ตอนที่แล้วตอนต่อไปเช้าวันต่อมา ‘เนี่ยลี่’จึงรีบออกเดินทาง
ในการเดินทางคราวนี้เขาให้ชนเผ่าเมฆาสวรรค์สามคนที่เพิ่งจะทำพันธสัญญากับเขาเมื่อหนึ่งเดือนก่อนติดตามไปด้วยเพื่อที่จะให้ทั้งสามคนโน้มน้าวชนเผ่าเมฆาสวรรค์ที่เหลืออยู่
“นายท่าน ข้าขอบอกแก่ท่านก่อนว่า การที่จะให้ชนเผ่าเมฆาสวรรค์ที่เหลือมาติดตามนายท่าน คงจะเป็นไปไม่ได้ เนื่องจากพวกเขายินดีที่จะอยู่ในพื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุด เพราะลูกหลานหรือสามีของพวกเขาที่ขายตนเองออกไป ในบางครั้งก็จะกลับมาเยี่ยม หากพวกเขากลับมาและไม่พบเจอผู้ใด พวกเขาจะต้องรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก”
อวิ๋นหลาน 云蓝:เมฆสีคราม หนึ่งในชนเผ่าเมฆาสวรรค์ที่เขาพามาพูดกับเขา
“ข้าเข้าใจดี และข้าได้เตรียมการเรื่องนี้เอาไว้แล้ว”
‘เนี่ยลี่’พูดพร้อมกับยิ้มออกไป ในการเดินทางคราวนี้เขาก็จะมาแก้ไขปัญหาเรื่องนี้
เมืองชายแดนพื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุด
สองวันต่อมาเนี่ยลี่และชนเผ่าเมฆาสวรรค์ทั้งสามได้เดินทางมาถึงเขตเมืองชายแดน ‘เนี่ยลี่’หันมาบอกแก่ชนเผ่าเมฆาสวรรค์ทั้งสามว่า
“พวกเจ้าทั้งสามจงกลับไปที่หมู่บ้านของพวกเจ้าและรวมรวมคนที่ยินดีที่จะติดตามข้ากลับไป และให้พวกเขาไปรวมตัวกันในวันพรุ่งนี้ ข้ามีงานที่ต้องทำที่เมืองนี้!”
“ขอรับ”
ชนเผ่าเมฆาสวรรค์ทั้งสามรีบทะยานออกไป ‘เนี่ยลี่’เลือกเขาทั้งสามมาเพราะ ครอบครัวของเขายังอยู่ที่พื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุด และหากพวกเขาเป็นผู้ชักชวน จะต้องมีคนยอมติดตามไปไม่น้อย
หลังจากนั้น’เนี่ยลี่’ก็เดินทางไปยัง ตำหนักที่ทำการของสมาคมการค้าหลงซี และเข้าไปหา ประธานหลิน เมื่อท่านประธานหลินได้เห็น’เนี่ยลี่’ก็รีบเชิญเข้าไปต้อนรับในห้องรับรองพิเศษทันที
“ไม่ทราบว่านายน้อย มีธุระอันใดให้ข้าช่วยเหลือ จึงได้เดินทางมาเช่นนี้?”
ประธานหลินโค้งคำนับและพูดอย่างสุภาพ
“แน่นอนว่า ข้ามายังสมาคมการค้าหลงซี ก็ย่อมต้องการซื้อสินค้า ไม่ทราบว่าท่านมีชนเผ่าเมฆาสวรรค์ให้ข้าหรือไม่?”
‘เนี่ยลี่’พูดออกไป จริง ๆ แล้ว’เนี่ยลี่’รู้ดีว่าช่วงเวลานี้ไม่อาจที่จะหาชนเผ่าเมฆาสวรรค์ได้
“น่าเสียดายยิ่งนัก นายน้อยคงไม่ทราบว่าในช่วงเวลานี้ของทุกปี ชนเผ่าเมฆาสวรรค์จะเก็บตัวอีกราวสองเดือนจึงจะมีชนเผ่าเมฆาสววรค์ออกมาจากพื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุด เพื่อทำการซื้อขาย”
ประธานหลินรู้สึกเสียดายไม่น้อย ที่จะต้องพลาดการทำการค้าในครั้งนี้
“ข้าทราบมาว่า สมาคมการค้าหลงซีนั้น ปกครองการค้าในเขตชายแดนนี้ทั้งหมด ไม่ทราบว่ามีการบันทึกเอาไว้หรือไม่ว่าได้ขายชนเผ่าเมฆาสวรรค์ให้แก่ผู้ใดไปบ้าง?”
‘เนี่ยลี่’ถามออกไปอย่างตรงไปตรงมา ทำให้ประธานหลินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
“ประธานหลินอย่าได้กังวล ข้าย่อมไม่ขอให้ท่านเปิดเผยความลับของลูกค้าอยู่แล้ว ข้าต้องการทราบว่ามีหรือไม่เท่านั้น!”
‘เนี่ยลี่’รับรู้ได้ถึงความกังวลของประธานหลินจึงรีบอธิบาย
“ถ้าเช่นนั้น ข้าก็พอจะบอกได้ เรามีการบันทึกไว้ทั้งหมด ข้อมูลทั้งหมดจากทุกเมืองชายแดน จะนำมารวบรวมไว้ที่ส่วนกลางของสมาคมการค้าหลงซี”
ประธานหลินตอบกลับไป
“เนื่องจากข้าต้องการชนเผ่าเมฆาสวรรค์จำนวนมาก ภายในเวลาหนึ่งเดือน ไม่ทราบว่าประธานหลินสามารถติดต่อไปยังลูกค้าของสมาคมการค้าหลงซี เพื่อขอซื้อชนเผ่าเมฆาสวรรค์กลับคืนมาได้หรือไม่ ข้ายินดีที่จะซื้อจากสมาคมการค้าหลงซีในราคาสองเท่าของที่พวกท่านได้ขายออกไป ไม่ว่าจะเป็นเด็ก คนชรา หรือคนที่ได้รับบาดเจ็บ ข้าต้องการซื้อทั้งหมด”
‘เนี่ยลี่’มองไปที่ประธานหลินพร้อมกับพูดออกไป
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ’เนี่ยลี่’ ประธานหลินถึงกับอ้าปากค้าง
หลายปีที่ผ่านมาสมาคมการค้าหลงซีได้ขายชนเผ่าเมฆาสวรรค์ออกไปนับพันคน ประธานหลินรีบเปิดสมุดดูเพื่อตรวจสอบจำนวนชนเผ่าเมฆาสวรรค์ทั้งหมดที่ได้ขายออกไป พบว่ามีถึงหนึ่งพันหนึ่งร้อยยี่สิบห้าคน หากคิดในราคาต่ำที่สุดที่ขายออกไปคือสามหมื่นศิลาจิตวิญญาณ ต้องใช้เงินกว่าสามสิบล้านศิลาจิตวิญญาณ เป็นจำนวนเงินที่มากเสียจนสมาคมการค้าหลงซีไม่อาจที่จะรวบรวมได้
ก่อนที่ประธานหลินจะพูดอะไรออกมา ‘เนี่ยลี่’ได้ยื่นแหวนห้วงมิติออกไป และพูดขึ้นมาว่า
“ในแหวนวงนี้มีศิลาจิตวิญญาณอยู่ห้าสิบล้านก้อน ด้วยกำลังของสมาคมการค้าหลงซี เงินจำนวนนี้คงจะมากพอให้ท่านดำเนินการได้ หลังจากที่ซื้อพวกเขามาแล้วจงจัดหาอาหารและที่พักให้แก่พวกเขา และหากมีคนได้รับบาดเจ็บก็จงรักษาพวกเขาให้ดี ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ท่านสามารถมาเรียกเก็บกับข้าได้ในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า”
มือของประธานหลินถึงกับสั่นไหว จนแทบจะประคองแหวนเอาไว้ไม่อยู่ เงินจำนวนนี้มากพอที่จะซื้อนิกาย นิกายหนึ่งได้เลยทีเดียว
เขาพูดออกไปอย่างตื่นเต้นว่า“สมาคมการค้าหลงซี จะไม่ทำให้คุณชายผิดหวังแน่นอน!”
“ขอบคุณประธานหลินยิ่งนัก ไม่เพียงชนเผ่าเมฆาสวรรค์ที่พวกท่านจะซื้อคืนจากลูกค้าเท่านั้น หากประธานหลินมีชนเผ่าเมฆาสวรรรค์อยู่ในสมาคมการค้าหลงซี ข้าก็ต้องการซื้อทั้งหมด”
‘เนี่ยลี่’กำชับออกไปอีกครั้ง
ประธานหลินไม่รู้ว่า’เนี่ยลี่’ต้องการรวบรวมชนเผ่าเมฆาสวรรค์ไปเพื่อเหตุใด เมื่อ’เนี่ยลี่’ให้ราคางามถึงเพียงนี้เขาก็จะยอมขายแม้แต่ชนเผ่าเมฆาสวรรค์ที่อยู่ในมือของเขา เพราะถึงอย่างไรในอีกสองเดือนก็จะมีชนเผ่าเมฆาสวรรค์ออกมาให้ซื้อขายเช่นเดิม นี่คือสิ่งที่ประธานหลินคิด
‘เนี่ยลี่’ออกมาจากสมาคมการค้าหลงซีและหาโรงเตี๊ยมเพื่อพักผ่อน
หลังจากนี้หนึ่งเดือน ชนเผ่าเมฆาสวรรค์ทั้งหมดจะต้องไม่ตกเป็นทาสของผู้ใดอีก หลังจากนั้น’เนี่ยลี’ก็นอนหลับไป
วันต่อมา’เนี่ยลี่’เดินทางเข้าไปยังหมู่บ้านของชนเผ่าเมฆาสวรรค์ ดูเหมือนว่า’อวิ๋นหลาน’และพวกสามารถชักชวนชนเผ่าเมฆาสวรรค์มาได้ถึงสองพันคน เหลือเพียงห้าร้อยคนที่ต้องการอยู่ในพื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุด
‘เนี่ยลี่’ได้ทำพันธสัญญากับพวกเขาและนำพวกเขาเข้าไปอยู่ในภาพจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ หลังจากนั้นก็เดินทางกลับในทันที
หลังจากที่กลับมาถึงนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ ‘เนี่ยลี่’พบว่าตระกูลใหญ่ทั้งสามได้ มอบตำแหน่งผู้นำตระกูลให้แก่ ‘หลี่ชิงอวิ๋น’ ‘กู้เบ่ย’ และ ‘หลงยู่อิน’ ตามที่เขาได้ส่งจดหมายไป ในตอนนี้ดูเหมือนว่าตระกูลหลักทั้งสามจะยินดีเชื่อฟังคำสั่งของ’เนี่ยลี่’โดยไร้ซึ่งข้อโต้แย้งใดๆ
เขาได้นำชนเผ่าเมฆาสวรรค์ออกมาหาครอบครัว และตัวเขานั้นก็เข้าไปในภาพจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ
ภายในภาพจิตรกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ
เขามองดูต้นไม้แห่งพระเจ้าที่ได้นำเข้ามาก่อนหน้านี้ ด้วยพลังสวรรค์อันเข้มข้นทำให้มันเริ่มที่จะผลิดอกออกมา อีกไม่นานคงจะออกผลเป็นแน่ ‘เนี่ยลี่’รู้สึกยินดีไม่น้อย
“เนี่ยลี่ ข้ารออยู่ว่าเมื่อใดกันที่เจ้าจะเข้ามาข้างในนี้”
‘เซี่ยวหยู่’บินมาหา’เนี่ยลี่’พร้อมกับยิ้ม
“นี่เจ้าบรรลุขอบเขตแห่งพระเจ้าแล้วเช่นนั้นหรือ”
‘เนี่ยลี่’สัมผัสได้ถึงพลังของ’เซี่ยวหยู่’ ดูเหมือนว่านางจะได้พบกับบิดามารดาของนางแล้ว
“ราวหนึ่งเดือนก่อนหลังจากที่เจ้าออกไป ข้าก็ได้บรรลุถึงระดับเทพสงคราม และได้รับพลังจากบิดามารดาของข้า และได้รับรู้เรื่องราวทุกสิ่งแล้ว บัดนี้ข้ารู้แล้วว่าข้ามีหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่เพียงใด ข้าจะช่วยเจ้ากำจัดกับจักรพรรดิปราชญ์ให้ได้”
‘เซี่ยวหยู่’พูดขึ้นมาอย่างจริงจัง
“และอีกเรื่อง ข้าได้ก่อรูปให้แก่วิญญาณในกระจกวิญญาณจนใกล้จะสำเร็จแล้วอีกราวสามวัน ข้าคิดว่าวิญญาณของคนผู้นี้จะกลับเข้าร่างได้”
‘เซี่ยวหยู่’พูดต่อ
“ขอข้าดูได้หรือไม่?”
‘เนี่ยลี่’รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยที่ไดยินเช่นนี้ ‘เซี่ยวหยู่’นำกระจกวิญญาณออกมา ภายในกระจกวิญญาณนอกจากเส้นสายบาง ๆ ของวิญญาณสามจุดแล้ว ยังมีร่างของชายผู้หนึ่งกำลังนอนหลับอยู่ เมื่อเห็นเช่นนั้นน้ำตาของ’เนี่ยลี่’ก็รินไหลออกมา นั่นคือร่างของ’เอียเซิ่ง’ไม่ผิดแน่ เขายังคงจดจำได้เป็นอย่างดี
“ดูเหมือนว่าเขาจะสำคัญกับเจ้ามาก”
‘เซี่ยวหยู่’พูดขึ้นมา
“เขาเป็นดั่งบิดาอีกคนของข้า ข้าฝากเจ้าดูแลเขาด้วย อีกสามวันข้าจะกลับเข้ามา”
‘เนี่ยลี่’คืนกระจกวิญญาณให้แก่’เซี่ยวหยู่’พร้อมกับเช็ดน้ำตา และกลับออกไป
ในเวลานี้ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาคิดเอาไว้จะดำเนินไปได้ด้วยดี ศิลาเร้นเมฆาที่เขามอบหมายให้’หลี่ชิงอวิ๋น’ไปดำเนินการ ดูเหมือนว่าจะตัดแบ่งออกมาได้นับแสนชิ้น ‘เนี่ยลี่’จึงให้ทำการแจกจ่ายแก่เหล่าศิษย์ในนิกาย
ในคืนนั้นที่คุมขังของตระกูลผนึกมังกร
“หลงเทียนหมิงข้ามาตามสัญญาแล้ว”
‘อู๋เหยี่ยน’กลับมาที่ห้องคุมขังอีกครั้ง
“ข้าก็คิดอยู่ว่าท่านจะกลับมาหรือไม่”
‘หลงเทียนหมิง’ตอบกลับไป
“เจ้าตัดสินใจเช่นใด?”
‘อู่เหยี่ยน’ถามอย่างตรงไปตรงมา ในเวลานี้เขาเองก็ต้องรีบดำเนินการในเรื่องนี้เช่นกัน
“ถ้าหากท่านจะร่วมมือกับข้า จงรอให้ถึงวันที่ข้าถูกปล่อยตัวอีกเพียงแค่สามเดือนเท่านั้น”
‘หลงเทียนหมิง’พูดออกไป
“ข้าไม่มีเวลามากถึงเพียงนั้น ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็ต้องหาช่องทางให้ข้าได้ติดต่อกับนิกายเทพอสูร”
‘อู๋เหยี่ยน’พูดต่อรอง
“ที่ห้องพักของข้ามีห้องลับอยู่ ข้างในนั้นมีเหรียญตราของนิกายเทพอสูร ท่านสามารถนำไปที่นิกายเทพอสูรและขอพบกับปรมาจารย์เทพเสวียนหมิงได้ และให้เขาส่งคนมาช่วยเหลือข้าออกไป”
‘หลงเทียนหมิง’เองก็ไม่มีทางเลือกมากนัก ในตอนที่เขาถูกปล่อยตัว ใครจะรู้ว่า’เนี่ยลี่’จะทำอะไรกับเขาอีก เขาจำเป็นที่จะต้องหากำลังเสริมที่จะพาเขาหลบหนีออกไปได้
“ถ้าเช่นนั้นข้าจะไปที่ห้องของเจ้า อีกไม่นานข้าจะกลับมา”
‘อู๋เหยียน’พูดพร้อมกับเงียบหายไป
ที่ห้องพักของ’หลงเทียนหมิง’
‘อู๋เหยียน’ตรวจสอบผนังโดยรอบและพบว่ามีกลไกของประตูลับอยู่ เมื่อเปิดเข้าไปเขาก็พบเหรียญของนิกายเทพอสูรดั่งที่’หลงเทียนหมิง’บอก เขาจึงรีบกลับไปยังที่คุมขังในทันที
“หลงเทียนหมิงข้าพบเหรียญที่เจ้าบอกแล้วข้าต้องทำเช่นใด”
‘อู๋เหยียน’มาถึงและถามออกไป
“ท่านจงลอบหาทางเดินทางไปยังนิกายเทพอสูร บอกว่าเป็นตัวแทนของหลงเทียนหมิงผู้เป็นศิษย์ของปรมาจารย์เทพเสวียนหมิง พวกเขาจะให้การต้อนรับท่านเอง”
‘หลงเทียนหมิง’ ตอบกลับไป
แท้จริงแล้ว’หลงเทียนหมิง’ก็เป็นศิษย์ของปรมาจารย์เทพเสวียนหมิง ดังนั้น ตอนที่อยู่ ตำหนักซีอิงเสิ่นเขาจึงสามารถกลับออกมาได้ พร้อมกับได้รับสมบัติติดมือมามากมายเช่นนั้น
“ท่านประมุขเนี่ยและผู้นำตระกูลผนึกมังกร พวกท่านได้ยินแล้วใช่หรือไม่ และเหรียญนี้ก็นับว่าเป็นหลักฐานได้เป็นอย่างดี”
‘อู๋เหยี่ยน’หันมาพูดกับ’เนี่ยลี่’ ‘หลงยู่อิน’ และ’หลงซูอวิ๋น’ ที่อยู่ด้านหลัง
“นี่เจ้า…..”
‘หลงเทียนหมิง’ตะโกนออกมา……………..
จบตอน
แต่งโดย นายมะพร้าว
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
ที่มา: