะตาวิญญาณขึ้นมาใหม่ก็ทำใช้เวลาไม่นานนัก แต่หลังจากที่บรรลุระดับวิถีแห่งมังกรแล้ว การที่จักต้องสูญเสียชะตาวิญญาณแม้เพียงหนึ่งดวง หากเขาต้องตายไปจะเป็นปัญหาที่ใหญ่ยิ่งนัก
 
โดยทั่วไปยอดฝีมือที่อยู่ในระดับวิถีแห่งมังกร จะหวงแหนชีวิตของพวกเขายิ่งนัก จึงไม่เต็มใจที่จะเอาชีวิตมาเสี่ยงที่โลกภายนอก
 เว้นแต่ว่า พวกเขาจะมีเทคนิคลับที่สามารถป้องกันชะตาวิญญาณเอาไว้ได้
 
ถึงแม้ว่าจะมีเทคนิคลับที่สามารถป้องกันชะตาวิญญาณเอาไว้ได้ แต่พวกเขาก็ต้องระมัดระวังตัวอยู่ดี
 

 
“หึ! เมื่อใดก็ตามที่พวกเจ้าคิดที่จะแย่งชิงผลึกแก้วแห่งคงคาของข้า ข้าจะฆ่ามันผู้นั้นทันที!”
 
‘เสิ่นเหลย โม๋จุน’ ตะโกนบอกด้วยท่าทีที่จริงจัง
 
แม้ว่าเสียงของเขาจะยังไม่เงียบหายไป แต่ยอดฝีมือระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์หลายคนก็ยังคงคว้าเอาผลึกแก้วแห่งคงคามาอยู่ดี
 
แม้ว่า’เสิ่นเหลย โม๋จุน’จะแข็งแกร่งเพียงใด แต่ก็ไม่อาจที่จะหยุดคนจำนวนมากได้ เขาจึงรีบคว้าเอาผลึกแก้วแห่งคงคามาเก็บไว้เช่นกัน
 
ในขณะที่ยอดฝีมือคนอื่นๆที่รู้สึกหวาดกลัว ‘เสิ่นเหลย โม๋จุน’ พวกเขาก็เริ่มที่จะเก็บ ผลึกแก้วแห่งคงคา มาเก็บไว้เช่นกัน
 
เพราะผลึกแก้วแห่งคงคานับหมื่นชิ้น นำไปสู่การต่อสู้แย่งชิงอย่างวุ่นวาย มีห้าถึงหกพันคนที่ต่อสู้กัน แค่เพียงครู่เดียวก็มีคนล้มตายไปสองถึงสามพันคน
 
ตำหนักซีอิงเสิ่น ในตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คน เมื่อใดที่ผลึกแก้วแห่งคงคาร่วงหล่นลงมา ก็เกิดการต่อสู้แย่งชิงกันขึ้น ด้วยความวุ่นวาย
 

 
“ท่านโอรสศักดิ์สิทธิ์ พวกเราควรจะทำเช่นใด? นอกจากพวกเราแล้วคนพวกนั้นต่างต่อสู้เพื่อแย่งชิงผลึกแก้วแห่งคงคา พวกเราจะไปแย่งชิงผลึกแก้วแห่งคงคากับคนพวกนั้นหรือไม่? ”
 
ลูกน้องคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ ๆ กับ  โอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’เอ่ยถาม แต่ว่าในตอนนี้พวกเขาก็มาอยู่ในประตูเซิงเหมินกันแล้ว
 
โอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ นิ่งเงียบไปชั่วครู่ ก่อนที่จะพูดอย่างเคร่งขรึมว่า
 

 
“ไม่ต้องสนใจ หรือ ว่าไปแย่งชิงอะไรกับพวกเขา ให้ทุกคนตามข้าเข้าไปด้านในห้องโถงใหญ่”
 
หลังจากที่พูดเสร็จ โอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’ ก็เดินเข้าประตู ไปสู่อุโมงสำหรับไปสู่ห้องโถงใหญ่ พวกคนที่อยู่ด้านหลังก็ตามเข้าไปทั้งหมด
 
ในตอนนี้’เหยียนหยาง’ และคนของสำนักเทพอัคคีอยู่ตรงจุดศูนย์กลางของการต่อสู้ แม้ว่าพวกเขาจะพยายามคว้า ผลึกแก้วแห่งคงคา มาได้นับพันชิ้น แต่ก็สูญเสียคนไปไม่น้อย แค่ช่วงเวลาสั้น ๆก็สูญเสียไปกว่าร้อยคน เพราะทุกคนต่างก็แย่งชิงผลึกแก้วแห่งคงคา กันอย่างบ้าคลั่ง……………
 
จบตอน
 
แปลโดย นายมะพร้าว
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
ที่มา: