‘ลู่เพียว’และ’กู้เบ่ย’ ยังคงตกตะลึงกับเทคนิค ค่ายกลลับ เก้ามังกรสวรรค์ ที่มีประสิทธิภาพสูงยิ่งนัก เสียงคำรามของมังกรสวรรค์ยังคงดังกึกก้อง อยู่ในห้วงขอบเขตวิญญาณของพวกเขา
 
‘เนี่ยลี่’ได้ควบคุมพลังจากการสังเวยเลือดอสูร และศิลาจิตวิญญาณจำนวนหนึ่งล้านก้อน ที่ใช้สร้าง ค่ายกลลับ เก้ามังกรสวรรค์ ป้องกันเอาไว้ เพื่อหลีกเลี่ยงมิให้มันออกจากในห้วงขอบเขตวิญญาณ ของ’ลู่เพียว’และ’กู้เบ่ย’
 
เวลาได้ผ่านไปสามวันอย่างรวดเร็ว
 
ที่โลกภายนอกอันกว้างใหญ่ ภายใต้การคุ้มกันจากผู้คุ้มกันของ’หลี่ชิงอวิ๋น’ ‘หลี่ชิ่งอวิ๋น’ได้กลายเป็นลำแสงทะยานออกไป
 
ห่างออกไปไม่ไกลนักจากทางด้านหลังของพวกเขา ผู้สืบทอดลำดับที่หนึ่งของตระกูลเถ้าอัคคี ‘หลี่ยื่อฟง’ กำลังไล่ตามมา
 
ในตอนนี้’หลี่ชิงอวิ๋น’ราวกับสุนัขป่าที่กำลังบาดเจ็บ แขนขวาเขาถูกตัดขาด เหลือแค่เพียงผ้าพันแผลที่พันเอาไว้ ชุดเกราะบางส่วนได้รับความเสียหาย ไม่รู้ว่า’หลี่ยื่อฟง’ใช้ของวิเศษอะไร ที่สามารถทะลวงชุดเกราะวิเศษของเขาได้
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’รู้สึกแค้นเคืองยิ่งนัก กองกำลังของ’หลี่ยื่อฟง’นั้น มีกำลังน้อยกว่ากองกำลังของเขาอย่างเห็นได้ชัด แต่จู่ๆกองกำลังของ’หลี่ยื่อฟง’กลับมียอดฝีมือระดับแก่นแท้สวรรค์จำนวนมาก
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’จึงรู้สึกแปลกใจยิ่งนัก กองกำลังเส้นทางสวรรค์กำลังได้รับความเดือดร้อนเป็นอย่างมาก ทะเลสาบแห่งเทพของเขาสองแห่ง ก็ตกไปอยู่ในมือของ’หลี่ยื่อฟง’
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’รู้สึกเศร้าใจยิ่งนัก
 

 
“นายน้อย จู่ ๆ พวกเขาก็มียอดฝีมือที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก เรื่องนี้ดูแล้วผิดปกติเป็นอย่างมาก!”
 
ลูกน้องคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้างของเขาพูดขึ้นมา
 

 
“ข้าเองก็คิดว่ามันแปลก ก่อหน้านี้ตอนที่เรากำลังจัดการกับพวกกู้เหิง ก็มียอดฝีมือระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์จำนวนหลายคนที่อยู่กับพวกเขา ศิษย์ในนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ คนที่มีกองกำลังที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้มีแค่สองคน คือ ซื่อถู เป่ยเอี๋ยน กับ หลงเทียนหมิง!”
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’พูดขึ้นมาเบา ๆ ระหว่างที่กำลังทะยานไป
 

 
“ถ้าเช่นนั้น นายน้อยคิดว่าเป็นใครกัน?”
 
 
“หลงเทียนหมิงแม้ว่าจะเป็นคนที่หยิ่งทะนง แต่ความสัมพันธ์ที่ผ่านมาของเขากับหลี่ยื่อฟงก็ไม่ได้ดีนัก มักจะมีความขัดแย้งกันอยู่บ่อย ๆ ดังนั้นหลงเทียนหมิงคงไม่ยอมช่วยหลี่ยื่อฟงเป็นแน่ ส่วน ซื่อถู เป่ยเอี๋ยน ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องมาจัดการกับพวกเรา! ”
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’พูดพร้อมขมวดคิ้ว
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’ยังไม่มั่นใจเท่าใดนัก ว่าสุดท้ายใครเป็นผู้ให้ความช่วยเหลือ’กู้เหิง’กับ’หลี่ยื่อเฟิง’กันแน่? แต่ ‘หลงเทียนหมิง’ กับ ‘ซื่อถู
 เป่ยเอี๋ยน’ ก็ยังคงน่าสงสัยที่สุด แม้ว่าในตอนนี้’หลี่ชิงอวิ๋น’ก็ยังไม่มีหลักฐานอะไรก็ตาม
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’โดนไล่ล่าจนเหลือแค่เพียงสามสิบคนที่อยู่รอบกายเขาในตอนนี้  และ’หลี่ยื่อฟง’ก็ยังคงตามหลังเข้ามาใกล้แล้ว
 
เสียงหัวเราะของ’หลี่ยื่อฟง’ดังตามหลังมาแต่ไกล
 

 
“ฮ่าฮ่าฮ่า หลี่ชิงอวิ๋น เจ้าทำได้เพียงแต่หนีหัวซุกหัวซุนราวกับหนูตัวหนึ่งที่หนีไปรอบ ๆ แล้วยังคิดที่จะ ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลเถ้าอัคคีอีกเช่นนั้นหรือ? ”
 
ดวงตาของ’หลี่ชิงอวิ๋น’เผยให้เห็นประกายแห่งความเย็นชา ในวันนี้ เขาอาจจะพลาดท่าให้กับ ‘หลี่ยื่อฟง’ กองกำลังเส้นทางสวรรค์ของเขาก็แตกพ่าย เหลือเพียงไม่กี่คนที่อยู่รอดข้างกายเขา แต่ก็ยังเร็วเกินไปที่’หลี่ยื่อฟง’จะคิดเช่นนั้น นี่ก็แค่การพ่ายแพ้ในครั้งแรกเท่านั้น
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’นั้นเข้าใจดี ว่าเขานั้นถูกคนในตระกูลกีดกัน และไม่ได้ให้ความสำคัญเลยแม้แต่น้อย แม้แต่จิตอสูรสายเลือดมังกรที่มีระดับการเติบโตในระดับพระเจ้า ในตระกูลก็มิได้จัดหามาให้ และมีบางคนที่ได้ไปโดยใช้เล่ห์เหลี่ยม มิใช่ด้วยฝีมือแต่ทว่า ‘หลี่ชิงอวิ๋น’ไม่เคยที่จะถอดใจ แม้ว่าจะไม่เคยได้รับการช่วยเหลือจากตระกูล
 
ในสักวัน เขาจะต้องทวงคืนทุกสิ่งกลับมา ถึงแม้ว่าสุดท้ายเขาไม่อาจที่จะขึ้นครอบครองตระกูลเถ้าอัคคีได้ แต่ด้วยกองกำลังของเขา ก็สามารถยืนหยัดได้ที่โลกภายนอก
 
เมื่อคิดถึงตอนที่ต้องเผชิญหน้ากับเหล่าผู้อาวุโส ดวงตาของ’หลี่ชิงอวิ๋น’ก็เผยให้เห็นถึงความเย็นชา
 
เขาอาจจะพ่ายแพ้ แต่เขาจะไม่ยอมก้มหัวให้กับผู้ใด
 

 
“พวกเขาใกล้เข้ามาแล้ว นายน้อย ท่านหลบหนีไปก่อน พวกข้าจะหยุดพวกมันเอาไว้เอง!”
 
ฟุ่บบ!
 
ฟุ่บบ! ฟุ่บบ!
 
ผู้ติดตาม นับสิบคนของ’หลี่ชิงอวิ๋น’ทะยานไปยังพวกของ’หลี่ยื่อฟง’
 

 
“หึ เจ้าพวกมดปลวกที่โง่เขลา ข้าจะทำให้พวกเจ้าได้รู้สำนึกด้วยชีวิตของพวกเจ้า การที่คิดติดตามหลี่ชิงอวิ๋น เป็นความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเจ้า!”
 
ง้าวขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้นมาในมือของหลี่ยื่อฟง และตวัดไปยังด้านหน้าของพวกเขา
 
ฉับบ!
 
ผู้ติดตาม ผู้หนึ่งของ’หลี่ชิงอวิ๋น’ถูกฟันขาดออกเป็นสองส่วนด้วยพลังอันรุนแรง
 
ก่อนหน้านี้ ที่แขนของ’หลี่ชิงอวิ๋น’ถูกตัดขาด ก้เพราะอาวุธในมือของ’หลื่ยื่อฟง’นี้เช่นนั้น กันเป็นง้าวขนาดใหญ่ เป็นอาวุธวิเศษระดับเจ็ดหรือแปดเป็นอย่างน้อย
 
‘หลี่ยื่อฟง’ในตอนนี้ราวกับคนที่บ้าคลั่ง เขาตวัดง้าวตัดหัวลูกน้องของ’หลี่ชิงอวิ๋น’ไปห้าถึงหกคน เลือดสาดกระเซ็นทั่วร่างกายของ’หลี่ยื่อฟง’จนเต็มไปหมด
 
เมื่อมองเห็นเหล่าพี่น้องที่ภัคดีต่อเขาถูก’หลี่ยื่อฟง’บั่นคอ ดวงตาของ’หลี่ชิงอวิ๋น’แดงก่ำ ในวันนี้เขานั้นประมาทศัตรูจนเกินไป
 จึงต้องสูญเสียพี่น้องไปเป็นจำนวนมาก เมื่อมองดูไกล ๆ เหล่ายอดฝีมือระดับแก่นแท้สวรรค์ เข้าล้อมอย่างรวดเร็ว
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’หยุดที่จะทะยานต่อไป
 

 
“นายน้อย ขออภัยที่พวกเรานั้นไร้ความสามารถ!”
 
เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า ‘หลี่ชิงอวิ๋น’มองดูเหล่าผู้ติดตามที่เหลือ ด้วยสายตาที่โศกเศร้ายิ่งนัก
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’ยิ้มเล็กน้อยและพูดขึ้นว่า
 

 
“หาใช่เพราะพวกเจ้าไร้ความสามารถ นี่เป็นความผิดของข้าเอง ข้าไม่เคยคาดคิดว่าหลี่ยื่อฟง จะมีผู้ที่ให้ความช่วยเหลือจำนวนมาก ความผิดพลาดในคราวนี้ อย่างมากที่สุดก็แค่ตายเท่านั้น หลังจากนี้สิบวัน เมื่อพวกเราพร้อม จะกลับออกมาต่อสู้กับพวกเขาอีกครั้ง!”
 
 
“ขอรับ!”
 
เหล่าผู้ติดตามรู้สึกฮึกเหิมกันอีกครั้ง
 

 
“ในการต่อสู้ครั้งนี้ ขอให้ทุกคนสู้ตาย ถ้าหากพวกเราถูกสังหารไปหนึ่งคน จงสังหารพวกมันให้ได้สองคน!”
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’พูดขึ้นมา พร้อมกับทะยานไปเป็นคนแรก พุ่งไปยังทิศทางของ’หลี่ยื่อฟง’และพวกของเขา
 
การต่อสู้อันรุนแรงกำลังเริ่มที่จะประทุขึ้นมา
 
ด้วยเกราะหลายส่วนที่ปกป้องร่างกายของ’หลี่ชิงอวิ๋น’จึงสามารถที่จะเด็ดหัวยอดฝีมือระดับแก่นแท้สวรรค์ได้เป็นจำนวนหลายคน
 

 
“หนอย รนหาที่ตาย!”
 
ดวงตาของ’หลี่ยื่อฟง’เป็นประกายเย็นชา เขานั้นต้องการที่จะได้เกราะวิเศษของ’หลี่ชิงอวิ๋น’ แต่’หลี่ชิงอวิ๋น’นั้นกำลังต่อสู้ราวกับบ้าคลั่ง การที่จะยึดเอาเกราะวิเศษมาโดยสภาพที่สมบูรณ์นั้นเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายนัก! ถ้าหากไม่อาจแย่งชิงมาได้ ก็ต้องทำลายมันไปเท่านั้น!
 
‘หลี่ยื่อฟง’ตวัดง้าวขนาดใหญ่ของเขา และตวัดไปที่’หลี่ชิงอวิ๋น’อย่างรุนแรง
 
ฉับบ!
 
แขนอีกข้างของ’หลี่ชิงอวิ๋น’ถูก’หลี่ยื่อฟง’ตัดขาดไปอีกข้างหนึ่ง
 
ดวงตาของ’หลี่ยื่อฟง’นั้นเต็มไปด้วยจิตสังหาร ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้เหนือกว่า’หลี่ชิงอวิ๋น’อย่างเห็นได้ชัด
 แต่เหล่าลูกหลานในตระกูลเถ้าอัคคี ทั้ง ๆ ที่มิได้มีอำนาจอะไร
 
แต่พวกเขาก็ยังยินดีที่จะติดตาม’หลี่ชิงอวิ๋น’ แม้แต่พี่น้องที่ใกล้ชิดกับ’หลื่อยื่อฟง’เป็นอย่างมาก ก็ยังหันหลังกลับไปอยู่ฝั่ง’หลี่ชิงอวิ๋น’ ด้วยเหตุนี้’หลี่ยื่อฟง’จึงได้เกลียดชัง’หลี่ชิงอวิ๋น’เป็นอย่างมาก
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’นั้นเป็นดั่งหนามยอกอกเขา เขานั้นต้องการที่จะสับ’หลี่ชิงอวิ๋น’ให้เป็นหมื่นชิ้น
 
ความเกลียดชังระหว่างพวกเขาทั้งสอง มีการสะสมมาเป็นระยะเวลาเนิ่นนานแล้ว
 
แม้ว่าแขนทั้งสองข้างจะถูกตัดขาดไป ‘หลี่ชิงอวิ๋น’ก็ยังคงใช้เท้าเตะสังหาร ยอดฝีมือที่ห้อมล้อม’หลี่ยื่อฟง’ได้หลายคน
 

 
“หลี่ยื่อฟง แม้ว่าวันนี้เจ้าจะตัดแขนทั้งสองข้างออกไปได้ แต่สักวันหนึ่ง ข้าจะทวงคืนทั้งหมด แม้ว่าเจ้านั้นจะมีคนปกป้องอยู่ก็ตามที แต่ข้ามีอะไรที่จะต้องกลัว? ด้วยความสามารถของเจ้า คิดหรือว่าจะปกครองตระกูลเถ้าอัคคีได้ ทุกอย่างที่เจ้าได้มาล้วนด้วยวิธีที่น่ารังเกียจ เจ้าจะบอกลูกหลานในตระกูลว่าได้ตำแหน่งนี้มาด้วยวิธีเช่นใดกัน?”
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’จับจ้องไปที่หลี่ยื่องฟงด้วยสายตาที่เย็นชา ระเบิดลมปราณออกมาอย่างรุนแรงพร้อมกับเตะออกไป
 

 
“เจ้าสุนัขที่กำลังจะพ่ายแพ้ ยังคงกล้าเห่าออกมาอีกเช่นนั้นหรือ? ไม่ว่าข้านั้นจะทำสิ่งใดลงไป มันก็เป็นเรื่องของข้า ถ้าหากเจ้ายังกล้าที่จะก้าวขาออกจากประตูนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ ข้าจะใช้กองกำลังของข้า ล่าสังหารเจ้าอีก ลงนรกไปซะ! ”
 
‘หลี่ยื่อฟง’ตวัดง้าวขนาดใหญ่ของเขา ลงไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ไปที่’หลี่ชิงอวิ๋น’หลังจากที่ถูกฟันก็ได้ระเบิดออกมา
 
ตูมม!
 
ง้าวขนาดใหญ่ที่ตวัดลงมา ด้วยการระเบิดอย่างรุนแรงกลื่นกินร่างกายของ’หลี่ชิงอวิ๋น’ไปจนหมด………
 
จบตอน
 
แปลโดย นายมะพร้าว
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
บทต่อไป
 & บทที่ 418 潜修 เทคนิคการบ่มเพาะพลังลับ
 
ที่มา: