ตอนที่แล้วตอนต่อไปหลังจากที่ได้ฟังคำกล่าวหาของ’หลงเทียนหมิง’ ‘เนี่ยลี่’ก็รู้สึกโมโหยิ่งนัก เขาได้ชี้นิ้วไปที่’หลงเทียนหมิง’และพูดขึ้นมาว่า
“เจ้าคงขี้ขลาด และกลัวที่จะสู้กับกองกำลังของข้าสินะ จึงได้พูดจาโป้ปดเอาตัวรอดเช่นนี้ ถ้าหากมีหลักฐานอันใดก็จงนำออกมาแสดงต่อหน้าปรมาจารย์ทั้งห้า”
“แม้ว่าจะยังไม่มีหลักฐาน แต่เจ้ามิได้มีความชอบธรรมพอที่จะเป็นผู้นำนิกาย”
‘หลงเทียนหมิง’โต้แย้งกลับไป
“ท่านป้าหลงซูอวิ๋น เคยพูดไว้ว่า ความชอบธรรมคือกำปั้นของข้า ไม่ทราบว่าท่านปรมาจารย์หลิงหลง จะเห็นด้วยกับคำพูดนี้หรือไม่”
‘เนี่ยลี่’ประสานมือทำความเคารพไปทางปรมาจารย์หลิงหลง ผู้เป็นยายของ’หลงยู่อิน’
“ฮ่าฮ่าฮ่า คำพูดนั้นข้าเป็นผู้สั่งสอนให้แก่ หลงซูอวิ๋นเอง เหตุใดข้าจะไม่เห็นด้วยเล่า”
ท่านปรมาจารย์หลิงหลง พูดพร้อมกับหัวเราะออกมา
“หลงเทียนหมิง เจ้าเองก็เป็นทายาทของกระกูลผนึกมังกร จงอย่าทำให้ตระกูลของเราต้องขายหน้าไปมากกว่านี้ จะใช้ความชอบธรรมที่มีอยู่ในมือนับหมื่นคนของเจ้า หรือจะยอมพ่ายแพ้ โดยที่ยังไม่ได้สู้ ก็จงรีบตัดสินใจมาได้แล้ว”
ท่านปรมาจารย์หลิงหลงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“ทะ…..ท่านยาย”
‘หลงเทียนหมิง’พูดได้เพียงเท่านี้ก็นิ่งเงียบไป
“ถ้าเช่นนั้นข้าจะออมมือให้เล็กน้อย ข้าจะใช้กำลังคนแค่เพียงสามร้อยคนนี้ สู้กับกองกำลังนับหมื่นคนของเจ้า”
หลังจากได้ยินคำพูดของ’เนี่ยลี่’ ก็เรียกเสียงฮือฮาจากเหล่าศิษย์ของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าจะเป็นกองกำลังที่มียอดฝีมือจากชนเผ่าเมฆาสวรรค์ถึงร้อยคน แต่หากใช้กองกำลังนับหมื่นโจมตีเข้าพร้อมกัน ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเอาชนะได้
“ก็นับว่ายุติธรรมดี”
ปรมาจารย์เทียนอู่พูดขึ้นมา
“ก็ได้ แต่ข้าขอเวลาในการวางแผนสำหรับต่อสู้สักครึ่งชั่วยามจะได้หรือไม่”
‘หลงเทียนหมิง’ประสานมือทำความเคารพพร้อมกับพูดออกไป
“เจ้าจะยอมรับได้หรือไม่”
ปรมาจารย์เทียนอู่เอ่ยถามกับ’เนี่ยลี่’
“ข้าไม่มีปัญหาอันใดขอรับ”
‘เนี่ยลี่’ตอบกลับไป เขาเองก็ต้องการเวลาในการเตรียมการเช่นกัน
ผ่านไปครึ่งชั่วยาม
กองกำลังของทั้งสองฝ่ายเตรียมพร้อมกันแล้ว ‘หลงเทียนหมิง’แบ่งกองกำลังของเขาออกเป็นเจ็ดส่วน ซึ่งผู้นำของแต่ละส่วนจะเป็นยอดฝีมือระดับวิถีแห่งมังกร ซึ่งรวมตัวเขาเข้าไปด้วย โดยจะใช้ฝีมือระดับวิถีแห่งมังกรเป็นพุ่งเข้าปะทะกับยอดฝีมือจากชนเผ่าเมฆาสวรรค์ทีละคน และให้กองกำลังที่เหลือรุมเล่นงาน
‘เนี่ยลี่’เห็นการจัดเตรียมกองกำลังในรูปแบบลูกศรเจ็ดดอก ก็สามารถเข้าใจความคิดของหลงเทียนหมิงในทันที เขาเรียก ‘อวิ๋นเมี่ย’
ออกมาและสั่งการในทันที“อวิ๋นเมี่ย เจ้าจงสั่งการให้ยอดฝีมือจากชนเผ่าเมฆาสวรรค์ ใช้ค่ายกลเทพเมฆาสวรรค์ โดยให้จัดรูปแบบเป็น สิบสมบูรณ์จำนวนเจ็ดกลุ่ม เจ็ดกลุ่มนี้ให้รอเข้าปะทะกับหัวลูกศร อีกสามสิบคนที่เหลือให้จับรูปแบบเป็นหกสมดุล กลุ่มนี้ให้คอยเป็นกำลังเสริม”
‘อวิ๋นเมี่ย’เป็นเด็กหนุ่มจากชนเผ่าเมฆาสวรรค์ที่ซื้อมาหกคนแรก
“ขอรับ!”
‘อวิ๋นเมี่ย’รับคำสั่งและรีบไปสั่งการในทันที ในตอนนี้’อวิ๋นเมี่ย’มีความแข็งแกร่งระดับวิถีแห่งมังกรขั้นที่เก้าและ’เนี่ยลี่’ได้จัดตั้งให้เขาเป็นผู้นำของกลุ่มคนรุ่นใหม่ที่มาจากชนเผ่าเมฆาสวรรค์
“นี่เจ้าไม่คิดที่จะให้พวกข้าสองคนทำอะไรเลยเช่นนั้นหรือ?”
‘ลู่เพียว’ และ’กู้เบ่ย’พูดขึ้นมา
“พวกเจ้านำกองกำลังที่เหลือสองร้อยคน ไปล้อมพวกมันเอาไว้และจัดการผู้ที่ไม่ได้อยู่ในระดับวิถีมังกรให้หมด”
“งานนี้ง่ายดายยิ่งนัก”
‘ลู่เพียว’ตอบกลับไปพร้อมกับหัวเราะ แต่’กู้เบ่ย’ก็ยังรู้สึกเป็นกังวลไม่น้อย
“สองร้อยคนแบ่งเป็นสองกลุ่มของข้ากับลู่เพียว จะไปล้อมกองกำลังนับหมื่นได้อย่างไรกัน?”
“ไม่จำเป็นต้องล้อมแบบประชิดตัว เจ้าเห็นหรือไม่ว่า หลงเทียนหมิงจัดกองกำลังในรูปแบบเจ็ดลูกศร ซึ่งกระบวนทัพเช่นนี้มีจุดอ่อนอยู่ทางด้านหลัง พวกเจ้าจะสามารถทำลายได้อย่างง่ายดาย และจำเอาไว้ว่าอย่าได้เข้าปะทะกับหัวลูกศรที่เป็นยอดฝีมือระดับวิถีแห่งมังกรโดยเด็ดขาด ข้าไม่ต้องการให้มีการสูญเสียเกิดขึ้น”
หลังจากได้ยินคำพูดของ’เนี่ยลี่’ ‘กู้เบ่ย’ก็สามารถเข้าใจได้ทันที เขาตอบกลับไปว่า
“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกข้าเอง”
“ถ้าหนึ่งหมื่นต่อสามร้อย ก็แค่หนึ่งคนจัดการให้ได้สามร้อยคน งานนี้ไม่ยากเท่าไหร่ ฮ่าฮ่าฮ่า”
‘ลู่เพียว’พูดขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะ
“พวกเจ้าจงไปสั่งการ และอย่าได้รีบเคลื่อนไหว รอให้หัวลูกศรพุ่งเข้าจู่โจมเราก่อนค่อยเคลื่อนขบวน”
‘เนี่ยลี่’กำชับอีกครั้ง
“นี่ก็ผ่านไปครึ่งชั่วยามแล้ว เริ่มการชิงชัยได้แล้ว”
ปรมาจารย์เทียนอู่ประกาศขึ้นมา
“ข้าอยากรู้จริงว่า ศิษย์ของเจ้านั้นจะใช้วิธีใดกัน”
ปรมาจารย์หลิงหลงเอ่ยถามขึ้นมา
“ศิษย์ของข้าผู้นี้ฉลาดและเจ้าเล่ห์ยิ่งนัก ไม่จำเป็นต้องกังวลเลยแม้แต่น้อย”
ปรมาจารย์เทียนอวิ๋นตอบกลับไปพร้อมกับหัวเราะ
“ฆ่ามัน!”
‘หลงเทียนหมิง’สั่งการให้กองกำลังกลุ่มแรก พุ่งออกไปราวกับเป็นลูกศรจริง ๆ พุ่งเข้าหา’อวิ๋นเมี่ย’ เป็นกลุ่มแรก
“ค่ายกลเมฆาสวรรค์!”
‘อวิ๋นเมี่ย’รีบตะโกนสั่งการ ยอดฝีมือจากชนเผ่าเมฆ่าสวรรค์อีกเก้าคนรีบเข้ามาจัดรูปแบบค่ายกลในทันที ค่ายกลในรูปแบบสิบสมบูรณ์นี้จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับทุกคนถึงสองเท่า ใช้สามคนจะแข็งแกร่งเท่ากับห้าคน ใช้หกคนจะแข็งแกร่งเท่ากับสิบคน
ใช้สิบคนจะแข็งแกร่งเท่ากับยี่สิบคนทันทีที่หัวลูกศรเข้าปะทะกับ’อวิ๋นเมี่ย’ ก็ถูกรูปแบบค่ายกลสะท้อนกลับออกไปในทันที ยอดฝีมือระดับวิถีแห่งมังกรที่เป็นหัวลูกศร บาดเจ็บหนักทันทีที่เข้าปะทะ ‘อวิ๋นเมี่ย’รีบจับตัวเขาไว้และโยนไปด้านล่างทันที เพราะ’เนี่ยลี่’ได้กำชับเอาไว้ว่าอย่าสังหารยอดฝีมือที่อยู่ในระดับวิถีแห่งมังกรของ’หลงเทียนหมิง’
เหล่ายอดฝีมือที่เหลือหลังจากเข้าปะทะก็ล้มตายไปในทันที
“นั่นมันค่ายกลอะไรกัน ช่างร้ายกาจยิ่งนัก ใช้คนแค่สิบคนสามารถรับมือคนนับพันได้อย่างง่ายดาย”
‘ปรมาจารย์ชางเซวี่ย’พูดขึ้นมาด้วยความตกใจ
“นั่นคงเป็นค่ายกลลึกลับของชนเผ่าเมฆาสวรรค์ การเคลื่อนไหวช่างมีความสอดคล้องและไม่สูญเปล่าเลยแม้แต่น้อย”
ปรมาจารย์เทียนอวิ๋นตอบกลับไป
กองกำลังในกระบวนทัพหัวลูกศรถูกทำลายไปในทันที ‘หลงเทียนหมิง’แทบจะเป็นบ้า กองกำลังสองพันคนถูกทำลายด้วยค่ายกลที่ใช้กำลังคนเพียงแค่สิบคนเท่านั้นเองหรือ
“อีกห้ากลุ่มที่เหลือ เข้าโจมตีพร้อมกัน”
‘หลงเทียนหมิง’ตะโกนสั่งการออีกครั้ง
“ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่ต้องออกแรงกันแล้วนะ”
‘ลู่เพียว’พูดกับ’กู้เบ่ย’
“อย่าเอาแต่พูดเล่น นำกองกำลังไปล้อมเอาไว้ตามที่เนี่ยลี่สั่งไว้ แม้ว่าอาจจะไม่ต้องสู้ แต่พวกเราจะต้องไม่ปล่อยให้ คนของหลงเทียนหมิงรอดไปได้แม้แต่คนเดียว”
“จัดค่ายค่ายกลเมฆาสวรรค์ เพิ่มอีกสี่กลุ่ม!”
‘อวิ๋นเมี่ย’ตะโกนสั่งการอีกครั้ง และกระบวนทัพลูกศรอีกห้ากลุ่มของ’หลงเทียนหมิง’ก็แตกพ่ายไปอย่างรวดเร็ว ถ้าหากพวกเขานั้นพุ่งเข้ามาพร้อมกันและเข้าปะทะกับค่ายกลเมฆาสวรรค์ของ’อวิ๋นเมี่ย’เพียงกลุ่มเดียวก็อาจจะ ทำให้ค่ายกลเมฆาสวรรค์ของ’อวิ๋นเมี่ย’แตกพ่ายได้
แต่’อวิ๋นเมี่ย’ได้สั่งการให้ตั้งค่ายกลเข้าปะทะกับกับหัวลูกศรแต่ละกลุ่ม เพื่อไม่ให้กองกำลังของ’หลงเทียนหมิง’มารวมกันตรงค่ายกลจุดเดียว หัวลูกศรเกือบทั้งหมดถูกสังหารไปเหลือเพียงยอดฝีมือที่อยู่ในระดับวิถีมังกรเท่านั้นที่บาดเจ็บสาหัส และถูกจับโยนออกไป
ในตอนนี้กองกำลังนับหมื่นของ’หลงเทียนหมิง’เหลือเพียงแค่สองพันคนเท่านั้น หกกลุ่มที่แตกพ่ายไปนั้นมีกำลังคนกลุ่มละสองพันคน และเหลือไว้คุ้มกันหลงเทียนหมิงอีกสองพันคน จากกองกำลังทั้งหมดหนึ่งหมื่นสี่พันคน
‘ลู่เพียว’และ’กู้เบ่ย’ได้นำกองกำลังสองร้อยคนเข้าล้อมกองกำลังกลุ่มสุดท้ายของ’หลงเทียนหมิง’เอาไว้
“เจ้าพวกบ้า! คนพวกนี้อยู่แค่ระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์ ฆ่าพวกมันซะ!”
‘หลงเทียนหมิง’มองดูกองกำลังทั้งสองร้อยคนที่’กู้เบ่ย’และ’ลู่เพียว’นำมาล้อมไว้ และสั่งการลูกน้องอีกสองพันคนที่เหลือของเขา และทันทีที่ลูกน้องของ’หลงเทียนหมิง’พุ่งเข้าโจมตีนั้น
“ไม่จำเป็นต้องปิดกั้นพลังเอาไว้แล้ว ระเบิดมันออกมา!”
‘ลู่เพียว’ตะโกนสั่งการอย่างรื่นเริง
ยอดฝีมือทั้งสองร้อยคนที่ปิดกั้นพลังเอาไว้ เมื่อปลดปล่อยลมปราณออกมา เหล่าศิษย์ของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ที่เฝ่าดูอยู่ต่างก็รู้สึกตกใจ
“นั่นมันพลังในระดับวิถีแห่งมังกร!”
“ทั้งสองร้อยคนนั่นอยู่ในระดับวิถีแห่งมังกร!”
เสียงตะโกนดังมาจากเหล่าศิษย์ของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์
“ฆ่าพวกมันซะ แล้วปล่อยหลงเทียนหมิงเอาไว้”
‘กู้เบ่ย’สั่งการในทันที
แค่เพียงพริบตา กองกำลังทั้งหมดของ’หลงเทียนหมิง’ก็ถูกสังหารไปจนหมด เหลือเพียงหลงเทียนหมิงอยู่เพียงผู้เดียวเท่านั้น
“เนี่ยลี่ ถ้าเจ้ากล้าพอ ก็จงมาประลองกับข้าตัวต่อตัว!”
‘หลงเทียนหมิง’รีบตะโกนออกไปเพื่อเอาตัวรอด
“ฮ่าฮ่าฮ่า ก่อนหน้านี้ทำไมไม่พูดเช่นนี้กันเล่า”
‘เนี่ยลี่’ตอบกลับไปพร้อมกับหัวเราะ
“เจ้าคิดจะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำนิกายโดยใช้กำลังของผู้อื่นเช่นนั้นหรือ? แล้วใครจะยอมรับเจ้ากัน?”
หลงเทียนหมิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก
“เจ้าไม่จำเป็นต้องพูดจายั่วยุข้า ข้ายินดีที่จะรับคำท้าทายของเจ้า!”
‘เนี่ยลี่’ตอบกลับไปแบบไม่ได้แยแสเท่าใดนัก
“เจ้าพูดแล้วจงอย่าใด้คืนคำนะ!”
‘หลงเทียนหมิง’ผสานร่างเข้ากับมังกรเทพแห่งความมืดในทันที
“พวกเจ้าจงหลบไป”
‘เนี่ยลี่’บอกกับ’กู้เบ่ย’ ‘ลู่เพียว’ รวมทั้งคนในกองกำลังและชนเผ่าจากเมฆาสวรรค์ทั้งหมด จากนั้นก็ผสานเข้ากับมังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์ทันที
มังกรเทพแห่งความมืดพ่นเปลวเพลิงสีดำทมิฬใส่มังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์ในทันที แต่ด้วยมังกรวารีเป็นมังกรธาตุน้ำ จึงไม่ได้รับความเสียหายจากเปลวเพลิงทมิฬเลยแม้แต่น้อย
“เพลิงทมิฬของเจ้าร้อนแรงเพียงเท่านี้เองหรือ?”
‘เนี่ยลี่’พูดจาดูถูกออกไป
‘หลงเทียน’ จึงปล่อยลมปราณออกจากฝ่ามือ พุ่งเป็นลำแสงกระแทกเข้าร่างของเนี่ยลี่อย่างจัง ถึงกับทำให้’เนี่ยลี่’กระเด็นออกไปหลายสิบเมตร
“แกจะยังปากดีได้อีกไหม?”
‘หลงเทียนหมิง’พูดขึ้นมา
“ดูเหมือนว่าในร่างนี้อาจจะรับมือไม่ไหว ถ้าเช่นนั้น”
หลังพูดจบ มังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์ก็กลายร่างเป็นสีแบล็คโกลด์ อยู่ในร่างกลายพันธุ์
“เปลี่ยนร่างเพียงเท่านี้ แล้วคิดว่าจะเอาชนะข้าได้เช่นนั้นหรือ?”
‘หลงเทียนหมิง’ปล่อยพลังออกจากมืออีกครั้ง ลมปราณทีพุ่งออกจากฝ่ามือพุ่งเข้าปะทะร่างมังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์อีกครั้ง แต่ครั้งนี้หลังจากที่ปะทะร่างของมังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์แล้ว ลมปราณที่พุ่งมาก็กระจัดกระจายออกไปในทันที ไม่อาจสร้างความเสียหายให้แก่’เนี่ยลี่’เลยแม้แต่น้อย
‘หลงเทียนหมิง’รู้สึกโกรธแค้นยิ่งขึ้น เขาพ่นเพลิงทมิฬออกมาอีกครั้ง เพื่อขัดขวางการมองเห็นของ’เนี่ยลี่’ และรวมรวมลงปราณจำนวนมากและปล่อยออกไปจากฝ่ามืออีกครั้ง ซึ่งเป็นพลังที่รุนแรงยิ่งกว่าเดิม จากนั้นเขาใช้กรงเล็บพุ่งอ้อมไปทางด้านหลังของ’เนี่ยลี่’ในทันที ด้วยความเร็วที่เหนือกว่าลมปราณที่ปล่อยออกไปเสียอีก เขาคิดที่จะโจมทั้งสองด้านพร้อมกัน
แต่’เนี่ยลี่’ก็มองออกในทันที ก่อนที่กรงเล็บจะมาถึงตัวของมังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์ ‘เนี่ยลี่’ก็บินขึ้นไปด้านบนอย่างรวดเร็ว ‘หลงเทียนหมิง’ปะทะเข้ากับลมปราณที่ตนเองปล่อยออกมาอย่างจัง
‘เนี่ยลี่’หมุนตัวพร้อมกับใช้หนามแหลมที่หางฟาดไปที่ตัวของมังกรเทพแห่งความมืดทันที หนามอันแหลมคมปักเข้ากับร่างมังกรเทพแห่งความมืด และเลือดก็พุ่งออกมาเป็นจำนวนมาก
“อ๊ากกกกกกกก”
‘หลงเทียนหมิง’ร้องด้วยความเจ็บปวด แม้แต่เกล็ดอันแข็งแกร่งของมังกรเทพแห่งความมืดก็ไม่อาจที่จะป้องกันความแหลมคมของหนาม ที่หางของมังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์ที่กลายพันธุ์ได้
ร่ายกายของหลงเทียนหมิงค่อย ๆ เปลี่ยนรูปลักษณ์ กลับคืนร่างเดิม พร้อมกับเลือดที่ท่วมตัว เมื่อ’เนี่ยลี่’เห็นดังนั้นก็จึงกลายการผสานร่างและกลับสู่รูปลักษณ์เดิมเช่นกัน
“ยอมแพ้แล้วสินะ!”
‘เนี่ยลี่’พูดขึ้นมา
“มันยังไม่จบเพียงเท่านี้หรอก!”
‘หลงเทียนหมิง’ตะโกนออกมาพร้อมกับกระตุ้นการใช้งานโลหิตอสูร
“เจ้าคนโง่!”
‘เนี่ยลี่’ใช้พลังของหยกอสูรที่สามารถปิดกั้นพลังของโลหิตอสูรได้ ทำให้’หลงเทียนหมิง’ไม่อาจที่จะใช้พลังจากโลหิตอสูรได้
“นี่เจ้าใช้วิธีบ้าอะไรกัน?”
‘หลงเทียนหมิง’ตะโกนออกมาหลังจากที่ไม่อาจที่จะกระตุ้นการใช้งานโลหิตอสูรได้
“เจ้าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรู้!”
‘เนี่ยลี่’พูดพร้อมกับหันหลังกลับไป
การต่อสู้จบลงแล้ว
“ทั้งเงินตราและความสามารถของเจ้านั้น ใครจะเชื่อเล่าว่าเจ้านั้นมิได้มีนิกายเทพอสูรหนุนหลังอยู่ ท่านปรมาจารย์ทั้งห้าได้โปรดรับฟังข้อโต้แย้งของข้าด้วย”
‘หลงเทียนหมิง’ตะโกนออกมา เขาต้องใช้ทุกวิถีทางที่จะขัดขวางการขึ้นครองตำแหน่งผู้นำนิกายของ’เนี่ยลี่’……
จบตอน
ตอนนี้เป็นตอนที่ผู้แปล เขียนขึ้นมาเอง
โดยพยายามที่จะเชื่อมโยงเนื้อหาทั้งหมด และเพิ่มฉากต่อสู้ที่หายไปในนิยายเรื่องนี้
เป็นตอนที่ จะอ่านหรือไม่อ่านก็ได้ ไม่มีผลกับเนื้อเรื่องหลักแต่อย่างใด
ตามชื่อตอนที่ตั้งไว้ว่า การต่อสู้ในจินตนาการ……………นายมะพร้าวแต่งโดย นายมะพร้าว
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
บทต่อไป
& บทที่ 442 聂宗主 ผู้นำนิกาย เนี่ยที่มา: