ตอนที่แล้วตอนต่อไป.
.
.
“อ่า นายน้อย! หลับสบายดีไหมครับ?”ในช่วงเช้า
เหมือนกับว่าเขายังไม่หายเหนื่อยจากการทัวร์เมื่อวานนี้ ไรลีย์ที่ลงมาที่ชั้นหนึ่งของโรงแรมโบกมือขวามือพร้อมสายตาที่ง่วงนอนทักทายเซร่าที่ทักทายเขา“เฮ้ …..”
“วู้ฮู้! พรุ่งนี้เป็นวันเริ่มงานประลองดาบแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ดูทำให้ฉันตื่นเต้นมากเลยค่ะ “เซร่าซึ่งพูดพร้อมกับชูดาบขึ้นที่ใช้ในการแข่งขัน ก่อนจะมองไปที่ใบหน้าของไรลีย์ และเอียงศีรษะเล็กน้อย
“หืม? นายน้อย เมื่อคืนท่านนอนไม่หลับหรอคะ? “
“……”ไรลีย์ไม่ตอบคำถามของเซร่าและลงไปนั่งที่โต๊ะที่เตรียมไว้สี่ที่
หลังจากนั้นเขาฟุบลงที่โต๊ะและเริ่มนอนต่ออีกครั้ง“อ่า จริงสิ คุณเอียนคะ …”
เซร่าเรียกเอียนที่เดินตามหลังไรลีย์ลงมาด้วยใบหน้าที่น่ากลัวและรอยขีดข่วนที่ศีรษะของเธอ
ดูเหมือนเอียนนอนหลับไม่เต็มอิ่มซึ่งแตกต่างกับไรลีย์ตรงที่มีรอยคล้ำที่ใต้ตาและมีตาสีแดง“โอ้ ว้าว คุณเอียนชอบแสดงอารมณ์แบบผู้หญิงหรือคะ?”
“อย่าให้พูดเลย เขาได้ทำการขอร้องเดิมๆ ซ้ำกันทุกๆสามสิบนาทีเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ … ถอนหายใจ “ไรลีย์ทำท่าโบกธงขาวด้วยมือขวา ขณะที่เขาได้ยินเสียงหัวเราะของแม่
“อะแฮ่ม สวัสดีตอนเช้าครับ”
“สวัสดีเช่นกันจ๊ะ เอียน”เหมือนกับว่าเขาต้องการที่จะซ่อนความจริงที่ว่าเขาได้ร้องไห้ตลอดทั้งคืนเนื่องจากการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เอียนซึ่งเป็นคนสุดท้ายที่มาร่วมงานกับพวกเขาที่ชั้นแรกของโรงแรมและนั่งถัดจากไรลีย์
‘นายน้อยครับ’
ไรลี่ย์หันศีรษะของเขาไปสบตากับเอียน
เอียนฉีกคิ้วและถามด้วยสายตา‘เก็บสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เป็นความลับด้วยนะครับ?’
“อ่า ผมยังไม่ได้พูดอะไรสักคำเลยนะ”ไรลีย์รับฟังคำขอของเอียนและตอบด้วยตาของเขา
พวกเขามีตาที่เปล่งประกายแลดูน่ารำคาญ“อะแฮ่ม ขอโทษครับ เมื่อวานนี้ผมดื่มมากไปหน่อยครับ “
บางทีเขาอาจไม่ทราบว่าตาของเขากลายเป็นสีแดงไปแล้ว แต่เอียนยังคงรักษาหน้าโดยการบอกปัดและดื่มน้ำสักแก้ว
“ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ เรายังเสียใจอยู่เลยที่ออกไปเที่ยวเล่นโดยไม่มีคุณอยู่ด้วยจ๊ะ”
“ฮ่า ๆ ๆ … ”ขณะที่ไอริสตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส เซร่าที่เฝ้าดูอยู่ด้านหลังเริ่มหัวเราะราวกับว่าเธอไม่สามารถกลั้นหัวเราะๆได้อีกต่อไป
“อะแฮ่ม!”
ในตอนท้ายของความวุ่นวายนี้ เซร่ายังนั่งลงที่โต๊ะหลังเงียบได้ไม่นาน
“ฉันถามให้แล้วค่ะ พวกเขาบอกว่าอีกประมาณห้านาทีสำหรับอาหารเช้าค่ะ”
เซร่าบอกพวกเขาเกี่ยวกับอาหารเช้าทันทีที่เธอนั่งลงก่อนที่จะหันไปรอบ ๆ และเริ่มที่จะตรวจสอบลักษณะของครัวของโรงแรม
เนื่องจากสายตาของเซร่าดูกังวลราวกับว่าเธอมีอะไรที่ต้องกังวล ไอริสจึงถามขึ้นมา“เซร่า ทำไมเธอดูกังวลจ๊ะ?”
“จะว่าอย่างไรดี ฉันแค่ก็รู้สึกว่าไม่ค่อยดี เพราะปกติฉันมักจะเตรียมอาหารเช้า และเราทุกคนกินอาหารด้วยกัน … มันทำให้ฉันรู้สึกกังวล … “
“เธอเข้าใจผิดแล้วจ๊ะ เซร่า”
“แค่คิดแบบสบาย ๆ ก็พอ “เหมือนกับว่าเขาตัดสินใจว่าสายเกินไปที่จะนอน ไรลี่ย์เริ่มลากมือไปที่ใบหน้าแล้วมองไปที่เซร่าผ่านช่องนิ้วมือของเขา
“ผมกำลังคิดอยู่ว่า วันนี้เราไปที่ไหนกันดี?”
เป็นเซร่าเป็นคนนำเที่ยวในที่ต่างๆทั่วโซเลียฝั่งซ้าย
ดังนั้นไรลีย์คิดว่าพวกเขาจะไปที่อื่นกันในวันนี้จึงตั้งคำถาม“อ่า….งั้นวันนี้เราจะไปโซเลียฝั่งขวากัน”
‘ตอนนี้เราได้เห็นฝั่งซ้ายแล้ว แล้วเราจะไปฝั่งขวาหรือด้านล่างของโซเลียได้ไหม?’ ไรลีย์กำลังคิดคำตอบ
“โซเลียฝั่งขวางั้นหรอจ๊ะ?”
“ใช่แล้วค่ะ ถ้าเราไม่ไปวันนี้ เราจะไม่สามารถไปที่นั่นได้แล้ว เนื่องจากพรุ่งนี้เป็นวันเริ่มงานประลองนักดาบที่กินระยะเวลาสามวันต่อเนื่องค่ะ”
“แล้วทำไมเราไม่ไปด้านล่างของโซเลียล่ะ?”
“อืมม … มันคงจะดีกว่าถ้าเราไม่ได้ไปที่ด้านล่างค่ะ”
“ทำไมล่ะ?”เมื่อไรลีย์ถามหาเหตุผลเอียนตอบแทนเซร่า
“เป็นเพราะมันไม่ใช่สถานที่ที่ดีสักเท่าไรน่ะค่ะ”
“หืมม?”
“มันสกปรก อันตราย และยังมีอีกมากมายที่ไม่ดี ไม่มีเหตุผลอะไรที่เราจะก้าวเท้าลงไปในเมืองโซเลียตอนล่างในการมาเมืองหลวงครั้งนี้เลยนะครับ “
“ใช่ค่ะ สิ่งที่คุณเอียนพูดมาถูกต้องค่ะ ฉันเคยอาศัยอยู่ที่โซเลีย แต่ฝั่งด้านล่าง … เป็นสถานที่ที่ฉันไม่เคยไปเลยค่ะ “
“จริงดิ!?”หลังจากได้ยินเรื่องราวของโซเลียทางตอนล่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ไรลีย์ก็ตกลง
ถ้าคนรอบตัวเขาต้องการหยุดเขา ไรลีย์ก็ไม่มีความคิดที่จะไปที่นั่น
มันน่ารำคาญด้วยแปะ!
“อย่างไรก็ตามหลังจากกินอาหารเช้า ปลายทางของเราคือโซเลียฝั่งขวา! วันนี้เราไปกับคุณเอียน! คุณไม่มีอาการเมาค้างใช่มั้ยคะ? “
แปะ!
“ใช่ครับ”
ในขณะที่เซร่าตบมือเพื่อทำให้บรรยากาศสดใสขึ้น เอียนก็ยิ้มให้
“… เฮ้ คุณได้ยินข่าวไหมคะ? เรื่องการล่มสลายของสมาคมการค้าเทส? “
หลังจากอาหารเช้ามาถึง ไรลีย์ที่กำลังมองไปที่เมนูที่มาถึงโต๊ะ ก็ยกหูของเขาขึ้นมา
“สมาคมการค้าเทสน่ะหรอ? สมาคมการค้าที่ล่มสลายน่ะรึ? ไม่มีทางใดที่สมาคมการค้าที่ใหญ่ขนาดนั้นจะล่มสลายลงได้? “
“แค่ได้ยินมาน่ะ ไม่กี่วันก่อน … เห็นมีข่าวออกมาว่าหัวหน้าสมาคมการค้าเทสก็หายตัวไป เพราะเหตุนี้ข่าวนี้จึงเป็นข่าวที่ดังมาก “
“ว้าว…!”
“เห็นได้ชัดว่าเราสามารถคาดการณ์ได้ว่าจะเกิดพายุลูกใหม่ได้ในเร็ว ๆ นี้ เตรียมพร้อม! เดี๋ยวก่อนนะ นี่ไม่ใช่ข้อมูลที่คุณได้ยินมาง่ายๆใช่ไหม? ผมต้องขอบคุณจริงๆ “ท่าทีของไรลีย์นั้นมีความรอบคอบมากในขณะที่เขาทานแซนวิชเป็นอาหารเช้า
——————————-
แม้ว่างานประลองดาบของโซเลียจะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้ทั้งทางด้านซ้ายและด้านขวา … ยกเว้นด้านล่างโซเลีย ทั้งหมดกำลังอยู่ในช่วงงานเทศกาล
มีบอลลูนหรือโปสเตอร์เกี่ยวกับการแข่งขันดาบที่แขวนอยู่ทุกที่และทุกที่ที่คุณไปดูคึกคักมาก“ว้าว! “
เริ่มต้นที่โซเลียฝั่งซ้าย
ผ่านลานกลางเมือง สถานที่ที่ผู้คนมากมาย
มีการปีนบันไดเพื่อตกแต่งอย่างสวยงาม“คงเหนื่อยกันน่าดู”
เมื่อถึงฝั่งขวาของโซเลีย ไรลีย์แทบจะไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ เช็ดหน้าผากของเขาด้วยแขนของเขาและบ่นออกมา“สามวันก่อนการเริ่มงาน สามวันระหว่างงานประลองทัวร์นาเมนต์และอีกหนึ่งวันหลังจากสิ้นสุด … ทั้งหมดหนึ่งสัปดาห์ ในช่วงหนึ่งสัปดาห์นี้โซเลียจะมีงานเทศกาลอย่างต่อเนื่อง เมื่อเห็นว่าการแข่งขันเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้จะเหลือเวลาอีกแค่สี่วันเท่านั้นค่ะ “
เซร่าผู้สนับสนุนไอริสขณะเดินยิ้มอย่างฉลาดและอธิบายสถานการณ์
“อีกสี่วัน … สุดยอดไปเลยค่ะ”
“เมื่อเรามาถึงโซเลียฝั่งขวา แล้วเราจะไม่ต้องกังวลกับคนที่พลุกพล่าน แม้ว่าจะมีบรรยากาศที่รื่นรมย์ เนื่องจากเทศกาลนี้ ฝั่งขวาของโซเลียมีความสำคัญยิ่งกว่าโซเลียฝั่งซ้าย หรือลานกลางเมืองเสียอีกนะครับ”
“สำคัญงั้นหรอ?”เมื่อคำพูดของเอียน ทำให้ไรลีย์เอียงศีรษะสงสัยและมองไปรอบ ๆ
เมื่อเดินขึ้นบันไดและเดินเข้าไปในโซเลียฝั่วขวา เสียงที่ดังก้องก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด“มันเงียบแปลกๆ”
“เพราะหอคอยจอมเวทย์ตั้งอยู่ที่นี่ หรือที่เรียกว่าหอคอยเวทมนตร์ครับ “
“หอคอยเวทมนตร์งั้นหรอ?”
“ใช่ครับ มีจอมเวทย์และนักปราชญ์จำนวนมากที่ศึกษาหรือค้นคว้าเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเวทมนตร์ในโซเลียฝั่งขวา ดังนั้นจึงมีกฎที่ว่าด้วยห้ามสร้างความสับสนวุ่นวายเสียงดังที่นี่เพื่อหลีกเลี่ยงการรบกวนงานวิจัยของพวกเขา “มันเป็นโลกที่มันอาจจะบอกได้ว่าความแข็งแกร่งของประเทศถูกกำหนดโดยจำนวนของผู้วิเศษที่พวกเขามี
เพื่อเป็นจอมเวทย์ คุณต้องมีพรสวรรค์
มีเพียงหนึ่งในสี่ของประชากรในโซเลียฝั่งขวา เป็นคนที่เกี่ยวข้องกับหอคอยเวทมนตร์“เหตุผลที่เสียงดังจากพลาซ่าถูกปิดกั้นเป็นเพราะหินปิดกั้น …..ต้องขอบคุณสิ่งประดิษฐ์จากผู้รอบรู้ในหอคอยเวทมนตร์
เอียนชี้ไปที่หินสีเขียวที่ติดตั้งไว้บริเวณทางเข้าโซเลียฝั่งขวา
ดูเหมือนว่าหนึ่งในสองก้อนหินลอยอยู่ในอากาศคือหินปิดกั้น“มันดึงดูดมาก”
“พวกเราไม่ได้มาที่นี่เพราะหอคอยเวทมนตร์ นายน้อยจำไหมว่าาทำไมเราถึงมาที่โซเลียฝั่งขวา วันนี้? “
“หืม…?”เซร่ายิ้มและตั้งคำถามกับไรลีย์ที่กำลังจ้องมองที่หินปิดกั้น
มันคือการปฏิบัติตามวัตถุประสงค์ของคู่มือแนะนำ“เรามารักษาท่านแม่ เดี๋ยวนะ… อ้า…ใช่สิ?”
ไรลีย์กลับคิดถึงบทสนทนา ขณะที่พวกเขากำลังรับประทานอาหารเช้าที่โรงแรมและมองไปที่แม่ของเขา
“ใช่ ถูกต้อง ไม่ได้มีแต่หอคอยเวทมนตร์เท่านั้น ยังมีวิหารของโซเลียที่ตั้งอยู่ทางขวาของโซเลียอีกด้วย เพราะฉะนั้นความเงียบนี้จึงหมายถึงนักบวชกำลังอธิฐานให้กับเทพธิดาไอเรเนสซ่า “
วัด
เป็นสถานที่ที่สามารถรักษาและปกป้องผู้คนด้วยการใช้พลังที่แตกต่างจากมานาที่เรียกว่าพลังของพระเจ้า“ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมบรรยากาศเป็นแบบนี้”
ถึงแม้ว่างานเทศกาลจะยังคงเกิดขึ้นในโซเลียฝั่งขวา แต่ไรลีย์ก็รู้ว่าทำไมที่นี่ มันถึงเงียบกว่าที่อื่น ๆ ของเมืองหลวงมากนัก
“แต่ผมเข้าใจด้วยว่าทำไมโซเลียฝั่งขวาจึงตั้งอยู่บนเนินเขา”
“ใช่มั้ยล่ะคะ?”ทางเข้าฝั่งขวาของโซเลีย คุณสามารถเห็นโซเลียทั้งหมดจากมุมสูง
“ไรลีย์? ท่านทำอะไรอยู่หรอครับ”
“มาแล้วครับ!”ไรลีย์ที่ยืนอยู่ที่นั่น ตามหลังไอริสและเซร่ากับเอียนขณะที่พวกเขากำลังเดินเข้าไปที่วัด