ตอนที่แล้วตอนต่อไป“เอาล่ะ ข้าจะอธิบายผลกระทบพิเศษจากมีดสั้นทั้งสองเล่มแต่เจ้า เจ้าต้องทำความเข้าใจและจดจำให้ดี เมื่อใช้ต่อสู้ในภายหน้าจะได้ทราบว่าต้องทำอย่างไร”
‘ไป่หยุนเฟย’ อธิบายผลกระทบของมีดสั้นทั้งสองเล่มอย่างละเอียดให้แก่ ‘หลี่เฉิงเฟิง’ หลังจากมั่นใจว่าอีกฝ่ายเข้าใจและจดจำขึ้นใจแล้วจึงเก็บมีดสั้นในมือแล้วเปลี่ยนเป็นมีดสั้นธรรมดาระดับ +8 แทน
“มาทดลองผลกระทบของมีดเหล่านี้กัน ยังมีบางอย่างที่ข้ายังไม่กระจ่าง จำต้องศึกษาอย่างละเอียดอีก…”
“โอ แล้วเราจะทดสอบอย่างไร?”
‘หลี่เฉิงเฟิง’ พยักหน้าติดๆกันและเอ่ยปากถามอย่างคาดหวัง
“นี่ไม่จำเป็นต้องต่อสู้กัน พวกเราเพียงค้นคว้าผลกระทบของมีด ข้าจะใช้มีดนี้ป้องกันและเจ้าจู่โจมเข้ามาด้วยมีดสั้นในมือ เพียงกระทำอย่างเชื่องช้า เจ้าสมควรเข้าใจอยู่แล้วกระมัง? จำได้ว่าคราก่อนที่ทดสอบก้อนอิฐเจ้าทุบตีข้าอย่างสนุกสนานนัก…”
“ฮ่า ฮ่า ข้าทราบแล้วว่าต้องทำอย่างไร เริ่มกันเลยเถอะ”
‘หลี่เฉิงเฟิง’ กล่าวหลังจากหัวเราะอย่างกระดาก
“ตกลง เริ่มกันเถอะ”
‘หลี่เฉิงเฟิง’ ยกมีดสั้นขึ้นและวาดลงใส่ ‘ไป่หยุนเฟย’ อย่างเชื่องช้า ‘ไป่หยุนเฟย’ ก็ยกมีดสั้นในมือขึ้นตั้งรับการจู่โจมจากอีกฝ่าย
“อืม ใช้แรงให้น้อยลงบ้าง ลงมือต่อเถอะ”
‘ไป่หยุนเฟย’ มองดูรอยบิ่นที่ปรากฏบนใบมีดจากการปะทะแล้วจึงกล่าวเตือน
มีดสั้นทั้งสองเล่มจึงปะทะกันเช่นนี้อีกสิบกว่าครั้ง มีดสั้นในมือ ‘ไป่หยุนเฟย’ ก็เต็มไปด้วยรอยบิ่น หลังจากทดสอบดู มีดสั้นในมือ ‘หลี่เฉิงเฟิง’ นับว่าเหนือชั้นกว่ามากมายในด้านพลังโจมตี
ได้ยินเสียงมีดสั้นปะทะกันดังมาแผ่วเบา ‘ไป่หยุนเฟย’ หมายจะกล่าวตามความเคยชินว่า
“ยังไม่สำเร็จ ลงมือต่อ”
แต่เพียงอ้าปากไม่ทันเอ่ยคำ ทุกอย่างในคลองจักษุพลันแปรเปลี่ยนเป็นมืดดำไม่อาจมองเห็นอันใดอีก
“ตาบอด!”
หลังจากนิ่งงันชั่วครู่ ‘ไป่หยุนเฟย’ จึงมีปฏิกิริยาฉับพลันตะโกนว่า
“หยุดมือ!”
ที่จริง ‘หลี่เฉิงเฟิง’ ก็สังเกตเห็นทันทีที่ผลกระทบเริ่มทำงาน เนื่องเพราะอยู่ๆกระแสพลังวิญญาณในร่างก็ไหลเข้าสู่มีดสั้นโดยไม่อาจควบคุม
‘ไป่หยุนเฟย’ ไม่ได้โคจรพลังวิญญาณเพื่อต่อต้าน ตรงกันข้ามกลับสัมผัสประสบการณ์ของการตาบอดอย่างละเอียด เวลาสามวินาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว แสงสว่างปรากฏขึ้นอีกคราแล้วโลกเบื้องหน้าก็กลับเป็นปกติ
“เป็นอย่างไรบ้าง ‘หยุนเฟย’ ? เมื่อครู่เป็นผลกระทบตาบอดกระมัง?”
เห็นมีดสั้นในมือ ‘ไป่หยุนเฟย’ ยังคงเป็นเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ‘หลี่เฉิงเฟิง’ จึงทราบว่าที่ถูกกระตุ้นเกิดขึ้นสมควรเป็นผลกระทบตาบอด
“มิผิด เจ้าคาดเดาถูกแล้ว เป็นผลกระทบตาบอดจริงๆ ทั้งโลกพลันกลับกลายเป็นมืดสนิทไม่อาจมองเห็นสิ่งใดได้ แต่ประสาทสัมผัสอื่นยังคงเป็นปกติไม่สูญเสียประสิทธิภาพไป”
‘ไป่หยุนเฟย’ ทบทวนความรู้สึกเมื่อครู่อย่างละเอียด
“ผลกระทบนี้นับว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง หากเหตุการณ์เช่นนี้บังเกิดขึ้นระหว่างการต่อสู้แล้ว…”
“ทดสอบกันต่อเถอะ ครานี้พวกเราจะทดสอบผลกระทบตัดแยกกัน”
‘ไป่หยุนเฟย’ กล่าวหลังจากครุ่นคิดชั่วครู่
หลังจากปะทะกันอีกสิบกว่าครั้ง ยามที่มีดสั้นสองเล่มปะทะกันอีก ‘หลี่เฉิงเฟิง’ ก็แสดงสีหน้ายินดีกล่าวว่า
“สำเร็จแล้ว!”
แทบจะเวลาเดียวกับหลี่เฉิงเฟิงกล่าวจบ ‘ไป่หยุนเฟย’ ก็รู้สึกมือเบาโหวง ยามที่มีดสั้นทั้งสองเล่มสัมผัสถูกกันกลับไม่ปรากฏเสียงปะทะกันแม้แต่น้อย มีดสั้น ‘หลี่เฉิงเฟิง’ ตัดผ่านมีดที่ไป่หยุนเฟยใช้ป้องกันอย่างหมดจดในมีดเดียวราวตัดผ่านก้อนเต้าหู้
‘หลี่เฉิงเฟิง’ มองดูมีดสั้นในมือสลับกับใบมีดครึ่งเล่มบนพื้นด้วยท่าทีเซื่องซึมพลางกล่าวพึมพำ
“นี่…คือผลกระทบ‘การตัดแยก’? มันกลับตัดอาวุธคู่ต่อสู้ขาดได้?!”
‘ไป่หยุนเฟย’ มองดูมีดสั้นครึ่งเล่มในมือ รอยตัดบนมีดกลับเรียบลื่น เห็นได้ชัดว่ามีดสั้นของหลี่เฉิงเฟิงตัดผ่านโดยปราศจากการต้านทานใด
“ผลกระทบพิเศษระดับ +12 ช่างน่ากลัวนัก การตัดแยก… แม้ยากจะเกิดขึ้นเมื่อศัตรูใช้อาวุธระดับสูง แต่ก็มีเพียงระดับสมบัติตกทอดขึ้นไปเท่านั้นที่จะป้องกันได้อย่างสมบูรณ์”
“หรืออีกนัยหนึ่ง มีดนี้สามารถ‘ตัดแยก’วัตถุวิญญาณระดับเดียวกับหนามธารน้ำแข็งได้ทั้งหมด!”
ต่อมา ทั้งคู่จึงเริ่มทดสอบผลกระทบจากมีดสั้น +12 อีกเล่ม
ระหว่างการทดสอบ เมื่อ ‘หลี่เฉิงเฟิง’ แทงมีดสั้นออกและกระตุ้นให้เกิดภาพมายาขึ้น ‘ไป่หยุนเฟย’ เห็นอย่างชัดเจนว่ามีดนี้แทงมายังหัวใจ แต่เมื่อบรรลุถึงตัวกลับกลายเป็นแทงหน้าท้อง
ผลกระทบภาพมายานี้ทำให้คู่ต่อสู้มองเห็นภาพการจู่โจมลวงตาที่เหมือนจริง สร้างความสับสนต่อการมองเห็นของคู่ต่อสู้ เปิดโอกาสให้สามารถจู่โจมจุดอื่นได้อย่างกะทันหัน
สำหรับผลกระทบสุดท้ายที่ระบุว่าเมื่อปักมีดลงจะสร้างความเสียหายเป็นสองเท่า กลับชัดเจนในตัวจึงไม่จำเป็นต้องค้นคว้าอันใดอีก
ทั้งคู่ทดสอบผลกระทบทั้งหลายครั้งแล้วครั้งเล่าที่ลานนอกหมู่บ้านตลอดช่วงเช้า กระทั่งเข้าใจอย่างกระจ่างแล้วจึงหยุดยั้งการทดสอบลง
“ข้าตัดสินใจแล้ว! ข้าจะเรียกมีดทั้งสองเล่มนี้ว่าตัดแยกและภาพมายา!”
‘หลี่เฉิงเฟิง’ ที่นั่งกับพื้นมองมีดสั้นทั้งคู่ในมือพลันเอ่ยปากขึ้นอย่างกะทันหัน
“ฮ่า ฮ่า นี่เป็นมีดของเจ้าย่อมต้องเป็นเจ้าขนานนามให้ เจ้าเลือกนามของมีดทั้งสองเล่มจากผลกระทบของมันกระมัง? ดี เป็นชื่อที่ดี”
‘ไป่หยุนเฟย’ ที่ด้านข้างกล่าวกลั้วหัวเราะพลางพยักหน้า
“หยุนเฟย เจ้าช่างร้ายกาจนัก เจ้าทำได้อย่างไร? แม้แต่ความคมกล้าของมีดทั้งคู่ก็เพิ่มขึ้นจากเดิมมากมายจนไม่อาจคาดเดา อย่าว่าแต่ผลกระทบอันน่าอัศจรรย์อีก”
‘หลี่เฉิงเฟิง’ ที่ลูบคลำมีดสั้นทั้งสองเล่มในมืออย่างชื่นชม อดไม่ได้ต้องทอดถอนใจด้วยอารมณ์ความรู้สึก
“มิผิด มีดสั้นทั้งสองเล่มนี้สร้างความเสียหายได้เกือบเทียบเท่าหนามธารน้ำแข็งที่ยังไม่ได้ยกระดับ นั่นหมายความว่าพวกมันบรรลุถึงขอบเขตของวัตถุวิญญาณแล้ว กระนั้นข้ายังไม่แน่ใจว่าจะนับพวกมันเป็นวัตถุวิญญาณได้หรือไม่ จนถึงยามนี้ข้ายังทราบเกี่ยวกับวัตถุวิญญาณทั้งหลายเพียงน้อยนิดเท่านั้น”
กล่าวถึงตรงนี้ ราวกับนึกบางอย่างออก ‘ไป่หยุนเฟย’ หยิบแหวนช่องมิติออกมาส่งให้แก่ ‘หลี่เฉิงเฟิง’ และกล่าวว่า
“รับแหวนช่องมิติเจ้าคืนไป ข้ายกระดับให้เช่นกัน แต่ข้าไม่ได้ยกระดับจนถึงขั้นมีผลกระทบเพิ่มเติมเนื่องเพราะหากข้าผิดพลาดแหวนเจ้าจะถูกทำลายไม่เหลืออะไรอีก”
‘หลี่เฉิงเฟิง’ รับแหวนมาพลางกล่าวอย่างงุนงง
“แหวนนี้ก็สามารถยกระดับได้?”
“ลองสวมแล้วรับรู้ด้วยตนเองเถอะ”
‘ไป่หยุนเฟย’ หัวเราะพลางแนะนำให้ ‘หลี่เฉิงเฟิง’ รับรู้จากประสบการณ์ด้วยตนเอง
ยามที่ ‘หลี่เฉิงเฟิง’ สวมแหวนลงบนนิ้ว ก็พลันนิ่งงันไป จากนั้นจึงก้มมองร่างกายตนเองและแหวนบนนิ้วด้วยท่าทีสับสนอยู่บ้าง จากนั้นจึงหันไปกล่าวกับ ‘ไป่หยุนเฟย’ อย่างไม่แน่ใจ
“หยุนเฟย ไฉนข้ารู้สึกว่า…”
“เจ้ารู้สึกร่างกายน้ำหนักเบาลงและคล่องแคล่วกว่าเดิมกระมัง?”
‘ไป่หยุนเฟย’ ยิ้มพลางกล่าวว่า
“ความรู้สึกเจ้าไม่ผิดพลาด แหวนที่ข้าอัพเกรดขึ้นจะไม่เพิ่มพลังโจมตีหรือพลังป้องกัน แต่จะเพิ่มคุณลักษณะแก่ร่างกาย วงที่ข้าสวมนี้เพิ่มความแข็งแกร่ง ส่วนของเจ้าเพิ่มความว่องไว”
หลังจาก ‘ไป่หยุนเฟย’ อัพเกรดแหวนช่องมิติของ ‘หลี่เฉิงเฟิง’ วงนี้ถึงระดับ +8 ก็มีคุณลักษณะเสริมขึ้นคือเพิ่มความว่องไวอีก 18 หน่วย
“แม้จะเพิ่มคุณลักษณะขึ้นไม่มากนัก แต่บางอย่างมีน้อยยังดีกว่าไม่มี น่าเสียดายที่ข้ามีเวลาไม่พอ ไม่เช่นนั้นจะทดลองคุณลักษณะของเครื่องประดับหลากหลายที่ยกระดับสูงขึ้น…”
‘ไป่หยุนเฟย’ กล่าวด้วยความเสียดายอยู่บ้าง
เมื่อ ‘หลี่เฉิงเฟิง’ ได้ยินคำพูด ‘ไป่หยุนเฟย’ ก็มีสีหน้าหม่นหมองลง กล่าวว่า
“เจ้าเตรียมจะจากไปแล้วหรือ? เจ้าจะไปเมื่อใด?”
‘ไป่หยุนเฟย’ ครุ่นคิดชั่วขณะจึงกล่าว
“วันพรุ่งนี้ ข้าจะพักผ่อนฟื้นกำลังคืนนี้ก่อนและค่อยออกเดินทางยามเช้าวันพรุ่งนี้”
“เจ้าจะบอกกล่าวอะไรกับผู้คนในหมู่บ้านหรือไม่?”
“ไม่ ไม่ต้อง ไม่จำเป็นต้องรบกวนพวกเขา ข้าไม่ชอบฉากลาจากที่มีผู้คนมากมาย”
‘ไป่หยุนเฟย’ สั่นศีรษะ
“หลังจากข้าออกเดินทาง เจ้าต้องกำชับผู้คนในหมู่บ้านว่าหากมีบริวารตระกูลจางมาสอบถาม จะต้องไม่เผยจุดอ่อนและต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้จักข้า”
“เข้าใจแล้ว อย่าได้กังวล ทุกคนในหมู่บ้านมีประสบการณ์ถูกสอบสวนมาก่อนจึงรู้ว่าต้องทำอย่างไร ไม่น่ามีปัญหาอันใด” … … … …
———————————————————-
ขอเปลี่ยนเอฟเฟคท์มีดเป็น ตัดแยกครับ
ที่มา: