“หะ…ห้าแสนศิลาจิตวิญญาณ”
แม้แต่’ประธานหลิน’ก็ยังอดไม่ได้ ที่จะตกใจกับความใจถึงของ’เนี่ยลี่’
การค้าระหว่างพวกเขาเพิ่งจะอยู่ในช่วงเริ่มต้นพูดคุย แต่กลับโยนศิลาจิตวิญญาณจำนวนห้าแสนก้อน มาฝากไว้เป็นค่ามัดจำแล้ว!
สำหรับ’เนี่ยลี่’แล้วศิลาจิตวิญญาณแค่ห้าแสนก้อน เป็นแค่เงินจำนวนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะ’เนี่ยลี่’ยังมีศิลาจิตวิญญาณอีกเป็นจำนวนมากในภาพจิตรกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ ที่ยังคงผลิตศิลาจิตวิญญาณออกมาเป็นจำนวนมากในทุกวัน
แต่สำหรับประธานหลินและคนทั่วไปนั้น ศิลาจิตวิญญาณจำนวนห้าแสนก้อนนั้น เป็นความมั่งคั่งที่น่าตกใจยิ่งนัก
‘ประธานหลิน’จ้องมองไปที่’เนี่ยลี่’
‘เนี่ยลี่’นั้นกล้าที่จะเดินทางมายังพื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุดเพียงลำพัง และได้นำศิลาจิตวิญญาณจำนวนห้าแสนก้อนออกมาเป็นค่ามัดจำ ดูเหมือนว่า’เนี่ยลี่’จะมีพื้นหลังที่ไม่ธรรมดาเป็นแน่
ดูเหมือนว่าที่’เนี่ยลี่’ไม่ได้โกหกเรื่องที่ ต้องการซื้อยอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์จำนวนสองร้อยคนจะมิได้เป็นเรื่องโกหก!
สำหรับยอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์จำนวนสองร้อยคน อย่างน้อย ๆ ก็ต้องจ่ายศิลาจิตวิญญาณจำนวนหกล้านก้อน
บางทีแม้แต่นิกายศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ ก็ยังเกรงว่าจะไม่อาจจ่ายเงินก้อนใหญ่เช่นนี้ในคราวเดียวได้
ใครเป็นผู้ที่หนุนหลัง’เนี่ยลี่’อยู่เป็นแน่?
แต่ทว่า การตรวจสอบเบื้องหลังของ’เนี่ยลี่’นั้น คงไม่ใช่เรื่องง่าย การหาว่า เหตุใด’เนี่ยลี่’จึงต้องการทาสจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ จำนวนมากถึงเพียงนั้น มันจะเป็นการกระตุ้นให้’เนี่ยลี่’รู้สึกไม่พอใจ และเมื่อสมาคมการค้าหลงซีตกลงที่จะทำการค้ากับเขา
ความโกรธที่เคยอยู่ในใจของ’ประธานหลิน’ก็มลายหายไปจนหมด
ท่าทีของ’ประธานหลิน’เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เขายิ้มและพูดขึ้นมาว่า
“ไม่ทราบว่าคุณชายน้อย เดินทางมาจากที่ใดกันขอรับ?”
“ท่านประธานหลินอย่าได้ถามในเรื่องนี้ ถ้าหากว่ารู้ไป ข้าเกรงว่าจะไม่เกิดผลดีกับท่านประธานหลินได้!”
‘เนี่ยลี่’พยายามปกปิดไว้เป็นความลับ
‘ประธานหลิน’รู้สึกเศร้าใจเล็กน้อยที่ไม่อาจตรวจสอบที่มาที่แท้จริงของ’เนี่ยลี่’ แม้ว่าการพยายามที่จะตรวจสอบนั้น จะเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีนัก
“ฮ่าฮ่าฮ่า ที่ข้าถาม เนื่องจากคุณชายน้อยกับสมาคมการค้าหลงซีได้ตกลงทำการค้ากันแล้ว และทางสมาคมการค้าหลงซี ต้องการที่จะรับรองคุณชายน้อยให้ดีที่สุด! และที่คุณชายน้อยกล่าวว่าต้องการยอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์จำนวนสองร้อยคน คำพูดนี้จะนับเป็นสัญญาซื้อขายกันหรือไม่?”
‘ประธานหลิน’มองไปที่’เนี่ยลี่’แล้วเอ่ยถาม
“จะนับเป็นสัญญาซื้อขายหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับความจริงใจของท่านประธานหลิน!”
‘เนี่ยลี่’มองดู’ประธานหลิน’ด้วยท่าทีที่ไม่สนใจใยดีนัก และพูดต่อไปอีกว่า
“ก่อนที่จะเริ่มทำการซื้อขาย ข้าก็ได้มอบเงินมัดจำไปแล้ว ห้าแสนศิลาจิตวิญญาณ สำหรับเงินจำนวนห้าแสนศิลาจิตวิญญาณนี้ ข้าไม่แน่ใจว่า ท่านประธานหลิน จะหายอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ให้ข้าได้จำนวนกี่คน?”
‘ประธานหลิน’เงียบไปชั่วครู่ พร้อมกับมองไปที่คนผู้หนึ่งที่อยู่ใกล้ ๆ หลังจากที่กระซิบคุยกันไม่กี่คำ หลังจากนั้นเหล่าผู้ติดตามก็ประสานมือคำนับ จากนั้นก็ทะยานออกไป
‘เนี่ยลี่’นั้นไม่ได้สนใจว่า’ประธานหลิน’ทำสิ่งใด เขามองไปที่เหล่าเด็กหนุ่มจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ ที่อยู่ใกล้ ๆ พร้อมกับหนังสือพันธสัญญาผู้รับใช้ จากนั้น’เนี่ยลี่’ก็พูดขึ้นมาว่า
“หนังสือพันธสัญญาผู้รับใช้ของพวกเจ้าอยู่ที่นี่!”
ในตอนนี้สายตาของเหล่าเด็กหนุ่มจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ เผยให้เห็นถึงความรู้สึกที่ไม่ค่อยเต็มใจนัก จากนี้ไป พวกเขาจะต้องเป็นทาสของ’เนี่ยลี่’และสูญเสียเสรีภาพไปตลอดกาล
“ถ้าหากพวกเจ้ายินดีที่จะไปกับข้า เนี่ยลี่ผู้นี้ขอสาบานกับพวกเจ้าว่า ข้าจะไม่ปฏิบัติต่อพวกเจ้าเยี่ยงทาสและดูแลพวกเจ้าเป็นอย่างดี ถ้าหากพวกเจ้าไม่ยินดีที่จะไปกับข้า ก็สามารถกลับไปได้ในตอนนี้ แม้ว่าข้าจะได้จ่ายศิลาจิตวิญญาณให้พวกเจ้าไปแล้วก็ตาม นั่นให้ถือว่าเป็นของขวัญจากข้า!”
‘เนี่ยลี่’พูดพร้อมกับจ้องมอง เหล่าเด็กหนุ่มจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์
เหล่าเด็กหนุ่มจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ หันมาสบตากัน คำพูดของ’เนี่ยลี่’นั้นเกินกว่าความคาดหมายของพวกเขาอย่างชัดเจน
ชายสองคนจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ คนที่พาเด็กมาขาย คุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว พวกเขามองไปที่’เนี่ยลี่’และพูดขึ้นมาว่า
“ขอบคุณ คุณชายน้อยยิ่งนัก พวกเราชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ ยึดถือในสัจจะและคำมั่นสัญญา เมื่อได้ตัดสินใจเรื่องใดไปแล้ว แน่นอนว่าเราจะทำตามคำพูดนั้น แม้ว่าจะเป็นพวกพ้องจากชนเผ่าเดียวกัน พวกเราก็ไม่อาจที่จะทำในสิ่งที่สวนทาง ต่อศักดิ์ศรีของชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์”
คำมั่นสัญญาคือศักดิ์ศรีที่ชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ยังคงเหลืออยู่
เหล่าเด็กหนุ่มจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ทั้งหกคน คุกเข่าลงข้างหนึ่ง แม้ว่าจะไม่เต็มใจนัก แต่สายตาที่’เนี่ยลี่’นั้นจ้องมองมาที่พวกเขา เป็นสายตาที่อ่อนโยน และหลังจากที่ได้ยินทุกถ้อยคำที่’เนี่ยลี่’พูดออกมา แน่นอนว่าคงจะดีกว่าการถูกขายให้กับ’ประธานหลิน’อย่างแน่นอน
ตอนนี้ชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์กำลังเผชิญอยู่ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย การขาดแคลนอาหารทำให้พวกพ้องของเขาลดน้อยลงอย่างรวดเร็ว ที่เหลืออยู่ในตระกูลของพวกเขาก็มีเพียงแค่พวกผู้หญิงเท่านั้น
ชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์นั้นไม่กล้าที่จะขายผู้หญิงให้เป็นทาสของบุคคลภายนอก เพราะด้วยพันธสัญญาผู้รับใช้ของชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ ผู้เป็นเจ้านายนั้น สามารถที่จะทำได้ทุกสิ่ง พวกนางจะถูกล่วงเกิน
ในอดีตที่ผ่านมาเคยมียอดฝีมือหญิงจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ที่ถูกขายเป็นทาส ผลสุดท้ายก็จบลงด้วยเรื่องที่น่าเศร้า และในตอนนี้ผู้ชายที่อยู่ในชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ก็มีจำนวนเหลือน้อยแล้ว
พื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุดไม่มีแม้แต่อาหารใด ๆ พวกเขาจะค่อย ๆ อ่อนแอลงไปเรื่อย ๆ จนตาย นี่เป็นคำสาปที่ชั่วร้ายที่สุดของจักรพรรดิ์ปราชญ์
“พวกท่านไม่ต้องกังวล เมื่อเด็กหนุ่มพวกนี้อยู่ในมือของข้า ข้าจะไม่ปฏิบัติต่อพวกเขาเยี่ยงทาส และจะดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี!”
‘เนี่ยลี่’มองไปที่ชายทั้งสองคนจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ และพูดออกไป
“ขอบคุณ คุณชายน้อยยิ่งนัก”
น้ำตาไหลลงมาเต็มใบหน้าของยอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ หลายปีที่ผ่านมา พวกเขาได้นำเด็กหนุ่มมาขายเป็นทาส
และต่างก็ได้รับการปฏิบัติไม่ต่างจากหมูและหมา จะมีใครที่พูดออกมาด้วยความมุ่งมั่นเช่นนี้อีกนะ?
‘เนี่ยลี่’จ้องมองไปที่ เด็กหนุ่มจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ทั้งหกคน และพูดออกไปว่า
“จากนี้ไปพวกเจ้านั้นต้องติดตามข้าเป็นเวลาสองปี และหลังจากที่ผ่านไปสองปี หากพวกเจ้าคนใดไม่ต้องการที่จะติดตามข้าต่อไป ก็สามารถแยกตัวออกไปได้ทุกเมื่อ! ข้าจะไม่หยุดพวกเจ้าเอาไว้!”
‘เนี่ยลี่’กัดไปที่มือขวาของเขา จากนั้นก็หยดเลือดลงในหนังสือพันธสัญญาผู้รับใช้ทั้งหก
‘เนี่ยลี่’รับรู้ได้ในทันที ถึงห้วงขอบเขตวิญญาณของเขาที่เชื่อมต่อเข้ากับเด็กหนุ่มจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ทั้งหกคน พันธสัญญานี้เป็นพันธสัญญาวิญญาณ เมื่อ’เนี่ยลี่’ทำการกระตุ้นเพียงเล็กน้อย ก็สามารถที่จะสังหาร เหล่าหนุ่มจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ได้ทันที
มีเพียงแค่ผู้ที่ลงนามในหนังสือพันธสัญญาผู้รับใช้เท่านั้น ที่จะสามารถปลดปล่อยให้พวกเขาออกจากพื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุดได้
เพราะหนังสือพันธสัญญาผู้รับใช้นี้มีอำนาจยิ่งนัก การออกจากพื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุด ชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ ไม่ค่อยได้พบเจอกับสิ่งนัก
เด็กหนุ่มจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ทั้งหกคนไม่พูดอะไรออกมา พวกเขายืนอยู่เงียบ ๆ ที่ด้านหลังของ’เนี่ยลี่’ เนื่องจาก พวกเขานั้นไม่ต่างจากการถูกล่ามเอาไว้ด้วยโซ่อย่างแน่นหนา จึงไร้ซึ่งความสามารถที่จะต่อต้าน ในตอนนั้นพวกเขาไม่ได้สนใจสิ่งที่’เนี่ยลี่’พูดเลยแม้แต่น้อย พวกเขาแค่ยืนฟังอยู่เงียบ ๆ เท่านั้น!
พวกเขาทั้งหกนั้นได้ยินสิ่งที่’เนี่ยลี่’พูด แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้เชื่อเลยแม้แต่น้อย แต่ด้วยหนังสือพันธสัญญาผู้รับใช้
พวกเขาจึงทำได้เพียงแค่ทำตามคำสั่งของ’เนี่ยลี่’เท่านั้น
และต้องทำตามคำสั่ง ด้วยความจงรักภัคดีเท่านั้น
‘ประธานหลิน’มองไปที่’เนี่ยลี่’พร้อมกับยิ้ม และพูดออกไปว่า
“คุณชายน้อยช่างใจกว้างยิ่งนัก!”
การที่เด็กหนุ่มจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ทั้งหกคนตกอยู่ในมือของ’เนี่ยลี่’นั้น ถึงแม้ประธานหลี่จะไม่ได้ผลประโยชน์อันใด แต่เมื่อพิจารณาดูแล้ว ในตอนนี้เขาจะต้องไม่ทำอะไรที่เป็นการขัดใจ ‘เนี่ยลี่’ ที่เป็นลูกค้ารายใหญ่เป็นแน่!
เหล่าฝูงชนที่ล้อมดูอยู่ได้แต่คุยกันเงียบๆ
“ในตอนแรกถึงกับชักกระบี่ จับหน้าไม้ จนเกือบที่จะต่อสู้กัน ไม่คิดเลยว่าเจ้าเด็กผู้นี้จะมีความสามารถถึงเพียงนี้ แค่เวลาสั้น ๆ สามารถทำให้ท่านประธานหลินพูดจาสุภาพกับเขาได้!”
“เหตุใดจึงจะไม่ยอมสุภาพกับเขาหล่ะ? ถ้าหากข้าได้ทำการค้า กับลูกค้ารายใหญ่เช่นนั้น ข้าเองก็จะพูดเช่นกันว่า ท่านลูกค้าผู้เมตตาได้โปรดบัญชามาได้ในทุกสิ่ง!”
หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อผู้ติดตามของประธานหลินได้กลับมา ด้านหลังของเขามียอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์จำนวนสิบคน ซึ่งยอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ทั้งสิบคนนี้ มีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับวิถีแห่งมังกรขั้นที่สอง
“ยอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ทั้งสิบคนนี้ มีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับวิถีแห่งมังกรขั้นที่สอง ไม่มีคนแก่ คนป่วย และคนพิการ นี่เป็นการซื้อขายครั้งแรกของพวกเรา ไม่ทราบว่าคุณชายน้อยมีความพึงพอใจหรือไม่?”
‘ประธานหลิน’หันไปทาง’เนี่ยลี่’และประสานมือคารวะพร้อมกับพูดออกไป
‘เนี่ยลี่’กวาดสายตามอง ยอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ทั้งสิบคน จากนั้นก็พยักหน้า และพูดด้วยความพึงพอใจว่า
“ไม่ผิดหวังเลยจริง ๆ! ข้ามีความสนใจที่จะทำการค้ากับท่านประธานหลินต่อไปอีก!”
“เรื่องนั้น มันแน่นอนอยู่แล้วขอรับ!”
‘ประธานหลิน’ตอบกลับไปพร้อมกับยิ้ม
…………จบตอน
แปลโดย นายมะพร้าว
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป