เนื่องจากการขัดแย้งของเวลา ‘เนี่ยลี่’จึงยังสับสนอยู่เล็กน้อย
 
การนั่งบ่มเพาะพลังอย่างยาวนานถึงยิ่สิบปี แต่กลับผ่านไปแค่พริบตา ราวกับว่าเขาจมอยู่กับความฝันอันยาวนาน และถูกกระชากกลับมายังโลกแห่งความจริง
 
จริง ๆ แล้วการนั่งสมาธิ เป็นการบ่มเพาะพลังที่มีความก้าวหน้าน้อยยิ่งนัก แต่ถึงจะช้าแต่ก็เป็นการฝึกโดยทั่วไป และต้องใช้เวลาในการฝึกเนิ่นนาน แต่ในการที่ก้าวไปถึงจุดที่จะบรรลุขั้นถัดไป การบ่มเพาะพลังเพียงอย่างเดียว ก็นับว่าเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์เขานั้นใกล้ที่จะบรรลุระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์แล้ว เขาจะต้องหาทางที่จะทะลวงผ่านไปให้ได้!
 
‘เนี่ยลี่’ทำการควบคุมพลังจากการบ่มเพาะพลังให้อยู่ในสถานะที่มั่นคง เขามองไปที่’เซี่ยวหยู่’และยิ้มพร้อมกับพูดว่า
 

 
“ข้านั้นได้เข้าสู่สภาวะที่แปลกออกไป แต่มันเยี่ยมยอดยิ่งนัก การบ่มเพาะพลังของข้าจึงได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วถึงเพียงนี้!”
 
 
“ข้าไม่ได้รบกวนเจ้าใช่ไหม?”
 
‘เซี่ยวหยู่’พูดขอโทษ เพราะนางนั้นได้ตะโกนเรียก’เนี่ยลี่’หลายครั้ง
 

 
“ไม่ได้รบกวนเลย!”
 
‘เนี่ยลี่’โบกมือพร้อมกับพูดปฏิเสธ
 
ในขณะเดียวกัน เจตจำนงของตำหนักซีอิงเสิ่น ก็กำลังจับตาดู’เนี่ยลี่’อยู่
 

 
“เจ้าเด็กคนนี้ครอบครองทั้งจิตรกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ แล้วยังทำตัวดั่งขโมย แย่งชิงเอาสมบัติในตำหนักซีอิงเสิ่นของข้า แม้แต่ ค่ายกลเทพวิญญาณ 虚影神阵 เจ้าก็ยังไม่ยอมละเว้น ข้าเคยคิดว่าความลับที่ข้าซุกซ่อนเอาไว้ในตำหนักซีอิงเสิ่นนั้นมีมากมายแล้ว ข้าไม่คิดเลยว่า ในตัวของเจ้าเด็กผู้นี้จะมีความลับอื่น ๆ ที่น่ากลัวซุกซ่อนอยู่เช่นกัน!”
 
เจตจำนงของตำหนักซีอิงเสิ่นนั่งบ่นอยู่กับตัวเอง แล้วก็หัวแระออกมาแปลกๆ และพูดขึ้นมาอีกว่า
 

 
“ข้าอยากจะรู้ว่า หลังจากที่เจ้าทำลายแกนกลางของตำหนักซีอิงเสิ่นนี้แล้ว สุดท้ายเจ้าจะทำอะไรต่อไป!”
 
หลังจากนั้นเจตจำนงของตำหนักซีอิงเสิ่นก็หายวับไป
 
‘เนี่ยลี่’สัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวของเจตจำนงของตำหนักซีอิงเสิ่น เขาจับจ้องไปที่ แกนกลางของตำหนักซีอิงเสิ่น ในตอนนี้เขาอยู่ในระดับดาราวิญญาณขั้นที่เก้า การรับรู้ของเขานั้นเฉียบคมขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก
 
เขานั้นยังไม่รู้ว่า เจตจำนงของตำหนักซีอิงเสิ่น นั้นคืออะไรกันแน่ แต่จากการไตร่ตรองของ’เนี่ยลี่’ เจ้าสิ่งนั้นมิได้เป็นสิ่งมีชีวิต ถ้าไม่เช่นนั้น มันคงไม่ต้องการแย่งชิงร่างกายของเขาเป็นแน่
 
เจตจำนงของตำหนักซีอิงเสิ่นเช่นนั้นหรือ?
 
มันเป็นอะไรที่น่าสนใจไม่น้อย!
 
‘เนี่ยลี่’เข้าใจว่า ถ้าหากเขาคิดที่จะทำลายแกนกลางของตำหนักซีอิงเสิ่นที่มีขนาดใหญ่กว่าพันหมี่นี้ ก็เป็นเรื่องที่ลำบากไม่น้อย ดังนั้น’เนี่ยลี่’จึงยังไม่คิดที่จะทำเรื่องดังกล่าว คงจะต้องรอไปอีกสักพักใหญ่ก่อนที่เขาจะทำลายมัน
 
ตราบเท่าที่อยู่ในภาพจิตรกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ ‘เนี่ยลี่’เชื่อว่าเจ้าสิ่งนั้นไม่มีทางที่จะหลบหนีไปที่ไหนได้!
 
แม้ว่าเขานั้นจะอยู่ในระดับดาราสวรรค์ขั้นที่เก้า แต่ความแข็งแกร่งเพียงเท่านี้ มันยังไม่เพียงพอ
 
เขาคิดจะหลบซ่อนอยู่ในจิตรกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำอีกสิบวัน เพื่อให้มั่นใจว่า’ปรมาจารย์เทพเสวียนหมิง’จะไม่กลับมา
 เมื่อถึงเวลานั้นเขาจึงจะออกไปจาก จิตรกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ
 
‘เนี่ยลี่’มองดูไปโดยรอบ ในจิตรกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำโดยการบินผ่านไป เขานั้นพุ่งลงไปยังที่ทะเลสาบแห่งเทพแห่งหนึ่ง
 ด้วยการสะบัดแขนขวาของเขาหนึ่งครั้ง ก็สามารถเก็บศิลาจิตวิญญาณทั้งหมดเข้าไปเก็บไว้ในแหวนได้
 
ทะเลสาบแห่งเทพนั้นได้รับการหล่อเลี้ยงจากจิตรกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำมาเป็นเวลานานแล้ว และในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะต้องเก็บเกี่ยว
 
ในตอนนี้’เนี่ยลี่’เก็บเกี่ยวศิลาจิตวิญญาณได้กว่าสามแสนก้อน และศิลาแก่นแท้จิตวิญญาณอีกกว่าห้าร้อยก้อนจากทะเลสาบแห่งเทพนี้
 
หลังจากที่เก็บศิลาจิตวิญญาณและศิลาแก่นแท้จิตวิญญาณพวกนี้ไว้หมดแล้ว ‘เนี่ยลี่’ก็มุ่งหน้าไปยังทะเลสาบแห่งเทพแห่งที่สอง
 
หลังจากที่เขาได้เก็บเกี่ยวศิลาจิตวิญญาณและศิลาแก่นแท้จิตวิญญาณจากทะเลสาบแห่งเทพทั้งห้าสิบแห่ง
 ทั้งหมดแล้ว
 
จากการประเมินคร่าว ๆ แค่เพียงศิลาจิตวิญญาณ ก็น่าจะมีกว่า ยี่สิบล้านก้อน และ ศิลาแก่นแท้จิตวิญญาณอีกกว่าสามหมื่นก้อน เป็นจำนวนมากมายชวนให้ตื่นตกใจยิ่งนัก ‘เนี่ยลี่’คำนวนดูแล้ว ความมั่งคั่งของเขาน่าจะราว ๆ ครึ่งหนึ่งของทั่วทั้งนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ เลยทีเดียว!
 
เขาจะใช้ศิลาจิตวิญญาณพวกนี้ในการเพิ่มความแข็งแกร่งให้สูงยิ่งขึ้น
 
ถ้าไม่เช่นนั้นก็คงจะไม่ก่อประโยชน์อันใด!
 
‘เนี่ยลี่’แอบคิดได้ว่า เขานั้นได้พบอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ เหตุใดเขาจึงลืมวิธีนี้ไปได้นะ?
 
สิบห้าวันต่อต่อ
 
เหล่าผู้อาวุโสของตระกูลกู้ มารวมตัวกันที่ตระกูลกู้เพื่อที่จะหารือเกี่ยวกับการที่’กู้เบ่ย’ได้ทำลายทะเลสาบแห่งเทพ
 
ภายในห้องโถงใหญ่ ผู้นำตระกูลกู้ ‘กู้เทียนหลง’ 顾天龙 : เจตจำนงของมังกรสวรรค์ นั่งอยู่ที่ด้านหน้าสุด และที่นั่งด้านข้างทั้งสองฝั่งจะเป็นเหล่าผู้อาวุโสของตระกูลกู้ ‘กู้เบ่ย’ รวมทั้ง สมาชิกและลูกหลานของตระกูลกู้ ยืนอยู่ตรงกลางห้องโถง
 

 
“สำหรับเรื่องนี้ ข้าคิดว่าญาติผู้น้องกู้เบ่ยนั้นทำเกินไป ขอให้ท่านผู้นำตระกูลและท่านผู้อาวุโสทั้งหลายโปรดให้ความเป็นธรรมแก่ข้าด้วย! ”
 
‘กู้เหิง’ประสานมือคารวะพร้อมกับพูดขึ้นมาด้วยท่าทีที่โศกเศร้ายิ่งนัก และพูดต่ออีกว่า
 

 
“ถ้าหากคำนึงเรื่องของตระกูลกู้ของพวกเราแล้ว ทุกคนที่อยู่ที่นี้ต่างก็เป็นเครือญาติกัน ถ้าหากญาติผู้น้องกู้เบ่ยนั้นคิดที่จะขึ้นครองตำแหน่งผู้นำตระกูล ก็ควรจะเห็นแก่คนในตระกูลบ้าง!”
 
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ’กู้เหิง’เหล่าคนรุ่นใหม่ของตระกูลกู้ก็มองหน้าและแอบพูดคุยกัน
 

 
“ข้าไม่คิดเลยว่าญาติผู้พี่กู้เหิง จะพ่ายแพ้ย่อยยับถึงเพียงนี้!”
 
 
“ข้าได้ยินมาว่าญาติผู้พี่กู้เบ่ย ได้จัดตั้งกองกำลังขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ และมันก็เติบโตอย่างรวดเร็วมาก! แต่ข้าก็ไม่คิดเลยว่าจะสามารถเอาชนะญาติผู้พี่’กู้เหิง’ได้ เรื่องนี้มันเกินกว่าจะคาดคิดจริง ๆ!”
 
 
“จริง ๆ แล้วญาติผู้พี่กู้เหิง ยังมิได้พ่ายแพ้ แต่ญาติผู้พี่กู้เบ่ยได้ใช้วิธีการบางอย่าง ในการทำลายทะเลสาบแห่งเทพของญาติผู้พี่กู้เหิง!”
 
 
“การทำลายทะเลสาบแห่งเทพ เรื่องนี้เป็นการกระทำที่เกินเลยมากไปจริง ๆ สำหรับคนในตระกูลเดียวกัน!”
 
 
“ญาติผู้พี่กู้เหิงนั้นปฏิบัติกับทุกคนเป็นอย่างดี กู้เบ่ยนั้นก้าวร้าวยิ่งนัก ถ้าหากว่ากู้เบ่ยนั้นได้ขึ้นครองตำแหน่งผู้นำตระกูล สำหรับพวกเราที่เป็นคนในตระกูล จะยังเหลือทางเดินให้กับพวกเราอีกบ้างไหม?”
 
เสียงขึ้นมาจากชายผู้หนึ่ง ซึ่งฟังดูแล้วมีความลำเอียงเข้าข้าง’กู้เหิง’อย่างเห็นได้ชัด
 
หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น’กู้เบ่ย’ถึงกับขมวดคิ้ว เขาหันหน้าไปที่ ‘กู้เทียนหลง’ ที่อยู่ด้านบน จากนั้นก็ประสานมือคาวระและพูดออกไปว่า
 

 
“ที่โลกภายนอกนั้น ญาติผู้พี่กู้เหิงได้รวมรวมกองกำลังจากบุคคลภายนอก เพื่อที่จะทำลายกองกำลังอสูรของข้า แล้วจะไม่ให้ข้านั้นตอบโต้เลยเหรืออย่างไร? การที่ญาติผู้พี่กู้เหิงนั้นพ่ายแพ้ แล้วมาร้องห่มร้องไห้ในที่แห่งนี้ และสมคบคิดกับผู้อาวุโสบางท่านเพื่อกล่าวหาข้า ด้วยเจตจำนงนี้ พวกท่านคงจะสามารถมองออกได้ไม่ยากนัก! ”
 
‘กู้เหิง’จ้องมองไปที่’กู้เบ่ย’ด้วยสายตาอันเย็นชา และพูดขึ้นมาว่า
 

 
“ก็จริงอยู่ที่โลกภายนอกนั้นต่างก็มีการชิงชัยกัน แต่ญาติผู้น้องกู้เบ่ยก็ทำเกินไป ถึงกับทำลายทะเลสาบแห่งเทพของข้า จริง ๆ แล้วเป็นแค่การต้องการระบายความเคียดแค้นใช่หรือไม่? ทะเลสาบแห่งเทพทั้งหมดของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์มีอยู่สักกี่แห่งกัน หรือว่าญาติผู้น้องกู้เบ่ยนั้นจะเป็นสายที่นิกายเทพอสูรส่งมากันแน่? ”
 
 
“พวกเจ้าทั้งสองจงหุบปาก!”
 
‘กู้เทียนหลง’ตะโกนออกไปเสียงดังและพูดต่ออีกว่า
 

 
“ข้านั้นสั่งสอนลูกหลานในตระกูลกู้ ให้ทำงานร่วมกันดั่งปลาคู่ในราศีมีน แต่พวกเจ้าทั้งสองคนกลับห้ำหั่นกันเองก็มากเกินพอแล้ว
 แล้วยังจะมาโต้เถียงกันในตระกูลอีก ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ตระกูลกู้ของเราคงจะต้องอับอายขายขี้หน้าเป็นแน่!”
 
‘กู้เทียนหลง’นั้นแข็งแกร่งและมีอำนาจยิ่งนัก ‘กู้เหิง’และ’กู้เบ่ย’ถึงกับกลัวที่จะพูดอะไรออกมา
 

 
“แล้วท่านผู้อาวุโสทั้งหลายเห็นควรเช่นใดบ้าง?”
 
‘กู้เทียนหลง’กวาดสายตาชำเลืองมองเหล่าผู้อาวุโสที่นั่งอยู่สองฝั่งด้านข้าง
 
ผู้อาวุโสลำดับที่สาม’กู้อวี่’ 顾羽: เจตจำนงแห่งขนนก พูดขึ้นมาว่า
 

 
“เดิมทีแล้วกู้เหิงก็เป็นศิษย์ของข้า ข้าก็ไม่ควรที่จะออกความเห็น แม้ข้าอาจจะถูกกล่าวหาว่าลำเอียง แต่ข้าก็จำเป็นที่จะต้องพูดออกไป การทำลายทะเลสาบแห่งเทพนั้น จะต้องได้รับการลงโทษ ไม่ใช่เช่นนั้นแล้ว ถ้าหากเกิดเหตุการณืเช่นนี้เกิดขึ้นอีก จำนวนของทะเลสาบแห่งเทพจะลดน้อยลงไปอีก!”
 
 
“ผู้อาวุโสท่านอื่นมีความเห็นอื่นใดอีกหรือไม่?”
 
‘กู้หยา’ที่นิ่งเงียบอยู่ พูดขึ้นมาว่า
 

 
“ข้าว่าเรื่องนี้มีสาเหตุที่ซับซ้อน พวกเราควรที่จะพิจารณาให้รอบคอบ!”
 
 
“ช่วยฟังข้าก่อนได้หรือไม่?”
 
ผู้อาวุโสที่อยู่ถัดไปอีกคนลุกขึ้นพูด
 
เขาคือผู้อาวุโสลำดับที่แปด ‘กู้ไป๋’!
 
อาวุโสลำดับที่แปดนั้นมักจะเข้าข้าง’กู้เหิง’อยู่เสมอ เรื่องนี้ทุกคนยืนยันได้อย่างชัดเจน ดูเหมือนว่า’กู้เหิง’จะเตรียมการทุกอย่างมาเป็นอย่างดี
 
ในตอนนี้’กู้เบ่ย’ต้องพบกับปัญหาใหญ่ การที่’กู้เบ่ย’ทำลายทะเลสาบแห่งเทพ เป็นความผิดพลาดอย่างแท้จริง ถ้าหากต้องถูกลงโทษจริง ๆ น่าจะได้รับการลงโทษที่รุนแรงมากเป็นแน่……………..
 
จบตอน
 
แปลโดย นายมะพร้าว
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
ที่มา: