ตอนที่แล้วตอนต่อไป‘หยางเทียน’ สีหน้าว่างเปล่า มันรู้สึกถึงพลังชีวิตทั้งร่างรั่วไหลออกจากรูบนทรวงอก ดวงตาพร่าเลือนทีละน้อย สุดท้ายก็ทรุดโครมลงกับพื้น
ยามที่ ‘หานเซียว’ ทราบว่ามีคนบุกขึ้นมาโจมตีก็เร่งรุดไปที่โถงใหญ่เพื่อสั่งการสมุนบริวารเตรียมพร้อมต่อสู้ ขณะเดียวกันก็รอคอย ‘หยางเทียน’ มาถึง แต่รออยู่นานจึงมีสมุนโจรผู้หนึ่งเข้ามารายงานว่ารองหัวหน้าค่ายกำลังต่อสู้กับศัตรูที่ฝีมือสูสีกันยิ่ง
‘หานเซียว’ ตื่นตระหนกยิ่ง เนื่องเพราะผู้ที่ฝีมือสูสีกับ ‘หยางเทียน’ อย่างน้อยต้องบรรลุด่านปัจเจกวิญญาณระดับกลางเช่นกัน! มันไม่รอช้าเร่งรุดไปทันที
กระนั้น เมื่อมันได้ชมการต่อสู้ ‘หยางเทียน’ กลับเสียเปรียบกระทั่งยังร่อแร่คับขัน!
ก่อนที่มันจะทันยื่นมือเข้าช่วยเหลือ มิคาด ‘หยางเทียน’ กลับพลาดท่าถูกศัตรูสังหารไป!
‘ไป่หยุนเฟย’ อาศัยช่วงเวลาที่ทุกคนยังตื่นตะลึงจากการตายของ ‘หยางเทียน’ รีบพุ่งกายไปยังกำแพงด้านหลัง ‘หยางเทียน’ และดึงหนามธารน้ำแข็งออกจากผิวกำแพง
แต่ทันทีที่มันหายกายหลับมา ‘หานเซียว’ ก็จู่โจมมาถึง
รวดเร็ว รวดเร็วเกินไป ‘ไป่หยุนเฟย’ ไม่อาจใช้ทวนตอบโต้ได้ทันจึงทำได้เพียงหลบเลี่ยงอย่างเฉียดฉิวเพียงปลายเส้นผม กระนั้นแขนซ้ายของมันยังคงถูกคมอาวุธของคู่ต่อสู้กรีดเป็นแผลลึกถึงกระดูก
“นี่เป็นพลังของด่านวีรชนวิญญาณ? ข้าประเมินมันต่ำไป… นับว่าแข็งแกร่งกว่าที่คาดนัก!”
‘ไป่หยุนเฟย’ ลอบคร่ำครวญขณะยกทวนขึ้นกวาดขวางช่วงชิงจังหวะหอบหายใจ
อาวุธของ ‘หานเซียว’ เป็นอาวุธสั้นยาวคู่หนึ่ง เล่มในมือซ้ายเป็นกระบี่สั้นความยาวสองฟุตเศษส่วนมือขวาถือมีดสั้นเล่มเล็กจัดสร้างอย่างประณีต
‘ไป่หยุนเฟย’ กวัดแกว่งทวนในมือ สร้างรัศมีเงาทวนพร่าเลือนเบื้องหน้าต้านทานคู่ต่อสู้ที่เข้าประชิด ทว่าศัตรูมันกลับรวดเร็วเกินไป แม้ทวนจะฉับไวและดุดันแต่กลับไม่อาจทำร้ายคู่ต่อสู้ได้แม้แต่น้อย
ดวงตา ‘หานเซียว’ พลันสาดประกายเย็นเยียบ ยามเผชิญกับทวนที่แทงเข้ามามันไม่ได้หลบเลี่ยงอย่างสิ้นเชิงแต่กลับเบี่ยงร่างเลี่ยงจุดสำคัญแล้วแทงกระบี่สั้นในมือซ้ายไปตามด้ามทวนเข้าใส่ไป่หยุนเฟย!
ยามที่ปลายทวนสัมผัสถูกเอวด้านขวามิคาดกลับเกิดประกายไฟแลบปลาบ เสื้อนอกมันฉีกขาดเผยให้เห็นเกราะอ่อนสีทองส่องประกายอยู่ภายใน แม้จะเกราะถูกแทงยุบลงไปแต่หานเซียวกลับไม่บาดเจ็บแม้แต่น้อย! กระบี่สั้นกรีดขวางผ่านแขนซ้าย ‘ไป่หยุนเฟย’ ทิ้งบาดแผลเพิ่มขึ้นอีกแห่ง ที่เลวร้ายคือศัตรูเข้ามาประชิดถึงตัวจึงไม่อาจชักทวนมาป้องกันได้ทันการ!
ดวงตา ‘ไป่หยุนเฟย’ ทอประกายเด็ดเดี่ยวไม่แยแสมีดสั้นศัตรูที่เสือกแทงสีข้าง มันเก็บทวนเปลวอัคคีสาบสูญไป ยามที่ยกมือขึ้นก็กุมกระชับหนามธารน้ำแข็งเอาไว้ จากนั้นจ้วงแทงไปยังหัวใจคู่ต่อสู้ด้วยท่าทีดุร้ายเช่นเดียวกัน!
หากเจ้าทำร้ายข้า เจ้าต้องตาย!
ดวงตา ‘หานเซียวฉาย’ แววตื่นตระหนก มันไม่คาดคิดว่าศัตรูจะดื้อด้านยอมตกตายไปพร้อมกันแต่ไม่ยอมหลบเลี่ยง! แน่นอนว่ามันย่อมไม่ยินยอมจึงละทิ้งการจู่โจมโดยไม่ลังเลและล่าถอยอย่างต่อเนื่อง
เห็นหานเซียวล่าถอย ‘ไป่หยุนเฟย’ ก็ถอยกายไปหลายก้าวยืดระยะระหว่างพวกมันออก ขณะเดียวกันทวนเปลวอัคคีก็ปรากฏในมืออีกครา ดวงตาแวววับของมันจ้องตาคุมเชิงคู่ต่อสู้ไว้
เนื่องเพราะเกราะอ่อนสีทองของศัตรูมีพลังป้องกันเหนือกว่าเกราะอ่อนที่อัพเกรดระดับ +10 ของไป่หยุนเฟย หากมันไม่สามารถจู่โจมถูกอย่างถนัดถนี่ย่อมไม่อาจทำให้ศัตรูบาดเจ็บสาหัสได้
“เช่นนั้นข้าไม่มีทางเลือกได้แต่จู่โจมแขนขาและศีรษะมัน?”
‘ไป่หยุนเฟย’ ใช้ความคิดหาหนทางอย่างเร่งร้อน
ขณะจับจ้อง ‘ไป่หยุนเฟย’ เบื้องหน้า ‘หานเซียว’ พลันตะโกนก้อง
“พวกเจ้ายืนทำอะไร?! เข้าไปพร้อมกัน! ฆ่ามันให้แก่ข้า!”
คำพูดของมันกลับกล่าวแก่พวกโจรที่ยืนล้อมบ้านชมการต่อสู้อยู่
ทว่าพวกมันกลับไม่โง่เขลา! ฆ่ามัน? มันเพิ่งฆ่ารองหัวหน้าไปกับมือ กระทั่งหัวหน้ายังไม่อาจฆ่ามันได้! พวกโจรมองหน้ากัน แต่กลับไม่มีผู้ใดกล้าก้าวเท้าเข้าไปเป็นคนแรก
ทันใดนั้นเสียงร้องโหยหวนพลันดังขึ้นด้านหลังกลุ่มโจร พวกมันล้วนแตกตื่น เมื่อหันกลับไปมองก็เห็นชายผู้หนึ่งร่างโชกเลือดมือทั้งสองถือมีดสั้นเข่นฆ่าเปิดทางเข้ามาในกลุ่มโจรอย่างโหดเหี้ยมดุจดังพญามัจจุราช จะเป็นผู้ใดหากไม่ใช่หลี่เฉิงเฟิง!
ก่อนที่เหล่าโจรจะทันได้ตัดสินใจว่าจะเชื่อฟังคำสั่งหัวหน้าเข้าไปจู่โจม ‘ไป่หยุนเฟย’ ดีหรือไม่ พวกมันก็ต้องร่วมมือกันต่อสู้กับ ‘หลี่เฉิงเฟิง’ แล้ว
ชายสองคนที่เผชิญหน้ากันที่ลานบ้านล้วนพบเห็นการมาของ ‘หลี่เฉิงเฟิง’ หานเซียวตื่นตระหนกแล้ว ทว่า ‘ไป่หยุนเฟย’ กลับยินดียิ่ง
“ไม่คิดว่า ‘เฉิงเฟิง’ จะลงมือฉับไวนัก ดูท่าความเคียดแค้นต่อพวกโจรของมันจะมากมายสุดบรรยาย… ยามนี้ความเคียดแค้นเกลียดชังทั้งมวลระเบิดออกมันจึงแสดงฝีมือได้ดีกว่าปกติ! เช่นนั้น… ข้าก็ต้องทุ่มสุดกำลังเช่นกัน!”
ยามที่ ‘หานเซียว’ เหลือบตามองการต่อสู้ด้านนอก ‘ไป่หยุนเฟย’ ก็ลงมือจู่โจม
เนื่องจากศัตรูสวมใส่เกราะอ่อนปกป้องลำตัวจึงต้องมุ่งจู่โจมท่อนล่าง
‘ไป่หยุนเฟย’ ฉวยโอกาสเข้าจู่โจม ‘หานเซียว’ ที่ไม่ทันระวังอยู่บ้าง แต่มันก็รับมืออย่างได้อย่างรวดเร็ว อาศัยความคล่องแคล่วปัดป้องและหลบเลี่ยง ไม่เปิดโอกาสให้ไป่หยุนเฟยลงมือ
ทันใด ‘หานเซียว’ พลันพุ่งกายถอยทิ้งระยะห่าง ขณะเดียวกันก็สะบัดมือขวาส่งประกายแสงเย็นเยียบพุ่งเข้าสู่ใบหน้า ‘ไป่หยุนเฟย’
ยามที่ ‘หานเซียว’ ยกมือขึ้น ‘ไป่หยุนเฟย’ ก็ตื่นตัวขึ้นเพราะมันก็ฝึกฝนขว้างมีดสั้นเช่นนี้มานับครั้งไม่ถ้วน มันเบี่ยงศีรษะไปด้านข้างมีดสั้นก็เฉียดผ่านใบหูไปปักตรึงกำแพงด้านหลัง
กระนั้นการโจมตีของ ‘หานเซียว’ กลับยังไม่จบสิ้น! มันบิดเอวไปด้านข้างก็ปรากฏมีดสั้นอีกเล่มสะบัดขว้างมา จากนั้นเล่มที่สองและสามก็ตามติดมา มีดสั้นสามเล่มพุ่งออกแทบพร้อมเพียงกันเป็นรูปสามเหลี่ยมเข้าหา ‘ไป่หยุนเฟย’
‘ไป่หยุนเฟย’ สูดลมหายใจหนาวเหน็บ หมุนควงทวนในมือราวจักรผันสร้างโล่จากเงาทวนเบื้องหน้า เสียงติงตังดังขึ้นสามครายามที่มีดสั้นถูกปัดกระเด็นออกไป
ทว่า ‘หานเซียว’ กลับไม่หยุดมือ มันซัดขว้างมีดสั้นอีกสองเล่มเข้าใส่ขาของ ‘ไป่หยุนเฟย’
‘ไป่หยุนเฟย’ หยุดควงทวนในมือและพุ่งทแยงไปด้านข้าง ยามที่ทะยานกายออกก็เก็บทวนสาบสูญจากมือ จากนั้นสะบัดมือซัดมีดสั้นใส่คอหอย ‘หานเซียว’
“ข้าก็มีมีดบิน!”
‘หานเซียว’ หมายจะไล่ตามไปจู่โจมคู่ต่อสู้ที่พุ่งกายไปด้านข้าง พลันเห็นประกายแสงเย็นเยียบพุ่งเข้ามาก็แตกตื่นในบัดดล มันไม่คาดคิดว่าศัตรูก็ฝึกฝีมือซัดมีดสั้นเช่นกัน!
ด้วยความแตกตื่นมันจึงพุ่งกายหลบเลี่ยง พลาดโอกาสไล่ตามไปจู่โจม ‘ไป่หยุนเฟย’ อย่างน่าเสียดาย ที่เลวร้ายกว่าคือมันกลับเปิดโอกาสให้ ‘ไป่หยุนเฟย’ ลงมือ!
ตาต่อตาฟันต่อฟัน ‘ไป่หยุนเฟย’ ใช้ฝีมือมือเช่นเดียวกับ ‘หานเซียว’ มันสะบัดมืออย่างต่อเนื่อง ส่งมีดสั้นเล่มแล้วเล่มเล่าพุ่งตรงไปยังคู่ต่อสู้ไม่หยุดยั้ง
จากการต่อสู้ระยะประชิดกลับกลายเป็นประลองมีดบิน ดูเหมือนพวกมันทั้งคู่จะมีมีดสั้นเก็บไว้ในแหวนช่องมิติไม่น้อยจึงโหมซัดมีดบินออกจู่โจมคู่ต่อสู้ไม่หยุดพลางหลบหลีกมีดที่พุ่งเข้ามา
กระนั้นผ่านไปชั่วขณะก็เกิดความเหลื่อมล้ำ ‘ไป่หยุนเฟย’ ที่แม้จะมีพรสวรรค์ในวิชามีดบินแต่ก็ยังด้อยประสบการณ์ ย่อมไม่อาจเปรียบเทียบกับยอดฝีมือมีดบินเช่น ‘หานเซียว’
พวกมันสวมเกราะอ่อนป้องกันที่ส่งเสียงกังวานยามถูกมีดสั้นกระทบถูก ทว่าเห็นได้ชัดว่าพลังป้องกันของ ‘ไป่หยุนเฟย’ ไม่เพียงพอ เกราะของมันเสียหายหลายแห่ง อีกทั้งแขนและขาก็ปรากฏแผลเกลื่อนกลาด ดูเหมือนว่ามันจะพ่ายแพ้อย่างช้าๆ
“เฮอะ! หวังจะสู้ข้าด้วยมีดบิน? เป็นเจ้าเชือดคอตนเอง! ข้าจะฆ่าเจ้าภายในสิบมีด!”
‘หานเซียว’ รั้งมุมปากเผยรอยยิ้มราวเย้ยหยันที่ ‘ไป่หยุนเฟย’ ไม่ประมาณตน เห็น ‘ไป่หยุนเฟย’ หลบเลี่ยงมีดบินจนเสียหลักเล็กน้อยล้มเอนไปด้านข้าง ดวงตา ‘หานเซียว’ ก็ทอประกายอำมหิต มันขยับมือคราหนึ่งมีดสั้นสองเล่มก็ปรากฏในมือพร้อมจะซัดออก
แต่ฉับพลันสีหน้ามันแปรเปลี่ยนอย่างใหญ่หลวง!
ที่มา: