ตอนที่แล้วตอนต่อไปชายหนุ่มที่สวมชุดสีขาวขมวดคิ้ว ชื่อของเขาคือ หลิงคง 凌空 เขาเป็นประมุขน้อยแห่งนิกายมหาเมฆา凌云
นิกายมหาเมฆาแม้ว่าจะไม่อาจเทียบกับนิกายระดับสูงเช่นนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็นับได้ว่ามีชื่อเสียงอยู่บ้าง เนื่องจากมียอดฝีมือระดับเทพสงครามอยู่ผู้หนึ่ง
นิกายมหาเมฆาได้รับการยกย่องให้เป็นนิกายย่อยของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ แต่ในปีที่ผ่านมา มีความร่วมมือจากนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ลดน้อยลง ทำให้ความเชื่อมั่นระหว่างนิกายทั้งสองลดลง และถ้าหากนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์อ่อนแอลงจริง นิกายมหาเมฆาเองก็คิดที่จะตีตัวออกห่าง
นิกายมหาเมฆามักจะถูกนิกายเทพอสูรรุกรานอยู่เสมอ ดังนั้นนิกายมหาเมฆาจึงต้องมองหาผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่ง เพื่อหลีกเลี่ยงต่อการถูกนิกายเทพอสูรเข้ายึดครอง
แต่ด้วยการที่ต้องรักษาชื่อเสียงของนิกาย นิกายมหาเมฆาจึงยังมิได้บอกเรื่องนี้แก่นิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์
‘หลิงคง’มองดูประตูนิกายที่ปิดอยู่ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ในคราวนี้สถานการณ์ของนิกายมหาเมฆานั้นยังเรียกได้ว่าล่อแหลม
เดิมทีเขาเองก็ต้องการที่จะขอความช่วยเหลือจากนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่านิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ในเวลานี้ แม้จะช่วยเหลือตนเองยังไม่อาจที่จะทำได้ ทำให้เขารู้สึกเป็นกังวล“เหยียนซานนำใบผ่านไปให้พวกเขา!”
‘หลิงคง’สั่งการลงไป
“ขอรับ!”
‘เหยียนซาน’ตอบกลับและเดินไปที่ประตูและมอบใบผ่านให้แก่ผู้เฝ้าประตู
ศิษย์ที่ทำหน้าที่เฝ้าประตูมองดูคนกลุ่มนี้และพูดขึ้นมาว่า
“ได้โปรดรออยู่ที่นี่ก่อน ข้าจะรีบนำไปแจ้งแก่ท่านประมุขของเรา”
“นี่ก็ครึ่งปีแล้วที่นิกายมหาเมฆาของเรา ไม่ได้ติดต่อกับนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ ไม่ทราบว่าท่านประมุขซื่อถูเป็นเช่นใดบ้าง?”
‘เหยียนซาน’เอ่ยถามพร้อมกับยิ้ม
“โอ้! ท่านอาจจะยังไม่ทราบ ท่านประมุขซื่อถูได้ส่งมอบตำแหน่งให้แก่ประมุขคนใหม่แล้ว!”
ศิษย์ผู้เฝ้าประตูนั้นยิ้มและตอบกลับไป
หลังจากที่ได้ยินคำตอบจากศิษย์ผู้เฝ้าประตู ‘หลิงคง’รู้สึกตกใจยิ่งนัก เขาถามออกไปว่า
“ไม่ทราบว่าสามารถแจ้งชื่อประมุขคนใหม่ให้ข้าทราบได้หรือไม่?”
“ประมุขคนใหม่ของเราคือท่านประมุขเนี่ยลี่!”
ศิษย์ผู้เฝ้าประตูตอบกลับไปพร้อมกับยิ้มเขาต้องการที่จะบอกให้คนเหล่านี้ทราบเหลือเกินว่า ท่านประมุข’เนี่ยลี่’ นั้นยอดเยี่ยมเพียงไหน ภายใต้การชี้นำของท่านประมุข’เนี่ยลี่’
ความแข็งแกร่งของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์เพิ่มสูงขึ้นจนเรียกได้ว่าน่าหวั่นเกรง อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ได้รับคำสั่งจากเหล่าผู้อาวุโสให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ เขาจึงไม่อาจที่จะพูดอะไรออกไปมากนักได้
“อะไรกัน!”
‘หลิงคง’ถอนหายใจนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ตกต่ำอย่างเห็นได้ชัด ให้คนไร้ชื่อเสียงขึ้นเป็นผู้นำนิกาย ภายในนิกายจะต้องมีความขัดแย้งมากเป็นแน่ ไม่น่าแปลกใจที่ต้องปิดประตูนิกายเช่นนี้
“ท่านโปรดรอสักครู่ ข้าจะรีบไปรายงานแก่ท่านประมุข”
ศิษย์ผู้เฝ้าประตูรีบวิ่งเข้าไปข้างใน
เหยียนซานหันไปมองหลิงคงและเอ่ยถามว่า
“ท่านประมุขน้อย ในตอนนี้เราควรทำเช่นใดกัน?”
‘หลิงคง’คิดอยู่ครู่หนึ่ง ประกายความคิดเข้ามาในหัวของเขา เขาตอบกลับไปว่า
“เมื่อได้พบกับประมุขคนใหม่ อย่าได้บอกกับเขาว่าเรามาขอความช่วยเหลือ และจงบอกเขาว่า พวกเรามาเพื่อทำการสู่ขอ!”
“สู่ขอ เช่นนั้นหรือ?”
‘เหยียนซาน’อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้
“ถูกต้อง หลงยู่อิน จากตระกูลผนึกมังกร!”
‘หลิงคง’พยักหน้าตอบกลับไป
‘เหยียนซาน’คิดอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาเบิกโพลงและพูดขึ้นมาว่า
“ประมุขน้อยฉลาดยิ่งนัก หากได้แต่งงานกับหลงยู่อิน ก็เทียบเท่ากับเราเป็นญาติของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ เราสามารถที่จะหยิบยืมกำลังจากตระกูลอื่น ๆ ได้อีกด้วย นับว่าได้รับประโยชน์ถึงสองทาง”
“ถูกต้อง!”
‘หลิงคง’พยักหน้า เขาจ้องมองไปยังประตูที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า นอกเหนือไปจากภารกิจที่เขาได้รับมา ยังมีอีกเหตุผลที่สำคัญ
ในครั้งแรกที่เขาได้มาในงานเลี้ยง นับตั้งแต่ที่เขาได้ชำเลืองมอง’หลงยู่อิน’ เขาก็ไม่เคยที่จะลืมเลือน ใบหน้าของ’หลงยู่อิน’ปรากฏขึ้นในใจของเขาเสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใดเดิมทีด้วยความแข็งแกร่งของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์และตระกูลผนึกมังกร เขาจึงทำได้เพียงแค่คิด แต่ในตอนนี้ในใจของเขาไม่อาจที่จะหยุดเพียงแค่ความคิดได้อีกแล้ว
หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อศิษย์ผู้เฝ้าประตูของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์กลับมา เขาประสานมือคารวะและพูดว่า
“ท่านประมุข ได้เชิญให้ท่านเข้าไปพบ!”
“ต้องลำบากเจ้าแล้ว!”
‘หลิงคง’เขาดูดีและสุภาพยิ่งนัก ที่ห้องโถงใหญ่นิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์
‘เนี่ยลี่’นั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้นำนิกาย ในตอนนี้เขาสงบนิ่งเป็นอย่างมาก และดุเหมือนว่ากลิ่นอายลมปราณรอบ ๆ ตัวเขาก็สงบและดูกลมกลืนไปกับสภาพโดยรอบ
ภายในห้องโถงใหญ่มีเพียง’หลี่ชิงอวิ๋น’ ‘ลู่เพียว’ ‘กู้เบ่ย’ และคนอื่น ๆ อีกราวสิบคนเท่านั้น
‘หลิงคง’ชำเลืองมองผู้คนโดยรอบ และจับจ้องไปที่ร่างกายของ’เนี่ยลี่’ จิตใจของเขาสงบลงเล็กน้อย
‘เนี่ยลี่’แหละคนอื่น ๆ ยังคงเป็นเด็กในวัยหนุ่มสาว แต่เขากลับขึ้นครองตำแหน่งสูงสุดของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ได้ นั่นทำให้เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อย
นิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ไม่มีผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเขาที่จะมานั่งในตำแห่งผู้นำหรืออย่างไร? และอีกเรื่องที่เขานั้นประหลาดใจ แม้ว่า’เนี่ยลี่’จะยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่ธรรมดา เขามีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับวิถีแห่งมังกร
แต่การที่ให้ยอดฝีมือระดับวิถีแห่งมังกรขึ้นเป็นผู้นำนิกาย หรือว่านิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ไม่มียอดฝีมือระดับเทพสงครามเช่นนั้นหรือ? เป็นไปได้ว่า ยอดฝีมือในระดับเทพสงครามของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดนั้น………….
แค่เพียงคิดหลิงคงก็หวาดกลัวจนเหงื่อไหล ถ้าหากเป็นเช่นนั้น เขาก็เข้าใจเหตุผลที่ต้องปิดประตูนิกาย
“นี่คือประมุขน้อยแห่งนิกายมหาเมฆาเช่นนั้นหรือ?”
‘เนี่ยลี่’จ้องมองไปที่’หลิงคง’ เขาพอจะรู้ว่านิกายมหาเมฆานั้นคิดเช่นใด ในวันนี้ความแข็งแกร่งของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์นั้นลดน้อยลง และไม่ได้ให้ความช่วยเหลือพวกเขา นอกจากจะมาดำเนินการในบางเรื่องแล้ว ดูเหมือนว่า’หลิงคง’จะมีเป้าหมายอื่นอยู่ด้วย
ดวงตาของ’หลิงคง’จับจ้องไปยังหญิงสาว ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกาย นางคือ’หลงยู่อิน’ที่เขาเฝ้าฝันถึงทั้งในยามกลางวันและยามค่ำคืน
ดูเหมือนว่า’หลงยู่อิน’จะงดงามกว่าที่เคย เขาไม่เคยได้จ้องมองนางอย่างชัดเจนถึงเพียงนี้ แก้มแดงระเรื่อราวกับสีของดอกกุหลาบ
ดูชุ่มชื้น ท่าทางของนางดูราวกับมีเสน่ห์อันไร้ที่สิ้นสุด รูปร่างอันสมส่วน เป็นสิ่งที่ยั่วเย้าสายตาของเขาเป็นอย่างมาก‘หลิงคง’ไม่อาจที่จะละสายตาไปจากนางได้เลย
“ไม่ทราบว่านิกายมหาเมฆา มีธุระอันใดจึงได้เดินทางมา? หากมีสิ่งใดจะผายลมออกมาก็จงรีบพูด อย่าได้ทำให้ข้าต้องเสียเวลา!”
‘ลู่เพียว’ขดริมฝีปาก และทำท่าทีอวดดียิ่งนัก เนี่ยลี่เป็นคนให้เขาพูดเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าเหตุใด เนี่ยลี่จึงให้เขาพูดจาดูถูกเช่นนี้ออกไป แต่เขาเชื่อว่าเนี่ยลี่จะต้องมีเหตุผลอย่างแน่นอน!
“เหตุใดเจ้าจึงพูดจาหยาบคายเช่นนี้!”
‘เหยียนซาน’ขมวดคิ้วและจะก้าวไปด้านหน้า แต่ถูก’หลิงคง’ขวางเอาไว้
‘หลิงคง’ประสานมือคารวะ’เนี่ยลี่’แลดูเป็นผู้มีน้ำใจและไม่สนใจกับคำพูดของ’ลู่เพียว’ เขาพูดขึ้นว่า
“นี่ก็เป็นเวลาหกเดือนแล้ว ที่ไม่ได้ติดต่อกับนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ และพวกข้าไม่ทราบเลยว่าอดีตประมุขได้สละตำแหน่งแล้ว สำหรับท่านประมุขเนี่ยลี่ นี่นับเป็นครั้งแรกที่เราได้พบกัน ข้าขอยินดีที่ได้รู้จักกับท่าน เรามายังนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากมีบางสิ่งที่ต้องการร้องขอ”
‘หลิงคง’พยายามที่จะมองดูเนี่ยลี่ด้วยความรอบคอบ เขายังไม่เข้าใจ’เนี่ยลี่’อยู่บ้างเล็กน้อย
การที่’ลู่เพียว’เสียมารยาทเช่นนั้น เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะคำสั่งของ’เนี่ยลี่’ เนี่ยลี่ต้องมีวัตถุประสงค์อะไรบางอย่างเป็นแน่?
“โอ้! ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องอันใด ที่ทำให้ประมุขน้อย’หลิงคง’ เดินทางมาเร่งด่วนเช่นนี้ น้องชายของข้า’ลู่เพียว’ เขาเสียมารยาทไปเล็กน้อย ประมุขน้อยหลิงโปรดอภัยให้ด้วย!”
‘เนี่ยลี่’พูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย
“มิได้ นิกายมหาเมฆาและนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ เราเป็นนิกายที่เป็นพันธมิตรที่ดีต่อกันมาเสมอ….”
‘หลิงคง’กำลังพูดแต่ก็ถูก’เนี่ยลี่’โบกมือขัดจังหวะ
“ประมุขน้อยหลิง ตรงส่วนนี้ข้าจำเป็นที่จะต้องแก้ไข นิกายมหาเมฆานั้นเป็นเพียง นิกายย่อย ๆ ของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น”
‘เนี่ยลี่’ตอบกลับไป พร้อมกับยิ้มไปทาง’หลิงคง’ ดวงตาของเขาเป็นประกาย
‘หลิงคง’ขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘เนี่ยลี่’พูดประโยคนี้ออกมาอย่างชัดเจน ถ้าหากนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์อ่อนแอลงจริง เขาจะต้องไม่กล้าพูดเช่นนี้เป็นแน่! หรือว่า’เนี่ยลี่’ต้องการที่จะพูดเพื่อแสดงอำนาจเช่นนั้นหรือ….
จบตอน
แปลโดย นายมะพร้าว
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
บทต่อไป
& บทที่ 446 下了血本 ยังคงแข็งแกร่งเช่นเดิมที่มา: