ตอนที่แล้วตอนต่อไปวันถัดมา หลังจากที่จัดการพวกนิกายห้าอสูรสายฟ้า ทั้งหมดแล้ว เหล่าศิษย์ของนิกายเร้นเมฆาก็ช่วยกันมาเก็บซากปรักหักพังในนิกาย ผู้นำนิกาย’เฉียงอวิ๋น’ ได้เชิญ’กู้เบ่ย’มานั่งพูดคุยกัน
“ท่านเทพกระบี่ ขอบคุณที่ท่านได้มาช่วยนิกายเร้นเมฆาของเราเอาไว้ได้”
ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋น ประสานมือคารวะ พร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณ
“ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋น ไม่จำเป็นที่ท่านจะต้องขอบคุณข้า เหล่านิกายอสูรเหิมเกริม ถึงกับคิดมาทำลายนิกายท่านเช่นนี้ ข้าว่าต้องมิใช่เรื่องปกติเป็นแน่”
‘กู้เบ่ย’ตอบกลับไปด้วยท่าทีกังวล
“นิกายเร้นเมฆาก็เป็นเพียงนิกายเล็ก ๆ ในอาณาจักรซากมังกร ข้าเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใด นิกายห้าอสูรสายฟ้าจึงได้มารุกรานเราเช่นนี้”
ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นพูดพร้อมกับส่ายหน้า
“ท่านอาจารย์ และเทพกระบี่ พวกท่านคิดว่าปรมาจารย์ต้าเหลย จะมาแก้แค้นให้กับศิษย์ของเขาหรือไม่?”
‘ต้วนเจี้ยน’พูดแทรกขึ้นมา
“นั่นคือสิ่งที่ข้ากังวลไม่น้อย ข้าจึงสั่งให้คนของข้า เฝ้าอยู่ด้านบนของนิกายเร้นเมฆา ถ้าหากปรมาจารย์ต้าเหลยจะบุกมาก็คงจะมาถึงในวันพรุ่งนี้”
‘กู้เบ่ย’นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดขึ้นมาอีกว่า
“ถ้าหากปรมาจารย์ต้าเหลยบุกมา ข้าเกรงว่าจะเป็นศึกใหญ่ ไม่ทราบว่านิกายเร้นเมฆานั้นมีที่หลบภัยหรือไม่ ข้าไม่ต้องการให้มีความสูญเสียเกิดขึ้นมากจนเกินไป”
“เมื่อท่านเทพกระบี่มีน้ำใจให้ความช่วยเหลือ ข้าก็จะไม่ปิดบัง นิกายเร้นเมฆาของเรามีถ้ำลึกลับใต้ดินอยู่ ซึ่งในถ้ำแห่งนี้มีแร่ลึกลับ ที่สามารถปกปิดลมปราณได้ และทางเข้านั้นก็ไม่อาจที่จะมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ข้าสามารถนำศิษย์ของนิกายและชะตาวิญญาณจากห้องโถงวิญญาณไปซุกซ่อนอยู่ภายในถ้ำได้”
ผู้นำนิกาย’เฉียงอวิ๋น’ยอมที่จะเปิดเผยที่ซ่อนลับของนิกายแก่’กู้เบ่ย’ เพราะหาก’กู้เบ่ย’มิได้มาช่วยเหลือนิกายเร้นเมฆาคงจะไม่เหลือซากไปแล้ว
“ถ้าเช่นนั้นขอให้ท่าน ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นจงรีบนำเดินการเคลื่อนย้ายคนในทันที และให้เก็บตัวกันเป็นเวลาสองวัน ถ้าหากปรมาจารย์ต้าเหลยมิได้บุกมา พวกท่านจึงค่อยกลับออกมา”
‘กู้เบ่ย’ไม่ต้องการให้ศิษย์ของนิกายเร้นเมฆาต้องมาเสี่ยงชีวิต เพราะที่เหล่าศิษย์ที่เหลือล้วนมีระดับพลังต่ำกว่าระดับวิถีแห่งมังกร ส่วนเรื่องแร่ลึกลับถ้าหากเขานำไปบอกแก่’เนี่ยลี่’เขาจะต้องสนใจเป็นแน่!
“ข้าขออยู่สู้ เคียงข้างท่านได้หรือไม่?”
‘ต้วนเจี้ยน’เสนอตัว เมื่อเขานั้นผสานเข้ากับมังกรสายฟ้าเพลิงทมิฬ พลังการต้านทานธาตุสายฟ้าจะต้องมีประโยชน์เป็นแน่
“นับว่าช่วยได้ไม่น้อย”
‘กู้เบ่ย’ได้เห็นพลังของต้วนเจี้ยนแล้ว เขาไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธ
“ข้าไม่อาจที่จะไปซ่อนตัวได้ ถ้าหากผู้นำนิกายเช่นข้าไม่อยู่ หากปรมาจารย์ต้าเหลยบุกมา ข้าเกรงว่าเขาจะต้องสงสัยได้!”
ผู้นำนิกาย’เฉียงอวิ๋น’พูดขึ้นมา เขาเองก็เป็นผู้ถึงนำนิกาย และเป็นยอดฝีมือระดับเทพสงครามเช่นกัน หากร่วมมือกับเทพกระบี่ อาจจะพอรับมือกับปรมาจารย์ต้าเหลยได้
“ถ้าเช่นนั้นขอให้ท่านอยู่ด้านหลังข้า ในเบื้องต้นข้าต้องการเจรจาก่อนที่จะเริ่มต่อสู้กัน”
‘กู้เบ่ย’ตอบกลับไป
หลังจากนั้นผู้นำนิกาย’เฉียงอวิ๋น’ก็ได้สั่งการให้เหล่าศิษย์เข้าไปหลบอยู่ในถ้ำเร้นเมฆา ศิษย์ของนิกายเร้นเมฆามีเพียงแค่หมื่นกว่าคน จึงใช้เวลาไม่มากนัก
นิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์
ตำหนักผู้นำนิกาย
“เนี่ยลี่ข้ามีข่าวมาแจ้ง”
‘ลู่เพียว’รีบวิ่งขึ้นมา
“มีเรื่องอะไรเช่นนั้นหรือ?”
‘เนี่ยลี่’ถามด้วยความสงสัย
“เรื่องนี้แม้จะยังไม่มีความชัดเจน แต่ที่ด้านนอกประตูนิกายมีคนเดินทางมาแม้ว่าเราจะยังคงปิดเอาไว้ พวกเขาพูดคุยกันว่า ปรมาจารย์ต้าเหลยยกกำลังพลหมดทั้งนิกาย บุกไปยังนิกายเร้นเมฆาเพื่อล้างแค้นให้ศิษย์เอกของเขาทั้งห้า!”
“ถ้าข่าวนี้เป็นจริง แปลว่ากู้เบ่ยจะต้องเจอศึกใหญ่เป็นแน่ แต่ที่ข้ารู้มาปรมาจารย์ต้าเหลย เป็นยอดฝีมือระดับเทพสงครามขั้นที่สองข้าเชื่อว่ากู้เบ่ยสามารถรับมือได้”
‘เนี่ยลี่’พูดอย่างมั่นใจแต่เขาก็ยังคงต้องการทราบข่าวสารที่ชัดเจนกว่านี้
“ข้าจะจัดการในเรื่องนี้เอง เจ้ากลับไปดูแลประตู ถ้าหากมีข่าว”
‘เนี่ยลี่’พูดออกมาหลังจากที่คิดอยู่ครู่หนึ่ง
หลังจากที่’ลู่เพียว’กลับออกไป ‘เนี่ยลี่’ก็เข้าไปในภาพจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำทันที
ภายในภาพจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ
“หลิงเหยา เจ้าจงมาหาข้า”
‘เนี่ยลี่’ตะโกนเรียกอีกาวิญญาณเหลิงเหยา
“เจ้าเคยบอกว่าจะให้ข้าอยู่อย่างอิสระมิใช่หรือ เหตุใดจึงเรียกหาข้าด้วย”
‘เหลิงเหยา’บินมาพร้อมกับบ่น
“ข้ามีเรื่องจะวานให้เจ้าทำ ขอให้เจ้ารีบเดินทางไปยังนิกายเร้นเมฆาและสืบข่าวให้ข้าด้วย”
‘เนี่ยลี่’พูดออกไป
“นิกายเร้นเมฆาข้าบินเพียงแค่วันเดียวก็สามารถไปถึงแล้ว เจ้าจะให้ข้าทำเรื่องอันใดกัน?”
‘เหลิงเหยา’พูดขึ้นมาราวกับว่าเป็นเรื่องที่ง่ายดายนัก
“จงไปสืบข่าวว่า ปรมาจารย์ต้าเหลยได้ยกกำลังพลไปบุกยังนิกายเร้นเมฆาหรือไม่ จากนั้นหากกู้เบ่ยสหายข้าเพลี่ยงพล้ำ ก็จงรีบกลับมาแจ้งข่าวข้าในทันที”
“งานนี้ง่ายดายยิ่งนัก ถ้าเช่นนั้นก็พาข้าออกไปจากภาพจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำได้แล้ว”
‘หลิงเหยา’ตอบกลับไป
หลังจากนั้น’เนี่ยลี่’และ’หลิงเหยา’ก็ออกมาจากภาพจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ และ’หลิงเหยา’ก็รีบบินออกไปในทันที
วันต่อมา ท้องฟ้าเหนือนิกายเร้นเมฆาเต็มไปด้วยกองกำลังหลายหมื่นของนิกายห้าอสูรสายฟ้า และผู้นำของพวกเขาก็คือปรมาจารย์ต้าเหลย
“ข้าต้องการพบกับ เทพกระบี่ ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นจงนำมันออกมา ข้าจะตัดคอมันเพื่อเซ่นสังเวยให้แก่วิญญาณศิษย์ทั้งห้าของข้า!”
‘ปรมาจารย์ต้าเหลย’คำรามลั่นอยู่เหนือนิกายเร้นเมฆา
เมื่อเห็นกองกำลังของนิกายห้าอสูรสายฟ้า บินมาไกล ๆ ‘กู้เบ่ย’จึงให้ยอดฝีมือจากชนเผ่าเมฆาสวรรค์ลงมาเตรียมพร้อมอยู่ด้านล่าง
สิ้นเสียงของปรมาจารย์ต้าเหลย ผู้นำนิกาย’เฉียงอวิ๋น’ ‘ต้วนเจี้ยน’และ’กู้เบ่ย’ก็บินขึ้นไปเผชิญหน้ากับ’ปรมาจารย์ต้าเหลย’
“ปรมาจารย์ต้าเหลย นิกายเร้นเมฆาของข้าไปทำอะไรให้นิกายห้าอสูรสายฟ้าขุ่นเคืองใจ จึงได้ส่งศิษย์เอกทั้งห้าของท่านมาทำลาย ถ้าหากไม่ได้เทพกระบี่ช่วยเหลือ นิกายของข้าคงสิ้นชื่อไปแล้ว”
ผู้นำนิกาย’เฉียงอวิ๋น’ประสานมือพูดกับ’ปรมาจารย์ต้าเหลย’
“แล้วเหตุใดนิกายห้าอสูรสายฟ้าต้องมาทำลายนิกายเร้นเมฆาเล็ก ๆ ของเจ้า พวกข้าไม่มีความจำเป็นต้องทำเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย”
‘ปรมาจารย์ต้าเหลย’ตอบกลับไปด้วยความสงสัยและพูดต่ออีกว่า
“แต่ที่ข้ามาในวันนี้เพื่อที่จะแก้แค้น ให้กับศิษย์เอกทั้งห้าของข้าที่ถูกเทพกระบี่สังหารไป ความขัดแย้งระหว่างมนุษย์กับอสูรข้าหาได้สนใจไม่!”
“ท่านจะกล่าวว่าไม่สนใจได้เช่นใดกัน ความขัดแย้งนี้เริ่มจากศิษย์ของท่านมารุกรานนิกายเร้นเมฆาและได้สังหารผู้คนไปจำนวนไม่น้อย”
‘ต้วนเจี้ยน’อดไม่ได้ที่จะพูดออกไป
“ถ้าหากเจ้าต้องการแก้แค้น ข้าเทพกระบี่ก็อยู่ตรงหน้าเจ้าแล้ว แต่ข้าคิดว่าท่านควรที่จะหาความจริงก่อนว่า เหตุใดศิษย์ของท่านจึงได้มารุกรานนิกายเร้นเมฆา”
‘กู้เบ่ย’มองไปที่’ปรมาจารย์ต้าเหลย’และพูดออกไป
“เจ้าจะบอกว่าศิษย์ข้าเป็นคนผิด และสมควรตายเช่นนั้นหรือ?”
‘ปรมาจารย์ต้าเหลย’พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอันเย็นยะเยือก พร้อมกับแผ่รังสีอํามหิตออกมาอย่างเต็มที่
“ถ้าหากท่านจะโกรธ ก็จงไปโกรธผู้ที่ให้ศิษย์ของท่านมารุกรานนิกายเร้นเมฆาจะเหมาะสมกว่า การที่ศิษย์ของท่านนำกองกำลังระดับวิถีแห่งมังกรสองร้อยคนเดินทางออกมาจากนิกาย ท่านไม่ทราบเลยหรืออย่างไร?”
‘ต้วนเจี้ยน’พูดบอกไปอย่างที่ไม่ได้เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย
หลังจากได้ยินคำพูดของ’ต้วนเจี้ยน’ ‘ปรมาจารย์ต้าเหลย’ก็อดที่จะสงสัยไม่ได้ หากศิษย์เอกทั้งห้าของเขาคิดที่จะก่อสงครามกับพวกมนุษย์ เหตุใดพวกเขาจึงไม่ได้มาแจ้งอันใดแก่เขา เขาหันไปมองเหล่าศิษย์ที่อยู่ด้านหลังและตะโกนด้วยเสียงอันดังว่า
“มีใครบอกข้าในเรื่องนี้ได้บ้าง?”
หลังจากที่ปรมาจารย์ต้าเหลยพูดจบ เหล่าศิษย์ของเขาต่างก็นิ่งเงียบ และหันไปมองหน้ากันเอง
“เยี่ยนเฮย! เจ้าจงบอกความจริงแก่ข้ามา”
烟黑:เยี่ยนเฮย:ควันสีดำ เป็นผู้ที่เข้าไปรายงานเกี่ยวกับการเสียชีวิตของศิษย์เอกทั้งห้าของเขา ‘ปรมาจารย์ต้าเหลย’ พูดด้วยน้ำเสียงอันเย็นยะเยือกเพื่อเค้นหาความจริง
“ท่านศิษย์เอกทั้งห้า ได้ร่วมมือกับนิกายจันทราโลหิต เพื่อเริ่มก่อสงครามกับพวกมนุษย์ขอรับ และได้กำหนดให้นิกายเร้นเมฆาเป็นเป้าหมายแรกขอรับ”
‘เยี่ยนเฮย’ตอบกลับไปด้วยตัวที่สั่นสะท้าน นิกายอสูรจะมีทั้งหมดสามนิกายคือนิกายเทพอสูร นิกายห้าอสูรสายฟ้า และนิกายจันทราโลหิต
“นิกายจันทราโลหิตเช่นนั้นหรือ ถ้าเช่นนั้นเจ้าเซวี่ยซินเยวี่ย จะต้องรู้เรื่องนี้เป็นแน่!”
血新月:เซวี่ยซินเยวี่ย:จันทร์เสี้ยวโลหิต เป็นผู้นำนิกายจันทราโลหิต
“ถ้าเช่นนั้นขอให้ท่านไปค้นหาความจริง จากนั้นพวกเราค่อยมาคุยกันใหม่”
‘กู้เบ่ย’พูดพร้อมกับบินลงไปด้านล่าง
“ถ้าเช่นนั้นพวกข้าก็ต้องขอตัวเช่นกัน”
ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นประสานมือคารวะและกล่าวลา ก่อนที่จะบินลงไปพร้อมกับต้วนเจี้ยน
“ข้าเดินทางมาจนถึงที่นี่แล้ว คิดหรือว่าข้าจะยอมกลับไปมือเปล่า สังหารพวกเจ้าแล้วข้าค่อยไปเค้นความจริงจากเซวี่ยซินเยวี่ยในภายหลังก็ได้!”
‘ปรมาจารย์ต้าเหลย’พูดขึ้นมาด้วยเสียงที่ไม่ดังมากนัก
‘ปรมาจารย์ต้าเหลย’ประสานพลังสายฟ้าไว้ที่ฝ่ามืออย่างรวดเร็วและปล่อยออกไปเป็นกระบี่สายฟ้าพุ่งไปที่’กู้เบ่ย’อย่างรวดเร็ว
“เลือดของเจ้าจะต้องถูกนำไปเซ่นสังเวยให้แก่ศิษย์เอกทั้งห้าของข้าเจ้าเทพกระบี่”
‘ปรมาจารย์ต้าเหลย’พูดอย่างเย็นชา
“ท่านเทพกระบี่ระวัง!”
เสียงของผู้นำนิกาย’เฉียงอวิ๋น’และ’ต้วนเจี้ยน’ดังขึ้นมาพร้อมกันเปรี้ยง! ฉึกก!
………………….จบตอน
แต่งโดย นายมะพร้าว
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
ที่มา: