‘ชูเฟิง’นั้นไม่ใช่นักบุญเพราะโลกที่กว้างใหญ่และเต็มไปด้วยความอยุติธรรมนี้นั้น ยึดถือหลักคนแข็งแกร่งเท่านั้นที่อยู่รอด จึงทำให้เกิดการฆ่าฟันกันเป็นเรื่องปกติ เพราะโลกนี้นั้นเต็มไปด้วยความอยุติธรรมจึงมีเกิดการแย่งชิงเพื่อความอยู่รอด การข่มขู่ด้วยกำลัง และ เหตุการณ์ที่เรียกว่า ปลาใหญ่กินปลาเล็ก
 
แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนเลวร้าย ที่จะปล่อยเรื่องตรงหน้าไปเฉยๆได้ ในตอนนั้น มีขอทานแก่คนนึงกำลังถูก’เสี่ยวเอ้อ’ของร้านๆนึงลากออกจากร้านไปเพื่อให้ลูกค้าของพวกเขานั้นสบายใจ
 
เมื่อเห็นภาพนั้น ‘ชูเฟิง’ ก็ลุกขึ้นทันที เขาไปประคองตัวขอทานแก่คนนั้นให้ยืนขึ้นและพูดว่า
 

 
“ ท่านลุงมาทานด้วยกันกับข้าก็ได้นะ”
 
 
“ขอบคุณท่านมาก ขอบคุณท่านจริงๆ!”
 
เห็นเยี่ยงนั้นชายชราก็มีความสุขมากรีบคารวะ’ชูเฟิง’อย่างรีบร้อน หลังจากมาถึงโต๊ะของ’ชูเฟิง’ ขอทานแก่ก็เริ่มทานอาหารด้วยความเร็วดุจพายุ
 

 
“ท่านลุง ค่อยๆทาน ไม่ต้องรีบ วันนี้ข้าจะให้ท่านทานจนอิ่ม เดี๋ยวข้าจ่ายให้ท่านเอง. “
 
‘ชูเฟิง’ยิ้ม จากนั้นไปพูดกับ’เสี่ยวเอ้อ’ว่า
 

 
“เสี่ยวเอ้อนำอาหารมาให้ท่านลุงอีกซิ! “
 
ได้ยินคำพูดนั้นชายชราก็ยิ้มและพูดว่า
 

 
“เจ้าช่างเป็นคนดียิ่งนัก แต่บางครั้งการเป็นคนดีก็ไม่ได้สิ่งใดตอบแทน “
 
หลังจากพูดจบสายตาของชายชราที่เดิมอ่อนแอก็เปลี่ยนไป มันกลายเป็นสายตาที่น่ากลัวมากและใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเช่นกัน การปรากฏตัวของชายชราคนนี้ทำให้ผู้คนรอบข้างแตกตื่น ในตอนนั้น ออร่าระดับ 3 อาณาจักรสวรรค์ ก็เล็ดรอดออกมาจากร่างของชายชรา
 
และ อำนาจวิญญาณระดับสีฟ้าก็กระจายออกมาล้อมรอบ’ชูเฟิง’และกระจายไปรอบโรงเตี๊ยม เหมือนเห็นเยี่ยงนั้น’ชูเฟิง’ตกใจมาก เขากระโดดถอยออกมาและพูดว่า
 

 
“ ท่านเป็นใครกันแน่ “
 
ชายชราไม่ได้ตอบกลับเขาเพียงพลิกมือของเขาและจากนั้น ใบประกาศจับก็ปรากฏขึ้นและลอยมาอยู่บนโต๊ะอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเขาพูดกับ’ชูเฟิง’ว่า
 

 
“ ข้าคือชายชราร้อยหน้า เป็นนักฆ่าอันดับ1ของอาณาจักรนี้ “
 
 
“อะไรนะ ชายชราร้อยหน้าหรือ “
 
เมื่อได้ยินอย่างนั้นผู้คนในโรงเตี๊ยมก็ตกใจและกลัวจนตัวสั่นทันที พวกเขาอยากจะหนีแต่ก็ไร้ประโชน์เพราะโรงเตี๊ยมนี้ถูกปิดและหุ้มไปด้วยพลังวิญญาณแล้ว
 

 
“อย่างนี้นี่เองมิน่าล่ะ ทำไมท่านถึงหาตัวข้าพบ”
 
‘ชูเฟิง’นั้นไม่ได้หลบซ่อนตัว เขาเอาหมวกทรงกรวยบนหัวออกและนั่นทำให้ใบหน้าของเขาปรากฏขึ้น
 

 
“สวรรค์! เขา … เขาคือชูเฟิง “
 
หลังจากที่ได้เห็นใบหน้า’ชูเฟิง’ฝูงชนก็ตกใจมากและหลังจากที่ได้เห็นใบหน้า’ชูเฟิง’ของฝูงชนที่เดิมตกใจไม่รู้จบตกใจเป็นกำลังตะลึง เพราะนี้เท่ากับสองปีศาจของทวีปเก้าอาณาจักรกำลังปะทะกันอยู่ด้านหน้าพวกเขา
 
หากทั้ง2สู้กันจะไม่ทำให้พวกเขาต้องตายเลยหรือ ต่อมานั้น ออร่าของชายชราร้อยหน้าก็ถูกปล่อยออกมาอย่างบ้าคลั่ง มันได้กลายเป็นแรงกดดันและขยี้ทำให้ลูกค้าที่อยู่ในโรงเตี๊ยม ถูกบดจนแถวนั้นกลายเป็นบ่อเลือด
 

 
“หลังจากที่เห็นใบหน้าของข้ามันผู้นั้นต้องตาย”
 
ชายชรา พูดพร้อมกับดูดบุหรี่อย่างใจเย็น ใบหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เหมือนกับว่าสำหรับเขาแล้วการฆ่าคนก็เหมือนการเหยียบมด
 

 
“ท่านผู้อาวุโสช่างโหดเหี้ยมยิ่งนัก การคงอยู่ของท่านนั้นเหมือนกับความชั่วร้ายอย่างแท้จริง วันนี้ข้าชูเฟิงนั้นจะจัดการท่านเพื่อความสงบสุขของบ้านเมือง “
 
แม้ว่าแรงกดดันของระดับ 3 ของอาณาจักรสวรรค์นั้นแข็งแกร่งมากแต่ก็ไม่สามารถทำอะไร’ชูเฟิง’ได้ ในตอนนี้เขาอยู๋ในระดับ 6 แก่นแท้วิญญาณหากรวมกันกับพลังของสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์จะเพิ่มอีก 2 ระดับ กลายเป็นระดับ 8 แก่นแท้วิญญาณซึ่ง คนที่อยุ่ในระดับ 2 อาณาจักรสวรรค์นั้น จะไม่สามารถเอาชนะ’ชูเฟิง’ได้อย่างแน่นอน
 
และพลังระดับนั้นเขาสามารถต่อกรกับคนที่อยู่ในระดับ 3 อาณาจักรสวรรค์ได้
 
*ตูม*
 
แรงกดดันจากสายฟ้าศํกดิ์สิทธิ์ที่เพิ่มพลังให้กับ’ชูเฟิง’ ทำให้ ชายชราร้อยหน้ากลัวจนตั่วสั่น หลังจากนั้น ดาบยาวสีทองก็ปรากฏบนมือ’ชูเฟิง’อย่างรวดเร็ว เมื่อดาบนั้นปรากฏ ก็มีเสียงคำรามของมังกรถูกระเบิดออกมาด้วย ทักษะนั้นก็คือ ดาบมังกรคลั่งไร้ตัวตน
 

 
“ทักษะ ระดับ 7 ไม่เลวไม่เลว พรสวรรค์ของเจ้าไม่เลวเลย เจ้าเป็นอัจฉริยะที่หาจับตัวยากเลยทีเดียว “
 
 
” แต่น่าเศร้าจริงๆ คู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้า ไม่ใช่ว่าข้าดูถูกเจ้า แต่ว่าเจ้านั้นไม่อาจเทียบข้าได้ เจ้ารีบส่งขวานอสูรฟ้ามาให้ข้าเสียดีกว่าแล้วบางทีข้าอาจจะให้เจ้าได้ตายอย่างสบายที่ “
 
ชายชราร้อยหน้า พูด
 

 
“เจ้ามาทีนี่เพื่อ ขวานอสูรฟ้าอย่างนั้นหรือ “
 
‘ชูเฟิง’ ขมวดคิ้วแล้วพูด
 

 
“มันก็แค่ยอดยุทธภัณฑ์ไร้ค่าธรรมดา ไฉนมันถึงสามารถแลกกับลูกแก้วแก่นแท้ล้านเม็ดได้ “
 
 
“ถ้าอย่างนั้นข้าจะฆ่าเจ้า แล้วชิงมันมาซะ “
 
ผู้เฒ่าร้อยหน้า พูดแล้วก็ยิ้มด้วยความมั่นใจ
 

 
“จะเอายอดยุทธภัณฑ์ของข้าไปอย่างนั้นหรือ ต้องมาดูว่าเจ้าจะมีความสามารถพอหรือไม่ “
 
‘ชูเฟิง’ก้าวไปด้านหน้า และต่อจากนั้นร่างของเขาก็หายไปราวกับแสง ต่อจากนั้นดาบของทักษะ เพลงดาบมังกรคลั่งไร้ตัวตน ก็แทงตรงมาที่คอของผู้เฒ่าร้อยหน้า
 
ในตอนนั้น ดาบไร้ตัวตนของ’ชูเฟิง’ห่างจากคอของผู้เฒ่าร้อยหน้าเพียงครึ่งนิ้ว เพราะผู้เฒ่าร้อยหน้านั้นเพียงยกมือขึ้นมาและใช้สองนิ้วรับดาบนั้นไว้ได้
 

 
“ไม่ว่าทักษะจะแข็งแกร่งขนาดไหนมันก็แค่ขยะ เจ้าคิดว่าพลังระดับแก่นแท้ของเจ้าจะสู้กับพลังระดับอาณาจักรสวรรค์ของข้าได้อย่างนั้นหรือ ช่างโง่เขลาเสียจริง “
 
ผู้เฒ่าร้อยหน้ายิ้ม จากนั้นก็ระเบิดพลังออกมาทางนิ้วทั้ง2 และมันก็ทำให้คมดาบไร้ตัวตนของ’ชูเฟิง’หักไป ในตอนนั้นแรงที่ถูกปล่อยออกมาทำให้’ชูเฟิง’โดนกระแทกลอยออกไปและเกือบล้มลง
 

 
“เป็นไปได้อย่างไร ทำไมชายชราคนนี้ถึงแข็งแกร่งเยี่ยงนี้ “
 
‘ชูเฟิง’ขมวดคิ้วแน่น เขาพบว่าการเผชิญหน้ากับชายชราร้อยหน้านั้น ไม่ว่าจะเป็นระดับพลังหรือความแข็งแกร่ง ชายชราร้อยหน้านั้น ก็แข็งแกร่งเป็นพิเศษ และคนธรรมดาที่อยู่ในระดับอ 3 อาณาจักรสวรรค์นั้นไม่สามารถเทียบเขาได้
 

 
“ข้าเข้าร่วมกับกลุ่มนักฆ่าตั้งแต่ตอนอายุ 5 ขวบ และในตอน 6 ขวบข้าฆ่าคนไปทั้งหมด 13 คน และยังได้ถูกสั่งสอนให้เป็นนักฆ่าจากสมาคมตั้งแต่ 7 ขวบ จนอายุ 18 ข้าได้เป็นนักฆ่าเต็มตัว และยังเป็นนักฆ่าที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของสมาคม “
 
 
“ในชั่วชีวิตของข้าได้ฆ่าคนมาทั้งหมด 338,541 คน และได้ถล่มพรรคไปแล้วทั้งสิ้น 871 พรรค ข้านั้นได้เผชิญหน้ากับความตายและเอาชนะมาได้นับครั้งไม่ถ้วน และทุกครั้งข้านั้นแข็งแกร่งขึ้น จากประสบการณ์ของข้านั้นเมื่อเทียบกับเจ้าแล้วเจ้าเป็นเพียงตุ๊กตา “
 
 
“อย่าคิดว่าเจ้าจะสามารถต่อสู้กับข้าได้เพียงแค่มีทักษะระดับสูง มีทักษะเร้นลับ มียอดยุทธภัณฑ์ โดยมีพลังแค่ระดับ 8 แก่นแท้วิญญาณ “
 
 
“ต่อหน้าข้า เจ้าก็แค่มดตัวนึง ข้าจะฆ่าเจ้าเมื่อไหร่ก็ได้และเจ้าไม่ว่าเจ้าจะหนีไปที่ใดก็ไม่รอดจากเงื้อมมือข้าอยู่ดี “
 
ชายชราร้อยหน้าพูด พร้อมมอง’ชูเฟิง’ในตอนนั้นสายตาของเขาเหมือนมีดนับร้อยที่พร้อมจะกระหน่ำแทง’ชูเฟิง’ กลิ่นอายของเขานั้นน่ากลัวมาก เขาไม่เหมือนกับนักฆ่าทั่วไป
 
เขาคือ เพชฌฆาตอย่างแท้จริง มือของเขานั้นเปื้อนเลือดของขนมานับไม่ถ้วน
 
ที่มา: