ตอนที่แล้วตอนต่อไป‘หลงเทียนหมิง’มองดู’ซื่อถู เป่ยเอี๋ยน’อย่างทะนงตนและพูดออกไปว่า
“ไม่ว่าเจ้าจะพอใจหรือไม่ แต่เจ้าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า! แม้แต่กองกำลังของข้ากับเจ้านั้น ก็มีความห่างชั้นกับข้ามากเกินไป”
กองกำลังของ’หลงเทียนหมิง’กับกองกำลังของ’ซื่อถู เป่ยเอี๋ยน’เข้าปะทะกันอย่างชุลมุน แต่เนื่องจากกองกำลังของ’หลงเทียนหมิง’มียอดฝีมือที่อยู่ในระดับวิถีแห่งมังกรถึงหกคน จึงสามารถจัดการกับอีกฝ่ายได้อย่างรวดเร็ว
“ไสหัวไปซะ!”
‘หลงเทียนหมิง’ตะโกนอย่างกราดเกรี้ยว ร่างกายของเขาที่กลายเป็นมังกรเทพแห่งความมืด ปล่อยพลังจากฝ่ามือเข้าโจมตีมังกรโลหิตสวรรค์พิโรธ มังกรโลหิตสวรรค์พิโรธถึงกับกระเด็นออกไป
‘ซื่อถู เป่ยเอี๋ยน’ถูกผลักออกไปกว่าร้อยเมตร และคลายการผสานร่างกลับมาสู่รูปลักษณ์มนุษย์ดังเดิม เขาเอามือจับหน้าอกพร้อมกับกระอักเลือดออกมา เขายังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ และเตรียมที่จะสู้ต่อไปอีก
มีเสียงของผู้ยิ่งใหญ่ที่ดังก้องกังวาลมาจากด้านบน
“เป่ยเอี๋ยน เจ้าแพ้แล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องสู้ต่อไปอีก!”
‘ซื่อถู เป่ยเอี๋ยน’รู้สึกเศร้าใจยิ่งนัก สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่อาจที่จะโจมตีหลงเทียนหมิงที่เป็นคู่ต่อสู้ได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
และที่สำคัญ อนาคตของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์จะเป็นเช่นใดต่อไป?
ปรมาจารย์เทียนอู่มองไปที่’ซื่อถู เป่ยเอี๋ยน’ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย จากนั้นก็กวาดสายตามองเหล่าศิษย์ของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ และพูดขึ้นมาว่า
“ผลของการต่อสู้ในครั้งนี้ หลงเทียนหมิงเป็นฝ่ายชนะ!”
เมื่อได้ยินคำพูดของปรมาจารย์เทียนอู่ ใบหน้าของหลงเทียนหมิงก็เผยรอยยิ้มด้วยความพึงพอใจ เขาคือผู้ชนะ!
เมื่อเขาคิดว่าตนเองนั้นจะได้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ หัวใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะลุกโชนด้วยความตื่นเต้นยินดี
ทุกคนต่างก็รอคอยประกาศอื่น ๆ จากปรมาจารย์เทียนอู่ เมื่อสุดท้ายแล้ว’หลงเทียนหมิง’เป็นผู้ชนะ เขาก็จะต้องได้รับเกียรติสูงสุด
เหล่าผู้ติดตามของ’หลงเทียนหมิง’ ต่างก็มีใบหน้าที่รู้สึกยินดี ต่อไปในภายภาคหน้า เป็นดั่งสำนวนที่ว่า หนึ่งผู้บรรลุธรรม ไก่หมาพากันขึ้นสวรรค์ 一人得道 , 鸡犬升天 หมายความว่า เมื่อผู้เป็นนายได้ดี ผู้อยู่รอบข้างก็พลอยได้รับผลดีนั้นไปด้วย เมื่อเจ้านายของพวกเขาได้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาที่อยู่ข้างกายก็จะได้เป็นใหญ่ในนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ไปด้วย
ปรมาจารย์เทียนอู่มองไปโดยรอบอีกครั้ง แต่ก็มองหาเนี่ยลี่ไม่พบ ดังนั้น ตำแหน่งผู้นำนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ ก็ต้องส่งผ่านไปให้แก่’หลงเทียนหมิง’ ขณะที่เขากำลังจะประกาศผล เมื่อมองห่างออกไป มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังทะยานเข้ามายังที่แห่งนี้
ดวงตาของทุกคนต่างจับจ้องไปยังที่แห่งนั้น เด็กหนุ่มที่กำลังทะยานมาจากทางนั้น นั่นคงจะเป็น ‘เนี่ยลี่’!
ปรมาจารย์เทียนอู่ทำกำลังจะเอ่ยปากประกาศออกไปนั้น เขาได้หยุดคำพูดของเขาเอาไว้
‘หลงเทียนหมิง’รู้สึกกังวลขึ้นมา เหตุใดปรมาจารย์เทียนอู่จึงยังไม่ยอมประกาศรางวัลให้แก่เขา เป็นที่แน่ชัดว่าเขานั้นจะต้องเป็นผู้ได้รับตำแหน่ง แต่ดูเหมือนปรมาจารย์เทียนอู่จะถ่วงเวลาที่จะมอบตำแหน่งให้แก่เขา
หรือว่าเป็นเพราะปรมาจารย์เทียนอู่จะเกิดหวงแหนตำแหน่งของเขาขึ้นมา
ทันใดนั้น ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมา
“ช้าก่อน! ข้ายังมิได้มีส่วนร่วมเลยแม้แต่น้อย มันจะจบลงได้เช่นใดกัน?”
ทันทีที่ได้ยินเสียงนี้ดวงตาของทุกคนก็จับจ้องไปยังผู้ที่พูดขึ้นมา
“นั่นมัน เนี่ยลี่!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เนี่ยลี่ ในที่สุดเจ้าก็มา!”
หลังจากที่ได้เห็น’เนี่ยลี่’ ‘ลู่เพียว’ ‘กู้เบ่ย’ ‘หลี่ชิงอวิ๋น’ และคนอื่น ๆ ที่อยู่ในกองกำลังอสูรก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
ในที่สุด’เนี่ยลี่’ก็ตื่นขึ้นมา
เมื่อมาถึงที่นี่’หลงยู่อิน’ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้จนตาแดงก่ำ
ทุกคนต่างก็มีความกระตือรือร้นขึ้นมาในทันที
‘เนี่ยลี่’มองไปที่หลงเทียนหมิงและคนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านหน้าออกไปไม่กี่ร้อยเมตร เขายิ้มและพูดอย่างไม่แยแสเท่าใดนักว่า
“กองกำลังอสูรของข้ายังมิได้เข้าร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้ ดังนั้นการชิงชัยยังไม่จบ!”
เมื่อเห็นว่า’เนี่ยลี่’มีความมั่นใจยิ่งนัก ในใจของ’หลงเทียนหมิง’ก็รู้สึกไม่ค่อยดีนัก เขาตะโกนออกไปด้วยคำพูดที่ชัดเจนว่า
“กองกำลังอสูรไม่ได้มีการประกาศล่วงหน้าว่ามีการได้เข้าร่วมชิงชัยด้วย ดังนั้นเจ้าไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมชิงชัยในคราวนี้ ถูกต้องหรือไม่?”
เมื่อได้ยินคำพูดของ’หลงเทียนหมิง’ เหล่าศิษย์ผู้เข้าชมของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ต่างหันมาถกเถียงกัน
เสียงพูดคุยกันดังไปทั่วและไม่มีวี่แววว่าจะหยุด ‘หลงเทียนหมิง’จึงพูดต่อไปอีกว่า
“ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเองก็เพิ่งจะก้าวเข้ามาอยู่ในนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์เมื่อไม่นานมานี้ และไม่มีพื้นเพที่ชัดเจน บางทีก็อาจจะเป็นไปได้ว่าเจ้าเป็นสายที่นิกายเทพอสูรนั้นส่งมา ซึ่งโดยปกติแล้วจะเป็นศิษย์ทั่ว ๆ ไป เช่นเจ้า ถ้าหากไม่อาจที่จะพิสูจน์ได้ เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าร่วมชิงชัย ในการเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์!”
เหล่าศิษย์ของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์เริ่มที่จะพูดคุยกันมากขึ้นกว่าเดิม ‘เนี่ยลี่’นั้นยังไม่อาจที่จะระบุชาติกำเนิดได้อย่างชัดเจน เมื่อไม่มีผู้ใดทราบว่าเขานั้นมาจากที่ใด การที่จะมาเป็นตัวแทนเข้าร่วมชิงชัย ในการเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ นั้นมีความไม่เหมาะสมอย่างเห็นได้ชัด!
“ไปลากมันลงมา!”
“เจ้านั่นไม่มีคุณสมบัติ และมิได้ผ่านการรับรอง!”
คนของหลงเทียนหมิงตะโกนและโห่ขึ้นมา
‘เนี่ยลี่’ยิ้มเล็กน้อย และพูดขึ้นมาเบา ๆ ว่า
“มีคุณสมบัติหรือไม่ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคำพูดของเจ้า เจ้าจงขอให้ห้าปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่เป็นเสาหลักของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ เป็นผู้ตัดสินว่า ท้ายที่สุดแล้วข้านั้นมีคุณสมบัติหรือไม่?”
หลังจากได้ยินคำพูดของ’เนี่ยลี่’ ‘หลงเทียนหมิง’ประสานมือทำความเคารพไปทางปรมาจารย์เทียนอู่และคนอื่น ๆ และพูดขึ้นว่า
“ท่านผู้นำนิกาย และท่านปรมาจารย์ทั้งหลาย เนี่ยลี่ผู้นี้เป็นคนที่ไม่ทราบที่มาอันชัดเจน เราควรที่จะระมัดระวังตัวให้ดี ยิ่งไปกว่านั้นกองกำลังอสูรมิได้ทำการเข้าร่วมการชิงชัยมาตั้งแต่ต้น ดังนั้นเขาจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าร่วมชิงชัยในครั้งนี้ ขอให้ท่านผู้นำนิกายและเหล่าปรมาจารย์ตัดสินด้วย!”
หลังจากที่’หลงเทียนหมิง’พูดจบ มุมปากของเขาเผยรอยยิ้มที่แสดงถึงการเยาะเย้ย แม้ว่า’เนี่ยลี่’จะมีความสามารถเพียงไหน แต่ก็ไม่มีทางที่จะทำให้เหล่าปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ หันมาให้การสนับสนุนได้ ดังนั้นเขาจะต้องเป็นฝ่ายชนะ!
ทันใดนั้น ปรมาจารย์เทียนอู่ก็เผยรอยยิ้มเล็กน้อย และพูดขึ้นมาว่า
“สำหรับเนี่ยลี่ผู้นี้ ข้าจะเป็นผู้ให้การรับรอง หาได้มีปัญหาเลยไม่ ข้าอนุญาตให้กองกำลังอสูรเข้าร่วมการชิงชัยในรอบสุดท้ายนี้ได้! และปรมาจารย์ท่านอื่น ๆ เองก็ได้เห็นชอบด้วย!”
เมื่อได้ยินคำพูดของปรมาจารย์เทียนอู่ ใบหน้าของ’หลงเทียนหมิง’ก็ซีดลง ปรมาจารย์เทียนอู่ เป็นถึงผู้นำนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ และเป็นบิดาของ’ซื่อถู เป่ยเอี๋ยน’ อาจจะเป็นเพราะความพ่ายแพ้ของ’ซื่อถู เป่ยเอี๋ยน’ ทำให้ปรมาจารย์เทียนอู่รู้สึกไม่พอใจ เขาจึงยินดีที่จะออกหน้าแทน’เนี่ยลี่’และหลังจากนั้นเขาก็จะบงการ’เนี่ยลี่’อยู่เบื้องหลัง
และปรมาจารย์ท่านอื่น ๆ ก็ยินดีที่จะรับฟังคำพูดของท่านผู้นำนิกาย
ในใจของ’เนี่ยลี่’นั้นกำลังแอบยิ้ม ปรมาจารย์เหล่านี้ต่างได้รับของขวัญจากเขา และของขวัญพวกนั้นสามารถที่จะเลื่อนระดับพลังในระดับเทพสงครามได้ และเพิ่มระดับการบ่มเพาะพลังอย่างก้าวกระโดด เป็นยาทิพย์ที่วิเศษยิ่งนัก ไม่ใช่แค่เพียงการซื้อเสียงสนับสนุนในการเป็นตัวแทนเพื่อชิงชัยในตำแหน่ง ต่อให้เป็นการขอซื้อตำแหน่งผู้นำนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ ปรมาจารย์เทียนอู่ จะยอมต่อต้านได้เช่นใด?
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ปรมาจารย์หลิงหลงก็พูดขึ้นมาว่า
“ข้าเองก็เห็นด้วยที่จะอนุญาตให้กองกำลังอสูรเข้าร่วมชิงชัยในรอบสุดท้าย!”
เมื่อได้ยินคำพูดของปรมาจารย์หลิงหลง ทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่นาง ปรมาจารย์หลิงหลงนั้นเป็นคนของตระกูลผนึกมังกร และ’หลงเทียนหมิง’นั้นก็มาจากตระกูลผนึกมังกรเช่นกัน แต่เหตุใดปรมาจารย์หลิงหลงจึงให้การรับรองแก่’เนี่ยลี่’ด้วย?
ทุกคนเริ่มมีลางสังหรณ์ว่า ในตอนนี้อาจจะมีเรื่องพลิกผันจนไม่อาจที่จะคาดเดาได้
“ข้าเองก็เห็นด้วย!”
“ข้าด้วย!”
“ข้าก็เช่นกัน!”
ปรมาจารย์ที่เหลือทั้งสามพูดขึ้นมาอย่างหนักแน่น
ผลที่ได้ปรากฏขึ้นมาในตอนนี้ ทำให้เหล่าศิษย์ของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ต่างก็รู้สึกประหลาดใจ สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่’เนี่ยลี่’ด้วยความสงสัย เนี่ยลี่ใช้วิธีเช่นใดกัน จึงได้รับการสนับสนุนจากปรมาจารย์ทั้งห้า สุดท้ายในวันนี้ ไม่ว่า’เนี่ยลี่’จะได้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำนิกายหรือไม่ สถานะของเนี่ยลี่ก็จะไม่ธรรมดาอีกต่อไป
‘เนี่ยลี่’เป็นผู้เดียวที่ได้รับการรับรองจากปรมาจารย์ทั้งห้า! จะมีปัญหาในการเป็นตัวแทนเข้าชิงชัยได้อย่างไรกันเล่า?
“เมื่อท่านปรมาจารย์ทั้งห้าได้ให้การรับรอง ข้าสามารถที่จะนำกองกำลังอสูรเข้าร่วมชิงชัยได้แล้วหรือไม่?”
‘เนี่ยลี่’พูดพร้อมกับยิ้มไปทาง’หลงเทียนหมิง’
‘หลงเทียนหมิง’รู้สึกรำคาญใจยิ่งนัก เขาไม่รู้ว่าเนี่ยลี่ใช้วิธีใดกัน จึงสามารถโน้มน้าวใจของปรมาจารย์ทั้งห้าได้ ด้วยสถานะทั่ว ๆ ไปของเนี่ยลี่ ไม่อาจที่จะได้พบเจอกับปรมาจารย์ทั้งห้า เขาไม่คิดเลยว่า จะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น แต่’หลงเทียนหมิง’ไม่อาจที่จะโต้แย้งได้!
“ก็ได้! เมื่อท่านปรมาจารย์ทั้งห้าให้การยอมรับ ข้าก็ไม่มีสิ่งใดจะพูด แม้ว่าเจ้าและกองกำลังอสูรสามารถที่จะเข้าร่วมชิงชัยในรอบสุดท้ายได้ แต่ทว่า ข้าจะทำให้เจ้าพ่ายแพ้อย่างน่าสมเพช!”
‘หลงเทียนหมิง’ตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา……………….
จบตอน
แปลโดย นายมะพร้าว
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
บทต่อไป
& บทที่ 441 龙道境强者 ยอดฝีมือระดับวิถีแห่งมังกรที่มา: