ตอนที่แล้วตอนต่อไป“นา-นายน้อย? มีปัญหาอะไรหรือครับ?”
เอียนซึ่งไม่สามารถหันหลังกลับไปมองในขณะขับรถม้าอยู่ เริ่มหยดเหงื่อออกมา
เป็นเพราะ ไรลีย์ขยับเข้าหาที่นั่งคนขับโดยบังเอิญพร้อมกับดวงตาที่เป็นประกาย“สิ่งที่นายพูด … เป็นความจริงหรือ?”
ขณะที่ไรลีย์ถามอย่างติดๆขัดๆเอียนได้ตอบคำตอบของเขา
“เกี่ยวกับเบียร์น้ำตาลดำหรือครับ?”
“เบียร์น้ำตาลดำ?”
“ใช่นั่นเป็นชื่อของเครื่องดื่มที่ผมบอกท่าน นั่นเป็นชื่อเรียกภายในเมืองโซเลียครับ”ไอริส ได้มีปฏิกิริยากับว่า ‘เบียร์’
“เบียร์งั้นรึ?”
เธอรู้ดีว่าลูกชายของเธอไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์มาก่อน
รวมถึงชีวิตที่แล้วด้วยก็ตาม
เป็นไอริสรู้เพียงว่าไรลีย์ในโลกนี้ เธอยังสามารถคาดเดาได้อย่างไม่ผิดเพี้ยน“คุณจะทำเบียร์ให้ไรลีย์ดื่มหรอจ๊ะ?”
บุตรคนแรกได้เรียนรู้วิธีการดื่มจากพ่อของพวกเขา
นั่นคือสิ่งที่ไอริสคิดว่าเป็นบรรทัดฐาน“ฮ่า ๆ ไม่ต้องกังวลหรอกครับ อย่างที่ผมเคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ … คุณจะไม่เมาเพราะเบียร์น้ำตาลดำ เพราะมันไม่มีแอลกอฮอล์ในเครื่องดื่มนั่นเอง แม้เด็กอายุห้าปียังดื่มมันได้โดยไม่มีปัญหาในโซเลีย “
“แม้แต่เด็กวัย 5 ขวบก็ดื่มได้งั้นหรอ?”แน่นอน
นั่นเพราะมันเป็นโค้กนั่นเอง
เครื่องดื่มที่ทุกคนสามารถดื่มได้ในวันที่อากาศร้อนโดยไม่คำนึงถึงอายุและเพศ
เป็นการเสพติดอย่างหนักทำให้คุณเชื่อว่ามันถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้า
แม้ว่าพวกเขาจะบอกว่ามันทำให้อ้วนและฟันผุ ถ้าคุณดื่มมัน
ไรลีย์ยังรักเครื่องดื่มนั่นมากกว่าอาหารและเครื่องดื่มอื่น ๆ ในโลก
อ่า….งงละสิ“คุณดื่มมันกับอาหารที่ทำจากมันฝรั่งงั้นหรอ ? หรือแซนวิช หรือว่าเบอร์เกอร์”
“….?”เอียนมองย้อนกลับไปหลังจากที่ได้ยินคำถามของไรลีย์
รถม้าเริ่มส่ายเพราะว่าเอียนหันกลับมามองเขาอย่างรวดเร็วและมองไปข้างหน้าและตอบคำถามของไรลีย์“ใช่ครับ นายน้อยรู้ด้วยหรอครับ?”
‘หรือว่ามันคือสิ่งที่เขาเห็นในความฝัน?
เอียนเกาหัวของ เขาเป็นนายหนุ่มที่ไม่เคยเห็นเบียร์น้ำตาลดำก่อนที่ดูเหมือนจะรู้เรื่องนี้ดีกว่าที่เขารู้ซ่ะอีก“ใช่ครับ เหมือนกับที่ท่านพูดมาเลย ความหวานไม่สามารถเทียบกับเบียร์ผลไม้และมีรสชาติค่อนข้างดีกับอาหารรสเค็ม ไม่ต้องตกใจเลยเพราะค่อนข้างถูกและเด็ก ๆ รักมันมาก มันอร่อยมาก”
แม้แต่เอียนที่เคยทำงานเป็นทหารรับจ้างมาก่อนยังเคยดื่มเครื่องดื่มนี้บ่อยๆ
เบียร์น้ำตาลดำเป็นสิ่งที่คุณสามารถหาได้ในเมืองหลวงโซเลียเท่านั้น“แต่ว่าพวกขุนนางรู้สึกจะไม่ค่อยชอบมันมากเท่าไหร่นัก”
ในขณะที่เซร่าเข้าร่วมในการสนทนากับคำเหล่านั้นโรลีย์รีบหันมามองเธอ
“ทำไมล่ะ?!”
“มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นคนจน”
“บ้าไปแล้ว!”ไอริสตกใจกับคำสบถที่ไม่ได้ตั้งใจของไรลีย์
“ไรลีย์! ทำไมลูกพูดแบบนั้น!”
“เอ่อ ขอโทษครับ”ไรลีย์ขอโทษอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาเกาหลังศีรษะของเขาอย่างเขินอายและเอาที่นั่งของเขาอีกครั้ง
“มันน่าตกใจเหมือนกันนะที่สิ่งที่ฉันฝันถึงมีอยู่ที่นี่จริงๆ”
เบียร์น้ำตาลดำ
เครื่องดื่มที่เรียกว่าโค้กในชีวิตก่อนหน้านี้
ความจริงได้บอกว่าไม่ใช่แค่จินตนาการของเขาที่ปรากฎในความฝันของเขา แต่สิ่งที่เขาจำได้จากอดีตของเขาจริงๆ
ไรลี่ย์พูดถึงวิธีการของเขาอย่างรอบคอบโดยไม่ยุ่งยากเลย“ใช่แล้ว ยังมีอีกหลายอย่างมากเกินกว่าที่คิด ท่านลองคิดถึงมันสิ”
“เธอบอกพวกเราก่อนหรือ?”ขณะที่เซร่าสัญญากับพวกเขาด้วยรอยยิ้ม ไอริสเริ่มถามเรื่องอื่น ๆ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอยากรู้
“อืม ถ้าฉันบอกพวกท่านได้นะ … “
ใบหน้าของเซร่ากลายเป็นใบหน้าซุกซน
“แต่ท่านจะสนุกกันในวันหยุดกับนายน้อยหรือคะ?”
“ฮ่าฮ่า! ผมเห็นด้วยกับเซร่านะครับ มันน่าตื่นเต้นเสมอเมื่อพบเจอกับสิ่งใหม่ ๆ โดยเฉพาะโซเลียที่จะสร้างความทรงจำดีๆได้ “
“นั่นนะสิ ท่านอยากให้มันเป็นแบบนั้นหรือครับ?”
“ฉันจะเป็นไกด์ให้ท่านเองค่ะ แต่ฉันจะดูเท่านั้นนะคะ “เอียนมองตามหลังไรลีย์ กลับมาขณะที่เซร่ามองตามไอริส ‘
ตามความเป็นจริงแล้ว…
สำหรับไอริสและไรลีย์จากตระกูลไอเฟลเลตาร์ พวกเขาต้องการที่จะเห็นทั้งสองคนเดินในเมืองด้วยความสนุกสนาน
หลังจากที่หัวใจของพวกเขาโดนทำร้าย โดยเฉพาะเมื่อพวกเขาถูกกดขี่โดยท่านหญิงโอแรรีย์และลูกชายสองคนของเธอ … ดังนั้นพวกเขาอยากที่จะให้พวกเขามีความสุขบ้างก็ยังดี“ฮ่า ๆ ไม่เป็นไร! อ้อ หมายความว่า … “
ไอริสหันจมูกของเธอด้วย “หึ หึ!”
แม้ว่าน้ำเสียงของเธอดูแง่งอน แต่กลับมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ‘โค้ก… โค้ก…’
ขณะที่ทุกคนกำลังยิ้ม ไรลีย์เป็นข้อยกเว้น
ใบหน้าที่รุนแรงและนิ้วมือกำลังเข้าปาก เมื่อเขาคิดถึงมัน
คิดเกี่ยวกับเบียร์น้ำตาลดำ
เขาตื่นเต้นมาก
ในชีวิตที่ผ่านมาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและเสียใจว่านี่เป็นหนึ่งในปัจจัยการบรรเทาทุกข์ของเขา
เขาต้องการที่จะดื่มมันเร็วที่สุด————————————————————————————
“อืม…โค้ก … “
เด็กผู้ชายที่หลับอยู่บนตักไอริสเริ่มนอนละเมอและบิดนิ้วมือของเขา
ไอริสที่ให้ยืมตักของเธอขำอย่างสนุกสนานที่แก้มของเด็กผู้ชายคนนั้นและคนนอนหลับก็หยุดลง
คือไรลีย์นั่นเอง“ท่านหญิง ท่านไม่เหนื่อยหรอครับ?”
“ไม่ล่ะ ฉันสบายดีจ๊ะ แล้วนายล่ะ”
“เราเพิ่งเปลี่ยนเวรกันไปแล้วครับ ไม่เป็นไรหรอกครับ”แม้ในช่วงกลางคืนรถม้ายังคงเดินต่อไปโดยไม่มีการหยุดพัก
ต้องขอบคุณม้าพิเศษที่สามารถดึงรถได้อย่างต่อเนื่อง
ไม่เพียงแค่นั้น บนหลังคายังมีสิ่งประดิษฐ์ที่ทำขึ้นโดยพ่อมด โดยสิ่งนั้นได้ทำจากเหงื่อและเลือดของพวกเขาทำให้เดินทางได้อย่างปลอดภัยแม้ในเวลากลางคืน“นานแค่ไหน จนกว่าเราจะถึงกันจ๊ะ?”
ไอริสหันหน้าไปหาเอียนที่กำลังนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเธอ
“ยังเหลืออีกไม่ไกลมากครับ ท่านควรนอนหลับด้วยนะครับ “
เอียนนั่งมองแผนที่หลังจากที่ไอริสถามและตอบ
“อย่างช้าสุด เราควรจะมาถึงในคืนวันพรุ่งนี้ครับ ถ้าเรามาถึงก่อนหน้านี้เราจำเป็นต้องไปเที่ยวกับนายน้อยแล้วล่ะครับ”
“ฟังดูดีนะ แต่เราไม่ไปลงทะเบียนการแข่งขันงานประลองนักดาบกันก่อนหรอจ๊ะ?”แม้ว่าไรลีย์จะไม่ได้ลงแข่ง แต่การที่จะดูการแข่งขันก็ต้องมีการลงทะเบียนเหมือนกัน
เพื่อที่จะลงทะเบียน พวกเขาจะต้องส่งข่าวไปยังปราสาททางด้านเหนือของโซเลีย เพื่อที่จะขอบัตรผ่าน“นั่นสามารถให้เซร่าหรือผมทำก็ได้ครับ”
เอียนตอบไอริส ไอริสเปลี่ยนคำถามด้วยใบหน้าที่เสียใจ
ที่ไอริสจะถาม มันเกี่ยวกับการพักผ่อน“คุณจะไม่นอนเลยหรอจ๊ะ เอียน?”
เอียนยื่นมือออกไปเป็นเชิงชอบคำถามของไอริส
“เคยมีบางครั้งที่ผมต้องตื่นตัวเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ในช่วงสงคราม นี่เป็นเหมือนการเดินเล่นสำหรับผม “
มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญของเอียน
เขาเริ่มทำงานเป็นทหารรับจ้าง เมื่อตอนที่เขายังเป็นวัยรุ่นและได้เข้าร่วมสงครามหลายครั้ง
เปรียบเทียบกันแล้ว วันเวลาที่เขาใช้ไปกับศพภาพมันชัดจนทำให้ไม่สามารถนอนหลับได้ ครั้งนี้เหมือนการเดินเล่นในสวน“แต่…มันก็ผ่านมานานแล้ว”
เขาคิดว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมมาก แต่เอียนในตอนนี้อายุเกินเจ็ดสิบปีแล้ว
ขอบคุณที่ได้รับการฝึกฝนทั้งร่างกายและมานาเขามีสุขภาพที่ดีเมื่อเทียบกับคนอื่นๆในวัยเดียวกัน แต่ไอริสไม่สามารถซ่อนความกังวลของเธอได้ ก่อนจะมองไปยังผมสีขาวของเอียน“ท่านหญิง ท่านเป็นอะไรไปหรอครับ? ผมยังไหวอยู่ “
“ฮ่า ๆ …”‘เขาเหมือนนักดาบมากที่สุด?’
‘มันเป็นเรื่องดีเมื่อคุณได้พักผ่อน แต่เขาปากแข็งเกินไป’
ในระหว่างที่การเดินทางของนางสนมของสไตน์ เธอวุ่นวายกับการพยายามที่จะฟื้นตัวจากอาการป่วยของเธอ ซึ่งเธอไม่เคยเรียนรู้เรื่องดาบและไม่สามารถเข้าใจได้เลย“ถ้าท่านนอนไม่หลับ ลองมาคุยกับผมไหมครับ?”
เอียนเริ่มค้นหาบางอย่างในกระเป๋า เพื่อเตรียมชาที่ดีให้ดื่มก่อนนอนและมอบถ้วยใบหนึ่งให้ไอริส
“อ่า ขอบคุณจ๊ะ”
มันเป็นชาที่ทำจากเมล็ดที่ได้รับจากไรลีย์
ไอริสมีรอยยิ้มบนใบหน้า“ท่านหญิงครับ”
ขณะที่พวกเขารอชาให้เย็นลง เอียนจึงถามไอริส
“ท่านหญิง … จะไม่เปลี่ยนความคิดของท่านใช่มั้ย?”
“เกี่ยวกับการแข่งขันใช่มั้ยจ๊ะ?”
“ใช่ครับ”เอียนที่ตื่นเต้นอย่างที่สไตน์ว่าไรลีย์กำลังจะแข่งขันในทัวร์นาเมนต์ เขาลดตาลงขณะที่คว้าตัวจับไปยังงถ้วยขิงเขา
ไอริสหยุดคิดชั่วขณะ แล้วตอบกลับมาว่า“ไม่จ๊ะ”
แม้ว่าเธอจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับดาบเลย แต่เธอได้ให้คำตอบเหมือนเดิมราวกับว่าเธอจะไม่ยอมถอยกลับในเรื่องนี้
“การตัดสินใจของฉันยังคงเหมือนเดิม ถ้าไรลีย์ไม่ต้องการที่จะแข่งขันแล้วฉันไม่ต้องการที่จะบังคับเขา. “
“ฉันเห็นว่า….”
“เอียน หากคุณอยากดูแลไรลีย์จริงๆ เธอไม่ควรกดดันเขาให้เข้าสู่เรื่องนี้ เธอควรจะสนับสนุนเขานะจ๊ะ”ไอริสพยายามโน้มน้าวให้เอียน
“คุณรู้มั้ย? ไรลีย์กังวลมาก เขากังวลว่าทุกคนจะมองเขาอย่างไร “
เอียนอยู่ข้างไรลีย์เสมอ
แม้ว่าเขาจะหลับไปบนต้นแอปเปิ้ลของคฤหาสน์
แม้กระทั่งเมื่อเขาเหวี่ยงดาบไม้ไปที่หุ่นจำลองแล้วก็เหวี่ยงทิ้งไป
เอียนรู้ว่านายน้อยอ่านสถานการณ์ออก
และเขาก็รู้สึกว่าเขากำลังหลบซ่อนจากบางสิ่งอยู่“ผมคงกังวลเพราะอายุของผมมากขึ้นน่ะครับ”
เอียนทำลายความเงียบในรถ
“ถึงแม้ว่าผมเพิ่งบอกว่าว่าผมยังคงปฏิบัติหน้าที่อยู่ แต่ผมก็กังวลมาก ผมไม่รู้ว่า เมื่อไหร่ที่ผมหายตัวไป…”
“เอียน …”ใบหน้าของเอียนมีสีหน้าขมขื่นเพราะเขาดูเหมือนจะรู้ว่าเวลาที่เขาจะหมดลงก่อน
“ไม่มีอะไรที่..ผมสามารถทำได้แล้ว ไม่มีอะไร..ที่ผมสามารถทำได้แล้ว ได้แต่หวังในตัวของนายน้อยครับ”
ฉันเห็นว่ามันเป็นไปได้
ฉันมองเห็นความหวัง
เมื่อเขาได้เห็นพรสวรรค์ของไรลีย์ที่ไม่สามารถเทียบได้กับไรอัน, ลอยด์ หรือแม้แต่สไตน์ก็ตาม เขาไม่สามารถนอนได้สามวันสามคืน
เขารู้สึกตื่นเต้นและดีใจที่ไรลีย์มีพรสวรรค์ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่มี“ท่านบอกผมหรือครับ? ที่ผมไม่ควรผลักดันให้เขาเข้ามาในเรื่องนี้ แต่สนับสนุนเขาแทน “
แม้ว่าเขาจะเป็นขุนนาง แต่นั่นก็เป็นคำแนะนำจากผู้สูงอายุ
ไอริสเงยหัวของเธอขึ้นมา“ผมจะเป็นเหมือนกับท่านครับ ท่านหญิงของผม มันอาจจะไม่เหมือนกัน แต่ก็คล้ายกันมาก เพียงแค่คุณตัดสินใจเปลี่ยนเป้าหมายจากให้ลงแข่งขัน เป็นให้เขามีส่วนร่วมในการแข่งขัน นั่นคือสิ่งที่ท่านหวังไว้? “
ทำไมเขาถึงเข้าใจไวอย่างนี้?
ดวงตาของไอริสดูเหมือนจะตอบคำถามนี้ได้
เอียนตอบด้วยสายตาเด็ดเดี่ยวบนใบหน้าของเขา“การตั้งเป้าหมายของคนรุ่นใหม่เป็นหน้าที่ของคนรุ่นเก่า “
ขณะที่เอียนพึมพำคำพูดเหล่านั้น
โครม!
รถถูกกระแทก
“….”
เมื่อเสียงดังขึ้นอย่างฉับพลัน เอียนและไอริสมองเซร่าที่กำลังขับรถม้า
“คุณเอียนคะ?”
เซร่ามีสายตาที่เฉียบคมบนใบหน้าซึ่งไม่ใช่สายตาตามปกติของเธอ
“มีการซุ่มโจมตี”
“…”ไรลี่ย์นอนหลับอยู่บนตักไอริสเปิดตาอย่างหงุดหงิด
********************
กลับมาแล้ววววววววววว หายไปนานเลย