I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

The Lazy Swordmaster ตอนที่ 9 – เรื่องยุ่งในบ้าน

| The Lazy Swordmaster | 1121 | 2336 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

เหล่าชายสวมผ้าคลุมที่แอบเข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูลไอเฟลเลต้า

ไม่สามารถขยับต่อไปได้อีก

ทั้งนี้เป็นเพราะคนแปลกหน้าลึกลับผู้ซึ่งส่งโทรจิตให้กับพวกเขา

 

‘เมื่อไหร่กัน…’

 

การที่คนแปลกหน้าสามารถตรวจพบและดักฟังโทรจิตของพวกเขาได้ก็มากพอแล้วที่จะทำให้พวกเขาตกใจ

 

‘ได้ยังไง…’

 

เขาสามารถส่งโทรจิตไปหาทุกคนที่ซ่อนตัวอย่างแนบเนียนได้

พวกเขาเข้าใจเรื่องนี้ดี มันจึงทำให้พวกเขาตกใจ

 

‘…จากไหนกัน?’

 

หัวหน้าของชายสวมผ้าคลุม เทส รีบกวาดสายตาไปรอบ ๆ ทันที

ไม่ว่าเขาจะมองไปยังที่ใดก็ตาม เขาไม่สามารถหาจุดที่โทรจิตถูกส่งออกมาได้เลย

มันหมายความว่า ความสามารถระหว่างพวกเขาและคนแปลกหน้านั้นห่างกันมาก

 

‘ตระกูลไอเฟลเลต้ามีคนที่สามารถซ่อนตัวได้ดีขนาดนี้ด้วยงั้นเหรอ?’

 

เท่าที่เทสรู้ ตระกูลไอเฟลเลต้านั้นไม่คิดว่าจะมีนักฆ่าเทียบเท่ากับตน

ในความเป็นจริงแล้ว ตระกูลนี้ดูถูกพวกนักฆ่า และหากพวกเขาเห็นนักฆ่าสักคนพวกเขาก็จะฆ่าโดยไม่ลังเลเลย

 

‘มันราวกับว่า…’

 

เทสกลืนน้ำลายด้วยความกังวล

ดูจากทักษะการส่งโทรจิตแล้ว อย่างน้อยคนแปลกหน้าคนนั้นก็มีทักษะและพลังพอ ๆ กับเขา

มันไม่ง่ายเลยที่จะสามารถลบตัวตนได้อย่างสมบูรณ์

แต่… เขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงตัวตนของคนแปลกหน้าเลย

 

‘ฉันกำลังเห็นผี…’

 

ร่องรอย มานา

หรือทุก ๆ สิ่ง

พลังเหล่านั้นจะทิ้งร่องรอยที่แตกกันโดยสิ้นเชิงเอาไว้ พวกเขาสามารถแยกพวกมันออกจากกันได้

แต่ว่า แม้แต่ร่องรอยเหล่านั้นก็หาไม่พบ ราวกับมันเป็นผีจริง ๆ

นี่เป็นความสามารถของนักฆ่าที่มีทักษะสูงสุดเท่านั้น

 

‘ชิ’

 

เทสขมวดคิ้วภายใต้หน้ากาก

เขาไม่ชอบสถานการณ์เช่นนี้เลย

ในความจริงแล้วลูกสาวของเขากำลังจนมุม แต่เขากลับกลัวคนแปลกหน้าเพียงคนเดียว

 

‘ฉันไม่รู้ว่าเจ้านั่นมันเป็นใคร แต่การที่เขาตัดสินใจซ่อนตัวเช่นนี้ต้องมีบางสิ่งที่รั้งมันไว้แน่’

 

ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีเหตุผลให้เขาซ่อนตัวอยู่ในเงามืด

ถ้าเขาต้องการข่มขู่พวกเขา เขาควรส่งจิตสังหารมาด้วย

นั่นเป็นสิ่งที่เทสเชื่อ

 

‘อย่า… รบกวนฉันงั้นเหรอ?’

 

เทสจับมีดสั้นของเขาเมื่อจำคำพูดเหล่านั้นได้

เขาไม่มีเจตจำนงที่จะรบกวนเขา

ในความจริงแล้ว เขาเกลียดสถานการณ์เช่นนี้จริง ๆ

เขาต้องการเพียงนำศพและมีดสันกลับไปเท่านั้น

ถ้าเงียบเข้าไว้

ภารกิจของพวกเขาในคฤหาสน์หลังนี้ก็จะสำเร็จได้อย่างแน่นอน

 

<เรากำลังจะไปต่อ>

 

เขามาที่นี่เพื่อช่วยลูกสาวของเขาที่กำลังมีปัญหา

พวกเขาต้องเคลื่อนไหวได้แล้ว ไม่เชนนั้นภารกิจจะไม่มีทางสำเร็จก่อนที่พวกเขาจะได้เริ่ม

ไม่มีคำเตือนจากโทรจิตก่อนหน้านี้อีกเลย

พวกเขาจะเสียเวลาไม่ได้แล้ว

 

<ฉันจะไปที่ ‘ห้องทำงานของลูกชาย’ ที่ ๆ มีดสั้นถูกเก็บไว้>

 

เทสกระโดดออกจากพุ่มไม้ที่ซ่อนตัวอยู่

เมื่อเขาหลุดเข้าไปในคฤหาสน์ราวกับสายลมแล้ว สมุนของเขาก็ได้ใจแล้วตามเขาไป

ร่างของชายสวมผ้าคลุมเคลื่อนที่ไปตามซอกตามมุมของคฤหาสน์ราวกับหนู

 

<หมายเลข 2 ถึง 10 ไปนำศพมา>

 

เทสสั่งผ่านโทรจิต

 

<ส่วนที่เหลือจะส่งเสียงเพื่อดึงดูดความสนใจจากคนในคฤหาสน์ ถ้าอยู่ในอันตรายล่ะก็ ทำลายหลักฐานแล้วฆ่าตัวตายซะ>

 

ตู้มมมมม!

หลังจากสั่งคำสั่งที่สองออกไป เสียงระเบิดก็ดังออกมาจากที่ไหนสักแห่งในคฤหาสน์

ดูเหมือนว่าการต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว

 

———————————————————————————————————————

 

“ไอ้สารเลว!”

 

ชายแก่ตะโกนออกมา

เขาสวมเสื้อพ่อบ้านและถือดาบไว้ในมือข้างหนึ่ง

มันเป็นดาบธรรมดา แต่มันถูกตีขึ้นมาจากเหล็กชั้นยอดและแข็งกว่าดาบทั่วไป

ชายแก่เหวี่ยงดาบออกไป

 

“อั๊กกก!”

 

“คึ๊กกก!”

 

ชายแก่อายุ 50 แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?

ด้วยการฟันเพียงครั้งเดียวก็ทำให้ชายสวมผ้าคลุมสองคนกระเด็นกลับไป

 

“พวกแกคิดว่าที่นี่เป็นที่ไหนกัน!”

 

ชายแก่เหวี่ยงดาบอีกครั้งหนึ่ง

ดาบส่องแสงสีน้ำเงินออกมา มันแสดงให้เห็นถึงความห่างชั้นของพลังระหว่างพวกเขา

 

“…!”

 

คลื่นดาบ

ลำแสงสีน้ำเงินที่ถูกปล่อยออกมาจากดาบตัดผ่านดาบและร่างของชายสวมผ้าคลุมทั้งสอง

 

“หืม! เหมือนมันจะโกรธอยู่นะ?”

 

“คุณเอียนคะ!”

 

 

“เซร่า!”

 

เซร่า

เธอเป็นหนึ่งในสาวใช้ในคฤหาสน์นี้

ดูเหมือนจะเป็นการพูดคุยสั้นๆ เพราะดาบของเธอมีเลือดติดอยู่

 

“ฉันจะป้องกันห้องท่านหญิงไอริสเองค่ะ ท่านเอียนควรไปปกป้องนายน้อยนะคะ!”

 

มันหมายถึงให้หาและนำตัวไรลีย์กลับมาจากสวน

เอียนเข้าใจและพยักหน้าเห็นด้วย แล้ววิ่งออกไปทันที

 

“เข้าใจแล้ว อย่าฝืนล่ะ! ฉันจะรีบกลับมา!”

 

สำหรับเอียนแล้วจากห้องท่านหญิงไอริสไปถึงสวนใช้เวลาเพียง 10 วินาทีเท่านั้น

ถ้าไม่มีอุปสรรคใดๆล่ะก็

 

‘นายน้อยได้โปรด…’

 

ในช่วงเวลาที่อันตรายเช่นนี้ ไรลีย์มักจะเล่น ‘ซ่อนหา’ เสมอ

เอียนวิ่งผ่านทางเดินยาว

โดยภาวนาให้ไรลีย์แสดงความสามารถออกมาอีกครั้งเพื่อปกป้องตัวเอง

 

‘ได้โปรดช่วยปลอดภัยทีเถอะ!’

 

1 วินาทีผ่านไป

5 วินาทีผ่านไป…

ในวินาทีที่ 7 เอียนก็ได้พบกับอุปสรรค

 

“ชิ”

 

เอียนขมวดคิ้ว

ดูจาการปรากฏตัวของเขาก็สามารถบอกได้เลยว่าเขาไม่ใช่นักสู้ทั่วไป

มันอาจต้องใช้เวลาสักหน่อย

เวลาที่อาจตัดสินความเป็นความตายของไรลีย์ได้

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เอียนต้องการ

 

“ฉันไม่ชอบใช้ปากเท่าไหร่ แต่ถ้าแกกลับไปฉันจะปล่อยให้แกมีชีวิตอยู่”

 

เอียนขู่ชายสวมผ้าคลุม

ดาบของเขากำลังเปล่งแสงสีน้ำเงินและเต็มไปด้วยจิตสังหาร

 

“…”

 

ถึงอย่างนั้น ชายสวมผ้าคลุมก็ยังคงยืนเงียบอยู่

เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย และชักมีดสั้นออกมา

เขาไม่รู้ถึงเจตนาของเอียน แต่เขาไม่มีวันปล่อยให้เอียนผ่านไปได้

 

“ไอ้สารเลว”

 

ดูจากการเปลี่ยนแปลงในดวงตาของเขา ชายสวมผ้าคลุมไม่ได้หูหนวก

เอียนกัดฟันด้วยความโกรธเมื่อชายสวมผ้าคลุมไม่สนใจคำเตือนของเขา

 

“ฉันไม่มีเวลา-…”

 

เอียนหยุดพูดกลางคันแล้วพุ่งเข้าหาชายสวมผ้าคลุม แล้วดาบกับมีดสั้นก็ปะทะกัน

เคร้ง!

ประกายไฟปลิวว่อน

 

“…-มาเล่นกับแกหรอก!”

 

เอียนตะโกนออกมาขณะบิดตัว

เมื่อมีระยะห่างระหว่างทั้งสองเพียงเล็กน้อย เอียนและชายสวมผ้าคลุมก็ฟันอาวุธออกไปในมุมที่ต่างกัน

โดยหวังคร่าชีวิตของกันและกัน

 

‘ปึก?’

 

เป็นเพราะคมดาบทั้งสองที่อัดแน่นไปด้วยมานาปะทะกันงั้นเหรอ?

วิถีดาบซึ่งเต็มไปด้วยมานาถึงถูกผลักกลับมา

หลังจากนั้น เท้าของเอียนก็ไถลลงบนพรม

 

“เวรเอ๊ย!”

 

เอียนสบถออกมาเมื่อเขาถูกผลักกลับมา

การปะทะจบลงที่การเสมอกัน

ในด้านความแข่งแกร่ง และทุกสิ่ง

 

‘ชายแก่คนนั้นเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกัน…’

 

เช่นเดียวกับชายสวมหน้ากาก

เขาก็แปลกใจเช่นเดียวกับเอียน

ในฐานะหนึ่งในห้าคนที่แข็งแกร่งที่สุดในสมาคม เขาไม่คาดหวังว่าเขาจะถูกผลักกลับมาเช่นนี้

ต้องขอบคุณหน้ากากที่ซ่อนอารมณ์ของเขาในตอนนี้ได้

 

“หลีกไปไอเศษสวะ!”

 

“…”

 

เอียนระวังคำพูดของตัวเองมาตั้งแต่เริ่มทำงานเป็นพ่อบ้าน แต่ตอนนี้เขาเริ่มแสดงนิสัยจากตอนที่เขาเป็นทหารรับจ้างออกมา

 

“หลีกไป… ขยับก้นเงียบๆ ของแกออกไปจากที่นี่ซะ! ไอเวรเอ๊ย!”

 

ณ จุดๆนี้เขาได้สบถออกมาเหมือนในอดีตแล้ว

หน้าของเขากลายเป็นสีแดงราวกับเป็นหน้าของปีศาจ

นั่นแสดงให้เห็นว่าเขาหมดหวังแค่ไหน

ทุกวินาทีที่เสียไป มันอาจเกิดอะไรบางอย่างกับไรลีย์ก็เป็นได้

 

‘ฉันปล่อย… ชายคนนี้ไปไม่ได้’

 

ชายสวมผ้าคลุมเกร็งข้อมือที่สั่นจากการประดาบก่อนหน้านี้  และยังคงอยู่ท่าเดิม

เขาเชื่อว่าชายแก่คนนี้ไม่ได้วิเศษอะไรมากนัก

 

‘ไอ้ชาติชั่ว…’

 

เอียนเดาะลิ้น

ถ้าเขาสามารถฆ่าคนได้ด้วยการจ้อง ชายสวมผ้าคลุมคนนั้นคงตายเป็นร้อยครั้งแล้ว

น่าเสียดายที่เขาไม่มีพลังแบบนั้น

ชายสวมผ้าคลุมค่อนข้างเป็นศัตรูตัวฉกาจเลย

 

‘นายน้อย! รอผมก่อนนะครับ… ช่วยรอผมอีกสักหน่อยนะครับ!’

 

เอียนกัดฟัน

 

‘ชายแก่คนนี้กำลังจะไปหาท่านแล้วครับ’

 

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments